Gepest worden.
Ik weet er alles van: op mijn veertiende was ik het pispaaltje van de klas. Ze hebben me zo getreiterd, dat ik van school ben weggelopen om nooit meer terug te gaan.
Mijn ouders hadden ineens een probleem: waar moesten ze me laten? Ze werkten allebei en ik was leerplichtig.
De huisarts kwam met de oplossing: het Sophia Kinderziekenhuis.
De pestkoppen gingen vrijuit; ik kreeg twee jaar en twee maanden op de afdeling kinderpsychiatrie.
Enig idee hoe het is om in een gesticht te wonen waar om 17.00 uur alle deuren op slot gaan?
Waar je continu geobserveerd wordt?
Waar alles wat je zegt tegen je gebruikt wordt?
Waar je je ouders minimaal mag zien om over je broertje en hond maar te zwijgen?
Kilometers psychologische testen heb ik ingevuld, en gesprekken gevoerd met psychiaters, psychologen en therapeuten. Het probleem was dat ze geen probleem bij me konden vinden.
Door het pesten was ik wantrouwig geworden. Het Sophia deed daar nog een schepje bovenop. Ik leerde al snel: hoe minder ze van me wisten, hoe beter het voor me was. Ik heb een professionele hekel aan therapeuten ontwikkeld en een Chinese Muur om me heen gebouwd.
Om te overleven ging ik tegen de stroom in roeien. Ik pikte toetjes uit de etenskar. Klom over de tuinmuur om een zakje drop bij de sigarenboer te kopen. Belde mijn vader op zijn werk via de telefoon in de lift…
Maanden geleden vond ik het de hoogste tijd worden om de binnenkant van mijn vermoeide, chaotische hoofd op een rijtje te zetten.
Mijn therapeut zegt dat het Sophia je reinste kindermishandeling was. Ze hebben me daar geproblematiseerd en therapieresistent gemaakt. Dat laatste klopt, want ik weet precies hoe therapeuten werken: ze luisteren naar je en knikken ja, alsof ze het met je eens zijn. Als jij zwijgt, kijken ze je recht aan, zodat jij je ongemakkelijk voelt, en de stilte misschien verbreekt. Ik houd mijn mond en kijk gewoon terug.
Langzaam brokkelt mijn muur af, maar wantrouwen is niet zomaar weg.
Mijn 06-nummer? Geef ik zelden.
Facebook? Ik bewaak mijn persoonsgegevens als de Noord-Koreanen hun kernwapenprogramma.
Regels? Laat me niet lachen. Die zijn voor mensen zonder eigen mening.
Het woordje “nee” rolt vanzelf over mijn lippen, want in principe ben ik overal tegen.
Wat ik erg vind is dat ik levenslang veroordeeld ben tot labiel, psychiatrisch weekdier. Overal moet ik bewijzen dat er geen steekje aan me los zit.
Wat ik nog erger vind, is dat er in 38 jaar tijd niets is veranderd. Kinderen die gepest worden, hebben geen leven, en de pestkoppen gaan nog steeds vrijuit. Tenzij een slachtoffer door het lint gaat en het recht in eigen hand neemt.
Ik heb het enorm getroffen met mijn Lief. Met mijn ogen dicht laat ik me zo achterover vallen. Hij vangt me altijd op.
Mijn ouders neem ik niets kwalijk. Het is gegaan zoals het is gegaan.
Door mijn verleden sta ik wel tweehonderd procent achter mijn kind, want daar heeft ieder kind recht op.
Deze gelukstotem heeft mijn broer toentertijd voor me gemaakt.
Je hebt er dus ook het nodige van geleerd, zo te lezen. Tja, vroeger waren ze niet zo zachtzinnig.
Overigens is het mij wel opgevallen dat veel patiënten in de psychiatrie (en ik heb er heel wat leren kennen op de blogs) zich vrijwel allemaal afzetten tegen de artsen. Allemaal zijn het minkukels en hoe hebben ze ooit arts kunnen worden. Er zal vast wel iets van waar zijn. Maar ik denk ook dat die patiënten hun eigen situatie zo fine getuned kennen dat niemand het ooit beter zal weten dan zij alleen.
