‘Mama, ik moet zo nodig.’ Het is te zien. Met een gefronst gezicht en twee handjes tussen haar benen, staat Roos in de ik-moet-zo-nodig-plassenhouding. Toiletten genoeg om in het winkelcentrum haar sluisje open te zetten, maar daar wringt nou net de schoen: Kind heeft een allergie voor vreemde wc’s. Een keer ging ze op een zelfreinigende bril zitten die halverwege haar plassessie zichzelf begon te verschonen, en sindsdien vertikt Kakeltje-in-de-dop het op een onbekende pot plaats te nemen.
Moet zij dat hele eind in de auto haar plas ophouden? ‘Wat nou als de brug opengaat, mam?’ vraagt ze op een toon van iemand die in tijdnood verkeert. Vijf jaar en ze weet precies hoe ze me aan moet pakken. Gevoelig voor haar argument mag ze de bosjes in. Daar staan een paar heel mooie, heeft zij al gezien. ‘Wel wachten tot er niemand aankomt, hè?’ zegt ze op samenzweerderige toon. Zoals gewoonlijk maakt zij van de nood weer een vreugd.
Ik mag als eerste de struiken in, want spinnen… alleen al van het idee gaat ze hoesten, en hoe houd je dan je plas op? Benauwd loert ze om zich heen. ‘Kijk maar naar beneden,’ zegt ik, ‘straks stap je in een hondenhoop. ‘Dit is wel ver genoeg,’ commandeert Kind als ze een geschikte locatie ziet. Ze hurkt neer. ‘Voetjes uit elkaar,’ dirigeer ik, ‘en houd je broek goed naar achteren.’ Ze knikt.
Ingespannen tuurt ze naar de grond. ‘Oh mam, kijk daar…een paddenstoel! Daar kan je een foto van nemen,’ roept ze verheugd. ‘Plassen,’ zeg ik; ik sta hier niet voor mijn lol kromgebogen in de bosjes.
Het lukt niet. ‘Moet jij ook niet toevallig?’ informeert ze belangstellend. Spijtig schud ik nee. We wachten. ‘Hèhè, daar komt het,’ zegt ze opgelucht. Aandachtig bestudeert ze hoe haar plasje wordt opgezogen door de grond. Zó aandachtig dat ze naar achteren valt en met haar blote billen in haar plasje terechtkomt. Met een zakdoek veeg ik de houtsnippers van haar billen. Terwijl ze gebukt staat om haar kleding omhoog te hijsen, valt ze voorover. Twee handjes breken net op tijd haar val, maar ze valt wel precies middenin haar eigen plasje. ‘In de auto liggen vochtige doekjes,’ zegt ze hulpvaardig. Hand in hand (!) lopen we terug naar de auto, zij in een uitgelaten stemming en met blozende wangetjes. ‘Maar goed dat ik niet op een vreemde wc ben gaat zitten, hè mam,’ zegt ze praktisch, ‘je weet maar nooit wie erop heeft gezeten.’
Geweldig verhaal. Weet kind dat dit hier staat? En is ze daar nu blij mee:-) Die van mij zouden dat denk ik niet op prijs stellen.
Soms leest ze wel, dan weer niet. Laat ik het zo zeggen: ik maak er geen reclame mee 😉
Maar bij twijfel of ik wel of niet iets zal plaatsen, plaats ik het niet.
Bij de laatste opmerking dacht ik: ze heeft de humor van haar moeder. Tenzij die moeder…
Deze hoefde ik alleen maar op te schrijven 😉
Tja, hoe breng je haar nou toch aan het verstand dat op een vreemd toilet plassen toch schoner en fijner is dan in de bosjes?
Nou, soms zijn de bosjes schoner dan het toilet 😉
Langs de snelweg bijvoorbeeld…
Ja, als de nood hoog is, dan neem je genoegen met een bosje. Ik snap best dat ze niet op een vreemde wc wil(de), ik houd daar ook niet zo van, maar soms kan je gewoon niet anders. Zou je dochter nu ook nog zo ingespannen turen naar hoe haar plasje verdwijnt in de grond? Hopelijk kan ze dan haar evenwicht iets beter bewaren.:-)
Ze is inmiddels 18, Cornma 😉
Wat een geweldig verhaal 😀 ! De logica van kinderen is onbeschrijfelijk (niet voor jou) 😉
Lig hier plat! Geweldige anekdote, zo eentje die een leven lang meegaat! 😀
Da’s ook het fijne van een blog: je houdt er een geweldig archief aan over ;-))
woeha, zalig verhaal,
en prachtig verteld!
er ontsnapte een lach op het einde, zo’n spontane lach , zo’n mooi verhaal.
Haha, geweldig verhaal. Weet Roos het zich ook nog te herinneren? Of is ze het ‘onbewust’ vergeten.
Wel dat ze bang was om op vreemde wc’s te plassen, maar niet meer dat ze in haar
eigen plasje is gevallen. Of ze heeft het verdrongen 😉
Heerlijk die kinderlogica 🙂 Gelukkig hadden wij een kind dat er minder problemen van maakte om ergens anders op de wc te gaan… oef 😉 levert natuurlijk geen anekdote op 🙂
Maar was wel een stuk praktischer 😀
Nou zéker weten…. altijd nog béter met je handjes in je éigen pals dan die van ander toch? Kinderen en dronken mensen spreken gewoon altijd de waarheid;-)
Ik lust wel páp van zo’n plasverhaal;-)
Dankje Rietepietz. Jij weet ze anders ook te schrijven, hoor!
hahaha, ik ben blij dat ik niet de enige ben met een overgevoelige blaas… 😛
Als man hebben wij het wel wat makkelijker
Op de fiets is het helemaal erg. En als je dan ook nog over kasseien moet rijden,
dan heb je bijna spijt dat je op je rijwiel gestapt bent. Totdat je een knappe boom tegenkomt…
ik ken dat gevoel… 😀
Wat een grappige meid is die Roosje toch 😉
heeft ze vast van haar mamma 😀
Gr Bibje
Denk je?? :-0
Nou, voortaan voor vertrek maar plassen en toch maar leren dat vreemde wc`s zo gek nog niet zijn, als je dan één vaste uitkiest.
Kale?!?!?!
Ik bedoel natuurlijk Kakel!!!!
*bloos*
Ha! Ha! Je hebt te snel op de knop geklikt.
Ik kan me met gemak in je verplaatsen, dus heb ik reactie
maar even aangepast 😉 Niks aan ’t handje.
Hihi! Mooi verteld Kakel, de beelden zie ik voor me 🙂
whahahahaha kakelino, joe aar maai sunsjaan on e reenie deej in meej,
🙂
geweldig:-)
hoe krijg je het verzonnen:-)
maar waarschijnlijk moet je daarvoor kids hebben, om zoiets mee te maken,
roosjes een hel bos voor die lieverd van je, en toi toi toi
xxx
Senk joe ferry muts. Joe aar maai sunsjaan, Dien, met je blog en je sms’jes 😀 😀 😀
Om eerlijk te zijn vind ik die allergie een hele normale. Als ik ook maar de mogelijkheid zie om het thuis te doen dan doe ik dat. Of ik duik ergens langs de kant van de weg even de berm in. En ik ben een kerel. Andere wc’s zijn niet altijd de schoonste, en alleen al het vastpakken van de deurklink kan je een lekkere huidschimmel opleveren.
😛
Geweldig beschreven dit verhaal uit het verleden.
Jullie mannen hebben het maar makkelijk! Ik heb jaren tussen de mannen gefietst.
En het was altijd hetzelfde liedje: zijn piesen tegen een boom en ik moest zoeken
naar een dichte struik.
hahaha, ik zie jullie al bezig :o)
hoe jij dit kan schrijven is fantastisch :o)
Ik had eens een vriendin, die moest zo dringend dat ze niet oplette en in de netels ging plassen, daarna was het pas leuk :o)
ik wens je een heel fijn dagje
Na die ene keer heeft ze dat nooit meer gedaan. Hoe zou dat nou komen…?
hahahaha schitterend Kakeltje
Hahahaha geweldig!!
jij kan ook overal een verhaal van maken. Het is of ik er gewoon bij stond in die bosje en van het lachen in mijn broek piste.
Je hebt de dag trouwens wel uitgezocht met dit zeikweer om je verhaal te vertellen!!!
Ja, het pist buiten ook 😉
Ik hoefde het alleen maar op te schrijven 😀
Hahahahahaha, heerlijk…. kinderen kunnen zo heerlijk denken en praten. Maar dat van die wc had ik haar wel weer aangeleerd.
Love As Always
Di mario
Het is helemaal goed gekomen met Roos 🙂
Zo schattig kan alleen een kind van 5j zijn. En nog plezier hebben ook bij haar ongelukje. Ik moest er echt mee lachen Mirjam, zoals jij het vertelde. Heerlijk ! !
In de auto naar huis hebben wij ook hard zitten lachen. We maar een softijsje gekocht om het te vieren 😀
Liefs Kakel
Oooo, wat schattig!!! Ik vind het een ontzettend lief verhaaltje. In gedachten zag ik mezelf met dochterlief in een soortgelijke situatie en ik werd er bijna weemoedig van! (Behalve van dat deel dat ze eerst achter- en toen voorover viel 😉 ) Ik ZAG het voor me Kakel, heerlijk!
Veel van de uitspraken van Roosje-in-de-knop heb ik opgeschreven.
Af en toe pak ik dat schriftje en dan lig ik weer dubbel 😀
Ja herkenbaar hoor hoewel weet ik nog wel dat Peet juist in iedere winkel waar hij was naar de wc moest opeens volgens mij vond ie dat wel heel interessant allemaal al die verschillende wc’s.
Ik moet nog steeds overal en altijd plassen, Anneke.
Je bent dus bij deze vast gewaarschuwd 😉
Hahahahaha. Schitterend. Echt een gelukje dat ze niet op een vreemde wc is gaan zitten. Heerlijk die kinderlogica.
En ik hoefde het alleen maar op te schrijven!
Haha kostelijk verhaal!
En de appel valt niet ver van de boom, ik meen me een plasverhaal van de grote Kakel te herinneren 😉
(Ik plas ook wel eens in de bosjes haha, als ik met de honden wandel komt het ineens opzetten ;-))
Als je moet, moet je. Ik voel me tussen de busjes uitstekend thuis.
Dat heb ik wel geleerd na (pak ‘m beet) 25 jaar toerfietsen 😉
Alhoewel ik bij de “Ride for the Roses” zó erg moest plassen en er nergens een geschikte locatie te vinden was.
Er deden ruim vijfduizend fietsers mee en er zaten mensen langs de kant van de weg te kijken. Na 80 km hield ik
het niet meer en ben van ellende de brandnetels ingedoken. Die begroeiing was het hoogst…
’s Avonds in bed voelde ik de netels nog 😉
Wat heb je dit weer heerlijk plastisch verwoord.
Je hebt de situatie uitstekend omschreven 😀
S C H A T E R L A C H
Zo fijn, dat altijd in plaatjes denken in plaats van in woorden 😉
Ach, op die leeftijd is het nog leuk….
niet als je met je kersverse verkering en diens opa uit rijden gaat om ergens bramen te plukken….. ‘het’ dan ook moet en doet en ineens gelach hoort nadat er een ‘klik’ te horen was….
Haha: als het vriendje die foto maakt is het niet het juiste vriendje 😉
eh nee t was zijn moeder ;-((
Weg ermee ;-))