“27% EU-Europeanen vindt het oké (‘justifiable’) dat vrouwen in sommige situaties seksueel misbruikt worden. Als een vrouw bijvoorbeeld dronken is of zich uitdagend kleedt, als ze niet duidelijk ‘nee’ heeft gezegd en geen verzet geboden heeft, vindt minstens 1 op de 4 Europeanen het begrijpelijk als ze daardoor tot seks gedwongen wordt. ”
Dat meldde Europees Commissaris van Justitie Vera Jourova in een toespraak in Brussel, tijdens de opening van de campagne ‘Vrouwen tegen Seksueel Geweld’.
Ik las het hier en het was alsof ik een klap in m’n bek kreeg.
Sinds voorjaar 1989 is er niets veranderd….
***
Overdag is het Scheepvaartkwartier een statige buurt. Na kantoortijd – en zeker na overwerk – is de elegantie ver te zoeken: sexclubs openen hun deuren en schorriemorrie bevolkt de straten.
Op de hoek wacht ik op lijn vijf.
Altijd hetzelfde liedje. Alsof ik de eerste de beste stoephoer ben, roepen automobilisten door hun open raam: ‘Hoeveel kost pijpen, schatje?’
‘Schoonheid, wat kost het om jou een uur te verwennen?’
Dat ik ieder oogcontact mijd, ontgaat ze.
De tram is leeg op vijf mannen achterin na.
Ik ga in het midden bij de deuren zitten. Alsof ik de stroop en zij de vliegen zijn, komen de ze op me af. Eén gaat naast me zitten, twee voor me en twee achter me op een bank. Ik kan geen kant op en voel me gemangeld. In mijn hoofd gaat het alarm van de eerste maandag van de maand af.
De kerels zijn zonder douchen de deur uitgegaan, hebben tatoeages, dragen korte mutsen en spreken Zweeds. Waarschijnlijk zijn ze afkomstig van het Zeemanshuis.
Ik spreek mezelf moed in: het zijn maar twee haltes. Zo belangstellend mogelijk kijk ik uit het raam.
Ineens voel ik een hand op mijn rechterknie. Terwijl mijn hart tegen mijn huig springt, roep ik tegen de kerel naast me: ‘Blijf met je poten van me af!’ en kijk hem met intense doodsverachting aan.
De Zweden proberen me na te zeggen en er wordt gelachen. Dit belooft een leuke rit te worden en hij is nog maar net begonnen.
De gluiperd naast me grijnst onaangedaan en legt zijn hand een stukje hoger.
Paniek laait op; ik heb het allemaal al eens meegemaakt. Ik moet weg! Ik moet onmiddellijk weg!
Nadenken is uitgeschakeld; ik handel puur uit overlevingsdrang. Ik spring overeind en geef mijn buurman met mijn elleboog een hengst in zijn gezicht. Hij is even overrompeld, waardoor ik vliegensvlug op de bank kan klimmen en over de kerel heen kan springen.
Trillend over heel mijn lijf kijk ik naar de bestuurder.
Hij kijkt terug en negeert me.
Nu wil de zeeman verhaal halen. Terwijl de rest geamuseerd toekijkt, komt hij bij me staan. Hij loopt twee rondjes om me heen, grijpt me onverwacht van achteren beet en maakt wilde rijbewegingen waarbij zijn hand mijn kruis betast.
Tranen van onmacht springen in mijn ogen. Ik ben bang maar voel vooral woede. Tomeloze woede en die geeft me kracht. De tram staat stil voor het stoplicht en ik grijp mijn kans. Ik worstel me los, doe twee stappen vooruit en trap net zolang tegen de tramdeuren tot ze open gaan.
Bij het uitstappen struikel ik over mijn benen. Ik krabbel overeind en kijk achterom: de Zweden twijfelen maar besluiten de achtervolging in te zetten. Ik weet al waar ik naartoe wil en trek een sprint.
Vierhonderd meter verder trek ik de deur van een tijdelijke politiekeet op het Eendrachtsplein open. Rechts staat een prullenbak, ik buig voorover en gooi mijn avondeten er uit.
Met een papieren zakdoek veeg ik m’n mond af.
Blijkbaar gaan hier vaker mensen over hun nek want de agente achter de balie vraagt zonder blikken of blozen: ‘Wilt u een glas water?’
Ik knik.
Het glas drink ik in één keer leeg. Ik haal diep adem en wil iets zeggen maar breng alleen gestamel voort. Ik sla een hand voor m’n gezicht. Het laatste wat ik wil, is huilen.
Uiteindelijk mompel ik: ‘Mannen…ze vielen me lastig.’
‘Wilt u aangifte doen?’ vraagt de vrouw vriendelijk.
Ik schud nee. ‘Wilt u met me meelopen naar het metrostation?’ vraag ik.
Ze houdt de deur voor me open en we lopen naar buiten. Het plein is zo goed als verlaten.
We lopen de trappen af naar beneden en zien dat ook het perron leeg is. De metro komt er al aan.
De agente wacht tot ik ben ingestapt.
De volgende dag op m’n werk vraag ik of ik voortaan na overwerk een taxi naar de metro mag nemen, omdat ik ben “lastig gevallen.”
Voor het antwoord heeft de onderdirecteur geen bedenktijd nodig. ‘Ga lopen,’ zegt hij, ‘het zijn maar twee haltes.’
Ik had elk antwoord verwacht, maar niet dit. Prompt val ik stil en sta daar te staan.
Hij kijkt me geïrriteerd aan. Zijn blik zegt: wat doe je hier nog?
Mijn tong doet het weer. ‘Ik hoop dat uw dochters later een betere werkgever treffen,’ zeg ik en loop weg. Jammer dat de deur een dranger heeft, anders had ik ‘m achter me dicht gesmeten.
Huilend trek ik me terug op het damestoilet.
Deze blog staat ook gepubliceerd op HoeVrouwenDenken.
Goh Kakeltje, je vertelt hier iets dat veel vrouwen welbekend in de oren klinkt, de meesten onder ons hebben al met zo iets te maken gehad, in min of meerdere mate. Maar bij jou liep het beslist de spuigaten uit, vooral omdat niemand je een handje toestak en je er alleen voorstond. Ook de houding van je baas is alles behalve, je hebt de indruk dat in zo’n geval alle, of bijna alle mannen aan hetzelfde zeel trekken. Waar komt die minachting voor de vrouw toch vandaan? Nu ja, ik weet het natuurlijk wel: in onze maatschappij wordt ze immers nog altijd beschouwd als vrijwel minderwaardig, een gebruiksvoorwerp zelfs waar men zich naar believen aan kan vergrijpen. Toch had je aangifte moeten doen, hoe moeilijk het ook voor je was. Al dat fysiek en psychisch geweld kan door blijven gaan als er geen sancties tegenover staan….
Heel veel courage gewenst met het verwerken van die wel heel nare ervaring!
Héél erg, Mirjam, ook zonder datum… Beklijvend log. ‘k Zit hier woordeloos…, *zucht*…
Jouw emmer…
Lie(f)s.
@’k Kreeg inderdaad geen melding van jouw nieuwe log.
Inderdaad: mijn emmer…
Ik heb je weer aan mijn lijst toegevoegd!
Wat moedig om hier over te schrijven. Wat moet je vreselijk bang geweest zijn, en er zo alleen voorstaan, zelfs de bestuurder die niks voor je doet. Nou dan ben je voorlopig het vertrouwen in mannen wel kwijt denk ik. En dan ook nog door je werkgever een trap na krijgen… bah.
En het zijn helaas geen incidenten, als ik alleen al in mijn eigen vrienden en kennissenkring kijk hoeveel vrouwen te maken hebben gehad met seksuele intimidatie, aanranding of nog erger. Vaak nog voor ze de leeftijd van 20 hebben bereikt. Zelf toen ik 17 was twee keer aangerand in een zwembad tijdens vakantie, je vergeet het nooit meer.
Van jou ook moedig om het op te schrijven.
Je blijft voor de rest van je leven achterdochtig en achterom kijken.
Van mijn kenniskring weet ik het niet maar zelf heb ik er ook nog nooit over gepraat. Jij wel?
Sterkte!
Mijn ervaring is niet echt te vergelijken met die van jou. Jouw situatie was veel bedreigender. Het was ergens in 1987/88 denk ik. Gek genoeg gebeurde het zo vaak bij meisjes in zwembaden dat ik in die tijd niet eens wist dat dit ook onder aanranding viel en zelfs wettelijk gezien strafbaar was. Vastpakken onderwater en ‘onzedelijk betasten’ zoals ze het noemen, bij mij en bij een vriendin. En ook nog een keer op de waterglijbaan, waar ik ineens iemand vlak achter me had die mij vastgreep en je kunt dan geen kant op. Heb wel een flinke elleboog naar achteren gegeven. 😉
Maar ja toen was het eigenlijk al net zo erg als tegenwoordig in zwembaden, en geen badmeester te vinden als je hem nodig had.
Ik heb het wel eens verteld aan familie/vrienden, maar voor mij was dit niet zo ingrijpend dat het een trauma werd, al zal ik het ook nooit vergeten. Voel me nooit meer echt veilig in een zwembad, ik kom daar ook niet meer.
Het heeft wel zoveel indruk op je gemaakt dat je je in een zwembad onveilig voelt en er niet meer komt.
Dat hebben de daders toch op hun geweten. Het wordt vaak goed gepraat: ‘Ach, ze zien het als een spelletje,’ maar het IS geen spelletje.
In zwembad Tropicana in Rotterdam schijnt het heel erg geweest te zijn. Mijn dochter had daar een keer een kinderfeestje zonder dat er begeleiding meeging (ze was 12.) Wij hebben haar thuis gehouden.
Ik heb haar nooit iets verteld over wat mij is overkomen maar voor haar ben ik nóg alerter geworden.
Wat mij betreft is de ene ervaring niet erger dan de andere. Met jou heeft het ook veel gedaan…
Dank je wel dat je het wilde vertellen. En het ook durfde op internet.
Ha Mirjam,
ik sta niet meer tussen de kakelaars
geen ramp maar hier bij mij zat een foutje
misschien daar mee van doen?
groetjes Christiene.
Ik ga je zeker toevoegen maar het kan nog even duren.
Ik ben niet heel handig achter de knoppen. Maar het staat genoteerd!
groetjes Kakel
Ha Mirjam,
Een verhaal waar je stil van word,en dat altijd in je achterhoofd blijft hangen
je blijft alert, lijkt mij.
Ook het weg kijken als je getuigen bent, is erg laf, ook als je verteld wat je is aangedaan, dat ze je als mens in de kou laten staan, misselijk makend!
Een klein kranten berichtje,
Heel goed dat je er over schrijft
lieve groet
Christiene.
Ik ben niet bang aangelegd maar de achterdocht blijft: op staat, het OV, in de lift. Kijken waar de (achter)uitgang is.
Het wegkijken vond ik het ergst. Dat niemand het voor je opneemt.
Lieve groet.
mogge Mirjam
ja een pracht gebied om door te wandelen , met duidelijke sporen van de laatste ijstijd
ja daar lopen , net als hier achter de runderen los en ook de jongen
het was een koude start , maar al in al een prachtige dag
geniet de dag
lieve groet , karel
Ik las het ook. En vooral ook Belgen vinden het normaal. Ik ga er vanuit dat niemand er om vraagt ergens toe gedwongen te worden en al zeker niet tot seks.
Wat jij hebt meegemaakt is gewoon vreselijk. Temeer ook omdat de chauffeur had moeten ingrijpen. Ik had het wel gedaan.
Ik herinner me nog toen ik een stuk jonger was en ik naar mijn werk fietste en een hoop geschreeuw hoorde. Een meid die lastig gevallen werd. Ik heb haar toen ook geholpen. We leven in een gekke wereld.
Ik weet zeker dat ze je nog iedere dag van haar leven dankbaar is.
Dat een onbekende het voor je opneemt!
Het is verschrikkelijk als iemand aan je zit terwijl je dat niet wilt. Dat mag nooit. Maar zou het zo vraag ik mij af ook voorkomen dat vrouwen aan mannen zitten die dat niet willen. Zouden mannen daar voor uit willen komen en wat doet het met hen? Niet dat ik ooit de behoefte zou voelen, mannen in hun kruis te grijpen, maar het zou kunnen… sommige mannen zitten zo onbeschaamd met hun benen wijd.
Andersom zal het zelden voorkomen.
Mannen/jongens die misbruikt zijn, hebben het net zo moeilijk als vrouwen. Daar ben ik zeker van.
Ja, ze kunnen inderdaad onbeschaamd wijdbeens zitten. Ik ben blij dat ik een auto heb en weinig van het OV gebruik hoef te maken.
En dat mijn dochter haar rijbewijs heeft.
Het ergste vind ik dat er mensen zijn die dit ‘normaal’ vinden. Sterker nog: de komende Amerikaanse president is er trots op dat hij zich gedraagt als de man die jou dit aandeed. Walgelijk! Ja, ik ben tegen geweld tegen vrouwen en meisjes. Maar ook tegen geweld tegen mannen en jongens. Geweld is zóó vorige eeuw. Dat de mensheid maar snel beschaving mag kennen.
Onbegrijpelijk dat je als vrouw op een dergelijke man stemt.
Iedereen moet met zijn handen van een ander afblijven. Geslacht of leeftijd doet er niet.
Ik vraag me af of “we” ooit nog beschaafd zullen worden. Het is de kunst positief te blijven maar soms…
Ik las het nieuwsberichtje en dacht ‘Is dit Europa anno 2016?’. Er is de laatste 2000 jaar echt niets veranderd.
Wat een kut (excuse my Klatchian) ervaring zeg. En met dit soort berichtjes in de krant weet je ook dat het nog steeds schering en inslag is … De gruwel.
Ik werd kotsmisselijk toen ik het bericht las. En boos, heel erg boos!
Bah. Wat vreselijk dat je dit hebt meegemaakt. Wat een vreselijk gedrag van die hufters, van je baas. Nogmaals bah!
Dat mannen nog steeds een kronkel in hun geest lijken te hebben en vinden dat een vrouw ergens om zou vragen door haar kleding, is te dwaas voor woorden. Ik ben ook wel eens omsingeld door kerels toen ik van een avonddienst terug kwam. Ze hielden wel hun handen thuis gelukkig maar verbaal hielden ze zich niet in. Ik ben zelf een halte verder pas uitgestapt, omdat de halte waar ik eigenlijk moest zijn in een tamelijk verlaten straat was met veel bomen en struikgewas. Ze zijn me gelukkig niet achterna gekomen, daar had ik dan weer mazzel mee. (nu spreek ik wel van jaren terug hoor, 1971 of daaromtrent)
Toen het een stel opgeschoten pubers ter ore kwam, hebben die mij als ik late dienst had me elke keer begeleid tot de halte en ze wachtten tot ik in de bus zat. Ieder moest van ‘hun juf’ afblijven. Dat speelde zich destijds af in A’dam Noord. Maar ja die konden natuurlijk niet de hele busrit met me meerijden, maar de ene bestuurder lette beter op dat soort zaken dan de andere.
Ik kan me vreselijk boos maken wanneer ik merk dat dit nog steeds en misschien wel erger speelt in het ov.
Gelukkig zijn niet alle mannen zo, maar elke kerel die wel zo denkt is er al eentje teveel. Goed van je dat je dit verhaal hebt opgeschreven, want zoiets blijft je je leven lang bij, ook de woede en de misselijkheid die er het gevolg van zijn.
Verbale intimidatie vind ik al erg. Het voelt gewoon vies.
Ik ben “blij” dat het in jouw geval bij intimideren is gebleven. Toch blijft het voor de rest van je leven een nare ervaring.
Wat ontzettend lief van die opgeschoten pubers! Dat geeft een mens weer moed.
Ik ben vaak lastig gevallen in het ov. Kan het niet op mijn vingers en tenen natellen.
En ik zoen ook geen mannen meer die niet bij de familie horen. Sommigen vragen: ‘Oh, krijg ik geen zoen?’ Ik zeg gewoon:’Nee.’ Klaar.
Ik heb ruim vier jaar therapie en sommige dingen heb ik niet eens kunnen vertellen. Het is te vies…
Bedankt voor je openhartige reactie, Haba ♥ Jij ook sterkte.
Lieve Mirjam,
Alles is al wel heel mooi en lief door vele bloglezers gezegd en beschreven, daarom van mij een dikke bereknuffel!
Liefs
Roelien
Dank je wel, Roelien. Het zijn de kleine dingen die het doen…
Lieve groet.
27 jaar geleden, maar het is iets wat je altijd bij zal blijven. En in alle situaties wellicht overdreven alert bent. Maar ik denk ook niet dat er veel is veranderd. We hebben het gezien vorig jaar in Duitsland met de jaarwisseling. Hele groepen. En daar zit ‘m vaak de kneep. Elkaar willen overtroeven, machogedrag, en dan komt die geile blinde vlek voor hun ogen. Het moet en zal dan gebeuren. Oppakken en afhakken die handel.
Je laatste regel vind ik verreweg de beste.
Mijn oma zei vroeger al: “Pik afhakken en omzomen.” Kan je nagaan, ze is al ruim 25 jaar dood.
Dag lieve schat, Mirjam…
toen ik jouw verhaal las werd ik zo godsgloeiend kwaad dat het pijn aan m’n lijf deed.
Ik gaf samen met jou die klootzak nog een knietje. wat zeg ik; Knietje? KNIE!
En de conducteur sleurde ik van z’n stoel. Issie nou helemaal besodemieterd… Hij had je moeten beschermen. De lafbek!
Daarom ben ik op een cursus zelfbescherming gegaan in het vrou… Vrouwenhuis!
Maar het is toch erg, dat dat nodig is…
Ik heb soms zo’n hekel aan mannen.
Oivavoi… wat ben ik ineens kwaad…
En ben zo blij met mijn zachtaardige lieve verloofde…
Dag lieverd… Een hele dikke pakkerd van Marlou
.
Ik werd godsgloeiend kwaad toen ik zag dat 27% van de Europese mannen het vanzelfsprekend vindt dat vrouwen er in sommige gevallen om vragen. Alsof een vrouw een ding is waar ze vrij over mogen beschikken.
Apart dat jij op zelfbescherming bent gegaan. Ik ken alleen de term ‘zelfverdediging.’ Maar liefie, als je me was komen helpen, waren er nóg vier mannen over…Als ik één ding geleerd heb, is dat mannen zoveel sterker zijn dat je er als vrouw zelden goed van afkomt. Helaas. Daarom ben ik ook zo blij met mijn zachtaardige Joris. Hij doet alleen muggen kwaad.
Dank dat je je zo voor me hebt opgewonden (-:
Dikke kus ♥
Wie zijn die ‘mensen’?
Die zich gaan gedragen als BEESTEN.
Zelfs in het dierenrijk komt dit niet voor, hoewel die elkaar gewoon opvreten.
Vrouwen kunnen zich nog enigszins verdedigen maar de littekens zijn blijvend.
Erger zijn de misbruikte kinderen. Zij zijn totaal machteloos. Durven vaak geen hulp te vragen.
Dutroux!
De daders moeten als afschrikmiddel levenslange taak straffen onder barbaarse omstandigheden krijgen.
Niet in een 5 sterren hotelcel plaatsen!
Misschien dat zij dan hun foute instincten op cognitieve wijze kunnen beheersen?
Heel veel is te wijten aan foute opvoeding.
En wij werken er allemaal aan mee, want niemand flikkert zijn TV uit huis.
Als je al die foute programma’s ziet, waardoor je wordt geïndoctrineerd?
Toch is het probleem van alle tijden.
Zie bv koning David in de bijbel?
In de bijbel is veelwijverij een normaal verschijnsel. Toen Sara eindelijk zwanger was van Abraham, dankte hij God en vroeg wat hij met zijn zwangere slavin moest doen.
Gods antwoord was: “Doe maar met haar wat je wilt.” De bijbel is een vrouwonvriendelijk boek en lees ik niet meer.
Als je soms aan alle ellende die er is denkt, zou je bijna je bed niet meer uit willen komen. Maar! Dat doen wij wel want er is genoeg om lief te hebben ♥
Wat vreselijk Kakel. Met tranen in mijn ogen gelezen en er zijn geen woorden voor om deze ervaring en pijn te laten vergeten of te verzachten.
Wat is dat toch dat vrouwen (ook sommige mannen) als voorwerpen gezien worden en dat hun woorden niet gehoord of opgemerkt worden?
Heb werkelijk bewondering voor je vechtlust.
xxx
Toen ik dat artikel las werd ik zo ontzettend, vreselijk, verschrikkelijk, kwaad. Al die krassen op mijn ziel…
En hoeveel vrouwen zal het nog treffen?
Hoe veilig is mijn dochter? Moet zij nu 1 op de 4 mannen wantrouwen? En welke dan want het staat niet op hun voorhoofd.
Wat ik van mijn therapeut heb begrepen is dat je ten tijden van grote stress, op twee manieren kunt handelen. Of je valt stil, of je gaat in de vechtstand. Dat is niet iets waar je over kunt nadenken; een van de twee zit in je.
Ik ben blij dat ik bij de laatste groep hoor.
Lieve groet ♥
Ja het artikel kon ik in het begin niet lezen, want bij het begin stuk waar je kan lezen waar het over ging werd ik al misselijk.
Helaas hoor ik bij stil vallen, in mijn eigen huis. Oei voor het eerst dat ik iets erover zeg. Het vreemde is dat ik op andere momenten als het niet voor mezelf was een vechter werd.
Lieve groetjes xx
Er loopt veel teveel tuig rond. En veel van dit tuig heeft ook nog eens vrouw en kinderen waar ze de perfecte echtgenoot en vader spelen. Erg om zoiets mee te moeten maken, het blijf je altijd bij. Aangrijpend blog.
Dat vraag ik me ook af: hoe die kerels thuis zijn…
Dank voor je meeleven.
Mijn hemel, wat een hork! Wat een ongelooflijke hork…
Mijn ouders hebben toentertijd de politie in huis erbij gehaald. Er werd serieus aandacht an besteed. Dat hielp. Iets… Maar het heeft lang geduurd eer mijn vertrouwen in mannen weer een beetje hersteld was.
Lief weet dit en heeft jongste misschien hierdoor wel wat overdreven beschermd met halen en brengen tijdens het ‘uit-gaan’. Ze snapte het wel, maar vond het ook lastig… Dat snapte ik weer…
Pftttt
Ik heb mijn ouders overal buitengehouden. Ze namen het nooit voor me op en mijn moeder kan geen geheim bewaren; ongeacht groot of klein.
Mijn dochter heb ik alleen in het algemeen gewaarschuwd: als je één keer de verkeerde treft, ben je voor de rest van haar leven getekend (wanneer ze weer eens tegensputterde als ze niet alleen op de fiets in donker naar huis mocht komen.) Over mezelf zwijg ik in alle talen.
Langzaam word ik opener, door de vele gesprekken met de peut. Maar de littekens zullen altijd blijven. Daar staat tegenover dat ik mijn man dubbel waardeer.
Wat fijn voor jou dat jouw ouders achter je stonden!
In deze wel. Toen een oom echter zijn handen niet thuis kon houden heb ik wel in alle talen gezwegen… Dat vond ik té confronterend. En later, toen ik het toch aan mijn ouders vertelde, begreep ik dat ik goed naar mijn intuïtie had geluisterd. Hier volgden ze me helaas niet in….
Ik prijs mezelf gelukkig met mijn lief!
Gatfer, een bekende. Dat maakt het dubbel zo erg. En dan willen je eigen ouders je niet geloven. Had je iemand anders die je het kon toevertrouwen of heb je het ook diep weggestopt?
Ik heb naar aanleiding van een eerder blog “Ik dacht dat hij mijn vriend was” een aantal e-mails gekregen. Verhalen van andere vrouwen die als meisje niet geloofd werden omdat de dader zo”n “sympathiek” persoon was.
Sterkte Gwennie!
Diep, heel diep weggestopt! En pas een aantal jaar geleden toch opgerakeld, verteld en in therapie gegaan… 😐 Tja….
Ik had het in een kluis gestopt. Een heel zware. En die met sleutel en code in de Maas gedonderd. En toch kwam hij bovendrijven.
“Je moet er eerst naartoe gaan om eraan voorbij te kunnen komen.” Wijze woorden van mijn therapeut…
Liefs en sterkte ♥
Gatverdamme Mirjam wat afschuwelijk!
Wat een helden trouwens, die Zweden, met z’n allen tegen 1 vrouw, dapper hoor.
Kan me voorstellen dat je dit niet uit je hoofd krijgt, zelfs na al die jaren.
De chauffeur is trouwens ook een watje, hij had ze er uit moeten zetten!
En je baas had ook maatregelen moeten nemen.
Het is ongelofelijk allemaal.
Langzaam gaat de beerput open en durf ik te kijken wat erin zit.
Het vervelende is dat je elk onderwerp van alle kanten moet bekijken, voordat het kleiner wordt in je hoofd.
Ik moest dit kwijt toen ik dat artikel las over die 27% van de Europese mannen. Bah!
Dank voor je lieve woorden ♥
ik wordt niet goed als ik dit allemaal lees
eerst de mannen die je lastig vallen
dan de buschauffeur…
dan je baas….
Ik kan goed geloven dat dit voor altijd in je gedachten zit.
Hopelijk krijgen we als vrouw toch ooit hulp in deze richting
Eén @->- voor jou
Ik heb ruim vier jaar therapie nodig gehad om zo ver te kunnen komen dat ik erover durf te schrijven. Ik had alles weggestopt.
Langzaam maar zeker ga ik in de goede richting…
Een ♥ voor jou.
ja, ik denk dat het je levenslang bij blijft….
Eén @->- voor jou
Hoe harder je het probeert te vergeten hoe slechter het lukt.
En omdraaien gaat om de een of andere manier niet ♥
Vreselijk en onbegrijpelijk. Nog steeds.
Ik droeg vroeger korte rokjes en jurkjes, gewoon omdat ik het leuk vond. 18 jaar, naïef en nog maagd. De opmerkingen van mannen ‘dat ik er om vroeg’, zal ik nooit vergeten. Een naam krijgen door je kledingkeuze, gewoon belachelijk. Verder dan een aanraking is het nooit gekomen. Ik had erop los geslagen.
Ik heb er geen woorden voor wat jou overkomen is. De pijn en het verdriet en de vernedering. En dan die reactie! Ik geef je een virtuele knuffel en een dikke kus. Je bent een geweldig lief mens.
Liefs Frederique
“A dress is not a yes.” Dat vind ik een mooie.
Ik heb me altijd bedekt gekleed. Door al die nare ervaringen werd dat alleen maar erger.
En zelfs dan kreeg ik nog het een en ander naar m’n hoofd geslingerd.
Daarom ging ik liever op de fiets naar m’n werk maar dat kon juist niet als ik moest overwerken…
Dank voor je bemoedigende woorden ♥
O wat loop ik weer achter in de mail
kom je nog weer tegen , ja een frisse wandeling gister , maar na 22 KM was ik wel weer warm hoor , Gelderland is zeker mooi , als ook de rest van ons mooie landje
ben blij dat je van de pps hebt genoten
wens je een goede nachtrust
vreselijk om dit te vernemen
helaas is het iets van alle dag
helaas ook het gedrag , van die lui als conducteur en baas
sluit me graag aan bij Lenjef en Narda , die weten het beter onder woorden te brengen als ik dat kan
lieve groet , karel
Het gaat om de intentie dat je het goed bedoelt, en dat doe je!
Warme groet!.
🙂 dat doe ik zeker 🙂
fijne avond groet
Het is diep triest dat het respect voor vrouwen zienderogen afneemt.
Het is een gevaarlijke ontwikkeling, geen een mens is eigendom van een ander.
Dan is het voor vrouwen ook nog eens verboden om traangas bij zich te dragen ter verdediging.
Waar gaan we heen, een vrouw op straat moet alert zijn want ze is vogelvrij. Hans
ot, was mijn verhaal, de uitvinding stond op de weblog van Di Mario 🙂
Je hoopt dat het er in de “moderne tijd” op vooruit gaat, maar het lijkt alleen maar bergafwaarts te gaan.
Seksueel getinte opmerkingen aan moeten horen, is al erg.
Ik las het inderdaad bij Di Mario. Was leuk, dit duo-blog (-:
Een vreselijk verhaal!
Er moet nog veel veranderen ….
Bezorgde groet,
Het voelt toch alsof je als vrouw vogelvrij verklaard bent.
Ouder worden heeft zijn voordelen maar er lopen zoveel kwetsbare jonge vrouwen rond.
kippenvel Mirjam en koude rillingen … meer kan ik hier niet zeggen
en warme knuffel en dikke kus
Een knuffel is meer dan genoeg.
Kus!
Ik schaam me zo voor de mannen. Ik hoop dat ik ook maar iets van je pijn zou weg kunnen halen. Die van de tram en je boos die verdienen een trap in de klote.. ja sorry hoor dat ik zo grof ben, maar dat waren zij ook.
Love As Always
Di Mario
Jij hoeft je niet te schamen. Mannen zoals jij houden bij de vrouwen de moed erin.
Het wegkijken was erg. Het zullen littekens blijven.
Altijd alert blijven op je kinderen en ze nooit alleen op de fiets (in het donker) naar huis laten gaan. Ongeacht hoe oud ze zijn. Het levert je wel een grote mond op maar daar voel je niets van (-:
Dank voor je lieve woorden.
Eigenlijk vind ik het man-onwaardig om je zo op te stellen tegen een weerloze vrouw. Ik ga dus ook nooit naar de hoeren, om het zo maar eens uit te drukken. Ik stel me altijd beschermend op tegen een vrouw. Ik schaam me zelfs dat dit soort mannen bestaat.
Ik heb nooit om dergelijke aandacht gevraagd; kleedde me niet uitdagend. Wilde alleen maar met rust gelaten worden.
Je reactie vind ik heel lief; dank je wel!.
Pff wat heftig zeg. Gelukkig nog nooit zo’n vervelende ervaring gehad. Al is vervelend dan wel niet het goede woord voor zo iets. Wat stom dat die conducteur niets deed, dat zou toch de aangewezen persoon zijn om actie te ondernemen.
Ik ben zo vaak lastig gevallen in het ov; kon ze niet meer tellen. Het liefst ging ik op de racefiets, maar na overwerk in het donker was dat geen doen. Voor een gewone fiets was de afstand weer te groot.
Het wegkijken vond ik in alle gevallen het ergst.
Wat verschrikkelijk! De gebeurtenis, maar ook de reactie.
Oh, wat is dit erg. Ongeacht hoe een vrouw er uit ziet of wat ze draagt, iedere kerel heeft van haar af te blijven en zijn gore opmerkingen mag hij ook voor zich houden. Zo’n trambestuurder is zijn werk niet waardig, klojo. Ik ben opgegroeid in Noordwijk met een groot en wild uitgaansleven en heb genoeg gezien en zelf ook wel een paar dingen meegemaakt. Wat was ik bezorgd toen onze dochter een jaar of vijftien was. Zo pril nog, zo onbedorven. Ik probeerde haar, voorzichtig, te waarschuwen en dan zei ze: ‘ach mam, ik geef hem gewoon een trap in zijn kruis’. Hoe kon ik haar uitleggen hoe sterk mannen zijn die op sex belust zijn. Erg toch dat we als moeders onze dochters nog steeds moeten waarschuwen.
Ik heb nooit uitdagende kleding gedragen. Wilde al die belangstelling niet, wilde alleen maar met rust gelaten worden.
In het ov heb ik het meeste last gehad. Niet te tellen. En in overvolle metro’s.
Roos had er vaak de pest in dat ze ’s avonds laat niet alleen op de fiets naar huis mocht komen. ‘Als je één keer de verkeerde tegenkomt, heb je voor de rest van je leven een trauma,’ zei ik. (Ik heb haar nooit iets over mezelf verteld.) Werd ze ook nog nijdig. Jonge vrouwen lopen zoveel gevaar…
Het zijn de moeders die hun zonen moeten opvoeden. Daar begint het mee.
lieve schat… dit kent geen verjaringstermijn, dat zit voor altijd in je geheugen en ja, je vertrouwen is daarmee énorm kapotgemaakt, ik herken het,
inmiddels zijn een paar van mijn beste vrienden mannen, Chris en JP, die vertrouw ik met mijn leven.. en die beschamen dat niet.
als ik je schrijven lees, voel ik zo’n enorme walging komen hé….bah, geen woorden voor, en wil mijn eten ook weer naar boven…
Die bestuurder…..
zou bij mij zijn baan kwijt zijn, laffe zakkenwasser…
en je baas…. kreeg van mij het boze oog tsssssssk ….
Voor alle vrouwen in de wereld die zoiets meemaken…. je wordt er sterker van… maar wat je afgenomen is krijg je niet meer terug..
nooit mee…
Kakeltje…. ik vind je een geweldig mens, erover schrijven helpt, praten helpt… steun bij elkaar zoeken helpt.. andere vrouwen weerbaar maken.. jongens helpen opvoeden dat zoiets goedgepraat kan worden, opvoeding begint thuis…
dikke knuffel m’n lieve schat…
xxx
Die walging gaat nooit over. Zelfs niet na honderd jaar therapie. Vooral niet als het een bekende was…joe knoow
Moet ik toch weer huilen als ik je reactie lees. De boosheid, de onmacht, het je vies voelen.
Maar wij houden van elkaar ♥
Wat is het toch voor onzin wel of niet kort rokje of te ver bloot. Al zou je in je nakie lopen dan nog horen mannen hun poten thuis te houden.
Die Vera huppelepup loopt zeker zelf met een bewaker.
Misschien helpt het te weten dat je één van de zeer vele vrouwen bent die dit overkomt of is overkomen.
Warme knuffel
Eigenlijk maakt het idee dat het zeer veel vrouwen overkomen is, het nog zwaarder. Omdat ik weet hoe ze zich stuk voor stuk gevoeld hebben of nog voelen…
Maar ik weet dat je het goed bedoeld. Ik ken je toch (-:
Lieve groet.
Wel heel fijn dat je erover kunt praten, dat kan niet iedereen. Jazeker bedoelde ik het goed.
Ik heb tig keren geprobeerd te reageren op je geweldig leuke keek op de week.
Raar talent
Krijg te lezen pagina niet gevonden. Daarna mailbericht teruggestuurd met de vraag of je even wilde laten weten of je bericht met daarin reactie hebt ontvangen. Laat het me even weten.
Dikke knuffel, Ria
Hej Ria,
Het ligt niet aan jou, hoor (-: In plaats van dat ik het bericht opsloeg, plaatste ik het. Maar het was nog niet af.
Mocht je alsnog je reactie willen plaatsen dan kan dat. Als je het zat bent, begrijp ik het volkomen.
Dikke kus!
