Vol bewondering en verwondering las ik al die stukjes van die Bloggers op dat net. Verbaasd, dat ze elke week genoeg meemaakten om over te schrijven. En dan vaak ook nog van die leuke stukjes. Heremetijd, waar haalden ze al die verhalen toch vandaan? Hebben ze zo’n opwindend leven, veel fantasie, ritsen kinderen of grote duimen misschien? Ik zou ook zo graag bij die Bloggers willen horen, maar hoe kom je daarbij? En ik maak haast nooit wat mee. Waar haal ik dan inspiratie vandaan? Ik had het al bijna opgegeven voordat ik er goed en wel aan begonnen was.

En nu? Vandaag pletter ik bijna van verbazing achter mijn toetsenbord vandaan. Kijk nou, echt, heus, het staat hier: ik heb al 30 stukjes geschreven! Miljaar! Wie had dat kunnen (be)denken. Of ze allemaal even leuk zijn, laat ik in het midden. Maar ze stáán er wel!

Ik geef toe, soms heb ik meer transpiratie dan inspiratie. Maar evenzo struikel ik vaak over mijn eigen woorden op het toetsenbord. Het is geen plicht, dat schrijven, want ik wil nou eenmaal nooit wat ik moet. Ook geen slaafje van mijn eigen blog zijn dus.

Enne… ’t houdt me van de straat!