‘Fiets je nog?’ vraagt een stem naast me. Verrast draai ik me om en kijk in het zongebruinde gelaat van een wielrenner. Niet zomaar een wielrenner: een gespierde adonis, tevens de grootste charmeur van de Krimpenerwaard, en de enige man die ik hardop heb horen verkondigen dat-ie geen helm wil dragen, omdat zijn haar daar zo plat van gaat zitten. Inmiddels is hij verstandig geworden.
Omdat zijn openingsvraag me niet bevalt, pareer ik hem met een wedervraag: ‘Ben je nog bij je vriendin?’ Een bedeesd echtpaar naast elektrisch ondersteunde rijwielen kijkt me geschokt aan. Adonis daarentegen gooit zijn hoofd in zijn nek en zegt schaterend: ‘Jij bent nog geen snars veranderd!’ en ja, hij is al drie jaar bij dezelfde vriendin.
Mama mia miracoli!
‘Eentje maar?’ vraag ik, hem fijntjes herinnerend aan de tweeling die hij ooit consumeerde.
Het echtpaar werpt elkaar een geschokte blik toe: de zedigheid is hier ver te zoeken. Ondertussen blijven hun ogen als een magneet aan Adonis kleven.
Hij en ik hebben negen jaar platonisch naast elkaar gefietst. Elke zomer en winter had hij een nieuw liefje, en iedere schoonmama wond hij moeiteloos om zijn Italiaanse vinger.
We halen herinneringen op: die zware onweersbui in de beklimming van de Baraque Michel; mijn klapband in de afdaling naar Vianden, en de keer dat we gesneden werden door een Italiaanse camper. Adonis ging er in volle vaart achteraan, en schold de bestuurder door het open raampje in Italiaans staccato de huid vol. De man zette beduusd zijn camper aan de kant, en putte zich uit in duizend verontschuldigingen.
Helaas komt aan alles een eind. Bij het afscheid weet hij het weer leuk te brengen: hij pakt mijn hand en drukt er een kus op. Sommige mannen verleren het gelukkig nooit.
Een fijne vriend waar je toch maar beter niet getrouwd mee kan zijn. Ken er ook zo eentje 🙂
Wel de lusten, maar niet de lasten…:D
Italianen zijn van alles, charmant, elegant, hoffelijk en waarschijnlijk nog veel meer, maar….bij elk woord dat uit hun mond komt, kun je maar beter een zak zout bij de hand houden, want aan één korreltje heb je beslist niet genoeg.:-)
Het zijn macho show-mannetjes, maar er lopen wel hele leuke tussen 😉 Die ik dan wel alleen te vriend wil houden, of course!
Ciao!
Nog heel even en dan vertrek ik.
Zoeffff…
X, Marlou
.
Geweldig verhaal weer, Mirjam. Kort, maar alles wordt verteld. Geen overbodige soesah. Dan blijft het boeien.
Maar hij vertelde niet alles. Want dat de meeste wielrenners op hun vijftigste al impotent zijn, verzweeg dit Italiaantje toch maar even.
Dankje Tagrijn, je complimenten lees ik graag, Vooral: “Geen overbodige soesah.” 😀
die oudjes wisten blijkbaar niet wat ze hoorden.
Volgens mij hadden ze de middag van hun leven, en ze hebben weer wat te vertellen op een verjaardag (of op hun blog 😉 )
een mister Druiloor dus pffft
Haha 😀
Oh wat een leukerd!
Aangeboren talent
sommige heren zijn een meester in charmeren
raken snel de gevoelige snaar
van hem of haar
er zijn er zelfs die overtuigend kunnen acteren
Lenjef 😀
Sommige Italianen zijn ras-acteurs 😉 Goeie titel!
Mooi verhaal. Zo’n adonis mag wel uitkijken. Men zegt dat mannen die veel in het zadel zitten op den duur last krijgen van ehhhh, enige incompetentie op een ander vlak. Enfin, jij hebt je kushandje gehad. Ik heb jaren gefietst maar helaas ben ik nooit een echte adona tegengekomen 🙂
Die kus op de hand is natuurlijk uitermate charmant! Heerlijk, dit soort mannen – je kunt ze niet echt serieus nemen maar ze zorgen wel voor een glimlach. Hij weet in elk geval dat het belangrijk is om eerst je schoonmoeder voor je te winnen. Daarmee heb je eigenlijk alle veldwerk al gedaan! Ik ga ook maar eens fietsen denk ik. Doe het nu alleen maar op de hometrainer, voor de computer terwijl ik een filmpje kijk…;-)
Daar moet je met dit weer ook maar tevreden mee zijn 😀
Sorry maar ik zie dan je rood werd toen hij het deed.
Nee, sorry… Heb ik je nu teleurgesteld? Ik heb ruim 20 jaar tussen de mannen gefietst, dus ben wel wat gewend 😉
Maar wel een originele reactie 😀
De oortjes van het echtpaar gaan gewapperd hebben 🙂
Charme hebben ze wel de Italianen, Spanjaarden ook 😉
haaaa, heerlijk! Een kushand van Edoardo…
Mama mia!
En dan nog samen aan de espresso zeker…
je weet ons wel geloso (=jaloers) te maken!!
Arriverderci…
Marlou
.
Chaio en een fijne vakantie!
Leuk toch? Zo’n kleurrijk persoon.
Als iedereen hetzelfde zou zijn, wordt de wereld wel heel saai.
(ik zie dat je weer lekker in de pen bent geklommen :-))
Weer mooi geschreven. Lekker om over door te dromen :-).
Ik houd wel van Italianen. OP afstand dan, niet als man/vriend. Moet er niet aan denken, ik zou me doorlopend druk maken, zo’n flirtende (en misschien nog meer) man naast me :S
…en ze praten allemaal zo hard en met wilde gebaren. Eigenlijk zijn Italianen gewoon op hun best in Italie 😀
je kwam er dus goed vanaf met dat kushandje :o)
Eigenlijk wel, ja 😀
hahaha, :o)
ik wens je een fijne woensdag
Dankjewel, jij ook!
Ja sommige mannen hebben het en weten het ook zo goed van zichzelf haha wat dan wel weer een mooi verhaal oplevert. En ach hij blijft wel gelant toch……
allez vooruit, weer bijgeleerd, een kushand begot! 🙂
Denk maar zo….. des te mooier de buitenkant des te verrotter de binnenkant….
ja, zo vervliegen de jaren en bouwen we almaar door herinneringen op, waarvan een aantal meer indruk maken dan andere, en dat is allemaal zowel even boeiend danwel interessant.
Pffff, die man deed maar alsof hij zijn wereld kende. Een kus op
de hand doe je niet in wielrennersplunje. Dan geef je een kameraadschappelijke handdruk. Zo is het toch ?
Maar ja, jij bent ook niet alleman hé.
Wat kom jij veel avontuurtjes tegen zeg, en prettig geschreven ook.
Je bent italiaan of je bent het niet he…. Die verleren het nooit.
Love As always
Di Mario
hoe bizar dat ze enkel die Zuiderse types aanvaarden.
Wij, nuchtere midden Europeanen zouden het niet moeten proberen…
Zo had ik het nog niet bekeken. Je hebt helemaal gelijk!
Een heerlijk verhaal weer Kakeltje… dit mannetje had en heeft nog steeds een hoge dunk van zichzelf ;-).
Waar fiets jij? Ik kom alleen maar of gehaaste heren of dikbuikige vaders met kinderen tegen 😉
Ik fiets(te) altijd voor die gehaaste heren uit 😀
Geweldige ontmoeting. Er moet meer gefietst worden.
Ben ik hartstochtelijk met je eens!
Wat een galante heer!
Een kus op de hand. Da’s zéér platonisch 😉
haha…lekker direct,daar hou ik van!
zijn naam was eduardo bianchi: -)
raad ik zo maar hoor:-)
wel lekker zulke herinneringen, heb je nu toch wel een juiste vis aan de haak geslagen kakel:-)
xxx
Je hebt ‘m gezien 😀
En….? de hand toch wel boven water gehouden tijdens het badderen…..?
Alsof ik met zijn badeendje zou willen spelen 😉
Proest!!