Het Algemeen Dagblad deed in november 2016 een oproep aan lezers om te schrijven over hun schoonmoeder. Het mocht onder eigen naam, pseudoniem of anoniem.
“Lucht uw hart. Over de vreselijke, die voor haar zoon geen vrouw goed genoeg vindt. Over de lieve, die drie keer per week op de kleinkinderen past. Over de hinderlijke, die alleen maar zeurt en zanikt. Over de bemoeial, de schat, de intrigant…”
Mijn bijdrage werd gepubliceerd in de weekendbijlage van zaterdag 24 december 2016:
‘Je mag pas van tafel als je al je spruiten hebt opgegeten.’
‘Dan moet u ook al die tijd aan tafel blijven zitten.’
‘Ik zou niet weten waarom.’
‘U mag pas van tafel als de gast klaar is met eten.’
Haar ogen boren zich als de loop van een kanon in de mijne en zo meteen gaat ze schieten.
Ze weet niet wat ze met me aan moet. Haar kledingadvies om op zondag lange rokken te dragen, heb ik ook al naast me neergelegd.
Tot groot genoegen van mijn man, overigens. Het eerste wat hij tegen me zei voordat ik bij hem thuis kwam, was: ‘Je mag van mij alles, behalve met m’n ouders mee naar de kerk.’
Ik mag dan niet van spruitjes houden, ik houd wel van haar jongste. Alleen krijg ik het zuur van haar Calvinistische regels en degelijkheid, en zij de hik van mijn “losbandige leven.”
Gek, hoe de liefde voor een gezamenlijk mens je dichter naar elkaar toe kan brengen. De bitterkoekjes die ze voor me koopt, vind ik om op te vreten; zij vindt mijn eten best te pruimen. En haar hart loopt over voor ons roodharige bruistablet, haar vierde kleinkind. Als je maar lang genoeg zoekt, vind je meer overeenkomsten dan verschillen.
De laatste weken van haar leven zijn een verschrikking. Ze is minder dan een zuchtje van de vrouw die ze is geweest. Terwijl de kanker langzaam haar lichaam verteert en haar lijf verandert in een zak met botjes, blijft haar geest ijzersterk. Ze wil thuis sterven en zo zal het gaan. Om de beurt waken we bij haar; dichter kun je bij een mens niet komen. Als het eindelijk gebeurt, voelt het als een verlossing.
In haar huis vol spullen sta ik met lege handen. Of toch niet: in elke hand ligt een helft van mijn hart.
*****
Hoe is/was jouw relatie met je schoonmoeder?
:-)…
mooi kakletje dat je dat zo kunt zien…
mijn ex schoonmoeder manipuleerde alles en iedereen….
ik vind het nog steeds een trut, en nu druk ik me zacht uit, omdat ik de woorden die ik wil zeggen niet wil uitspugen hier, er is maar een goed ding aan het feit dat ik geen relatie meer heb met haar dochter, dat is dat ik haar niet meer hoef te zien, maar m’n schoonvader mis ik nog steeds…
Uit jouw mond klinkt “trut” toch behoorlijk, hoor.
Schud je vacht uit, net als je natte, harige vrienden doen en laat het mens van je afglijden. Koester je schoonvader…
Dikke kus ♥
Wauw…heel mooi geschreven. Ik ben altijd goed gebleven voor mijn schoonmoeder ondanks vele echt gemene dingen van haar.Ben ik trots op….
Dat IS ook iets om trots op te zijn! Vind ik heel knap van je.
Dikke kus!
Mijn huidige schoonmoeder heeft de vervelende gewoonte enorm negatief te lullen, en dat lijkt met de jaren steeds erger te worden. Echtgenoot begint zich er ook al behoorlijk aan te irriteren.
Als we bij elkaar zijn prijst ze me de hemel in en vind ze alles wat ik voor haar meebreng fantastisch, denk dan aan: eitjes, groente, aardappelen of door mij gemaakte maaltijden.
Toch blijken er scheurtjes te zitten in haar toneelspel, aangezien echtgenoot laatst nogal wat over zich heen had gekregen waar ik echt geen weet van had.
Blijkt achter ‘mijn’ rug toch andere dingen te worden gezegd, verstandig als ik ben heb ik een grote afstand ingebouwd en kom ik er bijna niet meer, misschien 1x in de twee maanden. Het kost me teveel energie en ik voel me er ook niet veilig of gewaardeerd, althans, ik heb weet niet wat ik aan haar heb.
Echtgenoot en ik zeggen regelmatig tegen elkaar dat wij hopen niet zo te verzuren als we ouder zijn.
Dikke knuf
Pffff even rustig voor gaan zitten! Wat mooi omschreven Mirjam. Soms is het begin stroef en komt er iets heel warms uit voort.
Ik had een super lieve schoonmoeder. Die op het moment dat ik me met haar zoon verloofde zei: Dan heb ik nu 3 dochters. Mijn ex had een oudere en een jongere zus. Dat is ze blijven zeggen en uitdragen, ook toen ze dement werd. Zo lief. Stapel op haar 6 kleinkinderen, had voorkeur voor mijn zoon die de stamhouder was en rood haar, net zoals zij. Dat vond ik niet leuk voor de anderen. De kinderen bestraffen deed ik niet in haar bijzijn, ze bemoeide zich er dan mee. Daar kon ik slecht tegen. Op het laatst was ze ook niet meer aardig tegen mijn schoonvader. Vond ik moeilijk. Maar al met al, ik had het niet beter kunnen treffen!
Ze is 84 geworden waarvan de laatste 5 jaar dement. Ik was de enige die er goed mee om kon gaan. We hebben 6 dagen gewaakt om en om. Inderdaad, dan kom je heel dichtbij!
Je werd met open armen verwelkomd. Wat een ontvangst! Mijn schoonmoeder zei op onze trouwdag nog dat ze ervan uitging dat ons huwelijk “maar tijdig” zou zijn en ik mijn man voor een ander zou inruilen. Toen we tien jaar getrouwd waren, zei ik met een knipoog: ‘Dat had u niet gedacht, hè?’ We konden er allebei om lachen.
Het is hard als een lief mens van karakter veranderd door dementie. Dat voel je vanbinnen.
Mijn lieve oma begon ineens vreselijk te vloeken, iets wat ze vroeger nooit gedaan heeft.
Maar we onthouden vooral de goede dingen, daar hebben ze recht op!
Dank voor je uitgebreide reactie. Een pakkerd ♥
Ja hoor echt. Omgekeerd was mijn ex ook dol op mijn moeder en omgekeerd. Zij was heel vaak en graag bij ons.
Die verandering in mijn schoonmoeder was erg. Alle normen en waarden liet ze los. Ook vloeken inderdaad, was vaak boos. At alles wat los en vast zat. Terwijl ze haar hele leven heel matig was met eten en snoepen en zo.. Boerde en liet winden, deed ze echt nooit in het openbaar. Rare gewaarwording, maar nogmaals. Een betere schoonmoeder had ik me niet kunnen wensen.
Mijn moeder werd nog liever dan ze was. Niet lastig, geduldig, had geen idee dat dat nog kon. Gaat bij iedereen anders hoor. Hoop niet dat ik het ooit meemaak!
Lieve knuf! <3
Je wordt nog eens beroemd Mirjam :)..
Mijn schoonmoeder was een die in boeken beschreven wordt, of in films.
Ik mis haar niet!!!!
Ik wens je een blogrijk 2017!!!!!
Ik doe er alles aan om incognito te blijven (-:
Niet meer over je schoonmoeder praten!
Jou wens ik ook een heel creatief schrijfjaar.
Lieve groet.
Prachtig. Geen wonder dat het AD je eruit heeft gepikt. Een pareltje Kakel!
Dankjewel. Je bent veel te lovend (-:
Prachtig beschreven, hilarisch en toch ook doorspekt van liefde… mooi en ontroerend.
Je vraag beantwoord ik hier maar niet, je kent het verhaal wel.
x-♥-x
Nee, zeg maar niets…
Dikke knuffel ♥
Wat een mooi verhaal over je schoonmoeder. Ik had wel gekeken naar de krant maar zag het er idd niet instaan, was dus al een week eerder geweest. Ondanks alle verschillen toch een goeie band gekregen. Tja mijn schoonmoeder, heb je even een bladzijde of paar honderd haha. Nee hoor later besefte ik pas dat ze heel erg getraumatiseerd was door de oorlog, als je jong bent besef je dat niet. Ze was gek op haar kleinkinderen alsof ze daar wel al haar liefde kwijt kon.
Pas als je ouder wordt, zie je de dingen in een ander en/of groter verband.
Mijn schoonmoeder moest al op jonge leeftijd voor haarzelf, het huishouden en haar vader zorgen.
In het gezin dat ze kreeg, was ze ook “de baas.” Mijn schoonzus is heel volgzaam van nature en toen kwam ik.
Ik ben blij dat je schoonmoeder wel een lieve oma kon zijn.
Mijn schoonmoeder had in de oorlog voor haar twee broertjes moeten zorgen omdat haar ouders jehova getuigen waren zaten die in een kamp. Dat besefte ik veel later pas
Dat is nogal wat! Zoiets hakt erin. De verantwoording dragen voor twee broertjes en niet weten of je je ouders ooit nog terugziet.
Mijn schoonvader moest zich in Duitsland melden om te gaan werken en heeft de kuierlatten genomen. Heeft ondergedoken gezeten in het watergebied rondom Zegveld waar hij mijn schoonmoeder ontmoette.
je schrijft ook zo goed en mooi, ik begrijp waarom ze het jouwe eruit gekozen hebben, want ik heb nooit een goeie band met mijn schoonmoeder gehad, ik had haar enige zoon afgenomen die thuis al het geld moest afgeven….
ik kon niks goed in haar ogen, zelfs niet opvoeden.
Eén @->- voor jou
Er stonden ook verschillende anonieme verhalen in. Sommige echt te triest voor woorden.
Uiteindelijk voed je je kinderen om op eigen benen te gaan staan. Niet om ze altijd en eeuwig thuis te houden.
Je kan ook denken: ik krijg er een schoondochter bij.
Het lag aan haar, Lutje, en niet aan jou, onthoud dat goed!
Lieve groet ♥
ik weet, maar toen was het heel ambetant……
Ik snap het AD volkomen dat ze jouw bijdrage hebben gepubliceerd!!
Lief van je om dat te zeggen, dankjewel.
Bonjour Mirjam Kakelinoooo!
Wat een lief verhaal.
Ja, die schoonmama van jou zit echt in je hart.
En waar kun je beter zitten?!
Ik heb het geluk van twee schoonmoeders gehad.
Ik vond ze allebei ongelooflijk lief.
Ze waren gewoon mijn moeder. Ik hield enorm veel van ze.
De eerste woonde hier vlakbij mij en ik ging elke week na mijn werk wel een paar keer naar haar toe om iets voor haar te doen:
naar de bank of een boodschapje (ze wilde graag brandnetelthee)
of zomaar even een bakkie doen.
Ik gaf haar reiki- daar was ze gek op, want ze had het altijd koud.
Mooie en warme herinneringen.
Dank je wel, dat ik weer even terug in de tijd was…
Dikke pakkerd van Marlou
.
Mijn schoonmoeder heeft een ereplaats, naast mijn oma en tweede moeder. Ze hebben het daar gezellig met z’n drieën, hoor. Er wordt veel gelachen.
Jij bent ook een vrouw die liefde oproept bij anderen. Tenminste, dat gevoel heb ik altijd bij jou: jij staat enorm open voor anderen. Net als onze Dien. Die verdient ook een schat van een schoonmoeder!
Lekker, brandnetelthee. Drink ik ook graag. Ach liefie…koester de warme herinneringen. Je vaart er wel bij!
Dikke knuffel op allebei je wangen en de groeten aan je verloofde @->-
Wat een eer dat het AD je verhaal plaatste! Maar het is dan ook een juweeltje!
En wat fijn dat het tussen jullie toch nog goed gekomen is.
Mijn schoonmoeder was een hele lieve vrouw gelukkig, nog nooit hebben we samen een onvertogen woord gehad. Helaas is ze in 2002 overleden.
Het was grappig: een oom belde mijn moeder op om te vragen of ik een verhaal had geschreven in het AD. Mijn moeder wist van niets, maar mijn oom hield stug vol en stuurde haar het stukje tekst.
En iemand waar ik lange tijd mee geblogd heb (zij is min of meer gestopt) stuurde me via fb een felicitatie. Was ook een verrassing.
Zelf ben ik ook blij dat het goed gekomen is. Het nadeel is weer dat je ze zo mist, maar je kunt beter warme herinneringen koesteren dan koelte.
Wat heb je dat weer prachtig geschreven Mirjam. Mijn schoonmoeder was een lieve vrouw maar al ruim 14 jaar niet meer in ons midden.
Dan is je schoonmoeder jong gestorven. Fijn dat ze jou als schoondochter waardeerde.
Ik vind dit echt geweldig geschreven. En als de afbeelding je schoonmoeder laat zien mag ik zeggen dat het een mooie vrouw was om te zien.
Mijn schoonmoeder woont bijna 1000km hier vandaan dus ik heb geen nood aan geinige schoonmoeder grapjes. Ze is perfect zoals ze is.
De foto heb ik van het internet geleend. Ik heb getwijfeld een foto van mijn schoonmoeder als 20-jarige te plaatsen maar heb er van afgezien.
Je schoonmoeder mag dan ver weg wonen (Finland?), jullie hebben geen koude relatie, en dat is mooi.
Als je schoonmoeder zo koud woont moet je het contact warm houden. Toch? 🙂
Het gezegde is mooi maar de gedachte erachter nog mooier!
Mooi geschreven Mirjam! Is de rol van de schoonmoeder voor vrouwen trouwens anders dan voor mannen?
Mijn schoonmoeder heeft veel tegenslag in haar leven gehad, maar is altijd weer opgestaan en verder gegaan. Ze heeft bijvoorbeeld 6 kinderen van 5 verschillende vaders en heeft het altijd financieel erg moeilijk gehad. Iedere verjaardag of feestdag gaan er de meest verschrikkelijke verhalen met veel plezier over tafel. Maar met die positieve houding benadert ze ook de aanhang van haar kinderen en haar kleinkinderen. Het is dat ik naar haar huis met de auto moet en dat mijn ouders op fietsafstand wonen, anders was ik vaker spontaan koffie bij haar gaan drinken.
Misschien zijn vrouwen moeilijker dan mannen of gevoeliger? Ik heb het aantal verhalen niet geteld maar er waren twee inzendingen bij afkomstig van mannen.
Dat is voor vroeger tijden wel heel extreem: je schoonmoeder was een “Anouk.” Knap dat ze onlangs haar tegenslagen toch positief kon blijven. Dat heeft er ook voor gezorgd dat kinderen en kleinkinderen haar bleven bezoeken.
Mijn vaders moeder was een loeder. Acht kinderen en slechts een enkeling kwam nog op bezoek.
Die laatste regel die je aan mij schrijft, zou je eens tegen je schoonmoeder moeten zeggen. Het zal haar plezier doen!
Ik heb natuurlijk de perfecte schoonmoeder, die van mij woont 3300 km verder weg. Ze woont in het beloofde land, waar het altijd, oke bijna altijd, maar in ieder geval beter dan in Nederland, mooi weer is. Mooi verhaal het je er van gemaakt.
Love As Always
di Mario
Ik wist niet of jouw ouders of de ouders van Dinnetje in Israël woonden, maar nu wel. En je kunt het ongetwijfeld prima met haar (hun) vinden, anders ging je niet elk jaar op vakantie naar haar toe.
Lieve groet.
Snap helemaal dat het AD jouw brief heeft gekozen. Liefdevol, ook in het niet overeenkomen met elkaar, maar vooral in de gezamelijke invloed van het bruistablet. Of ik zou eerder zeggen Kleefpasta!
Kleefpasta (-: Wat een leuke vondst.
Heb in de loop der jaren mogen kennismaken met diverse schoonmoeders: één ding hadden zij allen gemeen: zij waren net mensen! (o, nóg iets gemeenschappelijks: allemaal waren zij de moeder van mijn toenmalige vriendin)
Jij maakt het jezelf wel heel gemakkelijk (-: Bescheiden als je bent, zeg je niet dat je bij allen in de smaak valt/bent gevallen.
Lief!
Je hebt een mooi verhaal geschreven, in de loop der jaren is de band alleen maar beter geworden.
als je met een gebroken hart weg loopt is deze heel goed geweest en aandoenlijk einde. Hans
Inderdaad: beter een gebroken hart dan eentje van steen.
Warme groet.
Over mijn schoonmoeder heb ik met sinterklaas nog gelogd. Er is een soort van wederzijds respect tussen ons gegroeid met de jaren, wat niet betekend dat we de beste vrienden zijn. De scherpe kantjes van vroeger zijn er af.
Dan is het al heel wat dat de scherpe kantjes eraf zijn.
Wie weet wat de toekomst brengt…
Waar een wil is is een weg, als men het goede in elkaar wil zien dan ziet men dat ook en komt men ver. Negatieve dingen zijn altijd wel te vinden.
Prachtig gesproken!
Mooi geschreven Kakel, maar heette je schoonmoeder echt zo? Het zijn ook mijn voornamen maar dan omgekeerd.
Over mijn schoonmoeder kan ik eigenlijk niet veel goeds vertellen. Zij had drie zonen en twee dochters, maar voor haar gevoel had ze slechts twee dochters. De zonen telden al niet mee en mijn man had als twee jarige al regelmatig gehoord dat hij niet welkom was geweest (hij was een nakomertje) en dat hij er niet had moeten zijn. Ook de schoondochters deugden geen van allen. Ik kreeg regelmatig via een omweg te horen dat ik niet deugde want ik was niet van de kerk, maar van de wereld. Ik kon daar mijn schouders wel voor ophalen, maar mijn man werd er steeds kwaad over.
Mijn man wilde dan ook zo ver mogelijk weg wonen, zodat we er geen last van hadden. Jammer van zijn vader, want dat was een heel lieve man, die stevig onder de duim werd gehouden.
Nu ken ik weinig mannen die echt een hekel aan hun moeder hebben, maar mijn man en zijn broers waren er drie die dat zeer zeker hadden. Nu kon ik er blij om zijn, want stel dat ze alleen tegen de schoondochters zo lelijk had gedaan en de zonen had verwend, dan hadden die wel tussen twee vuren door moeten laveren.
Ach ik was blij dat we er zo ver vandaan woonden en dus maar eens per half jaar naar toe gingen, ik zei dan tegen mijn man dat wij dan maar voor zijn vader moesten gaan, anders was hij er niet heen gegaan.
Gelukkig konden mijn moeder en mijn man goed met elkaar overweg, zodat hij toch in haar een leuke moeder heeft leren kennen
Ja, mijn schoonmoeder heette echt zo. De redactie van de krant heeft voor een andere titel boven mijn stukje gekozen, maar ik vind haar namen passender. Mooie namen, Haba.
Heel raar dat ze haar dochters ophemelde maar een hekel aan haar zoons had. En om tegen een klein kind uit te spreken dat hij ongewenst was…wat ontzettend hard.
Mijn vaders moeder was ook een loeder. Drie kinderen zijn thuis weggelopen. Mijn vader bleef haar bezoeken omdat hij zich sociaal verplicht voelde. Mijn moeder stond ook altijd voor haar klaar. Het voordeel van die oma was dat ik als kind wist dat ik later niet zo wilde worden.
Achteraf vind ik het zonde van de tijd dat mijn schoonmoeder en ik gebakkeleid hebben.
Dank voor je uitgebreide reactie!
De mijne heb ik hier ooit al eens geventileerd, het was dat ik met haar dochter getrouwd was…
Oké Sjoerd, dan doen we er verder het zwijgen toe…
Prachtig geschreven, Kakel en je liefde voor deze vrouw spreekt er uit. Mijn schoonmoeder zal in het begin van mijn relatie met haar oudste kind en enige zoon (7 zussen) niet blij met me geweest zijn en daar had ze alle reden toe. Toch stelde ze haar hart en huis voor me open. Ze was een schat en ook nog een hele lieve oma.
Hoezo had jouw schoonmoeder alle reden om niet blij met jou te zijn? Ik begrijp uit je reactie dat het tussen jullie ook helemaal goed gekomen is?
Toen mijn man zijn ouders vertelde dat we gingen trouwen, zei zijn moeder dat ze dat jammer vond en had gehoopt dat hij nog een meisje uit de kerk zou vinden. Ik ben blij dat hij dat niet gedaan heeft.
Oh, wat prachtig geschreven. en wat mooi hoe jullie band zich ontwikkelde en zo goed en hecht werd.
Ik had niet echt een band met mijn schoonmoeder. Ik vond haar aardig hoor, daar niet van, maar zag haar niet vaak.
Met sommige mensen ontwikkel je blijkbaar geen band. Dat je als het ware langs elkaar heen leeft.
Was ze wel een lieve oma voor je kinderen of woonden jullie ver bij elkaar vandaan?
Ze was zo anders dan mijn eigen moeder. Ze scheelden ook 20 jaar en zij was echt oud en onze kinderen jong. Dus geen echte oma oma zeg maar.
http://www.triltaal.nl/2012/07/19/dag-lieve-miet/
Je blog heb ik even gelezen. Uiteindelijk heb jij ook warme gevoelens gekregen voor je schoonmoeder.
Het is zoals je schrijft: dankzij onze schoonmoeders (en -vaders) zijn onze mannen geworden wie ze zijn.
Wat mooi geschreven kakeltje
En die laatste zin :
Of toch niet: in elke hand ligt een helft van mijn hart.
Dat zegt feitelijk alles … mooier kun je niet eindigen
Die laatste zin schreef ik als eerste op. Ik weet nog precies waar en hoe. Mijn schoonmoeder was die ochtend overleden. We zaten in de auto en reden over de dijk terug naar huis. Het was een zwaar bewolkte dag maar heel even scheen er een zonnestraal voor onze auto uit en volgde de kronkeling in de dijk. Nu ik het schrijf, krijg ik weer kippenvel. Ik heb het als een teken gezien van: het is goed waar ik nu ben. Als er een hemel bestaat, woont zij daar.
Ik had geen schoonmoeder gewoon een tweede mams, die heerlijke appeltaart voor me bakte en chocolade voor me kocht., en nu, 4 jaar na dato na een ellendig einde ( 11 weken op de intensive care na een hartinfarct) soms meer dan eens gemist wordt…..
Je had een tweede moeder; dat zegt álles!
Mijn schoonmoeder is deze maand ook vier jaar geleden overleden.
Ik had ooit nooit kunnen bedenken dat ik haar zo zou missen…
Lieve groet.
Prachtig geschreven Mirjam…..
mijn schoonmoeder heeft juist in november op 88 jarige leeftijd een nieuwe heup gekregen…. ze schreef kort daarna dit prachtig kerstgedicht:
“december 2016
zie de maan verdwijnt achter
stapels niet te bedenken geschenken
de dagen donkeren langs ruïnes
van gefaalde idealen
een nieuw jaar tegemoet
dan toch wel licht
een kind in een stal?
kind zonder echt of reden
vermoeden van mens zijn
nieuw perspectief
op een wondere wereld van
vrede en geluk,
in 2017”
We verschillen vaak van mening en kunnen discussiëren. We hebben totaal andere interesses, maar we weten elkaar te waarderen. Ik hoop dat ze er nog lang is en mijn schoonvader ook. Mijn eigen moeder is al 13 jaar en mijn vader 8 jaar geleden overleden en ze waren van bijna hetzelfde geboortejaar.
Groetjes,
Dorothé
Ah…wat een prachtig gedicht. Dat ze zo positief kan zijn na haar nieuwe heup. Het is toch een tijd van revalideren en dat kost veel kracht.
Dat jullie andere interesses hebben, is niet erg. Je hoeft geen verlengstuk van elkaar te zijn, als er maar wel begrip is. Met begrip kom je overal.
Dank je wel dat je haar gedicht met mij wilde delen. Ik hoop dat ze nog lang je schoonmoeder en een beetje je moeder mag zijn!
ze was geweldig. Mis haar nog dagelijks, na bijna 20 jaar. Ze had een karakter, maar respecteerde je. Ze zag en luisterde en wist als goed hoorder als er iets was.
Ze was meer dan geweldig; onmisbaar.
groet, Wilma
Je schoonmoeder was een bijzonder vrouw. Wat ontzettend fijn om te lezen. Dat je haar na 20 jaar nog dagelijks mist, zegt alles over jullie nauwe band.
Lieve groet.
aangrijpend verwoord Mirjam..
en mijn schoonmoeder was er één de duizend
en dat meen ik
Waarom zou ik aan je reactie twijfelen?
Ik ben blij voor je, Willy.
Tranen in mijn ogen… Wat mooi geschreven…
Mijn schoonmoeder was de allerliefste. Dat ik moeder ben geworden komt door haar. Zij gaf het ‘goede voorbeeld’… En mij vertrouwen..
Ik maak uit je reactie op dat je schoonmoeder eerder een echte moeder voor je was. Wat bijzonder dat juist zij jou (zelf)vertrouwen heeft gegeven.
Ja. Mam was een bijzonder mens. De gesprekken die ik met haar heb gevoerd gingen soms heel diep … We hebben ervaringen gedeeld waar haar eigen kinderen geen weet van hebben. Echt vertrouwen. Zij zit in mijn hart.
Hele lovende woorden spreek je over haar. Laat haar voor altijd in je hart zitten. Ze zit daar uitstekend ♥
Bij mijn schoonmoeder konden haar eigen kinderen nooit kwaad doen. Het was altijd de aanhang die het gedaan had.
Zij haatte mij echt. Hoe erg, daar kwam ik pas later achter. Zij heeft mijn oudste zoon enorm gemanipuleerd. Mij neergezet als een vreselijk slecht mens en een waardeloze moeder. Daar betrok zij haar kinderen ook in. Die deden net zo hard mee.
Het is tot op de dag van vandaag nog steeds voelbaar, haar gedrag ten opzichte van mij. Zij is dan ook de reden dat ik mijn zoon, die vandaag 40 jaar is geworden, al jaren niet gezien heb. Kwaad worden en blijven heeft geen zin. Je hebt alleen jezelf er maar mee. Maar het blijft een gemis.
Liefs Frederique
Ik vind het van grote kracht getuigen dat je zo openhartig over deze moeilijke situatie schrijft. Wat erg om zo door je schoonmoeder te worden behandeld en weggezet, en dat zij zelfs jouw kinderen daarin betrekt. Hoe egoistisch en kortzichtig dat zij haar kleinzoon de band met zijn moeder misgunt. Dat jouw schoonmoeder met haarzelf kan leven…
Wij kennen elkaar een aardig lange tijd, Frederique. Ik ken jou alleen maar als een liefdevolle en behulpzame vrouw die haarzelf wegcijfert om het anderen naar de zin te maken. Als iemand een betere behandeling verdient, ben jij het. Ik weet niet goed of ik je zal feliciteren met je zoon, maar doe het toch want jij blijft altijd zijn moeder. Gefeliciteerd en heel veel sterkte.
Lieve groet ♥
Dankjewel, lieffff….
Liefs Frederique
Als alleengaande leef ik zonder schoonmoeder.
Al geloof ik dat vooral vrouwen het moeilijk hebben met schoonmoeders.
Vriendelijke groet,
Het zijn inderdaad voornamelijk de vrouwen die elkaar het leven zuur maken.
Warme groet.
mooi en aangrijpend geschreven
ook schoonmoeders zijn moeders die enkel maar hun kind gelukkig willen zien
en kunnen net als eigen moeders eens zeuren of lastig zijn 🙂
Mijn man heeft ook een schoonmoeder (-:
Het klinkt raar maar zelfs toen ik haar niet kon luchten of zien, begreep ik waarom zij zo op mij reageerde. Zij verloor toen ze 17 was haar moeder. Heeft het huishouden en de zorg van haar vader op zich genomen en moest daardoor op jonge leeftijd beslissingen nemen. En trouw aan de kerk. Ik denk dat strakke regels haar houvast gaven en ik huppelde daar tussendoor.
Ik snap wel dat ze de jouwe gekozen hebben… MOOI!
Like!
Ik denk dat jouw en mijn benadering van de schoonmoeder niet heel veel verschilden. Ik herken veel in het verhaal en mijn schoonmoeder is in alle rust in mijn armen gestorven. Ik schreef ooit het logje “galgenhumor” en een flink deel van dat logje had ik zeker in deze AD actie gepast;-)
Natuurlijk heb ik je galgenhumor nagelezen. Ik denk dat je met stip op nummer één in de bijlage vermeld zou zijn. Heel terecht. Wát een netelig verhaal!
Littekens in de ziel
mensen zijn meestal de vrucht van hun stamboom
het kruis
van thuis
ligt lang op de schouders al waren de ouders vroom
Een pareltje, Mirjam!
Amai!
Lenjef
“Het kruis
van thuis.”
Dat is precies waar het om gaat. Toen mijn schoonmoeder 17 was, verloor ze haar moeder. Daarna heeft ze de zorg voor het huishouden en haar vader op haar genomen. Ik denk dat zij – door strikt te leven – overeind kon blijven. Dat regels haar houvast gaven. En haar man en kinderen voegden zich naar haar regels.
Ik ben blij dat mijn schoonmoeder en ik elkaar alsnog gevonden hebben.
Dank voor je prachtige dichterlijke reactie.
Lieve groet ♥
Ik maak wel eens grapjes over mijn schoonmoeder. Maar dat doe ik met alle mensen die ik graag zie.
Dus je schoonmoeder staat er gekleurd op. Dat is mooi!
Wederom mooi,ik had het dus al eens gelezen.
Ook dat je volgens mij de winter ervoor eens in dichte mist naar toe bent gereden.Ze was toen net weer thuis uit het ziekenhuis.
Mijn schoonmoeder en ik hadden zo onze ups en downs.Nooit ruzie of zo maar ze was nogal een dwingeland,enkel ik ben niet zo volgzaam.De laatste 6 jaar van haar leven was ik één van haar mantelzorgers en gek genoeg konden we het best met elkaar vinden.Maar vanaf dag één kon ik het beste door één deur met mijn schoonvader.
Het klopt dat ik in dichte mist over de dijk naar huis terug reed. Dat jij dat hebt onthouden!
Vanaf het begin konden mijn schoonvader en ik ook samen door één deur. Ik ook met mijn zwager en schoonzus.
Dat dwingeland herken ik. Het rijmt op mijn mans achternaam en zowel mijn schoonzus als ik, plagen onze mannen er mee. Die proberen ook bepaalde dingen af te dwingen.
Ik ben blij dat het contact tussen jou en je schoonmoeder hecht is geworden en dat je haar tot steun bent geweest.
Wat heb ik dit met veel plezier gelezen, Mirjam, de spruitjeslucht heb ik er graag bijgenomen. Mijn eerste schoonmoeder was een onconventionele, wild om zich heen schoppende kunstenares, die vond dat ik te goed voor haar zoon was. Bleek ze nog gelijk te hebben ook. De andere drie hadden het loodje al gelegd toen ik hun progenituur leerde kennen. Ik heb veel gemist, vrees ik 😀
Wat een verhaal! Je treft het maar zelden dat een schoonmoeder haar schoondochter te goed vindt voor haar zoon. Dat ze gelijk kreeg was een beetje jammer, maar ik heb de indruk dat je er niet van wakker ligt.
Zo, heb ik dankzij jou weer een moeilijk woord geleerd (-:
Dat is een mooi stukje. Heel mooi!
Dank je wel!
Toch denk ik dat jullie twee tegenpolen waren die elkaar aantrokken.
Prachtig Mirjam .Even lachen om dat roodharige bruistablet, enig:-)
Lieve groet
We zijn allebei met een gestrekt been de relatie aangegaan en waren geen van beiden volgzame types…
Dank je, Ria (-:
Mooi geschreven en inderdaad mooi genoeg om te publiceren! Ik heb niks aan te merken op mijn schoonmoeder hoor, ze heeft ook op mijn kinderen gepast toen ze klein waren en dat ging ook allemaal prima.
Toen Roos geboren werd, boterde het nog niet tussen haar en mij, maar ik zag wel dat ze heel zorgzaam was.
In 2005 ben ik een tijd opgenomen geweest in de GGZ en zij heeft twee middagen/avonden voor Roos gezorgd.
Ik ben haar daar nu nog dankbaar voor en ben blij dat ik dat toen ook tegen haar gezegd heb.
Zonde van de tijd die we verspild hebben omdat we elkaar niet konden verdragen…
Wat mooi Kakel
Dank je! Leuk om je weer op HVD te lezen.
Prachtig geschreven! Mijn eerste schoonmoeder was een geweldige humoristische vrouw met haar hart vol van haar kinderen en kleinkinderen. Mijn huidige schoonmoeder heb ik al 7 jaar niet meer gezien. Dat is ook fijn, ze gaf mij altijd het gevoel teveel , te oud, te slordig, te losbandig te zijn. Het is fijn om niet meer te aan te voelen.
Het had beter andersom kunnen zijn: dat je huidige schoonmoeder een lieverd was, maar het is zoals het is.
Mensen kun je niet veranderen, alleen de manier waarop je naar ze kijkt. Iets met leeftijd en ouderdom (-:
Dank je wel voor je openhartige reactie!
Prachtig geschreven.
Helaas was de mijne een bitter en negatief mens. Het is ook nooit wat geworden tussen haar en mij.
Dat klinkt als de moeder van mijn vader. Hij hield meer van zijn schoonmoeder dan van zijn eigen moeder.
Je schoonmoeder zou eens moeten zien hoe voortreffelijk je het doet als vrouw, (schoon)moeder en oma (-:
<3
Een mooi geschreven relaas Mirjam. Wat is dat toch met Schoonmoeders, zo moeilijk is het toch niet om je kind zijn/haar eigen leven te laten leiden, zonder zich daar mee te bemoeien?
Het zijn meestal de vrouwen die elkaar het leven zuur maken.
Ik hoop ooit ook een schoonmoeder te worden…
ik gaf nog reactie bij je vorige blog , jij zegt 3 zelfs , nu de laatste is er niet te zien hihi
vechten om te overleven is soms helaas nodig
vechten met woorden zo jij het kan is prachtig
en de baby zal vast blij zijn met jou dekentje
lieve groet
Een heel sterk kortverhaal, Mirjam !
Weer eentje om op je visitekaartje te schrijven !
Een gelukkig, gezond, creatief 2017 !
Lie(f)s.
@Dat kleinste kamertje was volgestouwd met rommel…
Een kortverhaal voor op mijn visitekaartje (-:
Ik moest even nadenken over je laatste regel, maar ik vat ‘m. Een goeie plaats om rommel te stouwen!
Lieve groet.
wat een mooi schrijven Mirjam
ja in de loop der jaren groei je toch wat naar elkander toe , gelukkig ook maar
ik gaf je al eens gelijk wat de spruitjes betreft , dat zelfde doe ik nu met de langer okken en de kerk , ik leerde ook weer een nieuwe term ” roodharig bruistablet ” alias kleinkind 🙂 , hoe verzin je het
ik denk dat jou schoonmoeder best wel om jou hebt moeten lachen , met je uitspraken 🙂
fijne middag groet