Schrijfopdracht van Plato.
Vanavond is hij vast een zenuwinzinking rijker. Wachtend onder de grote klok in de stationshal, schaamt hij zich in de contactadvertentie het een en ander verzwegen te hebben. Maar hij kan toch moeilijk solliciteren bij een vrouw met: middelb vrijgez, knaapje, verkreukeld gezicht, slaaphaar, pessimist, mist moeder? Zijn diepste verlangen is een vrouw met een zonnig karakter, eentje die kleur in zijn leven brengt. Veeleisend is hij niet: als zij kookt en de geraniums in leven houdt, doet hij de afwas en het grove werk.
Lijn 8 blokkeert zijn gezichtsveld. Als de tram optrekt komt een vrouw dichterbij lopen. Wat ziet ze eruit! Alsof ze een greep uit de verkleedkist op zolder heeft gedaan. Zijn moeder zou die opzichtige kleuren beslist ordinair hebben gevonden. Dan pas valt het ‘m op dat ze hinkt. Met afschuw denkt hij aan die dokter op tv, die grote chagrijn…hoe heet ie ook alweer? Iets met Huis? De schrik slaat hem om het hart. Stel dat die vrouw…dat zij…
De vrouw kijkt naar de man op de strategisch afgesproken plek. Zou dat Dirk zijn? Wat zie hij er verfromfraaid uit! Is hij heus van middelbare leeftijd? Dan oogt hij vroeg bejaard, maar wie weet is hij een laatbloeier. Als hij maar niet over haar manke been valt dat ze verzwegen heeft in de advertentie.
Weifelend stapt ze op hem af. ‘Ben jij Dirk?’ vraagt ze. Hij knikt. Ze steekt haar hand uit en zegt: ‘Aangenaam, ik ben Janneke.’ Zijn mond is gortdroog. Hij heeft het gevoel in een stilstaande stroomversnelling terecht te zijn gekomen.
‘Je loopt mank,’ is het enige wat hij kan uitbrengen.
‘Gelukkig ben ik geen tandarts,’ flapt ze eruit.
‘Geen tandarts?’ vraagt hij schaapachtig.
‘Ja, de invalide tandarts trekt met haar been, hahaha!’ Haar warme lach vult de stationshal. Zijn hart wordt week; zijn moeder is hij op slag vergeten.
Heerlijk. Wat een lol wat een menselijkheid. Wat een heerlijke schrijfstijl
Wow, wat kan jij schrijven zeg!
Natuurlijk komt er een vervolg! 😉 Iets wat zo verrassend begint, verdient een vervolg.
Dat komt wel goed tussen die twee. Wacht maar tot je het vervolg schrijft. Dan zul je het zien.
Mooie schets, Miriam.
@ Tagrijn: een vervolg? Das fraai…ik weet van niks!
ja, ik dacht hetzelfde als Margreet: hoe zielig ben je als je jezelf knaapje noemt? Maar goed: klaarblijkelijk zijn er dames die op knaapjes vallen:-)
Nee… niet óver vallen!
Janny
Mooi !
Twee mensen, twee gedachten.
En het blijven mensen!
@ Hulk: haha, die laatste regel!
Ik heb je commentaar op “aan de haak” een beetje over het hoofd gezien. Dat staat geheel los van je postuur, natuurlijk. De dames Kakelbont zijn snel tevreden hoor. Het hoeft echt geen horloge maat ufo te zijn. Een sleutelhanger stellen we al op prijs. Nou, waar vind je zulk volk nog??
@ Trui: heel hartelijk dank! Ik zag de rode balk al, maar was te lui om het op te zoeken. Schandalig 😉
Ik hoop ècht vanavond nog mijn verhaal op te sturen. Doodeng! Idioot hè?
@ Margreet 🙂
Heerlijk verhaal! Met een paar vervolgstukjes heb je zo een verhaal van 1500 woorden.:-)
Het woord is “verfomfaaid”, zonder de twee erren.
Jeetje wat een heerlijk verhaal en het einde is echt hilarisch! Je kunt er ooit een vervolg op schrijven denk je ook niet? Ik heb weer genoten!
Intrigerend, waarom noemt hij zichzelf ‘knaapje’? Is hij maagd?
lief opgelost.
Wat een mooi verhaal, tja je kan niet altijd op de eerste indruk afgaan, Zag het weer helemaal voor me met een happy end hopelijk wat wil je nog meer 😉
Fijn einde!
Dat wordt een prima relatie. Hij is slaperig en zij kan niet hard lopen. Alle reden om vriendelijk tegen elkaar te blijven. Dat de vrouw zich van een bestaand grapje bediend, ziet hij niet als een nadeel. Hier komt een verzorgend element op zijn pad waar hij niet omheen kan. Ze zal hem in de toekomst met een geintje uit zijn nest rammen. Daarna zal hij de stofzuiger repareren en er zelf mee aan de gang gaan waarna ze samen een bakje koffie drinken. Dat wordt een geolied stel zeg maar. Een echte Kakelbonte WE 🙂
geweldig verhaal!
goeie opbouw en een perfect einde.
een buiging waard.
Oh wat een prachtige originele invalshoek. Goed gedaan!
Eerst de mensen beter leren kennen voor men kan oordelen hoe ze werkelijk zijn.
Niet alle mooie mensen zijn te genieten , ’t kan lelijk tegenvallen in ’t gebruik.
En zo te zien weet Mirjam dat ook wel. Knap stukje hoor.Het is zelfs vertederend.
Ik woon in de tweede gevaarlijkste stad van Belgie Mirjam.Mijn zoon woont in Nederland ,daar is het wel veiliger zegt hij. Maar ik ben te oud om nog te verhuizen.
@ Tilde: je bent weer veel te complimenteus!
ik geloof niet dat de “ellende” in grote steden in Belgie of Nederland veel van elkaar zullen verschillen.
Oude bomen moet je niet verkassen, hè? Maar je woont er toch niet heel erg tegen je zin?
Eerst de mensen beter leren kennen voor men kan oordelen hoe ze werkelijk zijn.
Niet alle mooie mensen zijn te genieten , ’t kan lelijk tegenvallen in ’t gebruik.
En zo tz zien weet Mirjam dat ook wel. Knap stukje hoor.
Ik woon in de tweede gevaarlijkste stad van Belgie, Mirjam.Mijn zoon woont in Nederland ,daar is het wel veiliger zgt hij. Is da
:o)
mooi gedaan hoor!(glimlach)
wowww
zo is het uiterlijk speelt maar een kleine rol, als het hart spreekt toch:-)
geweldig geschreven mirjam