Zie je die schroeven? Wat zijn ze lang, hè? Wel tien centimeter.
Ze komen uit de heup van mijn moeder.
Tijdens kerstnacht is Oma Kakelbont zich een breuk gevallen, en sinds die tijd heeft het alleen maar tegengezeten. Na vijf dagen ziekenhuis moest ze naar een revalidatiecentrum. Op internet wordt dat omschreven als een lustoord: “Op een unieke locatie aan een prachtige oude polderweg, verblijft u in een monumentale boerderij, die past in de ambiance van de omgeving.” Amen. Vervolgens sommen ze op wat zich voor moois op loopafstand bevindt. Op lóópafstand! Stelletje valse nichten. M’n moeder kon van pijn niet eens rechtop staan.
Om naar huis te mogen, moest Oma trappen kunnen lopen. De fysio liet haar tweemaal per dag zware arbeid verrichten en joeg haar elke beschikbare trap op. Mijn moeder wilde koppig zijn, en zette haar beste beentje voor – in dit geval haar rechter – maar die pijn! En de wond wilde niet dicht…
Thuis begon de ellende pas goed: er zat een luchtje aan de wond. Zowel in het ziekenhuis als het lustoord was over de infectie heen gekeken. De wond was zo diep, je hele middelvinger paste erin. Tweemaal daags spoelde verpleegkundige Tanja van de Thuiszorg de wond schoon, en mijn moeder vond het een lekker gevoel… als de pijn wegtrok.
De wond werd groter en de pijn nog erger. Tanja belde de huisarts, die de chirurg belde. “Ga eerst zelf maar kijken,” zei de chirurg. De huisarts stuurde een knechtje met fototoestel, en het antwoord van het ziekenhuis luidde: “We kijken het nog even aan, en ach ja, pijn hoort bij het proces.”
Tanja vertrouwde het nog steeds niet en belde rechtstreeks de chirurg. Hij was pissed. Met Gods gratie mocht mijn moeder naar het ziekenhuis komen. Pas bij het volgende ziekenhuisbezoek besloot de chirurg verder te kijken dan zijn stethoscoop lang was, en liet een foto van de heup maken. Wat bleek? De schroeven hielden de breuk niet. Het zaakje was aan het verzakken.
Mijn vader belde de fysio van het lustoord af.
“Heeft uw vrouw misschien een lage pijndrempel?” informeerde deze belangstellend.
Zachtjes binnensmonds grommend, legde mijn vader uit dat Oma zich niet mocht bewegen en opnieuw geopereerd moest worden.
Afgelopen maandag heeft m’n moeder een kunstheup gekregen, en gisteren is ze vertrokken naar het lustoord. Ze kan nog niet huppelen, maar er zit nu al letterlijk en figuurlijk vooruitgang in!
Zo’n vent zouden ze met twee schroeven op moeten hangen.Beterschap met oma Kakelbont! Xx
Kijk, dit vind ik nou de beste opmerking by far!
Veel sterkte voor je moeder. Ik ga maar niet in op al die opmerkingen van die medici want dan word ik woedend en slaap vannacht niet meer.
Grom.
Wat heeft ze een onnodige pijngeleden, ze wilde me zelfs niet spreken, normaal zitten we zo een uur te beppen, maar helaas was ze te verdrietig en te depressief.
Maar….. ze kon weer wat lachen na de laatste operatie, gelukkig komt er weer een flinterdun zonnestraaltje op haar gezicht.
Nu duimen dat ze voetje voor voetje vooruit gaat en weer snel naar haar manlief mag. Thuis is toch het allerbeste en dan kan je pas echt genezen.
Kun je nagaan: ze wilde Broeah en mij niet eens meer aan de telefoon… Gisteren ging het voor het eerst een beetje beter.
Vandaag is er bloed geprikt, en misschien dat ze nog een zakje bloed krijgt. Langzaamaan komt er verbetering in.
Als ze thuis is, gaat ze dat vieren met koffie en gebak heeft ze al gezegd 😀
IJzersterk…
sommige verhalen
hangen
met haken en ogen aan elkaar
steeds meer mensen met vijzen
zowel jonge als oude grijzen
hopelijk steekt
metaalmoeheid
de kop niet op na een paar jaar
‘Het is maar goed dat we niet weten wat ons te wachten staat.’
Misschien liggen de vijzen en bouten voor ons al ergens klaar, Mirjam.
Lenjef
Wat een sombere laatste regels. Ik houd het liever op je titel: “IJzersterk.”
Je hebt er weer een dichtstuk van gemaakt, dankjewel!
Sinds vandaag draait je site op een nieuwe server.
Als er problemen zijn, laat het even weten svp.
Xxx
Een knechtje sturen met een fototoestel om dan te beoordelen wat er is. Tjonge jonge. zo lees je nog eens wat. Men kan heel veel, maar men kan ook heel nonchalant zijn dus. Fijn dat het nu beter gaat.
Het knechtje was een arts in opleiding, maar toch, de huisarts vond mijn moeder niet de moeite waard om voor uit zijn stoel te komen. Erg jammer. Sinds vandaag zit er gelukkig een klein beetje verbetering in. Met een beetje goede wil zet dat door 😀
Ach Mirjam, hier in Belgie is het niets beter. Sorry; ja toch wel; voor de dokters althans toch. Want die verdienen hopen geld. Zeker als ze het slim aan boord leggen en met oude mensen werken. En het is voor het geld dat ze het doen . Waarom denk je dat er nogal wat Nederlandse dokter naar hier komen ? De oncoloog die mijn man 4 jaar lang behandelde kwam daar open voor uit. Wel eigenaardig dat hij intussen al in de 3 kliniek werkt..Veel vriendelijkheid hebben wij bij al die dokters die wij gehad hebben nooit ondervonden…… Alles moet snel–snel afgewerkt worden want er wachten nog veel patienten . Alleen onze huisdokter die we al 30 jaar kennen is nog menselijk. Maar eveneens krijg je amper 7 minuten . Het is toch maar om wat voorschriften te schrijven, bloeddruk meten .oh ja centjes ontvangen, meer is er voorlopig niet nodig ( gelukkig maar ! !)
Ik heb geen idee hoeveel Nederlandse artsen naar Belgie gaan. Wat ik wel weet, is dat er veel Nederlanders naar jullie land gaan, omdat ze daar veel sneller geholpen worden. In NL zijn enorme wachtlijsten voor bepaalde operaties, terwijl ze voor dezelfde operatie in Belgie binnen enkele weken gedaan worden. Ook zijn de behandelingsmogelijkheden voor kankerpatienten bij jullie groter.
Dat snel-snel is helaas hetzelfde, lees ik. Bij de tweede operatie van mijn moeder zijn ook weer fouten gemaakt. Ze hebben de drain veel te snel verwijderd, en de wond niet goed gehecht. Het houdt maar niet op. Soms zou je iemand weleens flink door elkaar willen schudden of een kopje schoonmaakazijn willen laten drinken. Het is maar goed dat we niet weten wat ons te wachten staat. Tot die tijd houden we er de moed in!
Liefs en een knuffel,
Kakel
Goh wat erg voor je moeder om zoveel pijn te hebben en dat niemand je serieus neemt. Veel sterkte met je moeder!!!
zoals je al weet werk ik bij bejaarden, en daar valt er regelmatig iemand, met het zelfde resultaat bij je moeder. Jij kent je moeder zelf het best, maar goed dat je vlug terugging dat ze opnieuw geopereerd is, zo hoort het ook, je moet je niet laten doen bij die dokters!
en nu maar hopen dat het ook echt de goede weg opgaat
Oh wat een vreselijke tijd moet dat geweest zijn voor je arme moedertje. Dat ze nou niet eerder bekijken wat de achterliggende reden is. Heel erg vind ik dit. Ik herken er veel in over wat wij meegemaakt hebben met mijn moeder destijds! Sterkte voor haar en voor jullie en veel liefs! Hoop dat ze snel weer wat vrolijker wordt als ze voelt dat het goed gaat! En die Tanja, die moeten ze echt in ere houden!
Ik lees en hoor de laatste tijd alléén maar erg vervelende dingen in de zorg, dat kán geen toeval meer zijn.Onze ooit zo goede zorgsysteem is volledig gedegradeerd. Heel veel sterkte voor je moeder en fijn dat ze nu eindelijk écht kan gaan revalideren. Misschien tóch maar ergens een klacht indienen, het is te gék voor woorden dat artsen tegenwoordig de patient niet eens willen zien !
Hoi Kakel,
Ik werd verdrietig hoe ik dit las en boos.
Wat kunnen het horken zijn om mensen onnodig te laten lijden.
Respect voor de thuisverpleging dat ze volharden dat noem ik hart voor de mens.
Ik wens je moeder een voorspoedig herstel.
Liefs Laura xxx
Een tien met een bos bloemen voor de Thuiszorg @->-
Men zegt altijd “een gelukkige oude dag ” Maar ik zeg: ” niet waar” want oud worden doet zeer. Alle dagen pijn of pijntjes. Men is er nooit vrij van. Dokters zeggen :” tja dat hoort er nu eenmaal bij.
En het is nog erger als men in handen komt van die opgeblazen geleerde
dikkoppen. Die enkel op geld uit zijn en je zo lang aan ’t lijntje houden tot je zelf zegt:” het is genoeg geweest.”
Heel oude mensen zijn over hun vervaldatum heen en daar moet men zijn tijd niet te veel insteken. Wat pilletjes geven en nog eens terugkomen, altijd weer……..
Ja ik ben bitter als het hierover gaat. Ik heb al vele verhalen gehoord en dan wordt je van zelf boos, plus dat wat je zelf meemaakt.
Ik hoop van harte dat de miserie bij je moeder vlug voorbij is.
Het is zo al genoeg geweest ! Maar gelukkig heeft zij nog haar levensgezel en dat scheelt.
Ik snap wel waarom ze het eerst met die schroeven geprobeerd hebben. Is een heel stuk goedkoper dan een nieuwe kunstheup.
Zou de chirurg ook zo geredeneerd hebben als z’n eigen moedertje daar op de operatietafel had gelegen?
Nu zijn ze nog duurder uit, want er moet alsnog een kunstheup in. Plus dubbele revalidatie.
Het is om ziek van te worden. Maar ik heb wel het idee dat het in Belgie stukken beter geregeld is!
Zeker fijn dat m’n ouders elkaar nog hebben, maar m’n vader ziet er ook afgetobd uit. Het gaat allemaal nog maar nèt…
Jammer dat jij ook uit ervaring spreekt.
Lieve groetjes Kakel
Het is toch een wondere wereld he, wat tegenwoordig allemaal kan.
En als ik die schroeven dan zie, ze draaien ze er in, en ze draaien ze er weer uit. Bijzonder.
Sterkte en beterschap voor Oma Kakel..
Bij mijn moeder brak de pin van chirurgisch staal omdat ze een ontsteking over het hoofd hebben gezien. Daarna mocht (lees moest) zij nog 5 dagen met een gebroken been/gebroken pin thuis rondhobbelen alvorens zij opgenomen werd. Het is bij tijd en wijlen triest gesteld met de medemenselijkheid en accuraat werken binnen de zorg.
Triest en treurig. Ik heb nog voorgesteld de verzekering te bellen en het eerste het beste ziekenhuis waar plaats was,
een afspraak voor de nieuwe heupoperatie te plannen, maar dat vonden ze weer eng, want het kon wel een ziekenhuis
ergens op de Veluwe zijn…En m’n moeder maar janken van de pijn.
zo iemand zou je toch door de telefoon heen sleuren zeg.
Ik hoor het de chirurg nog zo tegenmijn vader zeggen…nee meneer, u moet meteen aan de bak. Net 52 dagen coma gelegen na een foutje op de opratietafel.
Je vraagt je af waarom ze voor dat beroep kiezen.
Blij te lezen dat Oma nu beter gaat.
gr Bibje
Hebben artsen zelf wel familie? Dat vraag ik me dan weer af.
Hoe zouden ze het vinden als hun vader/broer/zoon door een foutJE in coma zou raken?
Een lage pijndrempel joh hoe durft die fysio dat te zeggen. Als ik dat zou horen na zo’n verhaal van je moeder dan zou ik zeggen hey ga jij je even rot schamen. Ezelshoedje op en in de hoek drukken die fysio mag hij even over zichzelf na denken. Als hij dat al kan. Wat een ongelooflijke rotopmerking.
Het is gelukkig wel fijn om te lezen dat ze vooruitgaat maar daar moest wel even voor gestreden worden wat een belabberde gezondheidszorg. Pfff
Mijn ouders hebben gewoon teveel respect voor artsen. En ze zijn dan blij dat ik er niet bij was om er iets van te zeggen,
want dat zou weleens ten nadele van mijn moeders gezondheid kunnen gaan…
En ook ten nadele van de fysio zijn gezondheid, hahaha.
Errrg!Heeft uw vrouw misschien een lage pijndrempel? Jammer dat het een telefoongesprek was. Anders had je hem graag even in zijn kruis willen schoppen om zíjn pijngrens te testen. En als hij dan krimpend van pijn op de grond lag, zeggen: ‘O, oma’s pijngrens is toch wat lager’. Maar zulke dingen mogen dan weer niet.
Bedankt voor je reactie, ik knap hier geweldig van op!
Schandalig. Je moet tegenwoordig constant zelf dokteren omdat de kans levensgroot is dat je tegen een slager aanloopt. We zijn overgeleverd aan een stel gekken heb ik wel eens het idee. Sterkte voor je moeder. Hopelijk is ze er nu gauw overheen.
Eerlijk gezegd heeft ze er een trauma aan overgehouden. Ter compensatie boden ze haar in het lustoord een psycholoog aan.
Misschien dat het personeel daar beter gebruik van kan maken, want er ging weer het een en ander mis met mijn moeders medicijnen.
Echt, het houdt gewoon niet op!
Jemig, wet van Murphy zeg. Ik hoop dat het nu snel de goede kant op blijft gaan. Sterkte en beterschap.
Ooooh, wat erg, wat erg! Ik heb hier geen woorden voor. Die Tanja is goud waard. Zo zie je maar dat je overal zelf bovenop moet zitten en achteraan moet gaan (ook al ben je daar lichamelijk niet toe in staat).
Wij snappen wel waarom je ziekenhuispersoneel soms een muilpeer zou willen verkopen…
Wat goed van die verzorgster zeg en ze had gewoon gelijk natuurlijk.
Eigenlijk te gek voor woorden dat je bijna moet vechten om dingen voor elkaar te krijgen. Hoop dat je moeder snel weer opknapt nu want zo tobben en pijn wordt je niet blij van. Beterschap voor haar.
Er zijn nog veel meer dingen misgegaan; ik had er met gemak drie blogs aan kunnen wijden!
Gelukkig gaat het nu langzaam beter met mijn moeder.
Zeg Kakel, je hebt zelf ook een mooie blog :). Je schrijft echt grappig, lol.
Groetjes Karoeza
Welkom Karoeza! TOt ziens, zal ik dan maar zeggen 😉
jeeeeeezus, nog eens staaltje van de belabberde gezondheidszorg in jullie landje
Gelukkig woon ik in België… 😉
Wens oma veel beterschap toe!
Veel Nederlanders wijken naar Belgie uit voor een behandeling.
Ik geef ze geen ongelijk!
Prijs je rijk, Billy 😉
Zo erg hè als artsen niet naar patiënten luisteren. Zakkenwassers. Fijn dat het met je oma beter gaat nu ze haar nieuwe heup heeft. Ik wens haar een goede revalidatie toe.
Ik had de mazzel dat de artsen wel naar mij luisterden.
Een hele opluchting voor je, jij hebt anders ook wat afgetobd!
Ja, wat de gezondheidszorg in dit land betreft, gaan we steeds meer op een derdewereldland lijken. Mensen als Tanja zijn goud waard en verdienen een standbeeld.
Twee zielen, één gedachte.
Olala pijnlijk hoor! En om dan van een lage pijndrempel te spreken… ze moesten zich schamen maar ja ’t kan tegenwoordig allemaal niet snel genoeg gaan hé… Een voorspoedig herstel gewenst voor je moeder @->–
Bedankt voor je lieve bloemetje 😀
Mien god, ongelooflijk wat een ellende. De gezondheidszorg pfffff.
Mensen zoals Tanja, wáár zijn ze gebleven?! Veel beterschap en sterkte gewenst voor (o)ma!
Daardoor belanden dus alle verpleegsters in de Thuiszorg. Omdat ze daar meer voor mensen kunnen betekenen dan in een ziekenhuis,
waar elke patient een nummer is!
Als je toch zelf niet zo doordramt beland je nog op plekken waar je helemaal niet wil zijn. Wat een drama voor dat oude mensje. Ik hoop dat ze snel weer op de been is.
Love As Always
Di Mario
hai Kakeltje,
ach ach… wat een drama…
Ik kreeg er pijn van in m’n heupen toen ik het las.
Dus… je hebt het heel goed en beeldens geschreven.
Ik denk, dat Oma Kakelbont het graag zal lezen, als ze een beetje van de pijn af is…
Geef d’r maar een dikke pakkerd!
En voor jou ook een!
XX, Marlou
Dankje, ik zal mijn moeder een dikke pakkerd van je geven.
Wanneer krijg ik ‘m van jou terug dan?
Fijn weekend, liefs
Kakel
Hier heb je ‘m:
XXXXX
Dagdag!
Tot volgende week…
Marlou
Thanx Marlou, precies op het juiste moment,
een knuffel
Kakel
Hulde voor Tanja van de thuiszorg!Ja je moet tegenwoordig hard brullen voordat je langs al die ‘schildwachten’bent bij de huisarts of ziekenhuis.Dan vinden ze het gek als je maar gelijk 112 belt,ben je sneller geholpen.In het ‘lustoord’waar mijn schoonouders hebben gewoond was het ook geregeld een drama.
Ik wens je moeder beterschap en dat het met de nieuwe heup de goede kant op gaat.
Jammer, hè? Je gaat er naartoe om op te knappen en bij te komen, maar het tegenovergestelde gebeurt ;-(
Vanaf nu gaat het gelukkig voorwaarts!
Ocharme, je mama. Hoop dat het leed nu achter de rug is en het enkel maar vooruit gaat.
Ja, een gezonde dosis assertiviteit is met momenten van groot belang in de gezondheidszorg. Heb ook al eens een grote mond moeten openzetten om eindelijk beweging te krijgen in een zaak. Dat ze me dan als een moeilijke zien zal me worst wezen.
Gelukkig is het in Belgie beter geregeld!
Grrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrr
En nog steeds zijn wij (gemiddeld genomen) niet assertief genoeg om voor onszelf op te komen…..
Er zijn mensen met een bull aan de muur maar eigenlijk moeten ze van een andere bull een paar vette schoppen tegen hun edele delen aanhebben!
Ja, dan vinden sommigen het vreemd dat dergelijk gedrag agressie oproept.
Mijn ouders zijn van de oude generatie: hebben respect voor de mensen die “doorgeleerd” hebben.
Respect moet je verdienen, zeg ik altijd maar. Ze moeten om te beginnen doen waar ze voor betaald worden.
doen waarvoor ze betaald worden…ja oke, maar respect betonen is volgens mij nog belangrijker (en onbetaalbaar)
Dat ik een grote waffel heb is vaak ´handig´ gebleken in het verleden… ben er 9 van de 10x niet trots op maar soms, heel soms, ben ik blij dat ik m heb 😉
Allemachtig, wat een blunders. Je zou ze toch zo voor het gerecht slepen. Heel veel sterkte en beterschap. Laten ze het nu alsjeblieft goed hebben gedaan.
Wat kunnen sommige artsen toch klooien, net of de mensen proefkonijnen zijn 🙁 Gelukkig had Tanja door dat er iets heel erg mis was. Spoedig herstel gewenst voor uw ma. Met een beetje geluk zal ze nu sneller beter worden. Mijn ma heeft ook twee kunstheupen en die revalidatie is bijzonder snel en goed verlopen. Ik duim!
Dankjewel voor het duimen draaien.
Aw, hopelijk snel beter! Wat een verhaal zeg!
Oneindig triest. Het gebeurt veel vaker dan we weten. Ook hier wordt geklunst.Je wordt als je iets vraagt gewoon met een kluitje in het riet gestuurd.Sterkte voor Oma en ook voor allemaal.
Groetjes, Ria
Mijn moeder heeft er een trauma aan over gehouden en zit diep in de put.
Maar sinds de operatie gaat ze met sprongen vooruit. Ze krijgt veel kaarten, en veel bezoek.
We peppen haar op, hoor!
Tja, dat soort lustoorden ken ik wel. Anderhalf jaar revalidatie gehad, en het zette geen zoden aan de dijk.
Het rustoord hier in Goes is geen 5 sterren in ieder geval.
Sterkte voor je Oma en iedereen die om haar geeft.
Anderhalf jaar? Allemachtig, wat voor ongeluk heb jij gehad…
Eigenlijk wil ik het liever niet weten. Ik ben blij dat je “het weer doet.”
Nou ja zeg…… dit is toch niet normaal. Wat een pijn heeft zij gehad zeg! Tanja is een beste en daar mogen er meer van zijn.
Gaven ze ook hun fout toe in plaats alles bij oma te leggen?
Heel veel sterkte en dat ze snel weer te been is!
Lieve groetjes Debby
Wat een pijn zal oma hebben gehad!
Zo’n chirurg, je zou hem toch ……
Wat een betweter! Gelukkig is Tanja verstandiger!
Ik hoop dat oma nu snel aan de beterende hand is!
Sterkte en beterschap voor haar!
Liefs Petr@
Tanja krijgt een flinke bos bloemen, reken daar maar op!
Ow wat een martelgang voor je moeder, wat ontzettend sneu. En wat een lullo van een arts (sorry voor het taalgebruik maar dat is het eerste wat me te binnen schiet). Hoop heel erg dat het nu snel beter met haar zal gaan. Heel veel sterkte voor haar, en natuurlijk ook voor haar omgeving die natuurlijk de pijn niet lichamelijk voelt maar wel in hun hart.
Mijn vader heeft er verdriet van. Maar vanaf nu gaan we vooruit. Ik voel het aan mijn water!
liefs
een snel herstel gewenst voor je moeder
och arme……
wat een marteling zal dat geweest zijn…
mijn moeder heeft tot 3 keer een nieuwe heup gehad,
25 jaar geleden,
mijn god wat een drama’s waren dat,
ik wens jouw moeder een heel snel herstel toe lieverd,
dikke knuffel,
wel doorgeven aan mama hé:-)
xxx
wat een ellende
Zo gaat dat dus als je braaf afwacht en de dokters gelooft, geen mens neemt je nog ernstig. Een lage pijngrens, mijn gat… Veel beterschap voor je moeder! Mijn vader heeft 2 kunstheupen en dat verliep voorspoedig, dus hopelijk gaat het snel vooruit vanaf nu.
Ze maakt snel vorderingen, dus we hebben goede moed.
Dat is goed om horen 🙂