Twee meisjes met vlechtjes. Wat motten die van ‘m? Hij heeft het niet zo op vrouwen, ook niet als ze nog in de groei zijn. Hij draait zich om en loopt weg van het kijkgat van zijn deur.
De bel gaat weer. Waarom loopt dat opgeschoten volk niet door? In zijn haast de meisjes weg te jagen, stoot hij zijn voet tegen een deurpost. De pijn in zijn kleine teentje is onbeschrijflijk en bezorgd kijkt hij naar zijn onderdaan. Die bloedt niet maar zal straks zeker blauw zien. Nondedju, gaat die bel alweer! Hij voelt een driftbuitje opkomen. Met zijn kleine teentje dat steekt als de hel, strompelt hij naar de voordeur en smijt ‘m met alle ergernis die hij in zich heeft, open. Daar staan dezelfde twee meisjes.
‘Wij zijn de zusjes van Wouter…’ begint de oudste, maar ze stopt met praten zodra ze het boze gezicht van de man ziet. Haar onderlipje begint te trillen.
‘Wat motten jullie?’ snauwt hij. De kleinste zet het direct op een brullen.
‘U…u…eh…heeft de voetbal…eh…van ons broertje afgepakt.’
‘Oh en die willen jullie terug?’ vraagt de ballendief.
Saskia en Lizette kijken elkaar aan. Tuurlijk willen ze die bal terug, maar dat doet die nare man toch niet en daarom hebben ze iets voor ‘m meegenomen. Het is een groot offer, maar dat hebben ze er voor over.
‘Wat blieven jullie dan?’ Zijn vraag klinkt als een commando.
‘Toe, geef ’t maar, Saskia,’ moedigt de oudste haar zusje aan.
Alsof ze een paard een suikerklontje geeft, houdt ze de man op haar vlakke hand een kleverig spekkie voor.
‘Dit is voor u, meneer,’ zegt ze zacht. Ze durft hem niet in zijn gezicht te kijken.
De man is verbluft. Geven ze hem snoep? Van verwarring weet hij geen boos woord uit te brengen. Een tikkeltje van slag, vraagt hij: ‘Wat moet ik daarmee?’
‘Opeten, meneer. Omdat u nog niet zoet genoeg bent.’
Nog dezelfde week krijgt hun broertje zijn bal terug.
ach……die man smelt gewoon (net als het spekkie) en ik ook, wat kun je toch heerlijk schrijven!!
Ha ha ha wat een goeie, hij is heel fijntjes, daar had hij niet van terug.
mooi verhaal!
Een grote glimlach tover je met dit verhaaltje op mijn gezicht.
Wat een leuk verhaal haha, weet je wel hoe zeer het doet om je kleine teen te stoten, ik wel, heel erg dus even opkomen voor die chagrijnige man maar wel stoer van die meiden om het zo op te lossen.
Donkerbruin ijs dat ontdooit. Er is nog hoop!
Nog die zelfde week kreeg hun broertje de bal terug. De man was natuurlijk bang dat hij nog meer spekkies zou krijgen.:-)
Een heerlijk verhaal om te lezen in deze “bittere tijd” die ik moet doorstaan.
Ik heb ervan genoten, ik zag “Vrouw Tempel” uit de straat van mijn jeugdjaren terug. raar mens was dat.
Fijn weekend gewenst Mirjam!
Whahaha, “omdat u nog niet zoet genoeg bent”. Hoe kom je erop.
Een heel leuk verhaal, heb er van genoten. 🙂
Sorry Myrjam ik was misschien een beetje voorbarig met over dat bittere te schrijven. In tegendeel zou ik zeggen, jij schrijft zelfs zeer positief. Maar ik heb het al eens gezegd ;dacht ik, ik bezoek veel blogs en lees nogal veel echt triestige verhalen. Niet zo als jij maar levensverhalen.En die maken mij dan echt droevig. Omdat die schrijvers hun miserie eens van zich af kunnen schrijven. Zo dat wilde ik even recht zetten.
Nog een prettig weekend hoor.
@ Tilde: bedankt voor je uitleg. Je had je niet hoeven verontschuldigen hoor, maar ik vind het wel lief van je. Lieve groeten.
@ Geesje: ik ga toch eens googelen naar dat boek van jou…
@ Trui: hij had een week nodig om erover na te denken 😉
Geweldig verteld Mirjam! Daar had hij dus even niet van terug… Leuk!
Goed van de meisjes, zeg. Toch maar even tussen neus en lippen door een steek onder water:-) Leuk verhaal.
Liefs,
Janny
Heerlijk, zo beeldend als jij kunt schrijven. Ik zie die ouwe mopperkont zijn teentje stoten, door de gang naar de voordeur strompelen en stomverbaasd kijken naar het ‘offer’. Leuk!
Hahaha, heerlijk stukkie. Hij heeft het niet zo op vrouwen … geweldig!
Leuk verhaal! Wat heb je leuke namen gebruikt 😀
xxx
Een lief verhaaltje Mirjam.
Het is ontroerend in zijn eenvoud . Zouden er in het echt nog kinderen zijn
die zo onbevangen een brombeer van een man kunnen vertederen ? Ik betwijfel het wel.
Een verhaal dat nu eens geen bittere nasmaak achter laat. goed zo Mirjam
@ Tilde: echt waar, schrijf ik zoveel met bittere nasmaak? En ik doe juist zo mijn best de lach er in te houden. Hmmm….misschien dat ik mijn cynisme niet goed genoeg de baas ben. Ik houd het in gedachten. Fijn weekend!
@ Schone zus: ja, en wat zijn ze dapper he?
Dankje Janny!
@ Avalanche: ja, dat stekende teentje haalt het meest slechte in hem naar boven 🙂
*glimlach*
Heerlijk! Je verhaal, maar vooral je manier van schrijven….
Dat durven de meisjes dan toch maar te zeggen. Volkomen platgeslagen ligt hij nu op de vloer van zijn woonkamer. Hij heeft zijn meerdere gevonden en het heeft vlechtjes. Ik ga ook…. ja ik doe het….het woord geniaal gebruiken. Dit is een echt….. superecht Kakelverhaal. Hulde.
Geniaal!……..van die meiden…….en van jou natuurlijk om het op te schrijven.