At all: Kind was not amused (om het zachtjes uit te drukken. En nu weet het nog niet eens dat het hele verhaal op mijn blog staat. Dus MONDJE DICHT allemaal!
Toen ik haar ’s avonds nog even toe ging dekken, klonk het venijnig vanonder haar dekbed dat dat niet hoefde. Snel gaf ik haar een kus. Ze probeerde ‘m te ontwijken, maar die handeling had ik al ingeschat. Ik gniffelde. Zij niet.
Aha, het stond er al. Heerlijk, ik las van onderaf aan. Die knuffel was goed. Ze is allang niet kwaad meer maar ze heeft de puber-eer hoog te houden. Da’s van belang, net zo goed als dat misprijzende kijken naar haar ouders. Bij sommige mensen (ik kijk even in mijn huis rond maar ik zeg verder niks) kan dat wel tot een jaar of 25 blijven duren.
Als zoon dit lees repareert ie nooit meer mijn laptop. Dus ook… mondje dicht.
@ Plato: haha, dan staat ons nog wat te wachten 😉
Ik zal mijn mondje houden hoor!
haha ja nou mijn zoon leest mijn blog niet, niet dat ik zo vaak over hem schrijf ook eigenlijk.
‘dat schrijf je niet op je blog!’ is hier zo’n beetje dagelijkse kost.
wat moet ik me vaak inhouden… misschien een anoniem blog, gewoon omdat het vaak te leuk is om te laten liggen.
@ Hanneke: ja, anoniem een blog vullen, lukt me ook wel. Zeker als we het samen doen!
Ach, ze tobben wat af, die kinderen van schrijvende moeders.
Ze weet nu TOP(b)MOEDER, dat jij om haar geeft.
En dat is ZOOOOOOOOOOO belangrijk voor haar ! ! !
Ze heeft het precies erg zitten, zo te horen . Negeren dat schaapke; en ze komt rapper dan je denkt met hangende pootjes naar je toe.
Och dan kunnen moeders toch niet anders dan ne stevige knuffel geven——-tot de volgende keer het weer van dat is ! ! ! !