Moeizaam haalt ze een zware boodschappentas van haar fietsstuur en sjouwt ‘m de trap op. Haar knieen kraken bij elke tree, maar als ze aan de lekkere dingen denkt die ze voor haar kinderen en kleinkinderen gaat koken, is ze bij voorbaat gelukkig, en neemt ze haar gammele lichaamsonderdelen voor lief.
Bovenaan de trap, hijgend, pakt ze de sleutel en opent de voordeur. De deur klemt door de grote stapel post, kranten en folders op de kokosmat. Ze bukt en veegt alles op een hoop. Haar oog valt op de voorpagina van de krant: “Vandaag gaat hij vallen: anderhalf miljoen ballen!”
Zij heeft nog nooit geluk in het spel gehad, maar dat was vanwege haar geluk in de liefde. Toch heeft ze drie lootjes gekocht, maar waar heeft ze ze gelaten? Onderweg naar de tweede boodschappentas, loopt ze nadenkend de trap af en duwt de buitendeur open. Ze rommelt wat in een fietstas. Tussen oude kassabonnen, lege plastic zakjes en een bonuskaart, ziet ze drie goudkleurige vodjes papier in de vorm van een ei liggen. Zo’n verfrommelde toestand! Ze zou zich bijna schamen als het winnende lot daartussen zou zitten. Met de troostprijs van 10.000 euro zou ze de koningin te rijk voelen: nooit meer aanbiedingen aflopen, geld overhouden voor een dagje uit…
Haar gedagdroom wordt onderbroken door een joviale begroeting. ‘Oma!’ ‘Ha Matthijs!’ roept ze blij, en ze loopt ‘m tegemoet. Ongewild verslapt haar greep op de lootjes en ze vallen op de grond. Ze zal ze zo oprapen, het belangrijkste eerst. Pontificaal geeft haar kleinzoon haar op elke wang een dikke zoen. Zomaar op de openbare weg; tel uit je winst! Dergelijke gebaren van een puberkleinzoon koestert ze. ‘Ik draag uw boodschappentas wel naar boven, oma,’ biedt Matthijs aan.
Te laat denkt ze aan de lootjes. Ze zijn al meegenomen door een zacht briesje, fladderen naar boven en zwieren in golvende bewegingen omhoog naar de dakrand. Zonder spijt kijkt ze ze na. Zelfs met de hoofdprijs kan ze haar overleden man niet terug kopen. Hij was en blijft onbetaalbaar.
Wat een mooi en op het einde ontroerend verhaal. Tja, de goede lootjes hadden veertig jaar eerder moeten komen. Als je zo oud bent, gelden andere waarden. Prachtig verteld.
Ben het met Hanneke eens, maar ik had het haar wel gegund…. nog een keer in de prijzen vallen. Mooi verhaal!
@ Avalanche: ja, maar het kan nou eenmaal niet altijd meezitten in een verhaal, net als in ’t echte leven 😉
mooi verhaal.
uiteindelijk heeft ze de hoofdprijs al lang geleden gehad……rijkdom zit m vaak in andere dingen.
of niet?
“SNIK” echt wel een tranentrekker dit verhaal. Wat heb je aan geld wanneer je het niet kunt delen met diegene waar je dat zo graag mee zou willen doen?
Mooi verhaal Mirjam!
Die laatste jas heeft geen zakken. 😉
die kleinzoon’s kus is het allermooiste wat je je voor kan stellen.
Echte rijkdom is…
veel of geen geld
bezitten
heeft helemaal geen invloed op verdriet
klopjes op de schouder en luisterende oren
dat kan soms de smart een beetje smoren
een overleden geliefde
terug tot leven wekken
kan zelfs de rijkste mens ter wereld niet
Graag gelezen, Mirjam.
Lenjef
Een verhaal met een moraal. Mooi geschreven hoor, ik zie de oude dame zo voor me. De wegwaaiende lootjes trouwens ook 😉
Voor een andere geluksvogel ligt nu (misschien) het geld op straat. Dus.:-)
Zijzelf was de HOOFDPRIJS.
Zo mooi weer beschreven kakelb(l)ontje!
Ach Mirjam, Je mooi verhaal heeft me ontroerd. Inderdaad de liefde van je kinderen is dubbel zoveel waard als je alleen bent en je partner moet missen als je oud bent………
Maar had je nu niet eens een lotje met een heel klein prijsje kunnen laten houden,?
Al was het maar om die lieve kleinzoon wat toe te stoppen. ! ! ! Een puber die op straat zijn grootmoeder zoent, waar zie je dat nog. ? ?
@ Tilde: weet je dat ik de laatste regel van mijn verhaal heb weggelaten? Die luidde: “de hoofdprijs is door niemand opgehaald.”
@ Hulk: zo had ik het zelf nog niet eens gezien! Dankje Hullekie.
ha ja dat leest een stuk beter zo,
laat die lootjes maar waaien, geld brengt geen geluk:-)
mooi geschreven mirjam
xxx
Wat een prachtig verhaal Mirjam! En wat kun je mooi schrijven. 🙂
Geld kan inderdaad niet op tegen de liefde van familie en vrienden. Toch vind ik het jammer dat de lootjes wegwaaiden. Met een leuk prijsje had ze, bijvoorbeeld, een gezellig weekend met haar familie kunnen boeken. 😉
Een mooi verhaal en zo is het wel geld brengt niemand terug en je koopt er geen vriendschap of liefde voor . Maar toch haha wie wil niet wel eens een keer een leuke prijs winnen, ik wel tenminste…..
Mooi verhaal, Mirjam.
Ach, wat een mooi verhaal. Een positief ingestelde dame die dame!
Wat een mooi verhaal Mirjam, je kunt zo beeldend schrijven.
Ach die oma… ja wat moet zij nog met de hoofdprijs, die heeft ze jaren gehad…
Fijne paasdagen!
OT: ik denk dat klaproos niet lang genoeg gewacht heeft, het duurt erg lang voor de site geladen is. Even verversen (F5) en het leed was geleden… want inderdaad grijze letters op een grijze achtergrond is niet te doen…
nee wat was was eens….
een heel fijn weekend wens ik jou bij deze overdenking,
OT
het is moeilijk lezen grijs op grijs,
lieve groet,