Hola Senora Kakelinoooo
Verveel-Piet komt u hier even storen
om naar uw muziek te horen
Hij vindt dit echt wel fijn
en is blij hier uw gast te mogen zijn
Ook wil hij u vragen of u met hem wilt komen spelen
want hij zit zich een beetje te vervelen 😉
Uw verhaal heeft Sint gelezen met tranen
die zich een weg door zijn lange baard banen
met rode ogen waaruit woede spreekt
en handen ten wanhoop naar de hemel op steekt
Dat dit nog steeds ‘mag’ gebeuren
doet zelfs alle pieten rood van verbazing kleuren
Ik heb liever dat alle mannen die zich bezondigd hebben rood kleuren…
Ben nog niet aan je SinterPieterklaasspel toegekomen. Zit echt in een wak. Hoeveel dagen heb ik nog??
het zal je maar overkomen Mirjam
goed dat je dit verhaal vertelt, het stemt tot nadenken over de maatschappij waarin we leven..
niet te verwonderen dat velen een gevoel van onveiligheid hebben..
de reacties van die conducteur en je baas zijn onaanvaardbaar
onze maatschappij is er sinds 1989 klaarblijkelijk niet op vooruitgegaan, integendeel…
jammer om zoiets te moeten vaststellen
groeten
Het lijkt eerder of we terug glijden naar de Middeleeuwen…
Dank je wel voor je bijval. Je woorden doen me goed.
Warme groet.
Zolang er lui rondlopen die denken zoals die 27 % (ze-ven-en-twin-tig!), blijf ik gewag maken van een verdorven maatschappij waar weinig tegen opgewassen is.
Wat jij hebt meegemaakt, vervult me met afgrijzen. Hier kan ik echt niet bij.
En dan maken sommigen zich nog druk dat het percentage niet klopt. Snap jij dat? Nee, natuurlijk niet!
Dank voor je lieve woorden.
Onbegrijpelijk. Vindt 1 op de 4 dit acceptabel??
Dat is het nooit. Ook al loop je in een stringetje op straat…
Wat een hel-ervaring. Ik hoop dat je een veilige oplossing hebt kunnen vinden. En dat die werkgever nog eens achter zijn oren krabt… xx
Dit was lang geleden maar het voelt als gisteren. Erg hè 1 op de 4? Echt schokkend…
Het blijft je altijd bij. En soms gebeuren er dingen en dan is het alsof de tijd van toen weer in het nu staat…. Sterkte! xx
Ongeacht of de percentages nou helemáál kloppen is iédere procent mannen die dit aanvaardbaar vind véél te veel! Nou is Europa óók nogal groot en kun je naar mijn iedee niet alle Europeanen over één kam scheren maar op zeker komt het ook in Nederland voor dat mannen zo denken én nog erger dus want deze viespeuken hadden géén énkele reden om te denken dat jij “ervoor in was” dat is wel duidelijk. Misschien is castratie een aardige optie voor mannen met dit soort opvattingen, wel zo veilig lijkt voor ons allemaal.
Incl. jouw baas en die buschauffeur!
Dat wegkijken en het zich niet aantrekken deed ook zeer.
Dat snap ik ook niet, ga je je druk maken om het aantal percentages. Eén procent vind ik al te veel.
Goed idee van die castratie. Van mij mag je er ook amputatie van maken. Er zou veel strengen opgetreden moeten worden door de overheid. Strengere straffen. Het zal je dochter maar zijn…
Ik lees dit met tranen in mijn ogen, horror, pure horror…
Dikke kus lieverd, meer heb ik niet te bieden.
Lieve Luz, dat is meer dan genoeg.
Een vreselijke ervaring die je nooit meer vergeet. Het bepaalt de rest van je leven. Ik vind de reacties van de bestuurder en je baas ook te zot voor woorden.
Een heel dikke knuffel van mij.
Het bepaalt zeker de rest van je leven.
Lieve groet!
Soms lees ik iets en dan denk ik dat ik niet van deze wereld ben…… ik dacht dat ze een komma vergeten haddenof zo 2,7 procent, of 0.27 zou nog beter zijn.
Helaas de realiteit is dus anders…
En bij handtastelijkheid hoeft er geen nee gezegd te worden, het is gewoon nee met handtastelijkheid…. !
Goed dat je, je verhaal toch vertelt, !!
1 op de 4… ik ben echt niet van deze wereld…
Lieve Aa, ik ben blij dat jij niet van deze wereld bent. Wees er trots op.
Wat een nare ervaring, bij geweld in openbaar vervoer en openbare gelegenheden gaat volgens mij vaak om lieden die weinig grenzen kennen, en zich heel weinig aantrekken van die van anderen. In Amsterdam Zuidoost is het heel gebruikelijk dat men bewakers mee laat lopen van het industrieterrein naar de auto of naar de metro. Bij een vorige werkgever mochten alleen medewerkers naar bijvoorbeeld de k flats met de auto, openbaar vervoer werd te gevaarlijk gevonden. Hachelijk!
Dit is een reactie waar ik blij van word. Dat er aan de veiligheid van medewerkers gedacht wordt.
Een latere chef zei:’Ik kan je niet met de taxi laten gaan, want dan wil de rest ook met de taxi naar de metro.’
Toen ik zei dat dat er maar drie waren (van de boekhouding, die ook nog altijd samen reisden), was zijn antwoord: ‘Gelijke monniken, gelijke kappen.’
Hij vond de kappen dus belangrijker dan de monniken.
Dank voor je reactie.
Wat een vreselijke ervaring – nog dubbel en dwars verergerd door de vrouwvijandige reacties eromheen.
Overigens – maar dat doet aan jouw horrorverhaal geen afbreuk – moeten de cijfers van Vera Jourova wat nader genuanceerd worden. Een nuancering volgens een artikel in de Volkskrant althans van vandaag waaruit blijkt dat de vraagstelling wel erg onduidelijk en suggestief is geweest. Hier is de link naar dat artikel: http://www.volkskrant.nl/wetenschap/klopt-dit-wel-kwart-europeanen-toont-begrip-voor-onvrijwillige-seks~a4423244/ Eén quote uit dat artikel maakt al heel wat duidelijk:
“De onderzoekers gebruikten dan ook een truc om de respondenten uit hun tent te lokken. Om sociaal wenselijke antwoorden te vermijden op een vraag als ‘vindt u verkrachting soms goed te praten’, stelden ze de vraag indirect, en zonder het woord verkrachting. Letterlijk: ‘Sommige mensen vinden dat geslachtsgemeenschap zonder toestemming in bepaalde situaties gerechtvaardigd kan worden. Denkt u dat dit op de onderstaande omstandigheden van toepassing is?’ Waarna de deelnemers negen situaties voorgelegd kregen, van ‘dronken zijn en druggebruik’ tot ”s nachts alleen over straat gaan’.”
Dit betekent voor mij overigens niet dat ik bijvoorbeeld 5 of 10 procent wél acceptabel zou vinden. Voor mij is élke onvrijwillige doordrammerij er één teveel.
Harrij, je bedoelt het goed (ik ken je) maar ik ga me niet in het artikel verdiepen. Alles bij elkaar is het al moeilijk genoeg.
En dat kan ik me helemaal voorstellen… <3
onvoorstelbaar dat 1 op 4 dat normaal vindt
wat een onmacht en angst heb je moeten doorstaan en onbegrijpelijk dat de chauffeur niet ingreep, en je baas, alsof in het donker op straat lopen dan veiliger zou zijn
en nog is er niks veranderd
k ga het nooit snappen, als vijf vrouwen op een bus zitten en én man dan gaan die vijf toch nooit zo handelen, maar omgekeerd, t is alsof wij niks zijn, alleen maar misbruikmateriaal
je hebt je kranig verweerd en helder nagedacht om zo naar het politiekantoor te vluchten
Op een gegeven moment vertrouw je niemand meer. Ongeacht hoe een man er uitziet. Bankmedewerkers in tweedelig kostuum die na een vrijdagmiddagborrel aangeschoten raakten, waren net zo erg.
Ik had geluk dat die tijdelijke keet daar stond. Wist niet hoe het anders afgelopen was.
Juist daarom moeten we onze zonen opvoeden met respect voor vrouwen. Voor mensen. Ook voor de stoephoer.
Ook ik vond dit rapport ongelofelijk. Kort rokje, dronken…en dan is het ok? Dan kan die man er niks aan doen?
Kakel; dit had nooit mogen gebeuren en nog erger zijn alle mensen die hun ogen dichthouden en niks doen. Of het onder het tapijt vegen.
Ik heb nooit geflirt, me bloot gekleed, naveltruitjes gedragen, strakke jurkjes, losbandig of opvallend.
Zelf heb ik het ook te lang onder het tapijt geveegd…
Volgens mij kan het alleen maar erger worden voor de vrouwen in de toekomst.
Bepaalde groepen beschouwen niet gesluierde vrouwen als hoeren en denken zich alles te mogen permiteren. Onder mom van verdraagzaamheid tolereren bepaalde groepen mensen dit gedrag. Wat niet wil zeggen dat het gevaar alleen uit die hoek komt.
Ik vrees dat je gelijk hebt, Suske. Deze intolerantie zou niet getolereerd moeten worden!
Pffff,heftig…ik zou nooit de tram meer in durven en wat een lul van een conducteur! Maar zo reageert bijna de hele wereld wat me nog kwader maakt.Ik heb het eens met een nichtje in het zwembad gehad….een stel knullen om mij heen en om haar en als ze je dan eindelijk met rust laten dat de mensen zeggen dat je dat moet melden maar even helpen ho maar.
Het wegkijken begrijp ik niet. Niet van de trambestuurder, de werkgever, nota bene vrouwen die om je heen in het zwembad zitten!
Elke keer als mijn dochter op stap gaat, houd ik m’n hart vast. Ze weet het overigens niet. Ik wil haar niet belasten.
Oergenen zijn immuun voor beschaving
al eeuwen hoort men vrouwen om hulp schreeuwen
ook van hen die lang na morgen worden geboren
zal men dezelfde bange wanhoopskreten horen
ja, lieve zoontjes veranderen soms in wilde leeuwen
Sterkte, Mirjam!
Hopelijk kom je zo’n krapuul nooit meer tegen!
Lenjef
Dank je, vriend. Ik heb er op het moment even geen woorden voor…
Lieve groet.
Hoi Lenjef,
Wil toch nog even terugkomen op je reactie.
Ik vond ‘m zo sterk, té sterk, dat ik er niet op kon reageren.
Ik weet dat je het onzin vond, maar ik wil toch “sorry” zeggen.
Warme groet.
Wat afschuwelijk. Ik kan mij je angst zo goed voorstellen. Wat er gebeurde is al zo verschrikkelijk, maar de angst voor wat er misschien nog gáát gebeuren is misschien nog wel erger. Doodsangst.
En dan die conducteur. Een man waarvan je op aan zou moeten kunnen, die jou had moeten beschermen verraad je. De opmerking van je baas.
Je bent in een nachtmerrie beland, en je overlevingsinstinct neemt het van je over.
Pas daarna komt de woede, het verdriet. De gevoelens van schaamte, je voelt je vies, en waarde-loos.
En dat idee weet je misschien met je ratio wel te weerleggen maar het gevoel daarbij blijft voor altijd gekwetst.
Er is zoveel meer van je afgenomen dan dat wat de buitenstaander kan zien….
Sorry voor mijn lange reactie . Ik wou dat ik het voor je kon helen. Voor jou, en voor alle vrouwen die het is overkomen, inclusief mezelf.
Dikke kus dappere Mirjam. Je bent een geweldig mooie vrouw en ik ben er trots op dat je mijn blogmaatje bent. X
Ik ben blij met je lange reactie, al moest ik er wel van huilen.
Je beschrijft naadloos hoe het voelt en wat het met je in je hoofd doet. Twee jaar geleden had je reactie amper kunnen begrijpen omdat ik zelf zover nog niet was. Ik heb het altijd voor me gehouden. Het is fijn om de herkenning te lezen al had ik het jou liever ook bespaard. Ik vraag me af of ik ooit weer “heel” kan worden.
Daarom vond ik het zó moeilijk mijn dochter weg te laten gaan…
Dank voor je bemoedigende en lieve woorden ♥
Er is iets misgegaan met je reactie, Narda. Er staat niets.
Maar tóch vond ik het zonde om ‘m te verwijderen (-: