Schrijfopdracht WE-300 van Plato voor de maand oktober met als thema: nadenken.
‘Pap…ik wil niet dat je weggaat!’ zegt Stijn met de meest trieste blik die hij in huis heeft.
‘Het is voor mijn werk, knul.’
‘Ja, maar…21 dagen… Ik weet niet hoe lang dat duurt.’
Vader tilt Stijn op, draagt ‘m naar de keuken en wijst naar de kalender. ‘Kijk, iedere avond zet je een streep door de dag, en dan weet je dat je één dagje dichter bij mij bent.’
Langs Stijns wang biggelt een traan.
‘Wil je dan elke avond een dropje?’ stelt vader voor.
Stijn snikt: ‘Als ik uit bad kom, heb ik mijn tanden toch al gepoetst?’
Tegen zoveel kinderlogica kan vader niet op.
Ze kroelen een tijdje.
Vader probeert te verzinnen wat de duur van zijn afwezigheid tastbaar kan maken.
Hij duwt zijn neus in Stijns nek en gaat in gedachten de inhoud van de keukenkastjes na. Het moet iets zijn wat het eind van een dag markeert.
‘Ik heb een idee,’ zegt vader plots en zet Stijn op de grond. ‘Blijf hier staan en niet kijken, hoor!’
Vader trekt een keukenkastje open, pakt er iets uit en telt 21 stuks af. Ondertussen houdt hij in de gaten of Stijn niet stiekem door zijn wimpers gluurt.
Hij pakt een handje van zijn zoontje, legt het pakje erop en zegt: ‘Eerst voelen voordat je je ogen opendoet.’
Stijns hand schiet omhoog: het pakje weegt niets. Hij pakt het met zijn andere hand vast en zegt verbaasd: ‘Het is een doosje.’ Zijn vingers voelen gladde en ruwe zijkanten. Zonder het doosje open te maken weet hij wat erin zit.
Hij opent zijn ogen en kijkt zijn vader in verrukking aan.
‘Oh…pa-hap…!’
‘Iedere avond mag je er samen met mama eentje afsteken. Buiten op het stoepje of binnen boven de gootsteen. Net zolang totdat ik terugkom.’
Dat vindt Stijn een super idee.
Mooi beschreven! Maar ik zie mijn kleuter- kleinzoon bij de kalender staan en dagen afkruisen, steeds voor een paar maanden, en dat jarenlang. Nu is hij puber en reist in vakanties per vliegtuig naar zijn vader, gescheiden van zijn moeder…
Pracht verhaal. Wat een vondst!
Mooi….
Blijft spannend tot het eind. Met vaart geschreven. Mooi
Originele WE. Mooi verhaal met een leuke afloop.
Dit alles volgens het vertrouwde Kakelrecept en ziehier… een meesterwerkje 🙂
Mooi Kakel.
Brandende liefde!!
Wat is ‘ie weer mooi Kakel! Prachtige invulling van de WE.
Leuk verhaal, genoten.
Je hebt er een prachtige WE van gemaakt Kakel
Liefs, Ria
Een sterk verhaal, lekker soft gehouden, dat ook erg geschikt zou zijn voor een kinderboek met 365 (iedere dag één) verhalen.
Een doos rotjes? *grijns*
Knalerwten!
Kinderen blijven mij verwonderen.
Volop genietend kijk en luister ik naar de ongedwogenheid van hun akties.
Vrolijke groet,
Toen mijn lief op uitzending ging (een half jaar!) heeft hij drie potjes voor de kinderen gemaakt, met in alledrie de potjes voor een half jaar een vitaminepil. Iedere dag één en als ze op waren kwam hij weer thuis! Ze hebben nog nooit met zoveel passie hun vitaminepillen geslikt als toen! Hahaha
Dat is ook een lief idee! En nog gezond ook ;-))
Dat is inderdaad een super idee, en je kon het verhaal bovendien nog mooie en vertederend verwoorden Kakeltje.. knap hoor! Want hoewel ik ondertussen wel weet hoe groot je schrijvers-kunnen is sta ik toch telkens weer verbaasd over hoe je het doet!
O wat mooi!
Wat een door en door schoon verhaal 🙂 Toppertje hoor!
Dankjewel Anna!
heel mooi geschreven
een liefdevol verhaal
ps: k ben het niet vergeten hoor, reageren op je mail komt nog wel 😉
Heeft geen haast, An 🙂 We moeten onze energie een beetje verdelen, toch?
Eentje die voor zijn vader door het vuur gaat, dat is duidelijk. Mooi gevonden en geschreven Kakel!
een vertederend verhaal waarover nagedacht is…
leuk geschreven Kakel
*slik* …..
Wat een vertederend verhaal lieve Mir.
’t arme jochie… hè.. *slik*
3 weken kunnen zo lang duren dat het een eeuwigheid lijkt….
-x-♥
“Met vuur spelen” maakt voor kleine jongetjes 3 weken ineens een héél stuk korter.
Wat knap gevonden!
Ja, zo kan je fijn af gaan tellen. Als dat nodig is moet het maar.
Mooi en invoelend geschreven. Hij heeft er goed over nagedacht hoe hij de tijd, dat hij weg was, voor zijn zoon kon verlichten en tegelijkertijd iets had om naar uit te kijken.
Een hele mooie WE! Prachtig geschreven.
Liefs Frederique
Wat een mooie zin: dat hij het voor zijn zoon kon verlichten 🙂
Leuk verhaal en wat een goed idee. Ik ga het onthouden, wie weet komt het nog eens van pas.
Wat een geweldig idee. Het is voor Stijn zo een beetje makkelijker, maar ook voor vader die nu weet dat zijn zoontje het wat makkelijker heeft in de periode dat hij van huis is.
Mooi geschreven Mirjam.
Prachtige WE
Het zijn de kleine dingen die het doen
Een mooie vondst en een goede vader. Maar hoe overwint hij het zelf. Ik weet nog hoeveel avonden ik alleen in het hotel heb doorgebracht…
Mijn man gaat regelmatig voor zijn werk naar het buitenland. Ik geloof niet dat Roos er moeite mee heeft. Hij komt steeds weer terug 😉 Maar als kinderen klein zijn, zal het vast moeilijker zijn.
Het lijken me lange avonden alleen in een hotel.
een fantastisch verhaaltje, hoe kom je derop.
Maar 21 dagen weg is ook lang als je iemand graag hebt
ik wens je een fijn ZON-dagje
Dat is nog eens nadenken… Dat moet een flinke rimpel opgeleverd hebben…
Haha 🙂 Voor die rimpels hoef ik geen moeite te doen. De leeftijd, hè?
Wat een geweldig idee.Ik dacht dat je het over een kuurtje medicatie zou hebben.
Hej Marianne!
Leuk dat iedereen een andere ideeën over dat doosje heeft. Ideeën waar ik weer niet op was gekomen.
Wat een mooi verhaal en wat een idee om het inzichtelijk te maken voor een kind.. Daar is inderdaad over nagedacht 😉
Prachtig! Ik geloof dat je je goed in de kindergeest kunt inleven.
Gewoon weigeren volwassen te worden 😉
Daar ben ook ik mee opgehouden 🙂
Die vader weet hoe hij zijn zoontje moet aanpakken. Een pluim!
Goed gevonden van hem, is weer iets anders dan snoep! Hier is het feest als ik 1 nacht niet thuis slaap, helaas voor ze is dat maar maximaal 1 keer per jaar.
Mijn man gaat komende week naar Nice voor zijn werk. Daar maken Roos en ik ook gebruik van. Gaan we bij Bram Ladage eten en (met de hond) naar het Kralingse Bos en daarna naar een pannenkoekhuis. En thuis doen we net of we op de camping zijn: gaan we met ons bord voor de tv naar DWDD kijken.
Gossie, wat een geweldige vader! Zo’n liefdevolle invulling.
Genoten van het verhaal, wat mij betreft een dikke voldoende voor de schrijfopdracht.
Voor die dikke voldoende doe ik het!
Ik zou echt niet zolang mijn boeven kunnen hoor… Maar je hebt het mooi verteld.
Love As always
Di Mario
Ik spreek niet uit ervaring maar drie weken lijkt me ook er-rug lang!
Wat een leuke vondst!
Een goed idee, zo weet zoon hoe lang papa nog weg is, heb een vergelijkbaar iets wel eens met mijn kinderen gedaan. Hans
Het slepen met stokken zit echt in de gene van de honden, kijk maar naar Rosa.
Ze wil graag voor je werken, omdat ze goed verzorgt wordt. Hans
Wat een lief verhaal Mirjam, heel knap geschreven hoor.
je moet maar op het idee komen.
groet, Wilma
Wat een mooi verhaal weer !!
Fijn weekend ,Elisabeth
Wat kan jij toch leuk vertellen. Ik zou zo een boek van je willen lezen.
Dan word je binnenkort op je wenken bediend!
Dat is wat anders dan elke avond een kaarsje branden. Mooi en vertederend verhaal. (Toen ik de titel las, dacht ik even dat het over de pil ging :))
Fijn weekeinde!
Wat een hilarisch idee. Daar zou ik nou weer niet opgekomen zijn :-))
Zonnige groet