Broertje en ik waren in onze jeugd in Rotterdam rijke kinderen. Hij mocht dan geen elektrisch treintje hebben, en ik niet naar judo-les, wij hadden iets onbetaalbaars: een schooltuintje. Het was onze kans om onbekommerd smoezelig en smerig te worden, want onze moeder – nauwe verwante van Mevrouw Helderder – hield niet van vieze kinderen.
In ons schooltuintje mochten we minuscule zaadjes in regeltjes friemelen. Om te beginnen de beginletter van je voornaam. De Sterrekers groeide als een tierelier; we vonden het alleen niet te eten.
‘Lekker op een boterham met kaas,’ probeerde onze groenteleraar nog, maar broertje en ik wisten wel beter: er gaat niets boven boterhammen met chocoladepasta. De radijsjes konden ons ook gestolen worden, want die prikten op ons tongetje.
Zaaien en opkweken is zwaar werk: het kost kilo’s geduld. Toch gingen we zorgeloos door het leven.
Leuk dat het schoffelen en harken was! En we mochten alles water geven met de gieter. Dus ook de voeten van onze vriendjes. Het plezier droop er van af.
Als alles goed verzorgd was, ging het hek weer op slot. Gelukkig maar, stel je voor dat je rode kool net rijp was, of je een kneiter van een bloemkool had, en er ging een ander mee vandoor. Niet dat we gecharmeerd waren van ongeacht welke soort kool…
Andijvie bliefden we ook niet. Eigenlijk hielden broertje en ik sowieso niet van gezond eten, en dus zaten we met die niet gegeten groente in ons maag.
De oplossing was nabij: mijn broertje beschikte al jong over een levendige handelsgeest. Wij zouden een wandelende groentekraam gaan beginnen, en rekenden ons nog rijker dan we al waren. Het is er helaas nooit van gekomen: we gingen verhuizen naar het platteland.
Daar waren heel fijne dingen waar je ook vuil van kon worden: weilanden, koeien, sloten en kikkervisjes. Alleen geen schooltuintjes.
na de schooltuintjes kreeg mijn vader het op zijn heupen en kregen we een heuse moestuin achter het huis. Op de schuurdeur schreef hij de indeling van de tuin ivm vruchtwisseling. Hij hield het een paar jaar vol en toen was het klaar.
Maar stoer dat ik het vond.
Zelf heb ik geen moestuin, het lukt me niet om wat knaps op te telen, ik heb een wilde tuin….met de nadruk op wild 🙂
Wij hebben ook een wilde tuin 😉
Er is wel enige planning, maar in/na de zomer komt er weer de klad in.
Eigenlijk past een rommeltuin beter bij ons dan een keurig aangelegd perceel 😉
Mijn schoonvader had een prachtige moestuin, maar wat gingen daar een emmers zweet in zitten…
Groetjes Kakel
Ha! Nostalgie! Ook wij hadden vroeger een schooltuintje … helaas bleven de ‘vergeten groenten’ over (oftewel vergeten water te geven om maar eens even met de Jumbo-reclame in huis te vallen 😉 )
Leuk: gedeelde jeugdherinneringen!
Mijn buurmeisje had een eigen tuintje en ik mocht dat niet. Stinkend jaloers was ik op haar zelf gezaaide radijsjes… en ik lustte ze niet eens. Wij hebben nu een moestuin… word ik ook lekker zwart van 🙂
Haha…je lustte niet eens radijsjes 😉
Lekker met je handen in de aarde. Wij hebben helaas veel mos, maar het ruikt wel lekker.
🙂
Gemiste kansen, zie ik 🙂
Wat een prachtige jeugdherinneringen zeg! Ze lezen als een prachtig kinderboek.
Welkom Vlijtig Liesje!
Kun je nagaan: ik heb nóg leuker jeugdherinneringen…
Heerlijk zo met je broertje in een tuintje ravotten, moet zalig geweest zijn!!!
Dit brengt wat herinneringen naar boven die ik vergeten was. Wij hadden ook een schooltuin, waarin we allerlei groenten en bloemen plantten. Prachtig vond ik dat destijds. Niet het planten (daar werd ik vies van) maar wel elke dag weer even kijken of er al iets gegroeid was. Toch jammer, dat ik tegenwoordig mijn tuin onderhoudsvrij heb.
Niets zo gemakkelijk om tegels uit je tuin te trekken…als je wil 😉
Ik blijf hier graag komen. Twee minuutjes, en weer een alleraardigst verhaal om mijn dag mee te beginnen.
Hey Kakeltje,
die jeugdherinneringen van jou maken mij ook aan het denken.
Aan het boompie-klim en buuuuut-vrij en appels pikken in de boomgaard van de boer achter ons.
Ik word er weer helemaal blij van.
Tien jaar geleden heb ik een vriendin twee jaar geholpen met haar volkstuin.
Ik vond het heerlijk! En de groentes die je oogst zijn veel lekkerder dan die je in de supermarkt koopt.
Maar het was teveel werk.
Ik kwam niet meer aan mijn eigen tuin toe.
Dus ben ik gestopt en ben sindsdien lekker hier aan het rommelen.
Ik hoef er geen hele einden voor te fietsen en als ik drie blaadjes heb opgeraapt heb ik al weer getuinierd… hahahaaa…. zo ongeveer!
dagdag…
Heb het goed vandaag!
Liefs, Marlou
.
Hej hej Marlou
Leuk, boompie klimmen en buuut-vrijen!
En op het schooldak klauteren.
Onze lagere school stond dicht bij een park en bij een rolschaatsbaan. Altijd prijs!
Morgen weer de zon laten schijnen, hè?
Baai baai sjerie!
Ik kende het niet, heb helaas vroeger ook nooit op school mogen doen. Maar vind wel dat het heel belangrijk is omdat kinderen tegenwoordig bijna niet meer weten waar een aardappel vandaan komt, of een glas melk…
Ha, jij kende dat dus ook, schooltuintjes… en net zoals jij ben ik ook naar de buiten verhuisd later, toevallig hé? Dus ik kan me goed inleven in dit weer schitterend geschreven log, bedankt Kakeltje!
lijkt me tof zo’n schooltuintje dat heb ik nooit gekend. Bij ons waren het gewoon stenen, beton en dat was het
Jammer! Mijn broertje en mij heeft het veel plezier gebracht.
Mevrouw Helderder haha, hoe bedenk je het! Een heerlijk verhaal weer Kakeltje! Leuke herinneringen aan vies worden…
Ik werd niet snel vies, was een erg braaf meisje denk ik.
Mevrouw Helderder is geen vondst van mij maar van Annie M.G. 🙂
Een heerlijk personage…om over te lezen…
Ik was niet braaf genoeg, Trees.
er is niks mis met zo’n landelijk verleden!
Wat een leuke vondst! Zo had ik het nog niet bekeken.
Liefs Kakel
Zus en het schooltuintje
het was niet van willen maar van moeten
in de zwarte aarde wroeten
soms met modder aan de voeten
waarvoor zus nadien thuis moest boeten
Lenjef 🙂
Je slaat de spijker op zijn kop. Het blijft een teer puntje…
Liefs Kakel
Heerlijk lente-onderwerp, Mirjam. In mijn tijd waren er nog geen schooltuintjes, maar dat kon mij niet tegen houden om al jong met plantjes te handelen. Ik verkocht o.a. bosjes goudsbloemen uit de tuin van mijn vader, toen ik een jaar of zes zeven was, en verder haalde ik allerlei soorten vetplantjes uit de droge beek naast de spoorlijn die ik voor een paar cent per stuk weer uitventte in ons dorp.
Was dit allemaal vergeten, maar jouw blog bracht het weer terug in mijn herinnering. Dankjewel dus.
Je verkocht bosjes goudsbloemen uit de tuin van je vader. Dát is nog eens een handelsgeest!
Volgens mij had ik vroeger ook een schooltuintje, ik kan me er alleen niet veel meer van herinneren.
Als jongen had je geen tuintje nodig om vuil te worden. Ik weet nog dat ik als kind door Spangen zwierf en bramen plukte langs de spoorlijn achter het kasteel (van Sparta).
In ons schooltuintje werden uitsluitend bloemen gezaaid. Veel vrolijker dan groenten en je hoefde er niet van te proeven. 😉
Niets mooiers dan een bloementuin @->-
Wat een fijne herinneringen.
Een heel seizoen heb ik een schooltuintje gehad, en ik dacht hetzelfde over sterkers en radijs als jij en je broer, niét te eten!
dat vil worden zag ik ook al niet zo zitten dus je begrijpt,er is géén tweede seizoen gekomen!
Ik begrijp het hélemaal!
Wat een prachtig verhaal! Heel tof dat jullie zo genoten van het tuintje…de voortbrengsels daarvan daarentegen…. -D Wij hadden geen schooltuintje, zonde eigenlijk. Moestuinieren heb ik mezelf enkele jaren geleden zelf aangeleerd en ik heb nog veel te leren 😀 maar vind het bijzonder leuk en ontspannend.
Lekker met je handen in de aarde wroeten. Ik ben zo’n muts die handschoenen aantrekt 😉
Nee, een schooltuin waren we niet rijk… Tuinieren moesten we thuis maar leren. (tot het schoffelen en onkruid wieden je strot uitkwam!) Samen met opa in de groentetuin bonen leggen en aardappels poten en daarna, als ze rijp waten voor de pluk of gerooid konden worden opeten of met moeders en oma inmaken en wecken. Ken je dat wecken? Potten uitkoken, groenten blancheren, in de pot doen, met een weckring en een klip de pot afsluiten en dan in een grote ketel de lucht uit de pot koken.
En dan te bedenken dat al die groentes ook in de winkel te koop zijn! Vers!
Tuinieren was mijn hobby niet, en zal het ook nooit worden.
Jullie móesten helpen. Dan is de lol er bij voorbaat al van af, denk ik.
Mijn schoonmoeder weckte van alles in. Ik zag dat niet zitten: veel te veel werk.
En voordat je groenten uit de tuin van mijn schoonvader kon eten, moest je alles 100x wassen…
Ik wel goede herinneringen aan de aardbeien. Elke zomer twee grote emmers vol. Ik heb ze nergens lekkerder gegeten!
Schooltuintjes hadden wij ook niet! Maar ondertussen koop ik nu wel graag bij de boer. Heerlijk!!
Een schooltuintje? Dat kende ik niet. Ik was (en ben en blijf) een plattelandsmeisje.
Ik kan niet aarden in een stad.
Ik zou ook niet meer in een stad kunnen wonen, maar ik wil wel binnen een uur in Rotterdam kunnen zijn.
Het beste van twee werelden 😉
Wij leerden vroeger op school ook groenten kweken. Ik vond en vind het nog steeds een belangrijke les. Zo leren de huidige kinderen dat groente niet uit de winkel komt, maar van het land.
Het zelf kunnen verbouwen van groente is een belangrijke levensles dus 🙂
Ik vind je verhaaltjes over vroeger altijd zo leuk.
Gut, die arme vader van je met zijn hoogtevrees.
Fijne dag vandaag Mirjam. Liefs, Narda
Dankje voor je lieve reactie, Narda xxx
Wat leuk dat jullie een schooltuintje hadden. Ik ken dat helemaal niet. Gelukkig ben ik ook opgegroeid op het platteland, bouwden we hutten tussen het koren (waar de boer vast niet blij van werd) en kweekten we kikkervisje in glazen potjes.
Als je je als kind maar érgens kunt uitleven!
mijn pa zijn hobby was de tuin, we mochten helpen, en eigenlijk was dat wel leuk
met dit weer zal er veel in de tuin gewerkt worden, ik denk dat er al veel vingers kriebelen
“Moestuiners” zijn vast al volop aan het omspitten. Voor de rest is het nog te vroeg.
Waarom weet ik niet, maar ik heb nooit een schooltuintje gehad. Mijn zus wel. En wat zij meebracht naar huis, was vaak vies en smerig en niet te eten.
Haha, komt onze smaak duidelijk overeen!
Een mooi verhaal hoor, een schooltuintje hadden wij niet, maar smerig werden we toch wel.
Heerlijk was dat, rommelen op een vierkante meter. Ik had een tuintje bij mijn opa… Maar dat is een verhaal apart. Dat zal ik deze week eens even neerzetten.
Nou, dát verhaal kom ik graag lezen!
Heerlijk…opa’s en oma’s…
Ja…. wij hadden ook een schooltuin. Helaas heeft Shirel dat niet, maar ze mag mij natuurlijk thuis helpen.
Love as always
Di Mario
Ah tuinieren ik ben er gek op,als ik nog eens aan de wal kom ga ik weer heerlijk wroeten.We hebben wel altijd een kruidentuintje,tomaatjes en aardbeien mee.De schipper heeft geen groene vingers,die eet alles wel op…….ook fijn.
Ik snap nooit waarom je een tuin wilt om die vervolgens dicht te tegelen.
Je hebt het weer leuk op geschreven.
heerlijk hé zo lekker met je handen in de aarde, ik was daar ook altijd erg gek op,
een tijdje terug bood hier iemand zijn volkstuintje te huur aan en ik het ==b er even aan zitten denken, maar ehhhhhhm ..
daar is het dan ook bij gebleven kakelino,
wat een werk zeg,
ik zou geen tijd meer hebben zoor andere zaken 🙂
nee, ik heb het wel goed gedaan,
maar jij:-)))))
voor jou is het niet te laat hoor:-)
lekker wroeten in de aarde en gaan met die paksoi…
want bananen groeien hier niet:-)
ik zie het helemaal zitten voor jou:-)
dikke knaffels 🙂 dat zijn zware knuffels met een kleirandje
xxx
als je op het platteland woont, heb je geen schooltuintje nodig…
in onze tuin mocht (moest) ik me helemaal uitleven…
ik heb wel geen groene vingers, ik beperkt me nu dan ook tot een grasperk en wat sierstruiken..
tuinieren is echt niet aan mij besteed..
groeten
We verhuisden van hartje Rotterdam naar (voor onze begrippen) een dorp, waar wij op de negende verdieping van een flat gingen wonen.
Mijn vader had/heeft hoogtevrees en durfde nauwelijks over de galerij te lopen.
In de weilanden naast ons flat graasden zoveel koeien, zoveel hadden we er nog nooit eerder bij elkaar gezien.
Nu woon ik in een echt dorp. De gewoonste zaak van de wereld om je eigen groenten te verbouwen. Maar je moet het wel leuk vinden. Er zijn ook mensen die hun tuin volgegooid hebben met tegels.
Groetjes Kakel
Nou je kan nou je hart ophalen met moestuintje van appie :-):-)
Ik kan onderhand een schooltuintje beginnen met die krengen!
Ohh geweldig je blog .Deze week nog met Dochter over haar School/Volkstuintje gesproken en ja ze vond het echt 3 keer niks ! Mijn Paps had ook een groente en bloemen tuin en echt een heel grote ,ik vond het geweldig om met hem daar rond te rommelen en jazeker ook al die heerlijke verse groenten op mijn bordje ’s avonds ,tja ik was echt een voorbeeldig kind als het om groenten ging want ik vond het echt heel lekker . Ook de man heeft een tijdje samen met een collega zo’n tuin gehad ,en weer zeg ik echt geweldig .Wel waste ik me te pletter om al het zand uit die groente te krijgen ,maar zo puur en onbewerkt beter kun je het niet krijgen .Zo dat was weer een heel verhaal
Doeiii Elisabeth
Roos heeft ook een schooltuintje gehad. Haar vader deed alleen het meeste werk 😉
Elke zaterdag dat we er naar toe gingen, waren weer onze slaplantjes opgegeten. Slakken, dachten wij.
Bleken het eenden te zijn! Die vlogen vanuit de sloot één, twee, huppetee zo het tuintje van Roos in en vraten alles op.
Dat was het sein om er definitief mee te stoppen.
Je te pletter wassen om het zand uit de groente te krijgen, herinner ik me nog van de tuin van mijn schoonvader.
Leuke herinneringen!
Liefs Kakel
Heerlijk geschreven…al was dat het niet 😉
mijn vader liet ieder jaar een stuk grond braak liggen in zijn tuin. Daar mocht ik dan van alles mee doen samen met één of meerdere vriendjes en vriendinnetjes. Dat was inderdaad onbetaalbaar.
Heerlijke nostalgie. Ik had ook een schooltuintje. Mijn moeder was altijd onwijs blij met alle groente en bloemen. Hadden jullie ook allochtoontjes? Zo noemen we Afrikaantjes. Ik vond radijs en sterrenkers heerlijk.
Afrikaantjes als Allochtoontjes 😀
Ik herinner me wel een echte allochtoon die de groentemeester een “klootzak” noemde. Voor straf kreeg hij geen schooltuindiploma.
De bloemen die ik me nog herinner zijn Cosmea. Als ik die zie, ben ik weer in Rotterdam.
Wij hadden dat niet, schooltuintjes.
We hadden wel les gehad met kikkervisjes en zo, en eens wat in potten geplant, maar dat was het dan wel wat natuur betreft.
Hoogste tijd dat dat weer ingesteld wordt….. zodat kinderen weer leren wat wat is en waar het vandaan komt…..
-x-♥
De eerste keer dat ik een geit “in het echt” zag, was op de kinderboerderij in Rotterdam.
Koeien kende ik wel. Van de veemarkt…
Zeker in de stad zouden kinderen een volkstuintje moeten hebben!