Vandaag met zijn drieën naar musical de ‘West Side Story’ in het Circustheater in Scheveningen. Kind en Manlief gaan heel vaak samen naar musicals; ik vind ’t meestal maar ‘opgewonden gedoe’. Maar deze musical is bijzonder. Kind schitterde namelijk in dezelfde musical in de hoofdrol bij het afscheid van groep 8. De muziek van Leonard Bernstein kunnen wij inmiddels dromen, evenals de verhaallijn, en vooral de ‘partijen’ waarin Kind optrad. Natuurlijk speelt, zingt en danst deze ‘echte’ Maria geen haar beter dan de onze. Nou… oké, een klein beetje dan… De musical is Engelstalig, maar we krijgen boventiteling, het decor is mooi, het orkest ‘life’.

We hebben genoten. Kind iets minder. Zegt ze. Alle vorige acht andere musicals die ze samen met Pa gezien heeft, zijn véél beter. Tja.

Na de musical, glibberen we over de stoep richting Kuhrhaus, naar de Italiaan. Voor het Kuhrhaus is een tijdelijke ijsbaan, Coolhaus. Kinds voeten jeuken en heeft veel moeite met ons woord ‘nee.’  ’t Gebeurt gewoon niet. Zo mist zij weer meer, dan ze meemaakt. Op de terugweg in de auto is ze toch nog engiszins tevreden, want ze kent de teksten van de (Nederlandstalige) liedjes uit de musical nog. En de CD met de muziek ligt ook nog in de auto! Zo komt alles toch nog goed. Eén musical, drie keer feest!