Broertjelief had vroegah een driewielertje. Een echte, met een laadbakje erachter. Oh boy, wat was ik daar jaloers op. In die kiepbak gooide hij stoer zware stenen en grote knikkers, want die maakten onder het rijden zo lekker veel herrie. Op de driewieler maakte hij de binnentuin onveilig. Die stadstuin was weinig meer dan een onnozel stuk grond tussen twee lange huizenrijen, waar en een enkele “geluksvogel” een klein tuintje had. Eromheen stond een hoge muur.
Broertje wilde de wereld buiten de tuin ontdekken, maar daar was onze moeder nog niet aan toe. Op een kwade middag sjeesde hij hard door de binnentuinbocht. De knikkers rolden woest door de laadbak en het grind spatte in het rond. Ik keek toe hoe hij zijn benen uit zijn lijf reed met een kromgebogen rug. Plots was een boom de weg op komen lopen. Broertje maakte een sliding naar rechts, reed een privétuintje binnen waar terstond alle afrikaantjes geliquideerd werden en met een doffe dreun belandde de berijder tussen de begonia’s. Tsssk, afrikaantjes en begonia’s. Daar trekt zelfs een fatsoenlijke geit zijn neus voor op. Maar ja, de eigenaar dacht daar anders over.
Ik had alles gezien, maar zou daar thuis niets over zeggen. Zo zat ik als grote zus niet in elkaar. Tenminste… als ik een rondje op Broertjes fiets mocht rijden. Ik leed namelijk enorm onder het schrijnend gebrek van een rijwiel. Maar nee, het mocht niet. Dan vroeg mijn broertje er toch zeker zelf om.
Na die slopende rit zwaaide mijn moeder thuis de scepter met haar pantoffel en ontplofte zowat. Broertje brulde en ik was een vreselijk ondankbaar meisje, want had ik geen prachtige plaspop? Ja, een plaspop. Zonder plassertje. En dat terwijl de dokter bij mij een fobie voor poppen had vastgesteld…
Hahahaha geweldig, alsof ik het verhaal van mijn eigen broertje lees. Alleen brak daar de driewieler in twee nadat hij hem afgetroggelt had van jongste broertje….weg fiets 😉
Mijn *broertje* had precies net zo.n fietsje en ik hoor nu nog de stenen of knikkers in het laadbakje, Leuk Mirjam!!!!
Het verlangen naar een fiets zat er al vroeg in dus. Dat laat zich niet temmen.
Ik zie de zwart/wit beelden zo voor me 😉
@ Desire: haha, das een goeie. Maar in mijn hoofd had ik toen al kleur 😉
@ Hanneke: ik ben ZO blij met je begrip…
het is niet eerlijk!
ik begrijp je wel hoor, zo’n mooie driewieler en dan jij een onplassende plaspop…..
tsssss!
Dit zijn dus de lagere instincten van Kakel. Broertje een beetje chanteren. De arme jongen. Is ie toch nog goed terechtgekomen? Wel erg mooi geschreven. Ik vraag me nu af of die buren van die tuin ooit nog hebben gereageerd.
@ Plato: die buren hebben het erg slecht met ons getroffen. Elke keer als Broertje en ik gingen ballen, kwam de bal telkens in hetzelfde tuintje terecht. Geheel en al uit zichzelf hoor! Dus mochten we al snel niet meer in de tuin spelen en brak eindelijk de tijd aan dat we de straat onveilig mochten gaan maken. Met mijn Broeah is het he-le-maal goedgekomen. En wat zou ik dat graag eens tegen de leraren van zijn school willen zeggen!
Ik zie het zo voor mij ;-)) vooral hoe broertje in de bloemen beland!
Het zal je niet verbazen dat ik niets zinnigs over plaspoppen kan zeggen. Want jongetjes mochten niet met poppen spelen (wilde ik ook niet) en mijn twee zonen hebben er ook nooit om gevraagd.
Toch schuilde er wel een klein chantagemeisje in je. Goed dat je moeder zo optrad, al vond je dat op zo’n moment natuurlijk totaal ongepast.
@ Tagrijn: mijn broer zal het volledig met je eens zijn. En je moet er niet aan denken dat mijn moeder niet zo streng had opgetreden. Was er nóg minder van me terechtgekomen.
@ Plato: dankjewel!
Ja, zo’n plaspop had ik ook. Met een piepklein gaatje waar wat water doorsijpelde als je dat in een klepje op haar rug had gekieperd. Het heeft nog jaren geduurd voordat ik doorhad dat niet iedereen zo’n soort gaatje had:-)!!
Janny
whaahahha wat elleendig zo’n fobie,
ik zou ook zo ruilen voor zo’n fiets:-)
Ja dat is wel herkenbaar eigenlijk. Ja meisjes krijgen poppen en jongens auto he. Ik was zelf ook geen poppenkind, pff klom liever in bomen en voetballen met de jongens..Ik zag toevallig vanmiddag toen ik mijn zoveelste kruiwagen snoeihout wegbracht op het veldje er bij een klein joch staan met een bal aan zijn voeten. Hij stond naar twee meisjes te kijken die verstoppertje speelden achter de bomen. Je zag hem echt zo kijken, van zal ik wel of zal ik niet meedoen of vragen of ze willen voetballen. Zo’n leuk gezicht…
O ja , altijd lastig die plots opduikende bomen 😉
Maar zo hélemaal broertje en zusje ,vertel mij wat met een broetje dat anderhalf jaar jonger , maar een halve kop groter ,dan ik was 😉
Ja, zo had mijn broertje een rode trapauto. Een pracht trapauto. Waar ik niet in mocht. Die ie zelf in puin gereden had. Had ik ‘m maar gehad. Dan had ik ‘m nu nog. Puntgaaf. Euh wacht…waar moest ik die laten?? 😉
Ach, wat een kinderleed. Je hebt het leuk verwoord.