Overal waar ik kijk, zie ik sterretjes. Das niet omdat ik weer gedronken heb, maar omdat ik de bezitter ben van een knetterende koppijn. Het licht doet pijn aan mijn ogen en mijn maag beweegt alsof ik een halfuur in het schip van de Efteling heb gezeten.
Mijn tas heb ik leeg gekieperd op het hotelbed. Fijne spullen liggen uitgestald op de sprei, maar geen paracetamol of een zakje wonderpoeder. Niets. Opgegeten. Hoe kan dat nou? Bergen pillen en poeiers zeul ik altijd met me mee. Niet alleen om mezelf een plezier te doen; vooral voor mijn medemensen.
Gedreven door een pneumatische drilboor loop ik naar de hotelbalie. Daarachter staat een vriendelijk ogende dame.
Ik vraag beleefd: ‘Heeft u voor mij alstublieft een paracetamol?’ Eentje is te weinig, maar om twee stuks vragen staat zo inhalig. Ik neem er eentje in, ff met de beentjes gestrekt op het hotelbed en daarna in galop naar de plaatselijke drogist voor een groothandelsverpakking. Verwachtingsvol kijk ik de receptioniste aan.
Ze kijkt terug en zegt: ‘Nee mevrouw.’
Ik ben met stomheid geslagen. Zei ze nou nee? Heeft zij ook geen pilletjes in haar eigen purse? Wij zusters moeten elkander toch helpen?
Op mijn zwijgen vervolgt ze: ‘Dat mag niet van de brandweer.’
De brandweer… Eerst denk ik dat ze een grapje maakt, maar het is haar ernst. Ik staar haar waarschijnlijk wezenloos aan, want ze herhaalt de mededeling. Normaal gesproken zou ik haar een diepte-interview afnemen, maar daar zie ik op dit pijnlijke moment vanaf.
Achter mijn rug beweegt iets fel roods, of verbeeld ik het me vanwege het woordje “brandweer”? Ik draai me om en kijk in het gelaat van een mevrouw die een rood gewaad draagt.
Ze lacht.
Ik lach terug, althans, ik doe een poging.
Ik kijk weer naar de receptioniste. Ze zendt me een blik van: waarom staat u hier nog? Gedesillusioneerd draai ik me om. Het leven heeft geen zin meer. Zie ik ergens een guillotine dan leg ik mijn hoofd eronder.
Onverwacht tikt iemand op mijn schouder. Het is de mevrouw in de rode sarong. Op haar voorhoofd prijkt een rode stip en ze heeft de mooiste groene ogen die ik ooit heb gezien. Weer die lach.
‘Mevrouw, ik heb paracetamol voor u,’ zegt ze zacht.
‘Echt waar?’ stamel ik, ‘oh mevrouw, daar word ik zo gelukkig van.’
‘Wilt u één of twee?’
Durf ik het te zeggen? Welja… ‘Twee alstublieft,’zeg ik gretig.
De vrouw met de stip drukt twee pillen uit een strip in mijn hand.
‘Dank u wel!’ zeg ik. Ik ben in staat haar te zoenen.
Had ik het maar gedaan.
Het mag niet van de brandweer??? Ik denk dat ik hier heel lang over na moet denken, fascinerend dit!
Pas je op dat je er geen hoofdpijn van krijg 😉
Ik ben nog wel benieuwd naar dat verhaal over de brandweer. Was dit in een hotel in Nederland?
Nee, dat hotel stond/staat in Gent.
Goh dat heb ik ook nog nooit gehoord. En hoewel ik vrijwel zelden hoofdpijn heb (even afkloppen) heb ik ook altijd wel paracetamol bij me haha. Heel aardig van die mevrouw trouwens, die snapte het.
Ik had het gedaan… #zoenen 🙂
Heel verstandig!
Bedankt lief Kakeltje voor je al even lieve wensen en ook voor je weer heerlijke, grappige reactie bij mij! Fijne zondag meid, geniet er van…
Waren er voor alle problemen maar paracetamolletjes…..
Met koe gaat het goed. Ze is in staat om zelfstandig te gaan staan. en vanmorgen heeft ze drie pasjes geschuifeld richting de waterbak. Hoi hoi hoi! We zijn nog niet waar we wezen willen, maar het begin is er!
Wat een lief mens !!!
Ik heb ook al heel wat paracetamolletjes uitgedeeld in mijn leven. Van het brandweerverhaal geloof ik niets..
Een tijd daarna was ik eens in een subtropisch zwembad – echt een plek om hoofdpijn te krijgen – en toen liep ik naar de badmeesterpost voor paracetamol. Uit luiheid, want mijn voorraad lag in het kleedkastje, maar die gaf dezelfde reden als de receptioniste: mocht niet van de brandweer. Sommigen kunnen niet tegen paracetamol en gaan er door van hun stokje. Dan moeten hulpdiensten ingeschakeld worden. Omdat het verboden is daarover afspraken te maken met de gezondheidsdienst (ambulances) heeft de brandweer het verboden. Een kromme redenatie als je het mij vraagt.
Weer wat geleerd.
Inderdaad een kromme redenatie.. Maar ja, dit is Nederland Daar zijn we dol op krom..
Ik hoop dat je later terug bent gegaan naar die receptioniste om even te vragen hoe dat zat met dat verbod van de brandweer. Ik zou dat heel graag weten, want ik zie geen verband tussen paracetamol en brand.
Ik heb standaard een strip pijnstillers in mijn tas, gewoon voor het geval dat. Gelukkig niet zo vaak nodig, maar ik denk altijd: better safe than sorry.
Mayday… Mayday
soms komt er spontaan een helpende hand
al ben je er dáár niet naar op zoek
uit een totaal onverwachte hoek
krijg je hulp van iemand uit een ander land
Lenjef 🙂
Haha: Mayday…Mayday 😉
Achteraf gezien wel mooi: dat ik van een onverwachte gast hulp kreeg.
Dankjewel voor je mooie reactie xxx
Gelukkig heb ik bijna nooit hoofdpijn …..fijn dat je zo`n meevoelende vrouw trof.
Heel bijzonder en buitengewoon ongastvrij. Ik was eens in Antwerpen in een hotel en ook daar niks, noppes, nada. En in België kun je die pillen alleen bij de apotheek kopen, die op zondagen gesloten zijn. Ik ga dus NOOIT meer op pad zonder mijn zakjes ibuprofen. Naast de tandenborstel en mijn lenzendoosje, standaarduitrusting geworden.
Als je pijnstillers nodig hebt dan heb je ze ook nodig. Ik heb ze zelden nodig en gebruik ze het liefst niet maar als ik ze nodig heb heb ik ze echt nodig. Van die zware. En die kan ik altijd pakken. Waar ik ook ben.
Net zoals mijn puffer.
Die mevrouw in rood verdient idd een zoen 😀
Knetterende koppijn…..een van de erge pijnen in het leven, omdat je dan zelfs niet eens kan nadenken van de pijn. Bah.
Ik heb ook altijd pijnstillers in mijn tas… je weet maar nooit 🙂 En ik zou ze zeker weggeven als het nodig is.
Ik ben ook een gulle geefster 😉
mag niet van de brandweer, wat is me dat voor een antwoord :o)
ik ben blij dat je er dan toch nog aan geraakt bent
Fantastisch hé, dat ‘vreemde’ mensen waarvan je het niet verwachten zou je daadwerkelijk helpen. Zo zie je maar dat we allemaal familie van elkaar zijn, hoe die receptioniste ook reageerde. Ik weet wat hoofdpijn is, zit daar al heel mijn leven mee geplaagd dus ik kan me heel goed indenken hoe hard je afzag op dat moment Kakeltje!
Had je nu echt zo’n hoofdpijn of was het een van je leuke schrijfsels ? Eentje uit de oude doos zie ik en dus hopelijk niet recent.
Zie je ook je reactie …. paracematol brandgevaarlijk ?? Alle zeg .
Nu serieus , zulke last van hoofdpijn moet verschrikkelijk zijn, gelukkig was er die reddende engel , toch fijn als mensen zo lief zijn van je te willen helpen
Ik had echt hoofdpijn. Als ik een verhaal verzin, ben ik nooit zelf de hoofdpersoon.
Dat laatste moeten we maar onthouden: er zijn overal mensen die een ander willen helpen.
Ik heb op iedere plaats waar ik kom Ibuprofen liggen, paracetamol bezorgt mijn maag een allergische reactie. In de twee auto’s, op het werk, thuis, in mijn rugzak… Ik heb het zelden nodig, maar als ik het nodig heb, heb ik het ook echt nodig.
Zonder paracetamol en ibuprofen ga ik ook niet van huis. En ik sjouw ook een flesje water mee.
Tof van die madam, ze verdient een onderscheiding met stip!
Die receptioniste wou grappig zijn zeker, mijn kleindochter is net 4, haar humor is veel sterker.
Vrolijke groetjes,
Joris
Leuke reactie: een onderscheiding met stip 😉
Doe de groeten aan je kleindochter!
wat hield je dan tegen, Mirjam???
Dat snap ik zelf ook niet. Meestal doe ik dingen eerst en denk er pas daarna over na.
Niet mijn beste eigenschap, maar nu had-ie me wel van pas gekomen.
hád het maar gedaan kakeltje, want ja,
je zal maar zo’n koppijn hebben als jij zegt, amaai, nog niet….
dan wil je alles…. als het maar overgaat….
kind toch, ik heb altijd een strippie bij me, niet dat ik nu nog veel hoofpijn heb, maar ik had het altijd….. vroegahhhh, was het mijn schaduw, skrikkelijk,
ik hoop, nee ik wens dat je er van verlost wordt, en dat je er dan zó héél af en toe nog last van hebt, even zodat je nooit meer vergeet hoe fijn het is, als je het niet hebt….
is dat een deal 🙂
oké dan…..
ga ik nu mijn tanden poetsen, ik heb spinzaie met past, en heerlijke noten gehad,
mijn tanden zijn stroef 🙂
doeiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiii kakelino 🙂
xxxx
Jammer dat je niet samen met mij in dat hotel was, ik ben een wandelende apotheek. Paracetamol, ibuprofen, sumatriptan, loratadine enzovoort, enzovoort. Dus voor de volgende keer: neem mij mee!
Ik wás ook een wandelende apotheek, alleen besefte ik het niet: mijn gehele voorraad bleek in het bovenvak van mijn rugzak te zitten.
Maar jouw oplossing houd ik in ere. Nooit risico’s nemen 😉 Jij bent trouwens veel beter uitgerust dan ik.
Een reddende engel 😉
Ik heb wat gegoogeld op paracetamol i.v.m. mogelijk gevaar bij brand of als ingrediënt dat nodig is voor een explosie. Ik ben er mee gestopt. Straks komen ze vragen stellen om te zien wat ik in de zin heb.
In elk geval, ik heb niets gevonden en snap dus ook niet waarom een hotel geen paracetamol mag geven bij hoofdpijn.
Ze zouden dat bij de werken van barmhartigheid moeten zetten.
😉
Ik heb ook ge-Googled 😉 Het enige wat ik las dat paracetamol helpt als je zo’n zware keelpijn hebt, die zelfs de brandweer niet kan blussen.
Wat was je scherp om ook op explosiegevaar te zoeken 😉 Laten we een actiegroep voor paracetamol oprichten!
Als je op mijn werk was geweest, dan had ik toch er ook wel maximaal tien voor je gehad. Heb je trouwens nog gemaild naar het hotel om de reden van de brandweer, want daar ben ik wel nieuwsgierig naar.
Love As Always
Di Mario
Ik heb wel spijt gehad dat ik niet heb gevraagd waarom dat op voorschrift van de brandweer was. Totdat ik later in een subtropisch zwembad – als er een plek is waar je hoofdpijn van krijgt, is het daar wel – naar de badmeester liep voor paracetamol. Die vertelde precies hetzelfde: mag niet van de brandweer. Dat mensen zelf die tabletten slikken, prima, maar als er een badgast tussen loopt die niet tegen het middel kan en van zijn stokje gaat, moet er een hulpdienst ingeschakeld worden. Met ambulances kun je geen afspraken maken, maar met de brandweer wel, dus legt de brandweer op dat het niet mag. Het was dat ik al hoofdpijn had, anders had ik het er wel van gekregen…
Liefs Kakel
Oke, ik snap, maar….. dan vraag je het aan iemand anders en dan is het zeker eigen risico.. .maar dan moet iedereen voor zich zelf weten.
Love As Always
Di Mario
Wat een schattig mens. Je had haar zeker moeten zoenen. Gaat het nu een beetje beter?
Gelukkig dat er behulpzame zielen zijn op deze wereld. En dan bedoel ik niet die receptioniste. De mevrouw met de rode stip komt met stip bovenaan te staan op de lijst met die behulpzame zielen.
Hopelijk was je hoofdpijn snel verdwenen en kon je genieten van je uitstapje.
Nou kom ik tegenwoordig nooit meer in een hotel(kamer) maar verder is je verhaal heel herkenbaar als het om die bijverschijnselen gaat.
Gelukkig bestaan er nog zulke mensen als die mevrouw.
Ze lijkt trouwens verrekte veel op jou 😉
Ik word weer zo verlegen van je. Nu kan ik me eindelijk een beetje verplaatsen in Hulks complimenten op zijn blog aan jou 😉
………Heb ik ongelijk dan???
Ik zit er nooit zover naast met mijn ‘mensenkennis’ 😉
-x- ♥
Ik ben nog in training om te ontdekken wat mijn goede eigenschappen zijn <3
1) LIEFDE !!!
2) Geduldig
3) Niet alleen horen maar vooral zeer goed kunnen luisteren
4) Meedenken
5) Respect tonen
6) Advies geven maar niet opdringen
7) Genereus
8) Vergevingsgezind
9) Begripvol
10) Weten wat echte vriendschap inhoudt
11) In staat het kleine op hoog niveau te waarderen
12) Dankbaar
13) Hart van het puurste goud
14) Trouw
15) Verder kijken dan je neus lang is
16) Gezond verstand gebruiken
17) Nooit de intentie iemand te kwetsen
18) Goudeerlijk
19) (on)gewoon lief
20) Moordwijf
O… verschrikkelijk als je hoofd uit elkaar spettert van de hoofdpijn en niemand heeft zo’n wonderpilletje! En ondertussen heb je natuurlijk een royale familiedoos op de het nachtkastje staan.
Witte stip is een erg gevaarlijke ziekte bij vissen, ik hoop dat rode stip niet gevaarlijk is voor mensen;-)
Deze rode stip pakte heel goed uit!