Vieren

Schrijfopdracht WE-300 van Plato voor de maand april, met als thema: vieren.

Taxerend bekijkt ze zichzelf in de spiegel. Haar ogen blijven hangen op de puistjes op haar voorhoofd. Haar pony valt er gedeeltelijk overheen, maar ze heeft ook nog averechts krullend haar dat nooit zit zoals zij het wil. Haar vriend zegt dat hij overal omheen kijkt, omdat ze zo lief lacht. 

Van haar ouders heeft ze nooit complimentjes gehad, terwijl juist zij daar zo’n behoefte aan had.   Nog niet eens zozeer de complimenten, maar vooral de aanmoedigingen had ze goed kunnen gebruiken. Maar haar ouders wilden haar niet voortrekken ten opzichte van haar broer en zus, en van complimenten ging ze maar naast haar schoenzolen lopen, en als ’t tegenzit zou ze ook nog drukte krijgen. Nou, over dat laatste hoefden ze niet in te zitten. Met haar hazenlip is ze getekend voor het leven. Natuurlijk hebben chirurgen alles keurig “aan mekaar genaaid” zoals haar vader dat zo plastisch weet te formuleren, maar het litteken zal haar de rest van haar leven vergezellen.

Gisteravond was ze voor de eerste kennismaking naar haar schoonouders geweest. Ze was erg nerveus geweest, maar dat was nergens voor nodig. De ontvangst was allerhartelijkst, zijn familie toonde oprechte belangstelling voor haar, en ze voelde zich snel op haar gemak. Het gevoel van warmte tussen zijn ouders en haar was wederzijds.

Het grootste compliment kreeg ze een half uurtje geleden van haar vriend te horen. Zijn moeder had tijdens het ontbijt tegen hem gezegd: “Weet waar je aan begint, kind, een mooie vrouw heb je nooit alleen.” Nu ze er weer aan denkt, ziet ze wat haar vriend bedoelt: haar spiegelbeeld straalt haar tegemoet. Met een grijns van oorbel tot oorbel, besluit ze dat voortaan elke dag de moeite waard is om geleefd te worden, en het de hoogste tijd is voor een feestje.

 

43 gedachten over “Vieren

  1. Wat een mooie WE300! Ik leefde helemaal met haar mee! En wat fijn dat ze het zo getroffen heeft met haar schoonfamilie. Ik weet hoe dat is, mijn schoonouders waren ook super!

  2. Je verhaal raakt me .Ook ik heb een litteken op mijn bovenlip ,nee geen hazelip maar toen ik ong anderhalf jaar was is er een ”gezwel” weggehakt en ”keurig” aan elkaar genaaid!!! De chirurg zei tegen mijn moeder als ze ouder is gebruikt ze maar lippenstift dan zie je er niets meer van.Als kind heel erg uitgescholden en dat leverde een flink minderwaardigheids complex op .Toch heb ik toen ik ouder werd nooit gebrek gehad aan vriendjes ,ook mijn mannetje heeft er nooit een punt van gemaakt.Hij vond me gewoon de mooiste .Je verhaal eindigd echt heel mooi ,zoals het met mij ook gegaan is!! En weet je nu hoort het gewoon bij me als ik in de spiegel kijk
    Liefs Elisabeth

  3. Het artikel dat je hebt gelezen verwoord het echt zeer mooi, wat fijn dat je dit hebt aangehaald in je reactie. Het heeft echt indruk op me gemaakt. Als je het goed vind haal ik dit citaat aan voor in mijn blog. Weet je ook de naam van deze lerares? Zet ik die erbij.

    Een heel fijn en mooi verhaal die ik gelezen heb. Het verwoord hoe iemand over zichzelf denkt maar dat niet iedereen hetzelfde hoeft te denken als wat zij van haarzelf denkt. Zeer herkenbaar!

    • Hoi Diana. Ik weet niet wie het geschreven heeft, want ik heb er geen aantekening van gemaakt. Het was een ingezonden brief in het AD als reactie op de zelfmoord van Tim Ribberink. De dame die het schreef is/was lerares. Ik denk niet dat het een probleem is als je het op je blog zet.

      • Ik zit altijd met copyright maar ik ben wel van plan om er onder te zetten dat het een ingezonden brief was van iemand die reageerde op de zelfmoord van Tim Ribberink. Dan begrijpen de lezers het nog beter. En daar gaat het me om! Bewustwording.

  4. Mooi Kakel en alsof je in haar schoenen stond, heerlijk dat ze opgebouwd werd door haar vriend en schoonouders die wisten wat ware schoonheid is 😀
    Fijn weekend dank je voor deze mooie WE liefs Laura

  5. Knappe WE Mirjam.
    Fantastisch neergezet!

    Zo herkenbaar.
    Hulkinnetje hoort dit ook steeds, “een knappe man heb je nooit alleen”!

  6. Who cares about puistjes en hazenlippen. Als men van binnen gelukkig is, straalt men dat uit aan de buitenkant, dat is wat telt. Dat heb je met deze WE heel goed naar voren gebracht. Mooi geschreven, Kakeltje 🙂

  7. Wat een prachtig verhaal, wat zal het haar gesterkt hebben. En soms heeft iemand dat gewoon nodig. Super gedaan Mirjam, ook fijn weekend.

  8. Prima WE. Ben je natuurlijk ook aan je stand verplicht he. Dus niet naast je schoenen gaan lopen en zo.
    Zo zie je maar weer dat liefde ongrijpbaar is. Als je van elkaar houdt accepteer je veel. En het is een cadeautje als die ander ook zo van je houdt. Dan kijk je over dikke benen, hazenlippen, buikjes en dikke brillenglazen heen want dan is zij (hij) hoe dan ook de mooiste.

    Ik sprak laatst mijn buuv van 90. Haar zuster van 91 was overleden. Ik ben verdrietig, zei ze. Mis je haar, vroeg ik. Nee, zei ze, we hadden nooit veel contact want ik lag nog maar in de wieg of ze schold me uit voor wijnvlek (die heeft ze in haar gezicht). Het is tussen die twee nooit goedgekomen. Zo zie je wat een pijn je mensen kunt doen door te schimpen over lichamelijke gebreken. Je stukje is ook om die reden heel zinvol.

    Bedankt voor je mooie bijdrage.

    • Ik las pas een artikel in de krant, waarin een lerares beschreef wat pesten of uitschelden met iemand doet. Ze vergeleek het met papier. Pak een wit vel, maak er een dikke prop van en wrijf het weer glad. Je kan strijken tot je een ons weegt, maar de vouwen krijg je er niet meer uit. Ik vond dat wel een mooie vergelijking.

  9. Dat einde had ik niet verwacht.Ik dacht eerst dat die ouders een medelijdende vriendelijkheid toonden..—Positief einde dus van een mooi klein verhaaltje.
    Zeg Mirjam verklap het eens stilletjes , waar haal je de inspiratie toch vandaan. Ik zal het niet verder vertellen beloofd !

    • Je dubbel woordgebruik heb ik verwijderd, Tilde. Bedankt weer voor je complimenten 🙂 Geen idee, waar ik het vandaan haal.
      Ik had nog maar vier dagen voor de invulling van de WE-300, want ik kon niets bedenken met het woord “vieren.” Nu is Plato niet zo heel streng…
      Als jij tips voor mij hebt, houd ik me aanbevolen! Fijn weekend en liefs

Laat een antwoord achter aan lien Reactie annuleren

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *