Concreet

Geplaatst op door

Er is een wonder geschied: er is een verhaal van me gepubliceerd in het e-magazine Vamp en Held. Ga dat zien, ga dat zien!
Mijn verhaal (plus dat van anderen) is niet leesbaar op genoemde site, maar het e-magazine is wel te koop in de Appstore en Google Play Store voor het luttele bedrag van € 1.79  Voor jullie is het gratis.
Handtekeningen na de uitzending 😎 

Regendruppels roffelen op het dak. Zo hard, dat Gerard de autoradio maar een tikkeltje harder zet.
Het verkeer op de Immobilisatieweg staat vast. Zelfs als het stoplicht op groen springt, zit er geen beweging in. Kudfile, mompelt Gerard in zichzelf, en maakt een mentale notitie dat je dat woord niet met een d maar met een t schrijft. Zijn collega’s vinden zijn dyslexie iets te vermakelijk naar zijn zin.
De reclame van “Liever Kips leverworst” komt voorbij.
Zijn gezicht wordt onmiddellijk zachter als hij aan zijn twee boefjes denkt. Zij eten graag leverworst. Hij glimlacht naar hun foto’s op het dashboard. Hij zou zijn leven voor hen geven. En dat van zijn vrouw Cecile erbij.

Peinzend trommelt hij met zijn vingers op het stuur. Waar laat hij zijn vrouw als ze dood is? Die vraag knaagt al weken aan hem. Moord verjaart nooit, maar als de politie geen lijk vindt, heeft ze in ieder geval weinig concreets om mee te beginnen. In gedachten heeft hij de perfecte moord uitgewerkt. Met de hulp van zijn broer, geld, en een antwoord op die laatste vraag, kan hij het draaiboek in de praktijk brengen.
De avond dat Cecile hem had opgebiecht dat ze verliefd was geworden op een ander, was hij onbeweeglijk blijven staan. Waarom had hij niets van haar veranderende gevoelens gemerkt? Waarom wilde ze niet scheiden? Zijn hersens konden het niet verwerken.

Zij had hem een handje geholpen. In haar functie van beginnend bedrijfsjurist past geen homoseksueel plaatje, en zij moet zich overal al twee keer bewijzen: omdat ze vrouw is én omdat ze zwart is.
“Als je je mond voorbij praat,’ had ze gedreigd, “zal je nooit meer je jongens zien.” Ze meent er nog steeds ieder woord van. Hij houdt zich in om te voorkomen dat zij een convenant opstelt; de grootstedelijke vrouw met haar wereldbaan.
“Wat doen we met de bouw van ons tweede huis?” had hij haar later gevraagd. Met een schouderophalen had ze geantwoord: “Gewoon door laten gaan. Voor de buitenwereld houden we immers de schijn van een goed huwelijk op. In ieder geval tot ik compagnon ben geworden, en steviger in mijn schoenen sta.”

Ze dacht alleen maar in zichzelf, en geen moment aan hun kinderen, dacht hij wrang. Nog een geruststelling dat de bouw pas in de eerste fase verkeert. Na haar verdwijning wringt hij zich wel onder de koop uit en gaat hij doen waar hij goed in is: in stil water diep gronden.
Hij kijkt nog steeds graag naar zijn vrouw, dat is het schrijnende. De zijdeglans van haar huid; haar ronde, vrouwelijke vormen; haar amandelvormige ogen in haar regelmatige gelaat… In zijn boefjes ziet hij haar schoonheid terug. Als de moord snel gebeurt, kan hij tegenover hen het spel meespelen dat hij tot op het laatst veel van hun moeder hield.

Eerst was hij nog blij dat hij in haar nabijheid kon blijven, tot het tot hem doordrong dat dat een onmogelijke opgave blijkt. Wel de menukaart bestuderen, maar niets mogen bestellen. Toen hij dat tegen Cecile had gezegd, had ze snibbig geantwoord: “Hoe denk je dat het voor Jeanet is?”
Hij had de warmte gehoord waarmee ze de naam had uitgesproken; dezelfde warmte waarmee ze voorheen die van hem had gezegd.
“Jeanet moet mij delen met jou,” had ze eraan toegevoegd. “Met een mán.”

Er was een primitieve woede in hem opgelaaid waarvan hij niet wist dat hij die bezat. Vrij snel daarna had hij de moord beraamd. Het zal op een vrijdagavond gebeuren. Als Cecile thuiskomt van haar wekelijkse borrel met collega’s, zal hij haar haar favoriete toetje serveren. De suikerexplosie zal de smaak van zijn slaappillen die hij erdoor heeft gemengd, maskeren. Nog wat pillen door haar drankje, en haar alcoholbehoefte zal de rest doen.

Zijn blik dwaalt af naar buiten. Ondanks de regen werken de bouwvakkers gewoon door aan het nieuwe gemeentehuis. Afwezig laat Gerard zijn ogen langs het informatiebord glijden: “Van der Houwen, reusachtig in bouwen…”
Achter hem wordt getoeterd. Er zit beweging in het verkeer voor hem. Gerard schakelt, zijn blik nog op het bord; een verbaasde frons op zijn voorhoofd. Hij geeft een dot gas en rijdt door rood. Op datzelfde moment ziet hij een flits, maar die kan pret niet bederven.  Integendeel. Zijn mondhoeken raken van plezier bijna zijn oorlellen als hij aan de tweede regel van het bord denkt: “Van Voormolen, uw partner in beton.”

43 gedachten over “Concreet”

  1. Chapeau! een goed verhaal met leuke wendingen. Hij wilden zijn leven geven voor de boefjes en dat van zijn vrouw erbij. ha ha. Even was ik ban dat het noodlot toe zou slaan, maar nee, partner in beton is een veel mooier einde.

    Antwoorden ↓

  2. Goede morgen Kakeltje, klaar en fit genoeg om van de hele komende dag te genieten? Ik hoop het en ook dat jij vandaag weer heel veel inspiratie vindt voor het schrijven van heerlijke verhalen op je blog!

    Antwoorden ↓

  6. Nou kom ik weer helemaal onderaan. Ten eerste hartelijk gefeliciteerd met dit behaalde succes. Geweldig toch, een verhaal van je gepubliceerd! Je mag trots op jezelf zijn hoor. Ok ik ben ook een beetje trots dat ik al een tijdje jouw verhalen mag lezen 😉
    Liefs,
    Mirjam

    Antwoorden ↓

  10. Het verbaast me natuurlijk helemaal niéts dat het gepubliceerd is . jij kán gewoon schrijven! Het magazine ken ik niet maar dat zegt niets, ik zoek nooit op internet naar leeswerk….ik héb jóuw site toch en nog een paar anderen die er wat van kunnen! Gefeliciteerd!

    Antwoorden ↓

  12. Verharde emotie

    ik zou liever in jouw dan in Cecile haar stiletto schoentjes staan
    want die zitten, goed verborgen voor de zon
    ondertussen tussen een hoop versteven beton
    de dunne wand tussen liefde en haat kan oplossen door één traan

    Ik neem met een zwierige zwaai mijn hoed met pluim voor U af en maak een diepe kniebuiging, Mirjam! 😀
    Lenjef

    Antwoorden ↓

    • 😀 Eerst dacht ik dat je me een compliment maakte, dat je liever in mijn stiletto’s (die ik overigens niet heb…) wilde staan dan in die van Cecile.
      Toen drong tot me door dat ze in het beton lag, haha.
      Doe maar geen kniebuiging, een zwaai met je hoed volstaat!
      Liefs Kakel

      Antwoorden ↓

  14. Ha die Kakel!

    ik lees alleen maar superlatieven hierboven.
    Wat kan ik er aan toevoegen…
    Even denken…

    Staat er al ergens, dat het een geweldig verhaal is?
    Of dat het subliem geschreven is?

    Eh…. staat er al ergens: niet-te-evenaren?
    Of: een groot talent, die Mirjam!

    Ik kan nog wel wat verzinnen, maar het enige wat nu nog in me opkomt is al gezegd: WOW!

    Jaaaa… ik wil graag je handtekening!

    Dagdag!
    Dikke pakkerd en een oorkonde van Marlou

    .

    Antwoorden ↓

    • Joe aar toe kaaind 😳 MarLouLou <3
      Mijn handtekening stuur ik virtueel naar je op.
      Vang je 'm?
      Je mag je ook mijn adres mailen, dan stuur ik je een kaart...
      Sie joe!

      Antwoorden ↓

  21. Wat leuk voor je Mirjam, hier mag je toch best hartstikke trots op zijn hoor. Voor mij heb je een tien met een “gouden griffel”verdient.

    Antwoorden ↓

  22. Ten eerste natuurlijk een felicitatie en een buiging 😀
    Super! En toen ging ik lezen.
    En ik begrijp helemaal waarom dit verhaal geplaatst is. Het zit gewoon super in elkaar maar kan zowel fictie al non-fictie zijn.
    Super mooi, en blij voor je 😀

    Antwoorden ↓

  27. Applaus
    Prima
    keurig zelfs
    helemaal te gek
    dat kan niet beter
    applaus
    © Ivy
    … en niet alleen voor de publicatie maar vooral omdat het een schitterend verhaal is dat je ons zo maar ten geschenke geeft Kakeltje!

    Antwoorden ↓

  28. WOWWWWW

    ik wist he”t:-) je naam zal nog eens in neon prijken 🙂

    geweldig,
    wat een bloedstollend gaaf verhaal,
    jawel hé, ik kan me een beetje van zijn gevoel voorstellen, maar ehh ik zou niet kunnen moorden dat is dan weer wel het verschil,

    supermooi geschreven vampie:-) ze hebben een wonderke aan jou te pakken 🙂

    xxx

    Antwoorden ↓

  29. Oh wat een eer!! Gefeliciteerd Kakeltje!!
    Lief dat je ons nog je verhaal gratis en voor niets laat lezen 😀 ….voor hetzelfde geld had je het hoog in je bol gekregen 😀
    Heel tof dat je verhaal gepubliceerd is, je mag terecht trots zijn!

    Antwoorden ↓

  30. Proficiat, je schrijfkunst verdient het om gepubliceerd te worden, de nodige fantasie heb je zeker, en het leest nog goed ook

    Antwoorden ↓

  33. Het blijft spannend hoor. Weet je, We zij hier weg van forensic science. En ze bouwen hier veel en beton….. Even in de gaten houden……
    Heerlijk die verhalen.
    Groet, Wilma

    Antwoorden ↓

Geef een reactie

Je e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *