De hengelaar

‘Tyfuswijf, pleurt op met je kankermuil en je teringhond,’ bast een mannenstem.
Ik gluur door een berg riet naar de overkant maar zie alleen stengels. Stel dat de persoon aan overkant zit, dan is dat 150 meter bij mij vandaan. Het lijkt me onwaarschijnlijk dat-ie het tegen mij heeft. Ik gooi de bal weer in het water, Rosa stuitert er achteraan en even later loop ik de bocht van het pad om.

‘Hoor je me niet, pleuriswijf. Rot op met je kolerehond!’
Aan de overkant zit een kerel met een hengel in zijn hand. Hij draagt een pet, heeft een blote bast en armen als twee rollen behang.
Ik gun alle vissers stille wateren om diep te gronden. Zie ik er een dan lopen Rosa en ik graag een slootje verder, maar om de een of andere reden voel ik voor deze man enige vijandschap dus vist-ie mooi achter het net. Automatisch schakel ik over op de dwarse reflex, negeer de man en bal verder. Wel houd ik Rosa dicht langs de slootkant.

‘Hé! Ben je doof of zo? Of mankeer je wat aan je muil? Ik heb een vrije dag! Niemand hep meer respect voor een ander.’
‘Ik ga alleen weg als je het vriendelijk vraagt!’ zeg ik.
De man aan de overkant wordt overspoeld door een zenuwaanval. ‘Met je kanker-tyfus-teringhond! Moet ik ‘m komen verzuipen?’

Die opmerking maakt me pas echt strijdlustig. Ik kan trouwens roepen wat ik wil want voordat de man bij mij is, zijn we tien minuten verder. Tenzij hij een vis met zijn handen wil vangen. En ik heb een troef in handen die ik meteen uitspeel: ‘Ik weet waar je auto staat.’
‘Wat! Waar mijn auto staat?’
‘Ja. Een mosgroene Opel toch?’

Van die mededeling moet de kerel langdurig herstellen. De blik op zijn gezicht is onbeschrijflijk. Zijn mond valt open wat een nogal niet-snuggere aanblik biedt, waarna verbijstering en ongeloof elkaar opvolgen.
Het was puur toeval dat ik ‘m vanochtend zag sjouwen met hengels, vistuig, tent, klapstoel, bier…de hele reu-te-me-teut. Omdat zijn auto bij ons voor de deur staat. Die informatie houd ik natuurlijk achter.

De visser zwijgt nog steeds.
Dat hoor ik graag.
Rosa en ik hebben genoeg van de zwempartij. Ik roep vrolijk: ‘Tot vanmiddag!’ Het is een geintje maar de visser trapt erin. Hij lijkt één stap verwijderd van een hartaanval.

123 gedachten over “De hengelaar

  1. De neanderthalers zijn dus gewoon onder ons, bij jou aan de sloot om precies te zijn. Maar hier wonen er helaas ook een boel. Eigenlijk kun je het ze niet eens kwalijk nemen, want ze hebben geen hersens en kunnen ze dus ook niet gebruiken. Heel hachelijk!

    • Ik dacht dat neanderthalers waren uitgestorven maar helaas… Hun hersenen zijn duidelijk niet mee-geëvolueerd.
      Wel jammer dat ze zo nadrukkelijk aanwezig zijn, want op normale toon praten kunnen ze ook al niet.

      • Hoi Mirjam, het Neanderthal is toch in de buurt van Wuppertal? Dat is in Duitsland. Weet je meteen waarom Duitsers altijd schreeuwen…..

        😉

  2. Alleen op de wereld

    de voetjes van sommige lui zijn reusachtig groot
    je kunt geen stap gaan
    zonder op hùn plekje te staan
    de wereld is altijd te klein voor de grootste idioot

    Weer onnavolgbaar prachtig geschreven, Mirjam!
    Lenjef

  3. OMG had deze gisteren al gelezen en vond het beeld dat ik voor mijn netvlies kreeg zo hilarisch dat ik het gewoon nog een keertje wou herlezen. Ik zou dit echt niet durven, echt niet … Kakel toch

  4. ha die Mirjam
    ja aan die draagkracht dacht ik ook , mijn benen zijn dat meer dan genoeg en daar ben ik zeer blij mee , want wandelen is een mooie hobby van mij
    was het met de centen ook maar zo hihi , ik sla me er elke maand weer doorheen , soms wat makkelijker dan wat moeilijker , zal ooit voorbij zijn 🙂
    fijne avond groet

  5. Wat een verschrikkelijke ergerlijke klier zeg.. ik vind eigenlijk dat je je nog keurig hebt gedragen, mijn complimenten! 🙂
    Volgende keer zeg je gewoon dat je je hond op hem afstuurt.. wedden dat ie zo weg is?
    Knuffel! XXX

    • Aan schelden doe ik niet mee.
      Dat is het nou juist: Rosa doet niets! Die sul is de goedheid zelve (-:
      Ik had beter een Duitse herder kunnen “nemen” (-:

      • Schelden kan ik ook niet, vind het zo’n gebrek aan woorden. Dan maar beter niks zeggen. Haha, nee als waakhond is ze niks waard hè die Rosa van jullie 😉
        Een Duitse herder is dan wel weer een stapje te ver. Ze kunnen lief zijn maar ik vind ze er vaak dreigend uitzien, net wolven. ‘Neem’ dan een Mechelse herder, daar heb ik wel goede ervaringen mee gehoord! Een trouwere hond bestaat niet…

      • Mechelse herders kun je goed opvoeden. Politiehonden zijn ook meestal van dat ras.
        Ik heb in een kennel gewerkt en daar was een Tervuerense herder. Dat was zo’n lief beest. Had ik zo mee naar huis willen nemen.

  6. Tjongejonge wát een gebrek aan woorden had deze slampamper.
    Wel fijn dat er een sloot tussen jou en hem zat nu kon je zelf ook nog even losgaan maar dan beschaafd. 😉

  7. zo, dat was brute taal van de man
    gelukkig zat ie aan de overkant zodat je hem veilig je gedacht kon toe roepen 🙂
    hopelijk deed Rosa nog een plasje bij z’n auto

  8. Deze meneer zit waarschijnlijk thuis enorm onder de knoet. Heeft een vrouw die hem helemaal in de tang heeft en zijn visstek is de enige plek waar hij zich Koning kan wanen.
    Doet me denken aan die man van dat Kersemis-filmpje op Youtube. Die schold ook de hele boel bij elkaar. Constant.

    • Ik vertelde het tegen mijn man. Toen hij de visser terug naar zijn auto zag komen lopen, zei hij: ‘Ik ken zijn vader. Die woont in de Schoolstraat. Ook al zo’n hufter.’
      Het valt me op dat aso’s meestal als eerste het woord “respect” in hun mond nemen.
      Dat filmpje ken ik niet. Als je gemakkelijk bij de link kunt komen, houd ik me aanbevolen.
      Groetjes

  9. 🙂 kakeltjelief, zo… dat heb je weer eens fijntjes geflikt, dat zal ‘m leren,
    zeg wat een taal????

    mijn make is dat ik dan woest wordt…. en tja, dan is het oorlog en ga ik ertegenin, beter van niet, jouw aanpak is verrie good, aai laaik it,
    wat een lul trouwens zo’n vent, je zal ‘m in huis hebben * &^%*&%^$* zo…
    ik heb gezegd,

    dag schat…
    we lof joe.

    • Iemand mijn hond lastig laten vallen. Ofur maai det baddie.
      Ik vroeg nog of hij de vijver die dag gereserveerd had. Dat-ie beter naar de Surfplas kon gaan. Die kwam qua grootte beter overeen met zijn ego. Hij werd giftig! Zo heb ik ze het liefst *gniffel*
      En anders had ik jou gebeld voor assistentie. Aai ken kaunt on joe ♥

  10. Ja, niet alle collega vissers zijn aardig en leuk. Nu vis ik trouwens sowieso op zout water en op de meeste plekken waar ik vis komen geen mensen met honden, en zowel, ik gooi zo ver uit… Daar komt een zwemmende hond niet. JA een zeehond misschien.

  11. Las dat je een rotperiode hebt gehad waar je liever niet over blogt. Heel begrijpelijk en herkenbaar! Heb niet eens gereageerd op je vraag of het wel goed met me ging denk wel da t je het antwoord weet..
    Maa wat een super verhaal over die visser. Begint mijn dag weer goed:)

    • Jij bent al net zo stil… Waarschijnlijk een gigantisch energie-gebrek. Ik hoop dat je je gedachten wat kunt verzetten met handwerken en af en toe een blog lezen.
      Ik slaap nog steeds rot maar schrijven kruipt toch waar het niet gaan kan.
      Houd je taai en een lieve groet ♥

    • Nee, we hebben ons gedragen…
      Mijn man zei – toen hij de visser later bij zijn auto zag staan – “Ik ken zijn vader; die woont in de Schoolstraat. Dat is al net zo’n aso.’

    • Die kerel zat aan de overkant van de plas, hè? Maar er moet niemand aan m’n hond komen, hoor.
      De volgende dag ben ik gewoon weer dezelfde kan op gegaan.
      De zon schijnt. Geniet ervan!

  12. Zo wat een botterik was dat, met zijn grote mond!
    Gelukkig was je hem te slim af haha, dat heb je goed aangepakt Mirjam!
    Je had nog een tennisbal op zijn auto kunnen leggen, was hij nog meer geschrokken 😉
    Liefs

  13. Whaha ik zag zo waar ie man zat trouwens denk ik…….. Gezellig welkom kreeg je zo terwijl ze zelf heel vaak gewoon zitten te slapen of niks te doen met een automatische verklikker op hun hengel.

    • Kanoën doe je ook al! Joris had vroegah een kano. Ik vond het wel leuk, maar fietsen sprak me toch meer aan.
      Als je een visser niet ziet zitten, houdt het op. Het is immers geen onwil.

  14. Nou zeg wat een taalgebruik voor een visser, van vissen word je toch rustig zegt men.
    Trouwens onrust in het water maakt de vis juist actief, blijkbaar wil hij dat juist niet.
    Zo zie je maar weer kennis geeft macht. Hans

    • Haha, van vissen word je rustig. Dat is een goeie. Deze kerel was in elk geval verre van ZEN.
      Ik kom snel naar je toe want ik wil nog een verzoekje aan je doorgeven!
      Lieve groet.

  15. Je bent weer helemaal terug met dit verhaal Mirjam, toch wel erg dat er zulke figuren bestaan hoor. Kan hij niet gewoon zoals veel mensen, een half pondje kibbeling gaan halen bij de visboer?
    Lieve groetjes van Edje.

  16. Prachtverhaal!

    Heb je hem op de terugweg nog een kop koffie met een serieus verhaal aangeboden?

    Zijn kenteken is makkelijk te melden bij een aangifte van bedreiging ..

    Vrolijke groet,

  17. ‘k Zit op mijn onderlip te bijten, Mirjam, op ’t einde van je verhaal… !
    @Je kunt niet alleen schrijven, ook je foto’s ‘zijn’ een verhaal !
    Lie(f)s.

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *