Vies

Schrijfopdracht WE-300 van Plato, met als thema: oplossing.

Haar jeugd was een onpersoonlijke, koude toestand. Haar moeder was nooit te beroerd haar dwars te zitten, en had een groot gebrek aan geweten. Regelmatig snauwde ze met haar door drank aangevreten stem: ‘Als je een hond was, had ik je verzopen!’ Daar krijg je als kind een vies gevoel van.

In de loop der jaren heeft ze er mee leren leven, maar het blijft schrijnen.
Ze heeft een beetje gevoel van rechtvaardigheid gekregen toen haar moeder ziek en hulpbehoevend werd. Plichtsgetrouw voldoet ze aan haar eisen; alles in overleg met de thuiszorg.

Niets dan lof over de jongen meiden die haar draak van een moeder verzorgen. Sommigen durven  amper bij haar naar binnen uit angst wat ze nou weer te klagen heeft. Hád ze maar iets te klagen.
Verrekt, denkt ze, dit is mijn kans, en ik heb alle tijd om het ten uitvoer te brengen!

Het is een eitje het middel aan te schaffen, om over de te verwachte uitwerking maar te zwijgen, en ze verkneukelt zich reeds van leedvermaak. In vergelijking met een fairtrade chocolaatje zal de smaak tegenvallen, maar afgezien daarvan is het een beestachtig goed drankje dat elke zenuw bij haar moeder zal prikkelen.

De ouwe taart heeft weinig kracht om tegen te sputteren. Ze probeert het brouwsel wel uit te spugen, maar als ze merkt dat haar dochter het er met dezelfde snelheid weer ingiet, ziet ze in dat verzet zinloos is, en geeft ze zich over. Dat is nou nog eens lief!

Zo, het middel zit erin. Voldaan kijkt ze op de klok: 21.15 uur. De thuiszorg is geweest, en zal haar als eerste de volgende ochtend vinden. Niet te vroeg, hoopt ze. Na acht lepels levertraan zal haar moeder in haar eigen vuil de nacht doorbrengen. Viezer kan ze het niet maken.

57 gedachten over “Vies

  1. WHOEHAA!! Ik lig in een deuk. Gelukkig is het maar een verhaaltje maar wel een verhaal wat klinkt als een natte scheet na al die levertraan, ik ruik het gewoon! GETVERDERRE!!!!

  2. Wat een trieste jeugd heeft die meid gehad… de wraak is mild, maar misschien in gedachten een generale repetitie voor iets zwaarders.

    Ik ben benieuwd wat de medewerker van de thuiszorg tegenkomt als deze binnenkomt… Indrukwekkende WE 300!

  3. Wat een smerige WE Kakel. ;-(
    Maar mijn complimenten voor het verzinnen en schrijven. 🙂
    Tijdens het lezen floepte er ineens een deurtje in mijn herinneringen open. Van lepels levertraan die, godzijdank, capsules werden. 🙂

    • Dankje Truus 😉 Degene die de capsules heeft uitgevonden, mogen ze van mij alsnog een lintje geven. Misschien een goed idee voor de nieuwe koning…

  4. Wraak is zoet zegt men, maar in dit geval was het een verschrikkelijke vieze wraak! Knap geschreven Kakel, ik heb weer genoten.
    Ik herinner mij de lepel levertraan nog goed die wij vroeger moesten slikken na het eten brrrrr.

    • Uiteindelijk stopten ze de levertraan in capsules en mochten we die met een paar scheppen vla naar binnen werken. Sinds die tijd werkten mijn broertje en ik mee.

      • In mijn tijd (hoor nou toch 😉 ), toen ik kind was bedoel ik, had je die capsules nog niet helaas 🙁

  5. Brr wat een akelig verhaal, begrijpelijk vanuit het gezichtspunt van de hoofdpersoon, maar toch naar om te lezen dat moeders hun relatie met hun kind zó kunnen verzieken dat er uiteindelijk wraakacties moeten volgen. Triest, voor zowel moeder als kind.
    Goeie WE! (levertraan is echt heel smerig. Gelukkig kwam ergens in de jaren zestig Sanostol op de markt, een levertraanproduct met sinaasappel smaak in een driehoekige fles. Héérlijk van smaak stond erop. Nou niet dus!!

  6. Ieuw! Levertraan heb ik nog nooit gegeten. Was denk ik iets van ‘voor mijn tijd’. Maar wel een vette ieuw voor de gevolgen.
    Mooi geschreven. En ik sluit aan bij Plato: op het juiste moment eindigt het verhaal!
    Knap gedaan!

  7. Hoi Kakel de WE is geweldig geschreven!
    Gelukkig geen autobiografie want hoe een familie lid qrue kan zijn zou ik hetzelf niet klaar brengen zoiets te doen, dan trok ik me liever helemaal terug. Plus hier wordt niet alleen de moeder de dupe maar ook nogeens de thuiszorg die zelf angst voor de “draak” hadden kunnen nu ook dat aangekoekte verzorgen, ijzersterk geschreven en blij toe dat het niet echt is 😀

  8. Ik zou nooit tot dit soort wraakacties overgaan, hoewel ik er bij mijn vader (die ons in 1966 in armoede achterliet en er in 2001 zonder enige levensteken definitief tussenuit trok) veel redenen voor gehad zou hebben. Door dit verleden voel ik de pijn tussen de wraakzuchtige humor door.
    Los van dat persoonlijke vind ik het natuurlijk een goed verhaal, waar je met succes je venijnige alter ego (zelf ben je volgens mij de goedheid zelve) ten tonele voert.
    In tegenstelling tot anderen ben ik niet nieuwsgierig naar de afloop. Een goed verhaal stopt op het hoogtepunt en laat de lezer zelf invullen. Daaraan voldoet deze WE prima.

  9. Laat ik nu eerst gedacht hebben in het midden van het verhaal dat ze haar moeder naar het einde wou brengen. Maar dit is nog veel beter vooral als je weet wat haar moeder haar heeft aangedaan is het de ultieme wraak natuurlijk, maar ik heb wel veel medelijden met de thuiszorg die haar de volgende ochtend moeten helpen. Arme zielen, ze hebben het al zo druk. En dan die stank, dat is toch niet te houden.

    Dat word ademen door de mond en kiezen op elkaar, hihi.

    • En handschoenen aan…
      Mijn schoonmoeder was de laatste maanden van haar leven ernstig ziek, en kon zichzelf ook niet meer schoonmaken.
      Die meiden van de thuiszorg waren en zijn goud waard!

  10. Goed geschreven verhaal, waarin eerst een echt kwaadaardige wraak wordt gesuggereerd, wat echter heel anders uitpakt! Creatief!
    Ik heb het met enig leedvermaak gelezen, al zou ik dit mijn moeder nooit hebben aangedaan; mijn stiefvader misschien…

  11. Levertraan is gezond, vertelden ze mij vroeger. Wat lief dat ze die lieve vrouw dan toch ook nog een paar lepels gezond heeft toegediend. Het venijn zat, zoals meestal bij jou, in de staart.

  12. Mag ik heel eerlijk zijn? mijn moeder was niet erg liefdevol op zijn zachts gezegd .Nooit heb ik wraak willen nemen ,maar haar toch altijd als mens behandeld en geholpen toen ze veel zelf niet meer kon .Misschien te hard geprobeerd om haar liefde te winnen ,nee zoiets zou ik nooit doen .Maar ach lieve Kakel ik ben gewoon een softie als ik dit soort verhalen lees ook al is het fictie,het brengt gewoon herinneringen terug .En uhh pleur mijn reactie er maar uit hoor als het vervelend voelt!
    Liefs Elisabeth

    • Waarom zou ik je reactie willen verwijderen? Het is juist alleen maar positief dat je geen wrok koestert! Daar kunnen anderen nog wat van leren.

  13. Ach goh, na jouw verhaal moet ik opeens aan mijn moeder denken die vorige week opeens in de vroege ochtend diarree kreeg en pas na een uur iemand durfde te bellen. Mijn schoonzusje heeft alles opgeruimd de schat. Dat wil je niemand aandoen hoor.
    Maar het is wel een goed geschreven verhaal waarbij ik me wel afvraag wie ze meer ellende er van geeft de moeder of de thuiszorg.

  14. Gloeiende, gloeiende!
    Ik hoop niet dat Hulkinnetje de eerste thuiszorgmedewerkster is die haar komt bezoeken.

    Een dijk van een WE!
    Het “boontje…..” verhaal!

    • Daar zit ik ook wel een beetje mee in mijn maag, want thuiszorgmedewerksters zijn de besten! Maar ’t is geheel fantasie dus hoeven we daar allebei niet over in te zitten 😉

  15. Hahahahaha, gatver ik proef de smaak nu al in mijn mond. Mooie wraak. of ehhhh, mag ik dat niet zeggen.

    Love As Always
    Di Mario

  16. Je bent wel een wraakzuchtig type haha.
    Je moet steeds mensen iets betaald zetten geloof ik.
    Ik hoop maar dat het allemaal fantsie is. 🙂
    Meesterlijk gevonden weer. Jammer voor de meisjes van de thuiszorg, die moeten het opruimen.

  17. G-e-w-e-l-d-i-g!

    De eerste aanzdt doet misdadiger vermoeden maar hoe een simpel middeltje toch een hele leuke wraakactie kan ontketenen blijkt pas op het eind, subliem geschreven!

    -x-♥

  18. Wraak geeft alleen voldoening als de persoon op wie wraak wordt genomen weet waarvoor. Dan kan die man/vrouw er eens over nadenken, en misschien , heel misschien tot inzicht komen.

    Ik zou niet graag die thuiszorg zijn en heel dat boeltje moeten opkuisen !!!

    Mirjam ik heb het al eens gezegd he”, geef haar een onderwerp, een woord maar ,en ze maakt er een verhaal van.weer eens goed bevonden, waar haal je het toch ??

Laat een antwoord achter aan Anna Reactie annuleren

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *