De rechthoekige ruimte oogt schoon en fris. De muur tegenover de ingang heeft over de volle breedte een smal raam. Ook op een sombere dag als vandaag, is het beetje licht dat door het raam naar binnenvalt, voldoende voor de groep vrouwen om zich bij uit te kleden. De lamp die aan het plafond hangt, is uit.
De vrouwen keuvelen opgewekt. Ze zijn blij dat ze na de lange treinreis even kunnen douchen en vragen zich hardop af wat ze vanavond te eten zullen krijgen.
‘Ik knap van wat hete soep al op,’ zegt Johanna lachend terwijl ze haar vest uittrekt.
Ze roept haar dochtertjes bij zich. De meisjes zijn in een uitgelaten stemming, maar ze maant ze tot spoed zich uit te kleden. Ze krijgen maar weinig tijd om te douchen en Johanna wil elke minuut daarvan benutten.
In de kleine kleedruimte is het zo druk als in een potje met pieren. In korte tijd zijn de genummerde kleedhaken aan de muur volgehangen met vesten, rokken en onderrokken. Johanna heeft geen andere keus dan haar kleding en die van haar dochtertjes zorgvuldig op te vouwen en op een wiebelige bank, die onder de haken staat, te leggen. Ondergoed moffelt ze discreet weg onder de uitgetrokken bovenkleding.
Haar dochtertjes kijken onverholen naar de blote lichamen om zich heen. Johanna geneert zich om in haar blootje te staan. Opgelaten kruist ze een arm voor haar bovenlichaam. Dan bedenkt ze dat haar zilveren kettinkje met hanger – het huwelijksgeschenk van haar man – en trouwring af moet doen. Ze wikkelt beide in een zakdoek, die ze in de punt van haar linkerschoen duwt. Met een hand strijkt ze een pluk haar uit haar gezicht. Het is vet. Ze hoopt dat ze straks tijdens het douchen een stuk zeep van een buurvrouw mag gebruiken.
Achter zich hoort ze een vermoeide zucht. Ze draait zich om en ziet een nog geheel geklede, oude vrouw staan.
‘Kan ik iets voor u doen?’ vraagt Johanna.
‘Mevrouw, zou u me willen helpen mijn schoenen en kousen uit te trekken… Ziet u, mijn man helpt me daar altijd bij, maar die is nu in het mannenbadhuis.’
‘De mijne ook,’ zegt Johanna, ‘natuurlijk help ik u.’
De oude vrouw knikt dankbaar; blij dat ze de energie die ze nog heeft, voor het douchen kan bewaren.
‘Lukt het bukken u nog goed?’ vraagt de oude vrouw aan de jonge moeder.
Automatisch glijdt Johanna’s hand over haar dikker wordende buik. Vannacht heeft ze voor het eerst de baby voelen bewegen. Ze popelt het goede nieuws aan haar man te vertellen, want die gelegenheid heeft ze nog niet gehad.
‘Ik red me prima, hoor, dank u,’ zegt ze, terwijl ze de rits aan de achterkant van de jurk van de vrouw losmaakt.
‘Opschieten, dames, de douche in!’ roept de groepleidster. Met een chagrijnig gezicht vervolgt ze: ‘Na jullie komt weer een nieuwe groep die het badhuis in wil.’
Johanna pakt haar beide dochters bij de hand en loopt gedwee achter de andere naakte vrouwen aan, door de enige deur die naar de doucheruimte leidt. Twee grote lampen aan het plafond verspreiden een kil licht. Tussen de lampen – in het midden van het plafond – hangt een houten luik. Verspreid aan de wanden hangen hoge en lager geplaatste douchekoppen aan stangen.
De grijze tegels onder Johanna’s voeten voelen koud aan, maar ze constateert tevreden dat zowel de vloer- als de wandtegels er uitzien alsof ze zojuist een borstelbeurt hebben gehad. Hoog tegen de wanden hangen bordjes in diverse talen. “Dit is een badhuis” staat erop, en: “Houd het schoon.”
De groepsleidster kijkt of alle vrouwen en kinderen in de douche staan, stapt naar buiten en sluit de deur achter zich.
Johanna is verbaasd dat de deur in het slot wordt gedraaid. Nog verbaasder is ze dat er zelfs na enkele minuten nog geen water uit de sproeiers stroomt. Dan gaat het licht uit.
Goede zaterdagmorgen Kakeltje, hopelijk is dat het begin van een al even goed weekend voor je!
Dankje, Gerda. Ik heb voor het weer gezorgd. Wat vind je ervan?
En dan mag ik hopen dat er sprake is van een vergissing en dat alles toch nog goed komt. Hopen is fijner dan vrezen.
Heel in het begin zat ik in de middeleeuwen, en wat verder wist ik hoe het zou verlopen. Het is met veel empathie en respect gekakeld!
Die Endlösung
ze wasten hun vuile handen in onschuld
voor hen die onder de douche stonden
er de dood in plaats van water vonden
zuivere zielen het hart met liefde gevuld
Het verleden is blijkbaar geen goede leermeester…
Lenjef
Die titel, ik krijg er kippenvel van…
Ik voelde het ook al aankomen, ik ben er stil van….
Mir x
jij bent een meesteres in spannend schrijven, i like it
ik wens je een fijn weekend
Geniet ervan. Ik stuur je de zon 😉
Dat grijpt den mens naar de keel!!! En zo mooi geschreven!!!
Welkom Myriam! Dankjewel voor je reactie.
Oh wat ontzettend mooi geschreven, maar vooral ook wat enorm tragisch …
Wat goed geschreven over een vreselijk iets. Pffff…. de rillingen lopen over mijn rug.
Zo realistisch, of je er zelf bij bent. Het mag nooit, echt nooit meer gebeuren.
Liefs Frederique
Ik zag hem ook aankomen, maar hoopte dat het verhaal toch een ander eind zo hebben. Het is des te gruwelijker omdat het werkelijk gebeurd is en niet zomaar een verhaal.
Je schrijft trouwens heel goed, Kakel, ik reageer weliswaar niet altijd, maar lees je verhalen met veel plezier, of in dit geval met spanning.
Woeps… Gebeurd is natuurlijk ☺️
Ik voelde hem al aankomen maar wat prachtig en beklemmend geschreven. Alsof je er bij bent geweest…
Haast niet voor te stellen,zo gruwelijk…..
Pffff, die zag ik niet aankomen.
Je zag ‘m niet aankomen? Dan is het eind nog tragischer…
groetjes Kakel
Wat een prachtig leesbaar, van alle sensatie ontdaan verhaal weet je hier te maken van die afschuwelijke en beestachtige slachting op mensen als jij en ik.
Voor mij ben je gewoon de beste. X
vreselijk Kakeltje..
hier moet je wel stil bij worden..
heel knap getokkeld…
Poeh… die komt binnen zeg! Heel goed geschreven Kakeltje!
Wat een verschrikking moet dat toch geweest zij hè..
Daar word ik even heel stil van…
Akelig……
Ik ben net weer begonnen met een boek uit WO2, het blijft zo triest.
Love As Always
Di Mario
Nooit meer! zegden ze toen, maar de mensheid zal het nooit leren.
Nee. De ene barbaren worden door andere vervangen…
Ik zag pas een documentaire waar gevonden tapes werden getoond gemaakt door ene van de meest gevreesde Duitsers uit de oorlog. Ook filmmateriaal van ‘badhuizen’ en dergelijke.
Het was erg hard om naar te kijken, maar er is familie van me omgekomen dus ik heb bewust wel gekeken.
Heb jij familie verloren? Dan is het extra extra pijnlijk.
Ik wist niet dat de douches van Auschwitz zo schoon waren. Toen ik dit verhaal geschreven had, heb ik op Wikipedia gekeken.
Het was nog erger dan ik al dacht…
Het is bijna niet voor te stellen, dat echt is gebeurd, maar het is helaas de werkelijkheid….verschrikkelijk!
Eigenlijk WIL je het ook niet geloven…
Ondertussen ken ik jouw manier van schrijven wel een beetje dus ik zág het al snel aankomen maar dat doet helemaal niét af aan de gruwelijkheid van het verhaal dat werkelijkheid was.
Het ging me niet om een goed verhaal. Ik wilde verleden dichtbij brengen, door het over gewone mensen te laten gaan.
Mensen die helaas niet gewoon genoeg waren om met rust te laten…
In eerste instantie had ik het badhuis als vies en smerig omschreven, totdat ik op Wikipedia ging kijken of dat wel zo was.
Bleek het smetteloos schoon te zijn. Ik heb het verhaal veranderd en het daarna een paar maanden in de kast laten liggen.
Het kwam ineens te dichtbij. Gek hè?
Nee dat begrijp ik, juist door die mensen als jij en ik is het angstaanjagend, vooral nu in deze tijd soms wéér mensen “om hun idealen na te leven” mensen vermoorden.
Ik ben er stil van. Wat vreselijk hè, dat dit ook nog eens echt is gebeurd. Niet te vatten.
de vraag is of ze beseften wat er hen te wachten stond.
*slik*
Ik weet echt niet hoe ik hier op moet reageren meid, je totaal onverwachte pointe benam me de adem…
Een woord: Wauw!
Heel word ik stil van heel aangrijpend stil. Krijg ik,kippenvel en ja zit voor me uit te staren …
vreselijk;-((
kakeltje, wat vreselijk…
ijselijk mooi en goed geschreven van jou, maar ohhhhhh. de gedachte aan al die mensen …
wat een wreedheid is er toch onder mensen ..
ik ga even een warme douche nemen, ik heb het zó koud gekregen van dit verhaal ..
xxx
Wat een akelig en aangrijpend verhaal dit keer. Ik had al vrij vlot het vermoeden dat het deze kant op zou gaan. Maar hoe je het geschreven hebt, bezorgt me de rillingen over mijn hele lijf.
Ja toevallig heb ik pas weer een serie gezien over die vergassingen. Moest er gelijk aan denken toen ik dit begon te lezen. Griezelig, geloof dat het zo gegaan is zoals je het zon indringend beschreven hebt.
Onvergetelijk en onvergeeflijk
Liefs, Ria
Grijpt naar de keel. Dit verhaal kan zo terecht in het meest gezochte antiquarisch werk hieromtrent, Het Boek der Kampen.
De rillingen lopen langs mijn rug !
Het komt weer zo heftig binnen. Mens wat kan jij goed schrijven.
voelde het aankomen… Ongelooflijk he.
Ik weet niet waarom maar in de eerste paar woorden wist ik t al….
Afschuwelijk!!
Wel heel goed geschreven, mens wat heb jij een realistische fantasie
Xxx