Och Kakeltje… Wat kunnen kinderen toch wreed zijn hè? Ze zijn bloedhonden af en toe en doen niets anders dan snuffelen en snuiven totdat ze iemand tegenkomen waarvan ze denken: beet!
‘Overal moet ik bewijzen dat er geen steekje aan me los zit’ – waarom? Ik denk dat er helemaal niets mis is met mensen waarbij ‘een steekje los zit’. Als je anders denkt of afwijkend gedrag vertoont is het – denk ik – soms iets om trots op te zijn. Je durft authentiek te zijn en dat is niet iedereen gegund. Zolang je niet gevaarlijk bent zou ik zeggen: vooral NIETS bewijzen en als mensen willen denken dat je knettergek bent moeten ze dat vooral doen! xxx
Wat een lieve reactie! Bij deze heb ik me officieel tot knettergek laten verklaren 😉
Wat en heftig verhaal. Ik ben gelukkig nooit gepest en ik heb ook nooit meegedaan aan pesten, denk ik. Helemaal zeker weet je het natuurlijk nooit. Een keer heb ik meegedaan aan het afpakken van een tas van een jongen. Maar voor mij was dat meer aandacht geven. Het was een populaire jongen met Beatlehaar en ik was zo verliefd op hem… maar of hij dat tasafpakkertje leuk gevonden heeft, weet ik niet. Eigenlijk duur het spelletje wel heel erg lang. Wat goed dat jij eroverheen bent gekomen.
Gek genoeg heb ik er geen trauma aan overgehouden. Ik lees zelden mijn oude dagboeken over het Sophia. Er staat wel veel misere in, maar ook leuke dingen.
Een jongen een tas afpakken om aandacht te trekken is eerder een plagerijtje dan pesten 😉
sjonge, da’s wel een openbaring, Mirjam!
Het moet wel geen gelukkige tijd geweest zijn. Overal met je hoofd tegen de muur lopen.
En ja, dan hoeft het niet te verwonderen dat er drama’s gebeuren…
Ik hoop dat je muur op een dag definitief afgebroken is!
Goh Mirjam, wat heb jij een akelige jeugd gehad, wat vreselijk. Goed dat je er hier over kunt schrijven, knap van je hoor! Tja kinderen kunnen zo in en in gemeen zijn.
Gelukkig heb je een aardige begrijpende man gevonden.
Liefs van mij xxx
Dankjewel voor je lieve woorden xxx
Wat een ervaring. Ik zou willen zeggen dat het tegenwoordig niet meer op deze wijze gebeurt maar ben bang dat ik dan lieg. Je bent in Nederland pas een probleemgeval wanneer de gevestigde orde een probleem met je heeft, niet eerder.
Eigenlijk… eigenlijk ben je enorm knap. Dat je ondanks je verleden nog steeds zo’n prettig (gestoord) mens bent.
xxx
Een prettig gestoord mens! Dat heb ik nou altijd al willen zijn ;-D
Waarom wordt het ene kind gepest en is het andere kind de pester? Heeft iemand daar ooit een duidelijke verklaring voor gevonden?
De manier waarop is gehandeld in jouw jeugd is volgens mij misdadig. In plaats van dat je werd geholpen, is in feite je hele leven kapot gemaakt. Al heb jij je er op een geweldige manier uitgevochten. Maar het is logisch dat je er nu nog steeds last van hebt. Recht je rug en houd je hoofd omhoog, sta boven alle pesters.
Ik had al eerder hierover bij je gelezen en het is echt ongelofelijk dat zoiets is gebeurd.
Dat JIJ naar het SKZ moest! Aan wie zat er eigenlijk een steekje los? Nou dan!
Weet je trouwns dat zelfs bejaarden elkaar pesten?
Ik denk dat het in de mens zit, maar je zal de pispaal maar zijn!
Wat heerlijk dat je zo’n sterke totem hebt, niet alleen voor in je hand (wat is ie versleten, zie ik) maar ook je lieve man!
Je bent een kei Mirjam! Ik denk dat je wel wat gaten in je muur kunt maken, je bent zo STERK!!
Liefs Petr@
Totempaal moet totem zijn (is toch iets anders ;-))
Ik heb ’t veranderd 😉
Zoveel lieve woorden. Ik word er stil van.
Dankjewel <3
Dag lieve Kakel. Jij met je nare verleden weet maar al te best hoe het is ongelukkig te zijn en jij begrijpt als geen ander wat een vreselijk leed de ene mens aan de ander kan aandoen. Maar zoals je in je mooie reactie bij mij schrijft: men leert niets van het verleden hé, toch niet diegenen die dat wel zouden moeten doen…
Iedereen vindt pesten vreselijk, en toch gebeurt het, en dat is nog het ergste.
Toch laat je hier zien dat er ook leven is na het Sophia Kinderziekenhuis…
Ik bewonder je.
Als je vertrouwen maar vaak genoeg gebroken wordt, dan komt die muur vanzelf wel. Het is dan heel moeilijk om die muur weer af te breken en weer iemand te gaan vertrouwen. Of het nu door pesten komt of door andere redenen… die muur is voor ieder denk ik net zo hoog en dik.
Fijn dat je durft te “vallen” bij Lief, dat hij wel door de muur is heen gebroken.
De gebeurtenissen maakt van je wat je bent geworden, en ik denk dat het iets heel moois is geworden. Het was mooier en fijner geweest als de pad daar naar toe ook plezieriger was. We moeten het doen met de dingen die ons is gegeven. Geniet van het mooie, dat verzacht het lelijke.
Liefs,
Nathalie
Oh.. die gelukstotem, die is zo mooi! Ik heb een beertje, ook uit hout gesneden voor geluk, aan een kettinkje.
Heb je dat beertje helemaal zelf uit hout gesneden?
Daar zou ik best een foto van willen zien 😉
De muur zal nooit helemaal afgebroken worden. Het is te veilig om het niet te bewaren.
Maar ik kan nu kiezen of ik iemand wil vertrouwen of niet. En voorheen kon ik dat niet,
omdat ik iedereen wantrouwde. Met doorzettingsvermogen en een grote mond kom ik een heel eind 😉
Bedankt voor je lieve woorden.
Liefs Kakel
Dat beertje heb ik gekregen van iemand die deze heeft uitgesneden, het is heel klein. (Zit een heel lang verhaal achter :)) Ik draag het niet (meer) en ligt in een doos met bewaardingetjes.
Dus het betekent nog steeds veel voor je. Net als mijn gelukstotem 🙂
Ik heb de totem nooit gebruikt om mijn fietssleutel aan te hangen.
Ik was als de dood dat ik ‘m zou verliezen.
Je hebt het mooi geschreven Kakel en dat bewijst hoe sterk je bent. Ik herken me in je verhaal, ik heb dat ook al eens gezegd en geschreven. Pesters weten absoluut niet wat ze iemand aan doen, ze veroorzaken littekens die je je hele leven met je meedraagt. De twee grootste littekens zijn onzekerheid en wantrouwen.
‘Therapieresistent’, wat een mooi woord, maar ook realiteit omdat je het zo vaak hebt meegemaakt.
Zelf houd ik me verre van therapie. Als ik mezelf ga losgooien, dan kunnen ze me opdweilen en dat gun ik ze niet. Ik ga voor vechtlust, steeds opnieuw uit het dal kruipen en boven op die berg terecht komen. Net als jij Kakel, you go girl!
Je slaat de spijker op zijn kop: onzekerheid en wantrouwen. En een te laag zelfvertrouwen…
Een ding leer je wel van al dat gepest: je krijgt er een enorm doorzettingsvermogen van!
Het duurde zeker wel een half jaar voor ik de therapeut vertrouwde, maar ik heb mezelf er wel beter door leren kennen.
