Een doosje voor 21 dagen

Schrijfopdracht WE-300 van Plato voor de maand oktober met als thema: nadenken.

‘Pap…ik wil niet dat je weggaat!’ zegt Stijn met de meest trieste blik die hij in huis heeft.
‘Het is voor mijn werk, knul.’
‘Ja, maar…21 dagen… Ik weet niet hoe lang dat duurt.’
Vader tilt Stijn op, draagt ‘m naar de keuken en wijst naar de kalender. ‘Kijk, iedere avond zet je een streep door de dag, en dan weet je dat je één dagje dichter bij mij bent.’
Langs Stijns wang biggelt een traan.
‘Wil je dan elke avond een dropje?’ stelt vader voor.
Stijn snikt: ‘Als ik uit bad kom, heb ik mijn tanden toch al gepoetst?’
Tegen zoveel kinderlogica kan vader niet op.

Ze kroelen een tijdje.
Vader probeert te verzinnen wat de duur van zijn afwezigheid tastbaar kan maken.
Hij duwt zijn neus in Stijns nek en gaat in gedachten de inhoud van de keukenkastjes na. Het moet iets zijn wat het eind van een dag markeert.

‘Ik heb een idee,’ zegt vader plots en zet Stijn op de grond. ‘Blijf hier staan en niet kijken, hoor!’
Vader trekt een keukenkastje open, pakt er iets uit en telt 21 stuks af. Ondertussen houdt hij in de gaten of Stijn niet stiekem door zijn wimpers gluurt.
Hij pakt een handje van zijn zoontje, legt het pakje erop en zegt: ‘Eerst voelen voordat je je ogen opendoet.’
Stijns hand schiet omhoog: het pakje weegt niets. Hij pakt het met zijn andere hand vast en zegt verbaasd: ‘Het is een doosje.’ Zijn vingers voelen gladde en ruwe zijkanten. Zonder het doosje open te maken weet hij wat erin zit.
Hij opent zijn ogen en kijkt zijn vader in verrukking aan.
‘Oh…pa-hap…!’
‘Iedere avond mag je er samen met mama eentje afsteken. Buiten op het stoepje of binnen boven de gootsteen. Net zolang totdat ik terugkom.’
Dat vindt Stijn een super idee.

61 gedachten over “Een doosje voor 21 dagen

  1. Mooi beschreven! Maar ik zie mijn kleuter- kleinzoon bij de kalender staan en dagen afkruisen, steeds voor een paar maanden, en dat jarenlang. Nu is hij puber en reist in vakanties per vliegtuig naar zijn vader, gescheiden van zijn moeder…

  2. Originele WE. Mooi verhaal met een leuke afloop.
    Dit alles volgens het vertrouwde Kakelrecept en ziehier… een meesterwerkje 🙂
    Mooi Kakel.

  3. Toen mijn lief op uitzending ging (een half jaar!) heeft hij drie potjes voor de kinderen gemaakt, met in alledrie de potjes voor een half jaar een vitaminepil. Iedere dag één en als ze op waren kwam hij weer thuis! Ze hebben nog nooit met zoveel passie hun vitaminepillen geslikt als toen! Hahaha

  4. Dat is inderdaad een super idee, en je kon het verhaal bovendien nog mooie en vertederend verwoorden Kakeltje.. knap hoor! Want hoewel ik ondertussen wel weet hoe groot je schrijvers-kunnen is sta ik toch telkens weer verbaasd over hoe je het doet!

  5. *slik* …..
    Wat een vertederend verhaal lieve Mir.

    ’t arme jochie… hè.. *slik*

    3 weken kunnen zo lang duren dat het een eeuwigheid lijkt….

    -x-♥

  6. Mooi en invoelend geschreven. Hij heeft er goed over nagedacht hoe hij de tijd, dat hij weg was, voor zijn zoon kon verlichten en tegelijkertijd iets had om naar uit te kijken.
    Een hele mooie WE! Prachtig geschreven.

    Liefs Frederique

  7. Wat een geweldig idee. Het is voor Stijn zo een beetje makkelijker, maar ook voor vader die nu weet dat zijn zoontje het wat makkelijker heeft in de periode dat hij van huis is.
    Mooi geschreven Mirjam.

  8. Een mooie vondst en een goede vader. Maar hoe overwint hij het zelf. Ik weet nog hoeveel avonden ik alleen in het hotel heb doorgebracht…

    • Mijn man gaat regelmatig voor zijn werk naar het buitenland. Ik geloof niet dat Roos er moeite mee heeft. Hij komt steeds weer terug 😉 Maar als kinderen klein zijn, zal het vast moeilijker zijn.
      Het lijken me lange avonden alleen in een hotel.

  9. Goed gevonden van hem, is weer iets anders dan snoep! Hier is het feest als ik 1 nacht niet thuis slaap, helaas voor ze is dat maar maximaal 1 keer per jaar.

    • Mijn man gaat komende week naar Nice voor zijn werk. Daar maken Roos en ik ook gebruik van. Gaan we bij Bram Ladage eten en (met de hond) naar het Kralingse Bos en daarna naar een pannenkoekhuis. En thuis doen we net of we op de camping zijn: gaan we met ons bord voor de tv naar DWDD kijken.

  10. Dat is wat anders dan elke avond een kaarsje branden. Mooi en vertederend verhaal. (Toen ik de titel las, dacht ik even dat het over de pil ging :))
    Fijn weekeinde!

Laat een antwoord achter aan Mrs. T. Reactie annuleren

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *