Rekel

Op mijn zesde verjaardag kwam ik in het rijke bezit van een platenspeler. Zeer tot ongenoegen van mijn Broertje, want hij had ‘m liever gekregen.
Ik draaide vooral singletjes. Daar moest ik voor sparen, en om dat leed te compenseren, kreeg ik er enkele van ooms en tantes. Puur omdat ze er zelf vanaf wilden, hoor. Zo kreeg ik een kinderkoor dat: “Hoor daar zingt de nachtegaal…” zong. Je reinste kindermishandeling!

Broertje kreeg ook plaatjes en die draaide hij dan op mijn pick-upje.
Een nummer dat we vijftig tinten grijs hebben gedraaid was: “Huilen is voor jou te laat” van Corry en de Rekels. Tot mijn Broertje het zo zat was, zijn ieniemienie zakmes pakte en een kras op het vinyl maakte. Daardoor bleef de plaat op hetzelfde punt hangen en zong Conny steeds alleen het woord “huilen,” waarbij ze een snik in haar stem had. Zo hadden Broertje en ik Corry nog nooit horen zingen; we vonden het beslist een verbetering.

Omdat Broertje en ik altijd net een verschillend plaatje wilden draaien, en niet op onze beurt konden  wachten, zorgde dat voor een dagelijkse oorlogvoering. Ten einde raad kochten mijn ouders voor hem ook maar een platenspelertje.
Toen begon het gedonder pas goed, want hij en ik wilden qua geluid boven elkaar uitkomen.

Omdat zakgeld dun gezaaid was, bleven we alles doen om aan gratis platen te komen.
Onze Oma had een lieve buurvrouw die ons wel een pleziertje wilde doen. Zij gaf ons lp’s van Tante Leen en Johnnie Jordaan. Dat trok ons Rotterdamse hart niet. Broertje en ik besloten ze als sjoelschijven te gebruiken. Over het gladde zeil van de gang in het bejaardenhuis, schoven we het vinyl onder de deuren door.
Tot Broertje een beter idee kreeg: “Kom mee naar buiten, dan gaan we ze daar als frisbees door de bosjes scheren!”
Ik geef het toe: het was ondankbaar, maar buurvrouws: “Veel plezier” was in elk geval niet tegen dovemansoren gezegd.

59 gedachten over “Rekel

  1. Tante Corry wordt zij hier in Heemskerk genoemd.
    Veel Heemskerkers ‘liken’ haar een uurtje met de Heemskerkse kermis waar zij speciaal voor uit Spanje komt.
    Ooit bij ziekte van haar hebben ze Denny Cristiaan laten invallen, die verliet het dorp met ‘pek en veren’.
    Corry moest het zijn en Corry blijft komen.
    Ook al zingt zij nu als een valse kraai voor 50 man publiek.

    Het ‘zeilen’ met platen is herkenbaar.
    Broer en ik vonden er een hele stapel in een doos die in een oude schuur stond onder het stof.
    Vermoedelijk waren ze nu veel centjes waard maar wij gooiden ze stuk.

  2. Ik ben in A’dam geboren. Maar als ik ze had gehad én ik was op het idee gekomen… dan had ik zo ook gaarne onder deuren door gezeild. Wat een wrakke muziek was dat zeg.

  3. Een eigen platenspeler heb ik nooit gehad, bij ons kwam een mevrouw plaatjes draaien (ben natuurlijk een stuk ouder haha) . Dat waren echt christelijke plaatjes maar goed wij vonden het zo bijzonder en heel leuk om naar te luisteren.
    En Corry en de Rekels stond geloof ik wel een jaar lang in de top 40 dat is op zich al een prestatie natuurlijk.

    • Ik ben van 1962. Zoveel ouder dan ik, ben jij volgens mij niet.
      Misschien dat het anders was omdat ik in de stad woonde en jij in een dorp.
      Corry en de Rekels… Ik had de link op youtube opgezocht en de godganse nacht in bed lag ik met dat liedje in mijn hoofd.
      Het was om te huilen. Ongelofelijk dat ze zolang in de top 40 hebben gestaan!

  4. op de eerste pick-up die m’n broer en ik deelden speelden wij gelukkig wél dezelfde smaak muziek. Geen ruzie dus over wie er een plaatje mocht spelen.

  5. Haha Corry en de Rekels, wat erg.
    Ik had ook een platenspeler en mijn eerste plaatje was Popcorn, ken je dat nog?
    Alleen muziek, een heel herkenbaar deuntje.
    Ik neurie het nu even voor ……..
    Jammer, een beetje vals haha.

    Liefs Petr@

  6. Ha die Kakel!
    Wat een lekker verhaaltje en zo herkenbaar als wat!
    Wij hadden zo’n platenspeler, waarbij de deksel de luidspreker was.
    En ons eerste plaatje was er eentje van Jules de Corte. Mijn vadres smaak denk ik.
    Ik vond er niet veel aan.

    Maar toen…. kwamen de Beatles! En mijn eerste singeltje was “Can’t buy me love”
    en dat draaide ik de hele dag door, steeds maar weer….
    Geweldig vond ik het (nog steeds trouwens)
    Ik zou nu alleen niet meer zo gauw iets 100 keer draaien, zelfs geen twee keer…

    Heerlijke herinnering…

    Dag moppie…
    X, Marlou

    .

    • Jules de Corte 😉 Doe mij dan ook maar The Beatles.
      Mijn Lief heeft vier dubbel cd’s van de Engelse popgroep en een daarvan heeft Roos tot in den treuren gedraaid.
      Dag LouLouLief xxx

  7. eigenlijk mogen jullie van geluk spreken, muziek in huis, en je kreeg nog een platenspeler ook. Bij mijn pa diende de radio om om 8u naar het nieuws te luisteren en dan moest die af, dus ik was altijd weg om muziek te luisteren (bv oma)
    en als ze thuis nog sliepen stond ik vroeg op en zette de radio niet hard.

  8. Hahaha! Wat een stelletje rekels waren jullie, zie het zo voor me. Onze eerste pick-up was van het merk Philips. Zat in een rood koffertje dat je open kon vouwen.
    Ook heel veel LP’s op afgespeeld, waaronder veel sprookjes. Zoals de Grote Boze Wolf En De Zeven Geitjes. Zo vaak gedraaid dat ik de stemmetjes allemaal na kon doen op precies het goeie moment.

    • Nu je het zegt, herinner ik het me weer: ik had een LP van Mickey Mouse. Eén liedje ken ik nog uit mijn hoofd.
      Mooie iets hè, je geheugen?
      Liefs Kakel

  9. Die oude zwarte schijven hadden inderdaad iets wat je met die mp3s niet kunt vervangen. Ook ik had zo’n ouwe platenspeler en mijn ouder hadden ook nog zo’n ouderwets meubel met radio en platenspeler waarin mij pa zijn 78 toerenplaten draaide.

  10. Heerlijke jeugdherinneringen Kakeltje, met een lach en een traan en ik heb het allemaal met stijgend plezier gelezen, dankjewel om dit met ons te delen!

    Dat ik in december verlang naar de lente
    heeft te maken met het klimmen der jaren.
    Steeds vaker mis ik het begin der dingen.
    Mijn eerste schommel.
    Mijn eerste rol in Operette Rozelijn.
    Mijn eerste brommer.
    Mijn eerste platenspeler.
    Mijn eerste vakantievriend.
    Mijn eerste gedicht.
    Mijn eerste huurkamer.
    Mijn eerste examen.
    Mijn eerste loonzakje.
    Mijn eerste rijles.
    Mijn eerste auto.
    Mijn eerste theaterprogramma.
    Mijn eerste boek.
    Mijn eerste ex.
    Steeds vaker mis ik het begin der dingen,
    en toch wordt het steeds weer januari.
    © 2014 Jan-Simon Minkema
    *wink, big smile*

    • Maar er staat je ook nog veel moois te wachten, Gerda 😉
      Je eerste leesbril, je eerste wandelstok, je eerste rollator, je eerste steunkousen… Blijven lachen is het toverwoord!

      • … en je eerste doodskist Kakeltje *wink, big smile*
        Maar daar gaan we voorlopig nog niet aan denken hé. Fijne zondag meid!

  11. tja kakel,

    het is eenmaal zo dat ze je niet kunnen dwingen van muziek te houden hé,

    ik ken iemand, toevallig een héél lief vriendinnek van mij, die is helemaal gek op corry en de rekels:-)

    humor:-)
    ik draai wel eens joe toepjes voor haar 🙂 vind ze leuk,

    dag kakelino, lekker dromen vandaag..<3

  12. Ik herinner me dat liedje ook nog gelukkig niet van op plaat wel van op radio en daar kan het dan weggedraaid worden
    Wat ik me nu graag is wanneer ik mijn eerste platenspeler had dat weet ik dus niet meer

  13. Als je die schijven tegenwoordig als frisbees door de lucht zou laten zeilen zouden er weer berichten over UFO’s bij Rotterdam in het nieuw komen. UFO’s met een Mokums accent.
    Heerlijk stukkie jeugdsentiment, Kakel.

  14. owh ja.. de eerste muziek in je eigen slaapkamer. Dat gevoel is toch geweldig. Ik had iets van zeven boxen aangesloten… moet je eens raden wie er won met het wedstrijdje wie de meeste herrie kon maken. Ik met mijn boxen of de buurman die buiten liep te schreeuwen dat de muziek zachter moest.. tja.. zo kan ik ook winnen buurman.

    Love As Always
    di Mario

    • De buurman die buiten liep te schreeuwen? Ook geen voorbeeld voor de jeugd, hè?
      Ook toen ik ouder was, draaide ik graag muziek op mijn kamer. Mijn broer is het ook nooit verleerd.
      Grappig hoe je in je jeugd jezelf al bent…
      Liefs Kakel

  15. “Huilen is voor jou te laat” speelden ze indertijd in het zaaltje waar ik voor het eerst alleen mocht uitgaan. Alhoewel ik denk dat dat Corry en de Rekels zelf waren die kwamen.

    Nu ja, in jullie geval stonden de Rekels niet aan Corry’s zijde.

    😀

  16. Duhus…. ik ben eigenlijk een bofbips dat ik in mijn ‘ouderlijk’ huis de enige was met een liefde voor muziek? hmmmm ja zo had ik het natuurlijk nog nooit bekeken….

    -x-♥

    • Nou ja, heb je er nog iets positiefs aan over gehouden… Wel een heel schrale troost.
      Daardoor ben je wel nog sterker geworden dan je al was. Positiever kan ik het helaas niet maken.
      Ik hoop dat je een “gouden” ouwe dag beschoren is!
      Liefs en een knuffel

  17. Werelden in botsing

    rond de leeftijd
    van zes jaar
    er was toen bijlange nog geen spoor van Roos

    maakte Mirjam zich vaak in haar broer boos
    omdat die rekel altijd andere singeltjes koos

    door
    de een of andere reden
    zag men destijds in Nederland plots enorm veel ufo’s

    Lenjef 😀

    • Lenjef, wat een pareltje! Je hebt zelfs nog een Roos gedacht…
      Het knappe aan jou vind ik dat je “out of the box” kan denken.
      Altijd de meest onverwachte invalshoeken. Nu ook weer over de ufo’s.
      Dankjewel!

  18. Hahahaha…een schitterend verhaal hoor, “Geef mij maar Amsterdam” zal wel pijn aan je oren hebben gedaan! Wij hadden vroeger ook zo’n platenspeler waarvan het deksel de luidspreker was. Elvis hebben we grijs gedraaid.

  19. Volgens mij had je in die tijd een radioprogramma met de titel”vliegende schijven” , ik zou alsnog de rechten op eisen voor die naam. herkenbaar platenspelertje, Henk had óók zoiets toen wij trouwden, in de deksel van de koffer zat de speaker;-)

    • Dát had nog eens een titel voor mijn blog geweest! Jij hebt een weergaloos geheugen voor woordspelingen.
      Ik had precies hetzelfde soort platenspelertje. Knaloranje 😉

  20. Haha, ik had vroeger ook een eigen knalgele pick-up, en later zelfs een eigen cassetterecorder. Als ik bij mijn moeder op visite kom hoor ik Corrie en de Rekels, Jaques Herb, Heintje en zijn tijdgenoten nog steeds langskomen. Man man wat een jeugdsentiment.

    • Mijn pick-up was oranje. Echt het zonnetje in huis 😉
      Mijn ouders draaiden dansmuziek, Malando en James (over)Last op klompen. Ik kan nog niet kiezen welke van de drie ik het ergst vind…
      Liefs Kakel

Laat een antwoord achter aan Anneke Reactie annuleren

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *