WE-300 van Plato voor Winterwarmte & oud-en-nieuw
Ze opent de deur van de zijkamer, loopt naar de kist en schuift de deksel opzij. Hij ligt er nog steeds. Morsdood. Niet dat ze iets anders had verwacht, maar de zekerheid doet haar goed.
Het was haar mans uitdrukkelijke wens geweest dat de deksel op de kist bleef liggen; niemand mocht hem zien. “Daar ben ik te trots voor,” had hij gezegd, en zij had erachteraan gedacht: voor het mooie hoeft er ook niemand te kijken. Hij had trouwens alleen máár uitdrukkelijke wensen gehad, die zij stuk voor stuk had moeten vervullen. De losse deksel is haar eerste overwinning. Nu kan ze letterlijk op hem neerkijken.
Over zijn heilige stoel, die zij alleen mocht uitzuigen en verder met geen vinger mocht aanraken, heeft ze een felroze kleed gedrapeerd. De stoel is nu van haar en gisteravond heeft ze hem ingewijd door haar teennagels er op te knippen.
Ze draait zich om naar het raam en kijkt naar de hemel. Ze heeft altijd geloofd in iets sterkers dan zijzelf. Ook al behandelde haar man haar dertig jaar als een stuk vuil, in haar binnenste was altijd een vuurtje blijven smeulen in de wetenschap dat ze voor eentje de moeite waard is.
Ze kan niet wachten om met de rest van haar leven te beginnen.
Morgen – op oudejaarsdag – zal hij gecremeerd worden. Precies volgens zijn wens. Hij had haar geen groter plezier kunnen doen. De begrafenisondernemer had nog het idee geopperd de plechtigheid in het nieuwe jaar te laten plaatsvinden, maar daar was ze niet op ingegaan.
Ze hoopt maar een ding: dat haar man boven, in het hiernamaals, omringd zal worden met louter Licht en Liefde, want ze weet als geen ander dat hij te midden van zoveel moois niet zal kunnen aarden.
Haha, wat zal ze hedentendage een leven als een god in Frankrijk hebben! Heerlijk, is het trouwens wel door gegaan die crematie, anders staat hij nu te rotten en heeft zij er nog meer last van 🙂
Venijnig hoor,ze heeft haar eigen vreugde vuur.Tis wat.Treurig eigenlijk dat je 30 jaar kunt blijven steken in een rot relatie.Vind dat je het weer met galgenhumor hebt geschreven.
Bijzonder mooi!
Zeker de laatste zinnen, hoewel ik geloof dat iedereen daar opknapt en ales wat hij deed niet meer telt.
O wat een mooi verhaal weer uit jouw pen. En helaas komt het ook nog zo voor dit soort dingen.. Ik zie trouwens bij veel vrouwen waar de man van overlijdt dat ze hun huis gaan veranderen. Zou dat ook iets zijn van afsluiten en opnieuw beginnen, ik weet niet. Een juweeltje weer dat gedicht van Lenjef 😉
Mooi zo, opgeruimd staat netjes.
het gebeurt Kakel, en voor de buitenwacht de verdrietige weduwe uithangen omdat dat van je wordt verwacht.
heb er ooit twee verhaaltjes aan geweid.
heel mooi verhaal weer.
Einde-lijk
ze leefden als paar tot het einde naast elkaar
de man
was een tiran
na zijn dood ging de hemel open…voor haar
Met plezier gelezen, Mirjam! 🙂
Lenjef
Niets menselijks is mij vreemd ….mogen er wat rotjes bij in de kist nu hij toch op oudejaarsdag gecremeerd wordt 😉
@ Rietepietz: ZIJ bedankt je hartelijk voor je idee, en gaat terstond een pakket gillende keukenmeiden kopen 😉
ZIJ zorgt toch wél dat ze op veilige afstand blijft van de kist hé !;-)
Originele invalshoek!
Nooit meer eenzaam …
De klapper van 2012…. met een oerknal eruit 😉
Schitterend beschreven meiske, en gelukkig zullen jij noch ik ons ooit in die positie bevinden!
_x-
Mmm….. tja, misschien gaat het wel vaker zo dan we weten. Ik ken ze niet, de vrouwen en mannen die de dood van hun partner als een bevrijding ervaren. En eigenlijk ben ik daar blij om.
Wow! Ik wil eigenlijk wel meer lezen/weten!! Heerlijk!
waarom is die vrouw 30 jaar bij zo een klier van ne vent gebleven.
Alles beter dan dat.
Angst om alleen te blijven, gewoonte, hopen op beter tegen alle verwachtingen in. Heel fout, maar ik ben ook 17 jaar in een verkeerde relatie blijven steken. Voor de kinderen. Toch veroordeelde ik dat vroeger bij anderen. Nu niet meer. Het kan je zo maar overkomen.
Geweldig stuk met als hoogtepunt wat mij betreft die teennagels. Walgelijke kerel natuurlijk. Gelukkig hebben wij betere partners gevonden. Dat die man na zijn dood in een TE gelukkige wereld terecht komt geloof ik niet erg maar het haatdragende beeld van die vrouw daarover doet me weer grijnzen. Hier is Kakel op haar best, tot humor verheven venijnigheid 🙂
Heerlijk, helder leesplezier. Ik ga de link plaatsen Kakel. Jaloers op mijn schrijfsels hoef je niet te zijn. Jij hebt je eigen, unieke stijl.
O wat verrukkelijk vals geschreven hahahaha ik heb ervan genoten Kakeltje!
Mooi geschreven. Wat ik me afvraag is of hij wel een natuurlijke dood is gestorven. Of denk ik dan te ver…
Haha, ja! Zo onteigen je: je teennagels knippen in zíjn stoel 🙂
Dat ZIJ nog maar lang en gelukkig mag leven!
Heel goed geschreven Kakel. 🙂
😉 zo”n man had een tante van mij ook, hij lag nog niet in de kist of hup al zijn spullen gingen de deur uit 😉
Geweldig geschreven !!
Groetjes Elisabeth
Prachtig!!
Mooi geschreven. Ik hoop alleen dat jij dit soort bitterheid niet zelf ervaren hebt.
@ Marja: maak je geen zorgen. Ik heb een kanjer van een vent!
Zo, is zij even blij dat ze van hem af is. 😉 Leuk geschreven.
Ik hoop dat ze zich nu niet weer 30 jaar als een stuk vuil laat behandelen ;-). Wat een opluchting moet dit voor haar zijn, eindelijk vrij.