Liefs Kakel
heftig kakel.
vervelende mensen zijn er altijd. De maatschappij zit vol met mensen waar ik soms vol verbazing naar kijk. Het recht van de sterken geldt nog altijd. Pesters/onderdrukkers/schreeuwlijken …
Ik word gewoon verdrietig van dit blogje … 🙁
Arme jij, arme andere kinderen/mensen die gepest worden …
Voor mij is het voorbij maar al die andere kinderen die gepest worden…
We moeten er maar niet te lang bij stil staan, want zowel wij als de kinderen schieten er niets mee op.
Maar als ik zie dat een paar kinderen met zijn allen er eentje pesten, spring ik er als de wiedeweerga tussenin!
Fantástisch hoe jij je eruit geknokt hebt. Triest als men kinderen op deze manier in de steek laat in de zorg. Ouders zouden toch moeten kunnen vertrouwen op “het beste voor hun kind” en kunnen helaas van buitenaf meestal niet beoordelen wat er gebeurt met hun kind.
Ik denk wel eens dat men op het ogenblik veel te véél aan kinderen “knutselt” , zodra een kind maar iéts afwijkt van het gemiddelde komt men al met een hulppakket én etiket aandragen.
Wees zuinig op je lief….zulke mannen zijn uitzonderlijk!
Ik heb ook maar één zo’n lief nodig 🙂 en nee, ik doe hem nooit meer weg!
Mooie beste Kakel je bent uiteindelijk toch een leuk mens met een warm hart geworden. Gelukkig wel en natuurlijk had dat ook helemaal mis kunnen gaan. Je broer heeft je echt begrepen denk ik en nu zijn jullie GROOT en nu heb je zelfbeschikkingsrecht met behoorlijke ervaringsdeskundigheid in overleving-ervaringen.
Kakel ik wens je sterkte en wijsheid om al dat verdriet goed te verwerken.
Ik weet gewoon niet wat te zeggen .ik heb je schrijven gelezen over skz .Pesten ? zoveel herkenning ,machteloosheid en zoveel angst verdriet .Mijn vertrouwen is op het NULPUNT ,wat hulpverlening en mensen betreft .Ik ben dwars en opstandig geworden en ik leef samen met mijn lief ons leven zo wij het willen .En ja soms is het eenzaam maar ik/we hoeven niet meer te knokken .Je bent een kanjer lieve Kakel en heerlijk dat ook jij zo een lieverd getroffen hebt met jouw lief .Uhh hoezo niet te zeggen .
Liefs Elisabeth
De hulpverlening heeft voor mij ook afgedaan maar ik ben toch blij dat ik deze therapeut gevonden heb.
Als het gaat zoals ik het wil, gaat het goed 😉 Ik ben gelukkig iemand die het goed met zichzelf kan vinden. Dat is een prettige bijkomstigheid en daar zul jij je wel in herkennen. Nooit de moed opgeven!
Liefs Kakel
Ach Kakeltje toch, wat een vreselijke herinnering. Hoe hebben ze het kunnen doen… Het is wel een heel open log geworden, heb al eerder zoiets van je gelezen.
Koester je Lief en je Dochter! Dat zijn mensen waar je op kunt bouwen!
Liefs, Trees
Vergeet te zeggen dat ik je blog prachtig vindt! Wat een verandering, terwijl ik je andere lay-out ook al zo leuk vond! TOP!
Je herkende mijn blog vast niet 😉 Mijn vorige lay-out vind ik ook nog steeds mooi, maar het was tijd voor een frisse wind!
Jij hebt een heel mooie foto op je nieuwe blog staan en die past uitstekend bij de naam. Een mooie vondst.
Liefs Kakel
Herkenbaar. Ik ben inderdaad door het lint gegaan toen ik gepest werd. De rector wilde mij van school sturen, maar dat heb ik geweigerd. Ik vond dat als hij niet luisterde naar leerlingen die gepest werden, dat ik ook niet naar hem hoefde te luisteren… Hij durfde me niet tegen te spreken, en ik zat een dag later gewoon weer in de schoolbanken. En ben nooit meer gepest.
