Soms krijg ik me ’s nachts goeie invallen, qua tekst dan. Dan verkeer ik in een dilemma: eruit gaan  om te schrijven, ja of nee? Ja, want ik wil héél graag. Nee, want  dan wordt Manlief misschien wakker. Maar als ie nou erg hard snurkt, dan kan het wel, vind ik. Soms – echt maar heel soms – ga ik op de wc zitten met een briefje op mijn bovenbenen. Lastig schrijven plus ik krijg koude voeten. Ja, zo’n matje hebben wij ook, maar hij helpt niet  genoeg. Broek laten zakken en over de voeten draperen is een goed alternatief. Maar dan krijg ik weer koude benen én een plasbuik. Sokken aandoen. Waar laat ik sokken? In het kastje op de wc, maar het deurtje piept knerpend. Alles onthouden dan? Kan ik niet. ’s Nachts leek mijn verhaal veel leuker dan ik bij daglicht nog onthouden heb. Ben ik de juiste woorden of nuances (ahum) kwijt . Een raar ding, taal. Steekwoorden opschrijven dan? Werkt ook al niet.

Vannacht was ’t weer ‘ns zover: ik lag maar wakker en dat duurde maar, en de rest slaapt. Er zitten woorden in m’n hoofd; ik wil schrijven. Helaas is het kleine douchelichtje stuk. Nou kan ik natuurlijk het grote licht aandoen, maar dan zul je net zien dat er ineens eentje naast me staat: “Wat doe je?” net als ik heel onelegant op de plé met mijn broek naar benee (rijmt) zit te schrijven. Nee, dank je.

Maar ik wil zó graag schrijven, dan maar in ’t donker. Dán is ’t idd wel erg met je gesteld, ja.  Even een blaadje pakken van de printer. Jakkes, de deur piept.  Hé, wat zie ik daar liggen op het bureau? Ah, wat een rijkdom: Kinds pen met het lichtje! Zo, die is sinds nu van mij. En dat schrijft prettig in het pikkedonker!

De volgende ochtend vind ik het toch niet zo lief om Kinds pen achterover te drukken en vraag zo achteloos mogelijk aan haar: “Waar heb jij die pen met dat lichtje gekocht?” Ik hoop op een ‘dichtbij-antwoord’ van haar, bijvoorbeeld: Primera, Bruna of speelgoedwinkel.

“Nee, die heb ik niet gekocht. Die heb ik van papa gekregen. Op de boot.”

Op de boot… Ahhh nee, een Noorse pen! Da’s ver weg. Maar ik wil ’s nachts zo graag Verlicht schrijven. Idee! Weet ik sinds jaar en dag weer eens iets voor mijn verjaardag te vragen.  Het kan nog net!