Je hebt lef gehad en dat heeft je gered. Een wonder dat je daarna nooit meer gepest bent!
Ik ken het probleem: Ik was met mijn agrarische achtergrond “de stinkerd” van de klas. Tja op een boerendorpje met allemaal import stedelingen in de nieuwbouw en slechts één kind uit de buitengebieden…. was ik de pineut op de lagere school.
Kinderen vinden altijd wel iets om je mee te pesten. Het is je bril, of je rode haar…
Een reden is helemaal snel gevonden als je ergens de enige in bent. Jammer dat jij het moest ontgelden.
Ik hoop dat je het inmiddels achter je hebt kunnen laten.
Liefs Kakel
Dag lief Kakelinootje,
wat dapper van je om dit zo te schrijven, van je af te schrijven…
Het zal waarschijnlijk nooit van je af komen, maar ventileren is wel heel goed, dan gaat de druk van de ketel.
Ik ben vroeger ook wel gepest, maar niet zo extreem als ik dat bij jou lees.
Mijn ouders wisten soms ook niet wat ze met me aanmoesten, maar hebben me altijd liefdevol in de armen gesloten.
En later… toen ik volwassen was heb ik één zin geleerd. die ik nog steeds een aantal keren per dag tegen mezelf zeg, en misschien heb jij er ook wat aan:
“Ïk laat alles los wat niet als liefde is…”
Dag lieffie…
Hou je haaks…
Ik stuur je drie dingen: Licht, Liefde en Harmonie.
Xxx, Marlou
.
Harmonis???
Haha… ik bedoel natuurlijk: Harmonie!
Dikke knuffel van Marlou…
Ik heb ’t veranderd 😉 xxx
Ik heb je drie mooie dingen in dank ontvangen en ik koester ze…
Senk joe Marlou!
Lieve Kakel…….. 🙁
Voila, het is bezonken 😉 Vreselijk wat een ellende pesters veroorzaken! Het ergste is dat die van jou waarschijnlijk niet eens weten wat ze je hebben aangedaan 🙁 Moesten al die dwazen zich maar een secondje kunnen inbeelden hoe ze zich zelf zouden voelen als zij het slachtoffer waren….maar dat kunnen ze niet, ze voelen zich de ‘beste’ 🙁
Je had/hebt een schat van een broer, zo lief van hem om je een zelfgemaakte gelukstotem te geven. Die jongen zal zijn zus toen ook vreselijk gemist hebben 🙁 Zo goed dat niets je uiteindelijk klein gekregen heeft, je staat er lieve Kakel!
Ooit heb ik de grootste pester terug gezien in een kroeg in Rotterdam.
Ik heb ‘m echt van me af moeten schudden. Hij probeerde een gezellig gesprek aan te knopen maar daar wilde ik niets van weten.
Ik had geen zin om hem op zijn pestgedrag aan te spreken. Stel voor dat hij het vergeten was, dat maakt het bijna nog erger.
Hij was zeer aanhoudend en wilde me per se iets te drinken aanbieden. Ik heb ‘m echt verbaal van me af moeten slaan, ongelofelijk.
Mijn broer en ik vochten elkaar vroeger de tent uit maar we hebben elkaar zeker gemist!
Liefs Kakel
Een knuffel Bea!
*zucht*
Hier wordt ik wel heel erg stil van lieve Kakel, wat jij hebt doorstaan en welke gevolgen het op je hele latere leven had… gruwelijk is het woord dat nu bij mij opkomt. Het moeilijke er aan is dat je dit wellicht nooit te boven zal komen… Dus bewonder ik jou zeer dat je ondanks alles, de nodige humor wist te bewaren, je zou voor minder!
Sterkte meid…
De opname was heel erg, maar het is zo lang geleden, ik kan er niet meer om huilen.
Het voelt alleen nog wel als heel oneerlijk. Altijd mensen die óver je praten in plaats van mét je…
Gelukkig ben ik een “vooruit-kijker” en lachen om jezelf helpt 😉
Ongezien verminkt
waarom de mensen worden wat ze zijn zonder schijn
dat men het weet, die kans is klein
hun lachje verbergt vaak oude pijn
de vreselijkste littekens zijn de gekerfde in het brein
Een dikke knuffel van mij, Mirjam. 😉
Lenjef
Wat een mooie vondst van je: ongezien verminkt.
Iedereen heeft littekens. Ik wou dat er een zalfje voor bestond…
Liefs en een knuffel terug!
Het gevoel dat je niet deugt, dat er iets mis is met jou, dat je je ergens voor moet schamen maar je hebt geen idee waarvoor dan. Dat je ergens schuldig aan bent, ook al kan je de reden niet vinden……dat blijft bij je hangen en wat je zegt, dat wantrouwen.
Zo herkenbaar
Maar Kakel,
het ligt hem niet aan jou. JIJ BENT GOED ZOALS JE BENT!!!!!!!!!!!!!!!!
liefs Bibje
X
Jij beschrijft precies zoals het is. Omdat de artsen niets bij me konden vinden wat abnormaal was, gingen ze alleen nog harder zoeken.
Voor mijn opname in het Sophia heb ik me nooit geschaamd. Ik ben er altijd open over geweest.
De pest is alleen dat de huisarts het een ideale kapstok vindt om er van alles aan te hangen. Alles zit tussen mijn oren… Daar zakt mijn broek van af.
Liefs Kakel
🙁 Dikke knuffel…als dat mag.
Tuurlijk mag dat 😉 Een knuffel terug!
Pesters gaan idd meestal vrijuit. Niet alleen pesters en niet alleen in de vorm van kinderen. Ook volwassenen pesten en gaan vrijwel altijd vrijuit.
Het kan een leven helemaal kapot maken of zo dusdanig beïnvloeden dat een mes daar z’n gehele leven last van heeft. Ik sta ook achter mijn kinderen. 100% onvoorwaardelijk.
Therapeuten werken volgens oude protocollen. Ik ken er een die je nu nog steeds lang zwijgend aankijkt in de hoop je te breken..
En Facebook is bij mij ook hermetisch afgesloten voor onbekenden. Maar dat is meer vanwege andere redenen 😀
Therapeuten zijn een slag apart, hoor.
Bij de therapeut die ik nu heb daar ben ik vrijwillig naar toe gegaan. Ik denk dat dat ook scheelt.
Tijdens het eerste gesprek heb ik gezegd dat nee bij mij nee is, en dat ik niets moet omdat ik anders meteen in de gordijnen hang.
Ik wist ook niet of ik hem een aardige man vond, of een man was die aardig deed.
Ieder mens heeft een rugzak, John!
Pesters moeten ze opsluiten zou ik haast zeggen. Maar dat is ook niet altijd waar. Meestal is het gewoon kuddegedrag en de aanstichter is vaak ook maar onzeker en of mist thuis wat. Maar het is nooit goed te praten. Jij hebt geluk dat je zo’n sterke dame bent. En je hebt gelijk, je moet altijd achter je Roos blijven staan.
Love As Always
Di Mario
Reken maar dat ik altijd achter Roos zal staan!
🙂 wil ik nog even zeggen…
dat ik vroeger er duchtig op los timmerde als Tineke gepest werd, een klasgenootje,
ik heb een kind zó vaak achterna gezeten omdat ze Tineke niet met rust liet, dat ik later wel eens dacht, die moet welhaast een trauma opgelopen hebben:-)
maar nee, gelukkig niet,
Tineke en annie die beschermde ik:-)
als jij bij mij in de klas had gezeten… dan had ik dat ook gedaan 🙂
xxx
Ach Dien…had ik dat geweten, dan had ik overplaatsing aangevraagd.
Het enige wat ik nodig was, was eigenlijk een goede vriendin.
Maar de meeste meiden waren bang vriendschap met mij te sluiten, omdat ze bang waren dat zij daardoor ook gepest zouden worden.
Je had best mijn grote zus mogen zijn!
Baai baai sjerrie <3
Jeetje Mirjam, eigenlijk weet ik niet goed wat ik moet zeggen. Nooit kunnen vermoeden dat jouw jeugd er zo heeft uitgezien. Ik ben er stil van, wat afschuwelijk.
Gelukkig heb je jouw Lief en Roos en heb ik je ondanks alles leren kennen als een superlief en mooi mens. Heel veel liefs, Karin.
Dankjewel voor je lieve reactie. Leuk dat je nog bij me leest 😉
Het was een nare tijd, maar gelukkig ligt-ie ver achter me.
Liefs Kakel
ja kakel, j e bent een hele dappere dodo, om naar buiten te komen en ik denk dat het je helpt, nog sterker te worden,
ze hebben iets van je afgenomen, en dat wil je weer terug,
ik ken je als een oersterke rots in de branding,
je gelukstotem..:-) wat een warm gevoel geeft dat, laat die nooit meer los,
ik ben BLIJ dat ik j e een beetje ken:-)en je 06 mag hebben…
die muur, daar lopen we samen eerdaags “overheen”
ik vind je een gave toppert, jij mag mijn step, én Ace lenen 🙂
xxx
Mag ik je step én Ace lenen? Amaai, dan sta ik er goed op 😀
Jij hebt mijn 06 dus die muur tussen ons is er niet meer.
Baai baai sjerrie!
Lieve Kakel,
Ik heb je SKZ verhalen gelezen en toen was ik ook al geschokt door de manier waarop jij behandeld bent. Je bent een geweldig warm en lief mens ondanks de fouten die er toen zijn gemaakt. Dat heb je helemaal zelf gedaan. Wees trots op jezelf. Wat een schat van een broer die zo iets moois voor je maakte.
Dikke knuffel van een blogmaatje en een fan.
Heb je alle verhalen gelezen? Wat een doorzettingsvermogen heb jij 😉
Ik heb tig andere verhalen liggen. Eens was ik van plan er een boek over te schrijven, maar ik heb me bedacht.
Als ik een boek schrijf, wordt het een vrolijk boek!
Dankjewel voor je lieve woorden.
Ook voor mij herkenbaar helaas (behalve het ZH) Je logje raakt me….
Welkom Isa! Bedankt voor je openhartige reactie.
Gepest worden is vreselijk, maar je ontwikkelt er wel doorzettingsvermogen van.
Ik hoop dat dat bij jou ook het geval is.
Liefs Kakel
Lieve Mirjam hier word ik stil van heel erg stil zo stil dat ik hier gewoon voor me uit zit te staren. Wat zo iets kan doen met je en je heel leven tekenen.
Ik heb grote bewondering voor jou over hoe je ermee naar buiten komt en hoe je er sterker door geworden zijt.
Je bent een mooi iemand dat mag je nooit vergeten.
Je mag je ook gelukkig prijzen met je gezinnetje je lief dat er ook steeds is voor jou
K n u f f e l l l l
Xxxx
als ik dit lees wordt ik stil…..
pesten bestaat inderdaad nog altijd,
ze weten niet wat ze daar een ander mee aandoen.
Het heeft je hele leven verandert en je jeugd was weg
ik wens je een heel tof dagje, vergeet vroeger maar even….
Nu kan ik me nauwelijks voorstellen dat ik toentertijd geen weerwoord had, omdat ik op alles een antwoord heb.
Ik val alleen stil als ik een compliment krijg…
…ik kan me vinden in je laatste reactie, ik voel een complimentje ook zo aan…..
vroeger als ze wat tegen me zeiden was ik heel gevoelig en weende veel, en eigenlijk werd ik niet gepest, maar ik ben gewoon zo, nu sta ik op de eerste rij met antwoorden, maar vanbinnen blijft het week
Ik ben ook blij met mijn grote mond. Niet omdat ik andere mensen wil kwetsen, maar het geeft me een goed gevoel dat ik overal een antwoord op heb.
Je omschrijft het goed: vanbinnen blijft het week.
Liefs Kakel
Jeej, Kakel. Ik geloof goed dat je een professionele hekel aan psychiaters hiervan hebt over gehouden. Mag ik zeggen dat ik in de contacten die ik met je heb gehad, ik je altijd als een hele sterk persoon heb ervaren?
Pesters blijven er helaas altijd en hopelijk vinden we daar ooit nog eens een oplossing voor.
Liefs, Bianca
Dankjewel voor je lieve woorden!
Bizar ja. En deels nogal herkenbaar. Minus dat Sophiagedeelte dan gelukkig. Bah. Dat je zo goed bent terecht gekomen heb je aan jezelf te danken, sterk mensch jij.
Dit is zo verdomde indringend geschreven dat de haren op mijn armen pal rechtop zijn gaan staan. Behalve dat je echt een fijne pen hanteert, vind ik je weerbaarheid bewonderenswaardig. Ik twijfel er geen nanoseconde aan dat jij je plek in de wereld immer en altijd zal weten op te eisen. En terecht.
Lieve Mirjam, je had het allemaal verteld bij de Hema sessie ;). Hoe kunnen ze kinderen zoiets aan doen zeg. Zeker op die leeftijd waarin je vrij en los van alles moet beleven en ervaren. Inderdaad je ouders kan je ook niets meer verwijten die dachten het ook goed voor je te doen. Het is vreselijk dat nog steeds kinderen gepest worden.
Maar je bent gewoon een mooi mens geworden, onthou dat wel goed. ;).
Dankjewel! De eerstvolgende kop cappuccino bij de Hema is voor mijn rekening 😉
haha Ja dat kunnen we wel weer een keer doen, is mooi meegenomen 😉 maar daar zei ik het niet voor hoor.
Zelf ben ik niet gepest, dus ik weet niet hoe het voelt als je steeds het pispaaltje bent. Dochterlief was helaas wel de pineut en dat dan ook nog een deel door mijn schuld. Maar we hebben haar gesteund waar het kon. Hebben het bespreekbaar gemaakt, zodat zij haar verhaal altijd bij ons kwijt kon. Ik geloof niet dat zij nu nog met de naweeën kampt.
Fantastisch dat je broer deze gelukstotem voor je heeft gemaakt. Een kostbaar bezit.
Dat ik gepest werd daar kan ik mee leven. Het is zo lang geleden, het voelt bijna als een vorig leven.
Ik zou het veel erger vinden als mijn dochter nu gepest zou worden. Gelukkig is daar geen sprake van.
Fijn dat je dochter geen naweeen aan haar gepest heeft overgehouden.
Pffff…… even stil en ik pink een traantje weg. Wat moet ik zeggen? Wat kan ik zeggen? Behalve dat ik misschien een beetje weet hoe je je hebt gevoeld en nog voelt. Ik ben ook enorm gepest. Hoe ik ook wegliep, ik werd altijd ingehaald door mijn pestkoppen. Ik ben ook gevormd, vertrouw weinig mensen, maar als ik mijn vertrouwen schenk is het voor het leven.
Het is een mooi logje, een indringend logje, maar vooral een logje over wat pesten met iemand doet. Zo mooi en treffend geschreven. Respect hiervoor.
Liefs en een dikke knuffel, Frederique
Het klinkt misschien vreemd maar ik ben er behoorlijk overheen.
Zowel over het pesten als het Sophia. Ik kan het verleden goed achter me laten. Ik wist alleen nooit waar mijn dwarse aard vandaan kwam. Nu weet ik dat het mijn overlevingsmechanisme was en is…
Ik ben ook blij dat mensen die ik mijn vertrouwen eenmaal schenk, het ook voor het leven is.
Bedankt dat jij ook zo eerlijk durft te zijn!
Liefs Kakel