Luidkeels christelijke liederen zingend trekt hij door de straat. De buurt glimlacht: daar heb je dat keurige kereltje weer dat de voering uit zijn keel zingt. Zie die blonde haren en lieve snoet: dat ventje komt ech wel goed terecht.
Na het drinken van een glaasje ranja en het verorberen van een spekkie, voltrekt zich thuis een verandering: hij wil ten strijde trekken. Hij mag dan de trots hebben van een ridder, met een slap speelgoedzwaard is het slecht vechten, dus grijpt hij zijn pistool, en richt het uit op mij: pang, pang, pang! Broertje vindt het van zichzelf ook een rotstreek, maar ik sta nou eenmaal het dichtst bij ‘m in de buurt.
Binnen een poep en een zucht is de woonkamer vergeven van de kruitdampen. Mijn moeder – die ons met een soort derde oog in de gaten houdt – heeft er onmiddellijk genoeg van. Reinheid, rust en regelmaat, staan hoog aangeschreven in haar opvoeding.
‘Ga jij maar buitenspelen,’ zegt ze tegen m’n broertje.
Broertje gespt zijn holster om, zet zijn cowboyhoed op en loopt knallend door het trappenhuis.
‘Zeker weer dat schorriemorrie van boven,’ zeggen de keurige bewoners van ons portiek. Ze snappen niet dat voorbeeldige ouders zulke losgeslagen kinderen kunnen hebben. Alleen omdat broertje een keer de zinken vuilnisemmer op ons balkon in brand heeft gestoken, en met een “geleende” hengel van een buurman is wezen vissen. Hij heeft het beide maar één keertje gedaan, maar heeft het al twintig keer moeten horen. Zó kinderachtig.
Buiten ronselt hij zoveel mogelijk buurjongetjes voor zijn missie. Hij hoopt dat er een vrijwilliger tussen zit die indiaan wil zijn, en bereid is zich neer te laten schieten door zijn klappertjespistool. Mijn broertje is voor niemand bang.
In ieder geval niet overdag.
’s Nachts was een ander verhaal. Dan riep hij angstig in zijn droom: ‘Papa! Ze doet het weer: Mirjam pakt mijn pistool af!’
Zoete herinneringen… Had een drone maar privéopnamen gemaakt.
Zo hoor je dat elke leeftijd zijn charme heeft. Dat oorlogje spelen schijnt er toch in te zitten bij jongens.Nu is het gamen.
Of dat zo goed is betwijfel ik.
Groetjes, Ria
Doet mij denken aan de volgende voordracht:
Kleine Pietje speelde oorlog
met zijn zus je in de gang
met zijn scherpe klappistooltje
maakte hij zin zusje bang
Pietje houd nu op met schieten
hoor je niet wat ik nu zeg
je maakt mij gewoonweg heel erg bang
Wat een leuke voordracht! Ik kende ‘m niet.
Volgens mij ben ik blijven hangen bij: Jantje zag eens pruimen hangen…
Die kleine Pietje toch: zijn zusje bang maken. Ik had een katapult gemaakt en Pietje tegen zijn k*nt geschoten 😉
Woeha, wat mooie herinneringen kun je toch aan vroeger hebben hè?! Ik zie het zo voor me … toen was alles leuker, liever, vrolijker en mooier (dat zal wel niet, maar dat denken we nu eenmaal).
Mijn broer en ik hadden vroeger een zelfgemaakte bolderkar. We hadden altijd ruzie over wie er achter het stuur mocht. Ik kon natuurlijk niet sturen volgens hem, maar als hij achter het stuur zat knalden we zo de stoeprand op … niks niet via de oprit 😉
Ruzie maken met je broer/zus hoort er volgens mij gewoon bij. Je moet toch met iemand ruzie maken!
En als hij/zij thuis woont is dat lekker dichtbij. Je hoefde er bij wijze van spreken de deur niet voor uit.
Eigenlijk werkten de ouders het een beetje in de hand: een bolderkar delen is toch hartstikke onhandig?
Zo’n ding wil je voor jezelf 😀
Verkopen de speelgoedwinkels die dingen tegenwoordig nog? Om een of andere reden lijkt het me dat we tegenwoordig een speelgoedpistool (afgezien van een waterpistool) niet meer gepast vinden voor kinderen…
Ja hoor, speelgoedpistolen zat. Samen met soldatenhelms, tankwagens, geweren, gevechtshelikopters…
Maar denk je niet dat die vecht- en moordpartijen via games een stuk nadeliger zijn dan speelgoedpistolen?
ohhhhhhhhhhhhhhhhhh kakeltje,
wat ben je toch een jongs jongetje geweest:-)
ik herken er veel in 🙂
heerlijk,
xxx
Dus broers en zussen maken ook ruzie…met pistolen nog wel 😉
Nou, meer óm het pistool 😀
Las ik van de week nog een dagboek van mijzelf van toen ik 12 was…over een ruzie met mijn broertje…ik wist al niet eens meer dat we zo gevochten hadden hahaha
Ik deed ook altijd het liefste met de jongens mee en ik was altijd die indiaan 😉
Spelen met poppen of touwtje springen is toch ook helemaal niks!
Wat een fijne herinneringen aan je jeugd samen met je broertje. Ik moest erg lachen om het laatste wat je schreef dat je broer in de nacht droomde en angstig in zijn droom riep dat Mirjam weer zijn pistool afpakte. Arme jongen zou hij er tegenwoordig nog last van hebben? Haha. Heerlijk verhaal.
Van dat dromen wel, maar niet meer over mij 😉
Wat een leuke herinneringen hahaha wij waren met 3 meiden en ken mij er een levendig beeld voor ogen halen 😀
Als je maar niet over het hengelen naar vuurwerk van de buurman begint, anders verander ik tijdelijk mijn achternaam wel 😉
Heej,
je brengt me op een idee!
xxx
Dat is bij ons nog niet aan de orde. Yaron droomt alleen nog maar van auto’s… En natuurlijk wel met zijn knuffel in bed.
Love As Always
Di Mario
Ik heb ook heel weinig van vroeger. Wel foto’s, maar niet echt heel veel. En al zeker geen film of zo. Jammer hoor.
Mooie herinnering dit. Zelfs die heb ik amper.
Heb jij geen mooie herinneringen aan vroegah?
Dat is pas echt erg. En je hebt niets aan die van een ander,
anders had ik er grif een paar van mezelf aan jou gegeven.
Was dat wel een droom, dat pistool afpakken door Mirjam…? Of zei Mirjam dat maar als haar ouders haar er op aan spraken? Gemeen hè?
Leuke terugblik.
Ik bèn ook gemeen 😉
Reken maar dat mijn broertje zijn pistool met hand en tand verdedigde…
Ja, zou je maar een filmpje terug kunnen spoelen om alle dierbare herinneringen nog eens terug te kunnen zien. Maar fijn dat er af en toe weer iets naar boven komt dat je eigenlijk al vergeten was.
Je broertje een beetje plagen dat hij er nachtmerries van kreeg.
Zeker kinderachtig dat hij het keer op keer moest blijven horen.
Wat een mooie jeugdherinnering heb je eraan over gehouden.
Hoe is dat nu met je broertje, plaag je hem nog steeds of zijn de rollen omgedraaid?
Hij kijkt nu op me neer: hij is 13 cm langer dan ik 😉
Maar bang ben ik niet van ‘m. Hartstikke handig juist, zo’n grote broer.
En hij is deksels handig met computers!
Nee hoor, je blijft altijd mijn grote Suz
😀 😀
Oja… zeker weten, ik kan héél jaloers zijn dat mijn kleinkinderen hun hele jeugd op dvd hebben en zou er wat voor óver hebben om van ieder jeugdjaar 10 minuten film te hebben! Ik had óók zo’n “lastig” broertje maar inderdaad daar mocht tóch niemand aankomen natuurlijk!
Haha, zoals je het weer schrijft. Van ieder jeugdjaar vind ik 10 minuten ook wel genoeg.
Zo’n film van jezelf gaat ook snel vervelen, denk ik 😉
Wat ik ook zo gek vind: vroeger vond ik mezelf zo lelijk, maar als ik naar wat oude
foto’s kijk, is het lang niet zo erg als ik het me herinner. Dat ik daar nou járen
onder gebukt gelopen heb: onbegrijpelijk!
Je laatste regels zijn ook zó herkenbaar, wat hád ik een slecht zelfbeeld vroeger en wat is ouder worden op dát gebied fijn!
Tof! Zelf had ik drie broers, kattekwaad dat die uitstaken… dan toch de twee oudste van het stel en omdat ik de oudste van ons vijven was moest ik een oogje in het zeil houden. Geen sinecure en het heeft meer dan eens gebotst maar als het puntje bij paaltje kwam en er al eens echt iets fout liep… mondje dicht en elkaar de hand boven het hoofd houden 😀
Kattenkwaad uithalen en elkaar de hand boven het hoofd houden:
het schept een band voor het leven! Roos is enig kind en dat
vind ik om die reden weleens jammer, maar ik heb niet de indruk
dat ze ongelukkig is 😉
Maar drie broers: jij zult wel gehard zijn!
Jouw broertje , en mijn broertje deden bijna hetzelfde kattenkwaad. Al zitten daar veel verschillende jaren tussen. Toen konden de kinderen nog veilig op straat spelen. En plezier dat ze hadden ! ! Nu, in onze verlichte nieuwe tijd zie je die kinderen niet meer op straat. —–Ik woon in een nogal dicht bevolkte buurt. Maar kijk ik tijdens de vakanties eens naar buiten geen kind te zien, nooit ! !Je verhaal heeft me dat nogmaals doen inzien dat onze kinderen veel moeten missen. Ze worden veel te rap tot kleine–volwassene groot gebracht.Spijtig toch.
Maar je verhaal heeft me toch deugd gedaan Mirjam !;-)
Heerlijk toch, kattenkwaad! Net als boompje klimmen en hutten bouwen. In de stad kon dat alleen in parken.
Ik ben in 1962 geboren en mijn broer twee jaar later. Toen kon je nog spelen op straat: weinig auto’s.
Maar in dichtbevolkte buurten is het een probleem. In Rotterdam hebben ze wel veel speelplaatsen met hoge
hekken eromheen: kan de jeugd voetballen en rolschaatsen. Maar echt op straat spelen is er niet meer bij,
denk ik. Van de jeugd van tegenwoordig zeggen ze: ze weten meer, maar ze kunnen minder. En zo is ’t maar net.
Blij dat je het met plezier gelezen hebt, Tilde 😀
liefs Kakel
ahhhh leukkkkk
dat waren nog eens tijden…. toch?
(waar is ‘bang’ ?)
-x-♥
Lekker mekaar doodschieten en weer opstaan 😉
Bedankt voor je tip; ik heb ’t aangepast.
liefs!
toppppuuurrrrrrr
Ik kan de kruitdampen ruiken 🙂 Indertijd speelden de buurjongens ook met zo’n pistooltjes, heel stoer. Nu vraag ik me wel af of hun nachten ook zo stoer verliepen 😉
Goed dat we onze herinneringen nog hebben (al was ik die eigenlijk vergeten tot ik je verhaal las)want wat gefilmd werd tijdens onze kindertijd (hier toch)waren alleen maar de ‘rustige’ momenten. Joelende kinderen werden niet vereeuwigd op tape 🙂
Dat is het fijnste van herinneringen en van bloggen. Je leest ze bij andere bloggers en zegt dan met een zucht: ja, zo was het bij ons ook 😀
En herinneringen kosten niets, ook zo fijn!
Sweet memory’s, ook de leuke geluiden erbij niet vergeten! Ik hoor ze nog steeds 🙂
Hou op, schei uit, op de camping! Raken we nooit meer kwijt. Gelukkig maar.
Inderdaad jammer dat het nooit is vastgelegd! Mijn broertje was ook zo’n cowboytje, maar ik had het er niet op, dat soort speelgoed. Later ook niet toen onze zoon dit soort wapens voor zijn verjaardag ging vragen, van ons kreeg hij ze niet hoor.
Maar je hebt er een leuk verhaal van gemaakt, een herinnering die je nu hebt vastgelegd!
Voor elk wat wils, Trees 😉
Als meisje vond ik het jammer dat voor vrouwen de dienstplicht niet gold…
Oh grappig, dan was je dus Soldaat Mirjam geworden, dat was wel stoer geweest. Nou ja, jet gekke is dat ik er de laatste jaren wel eens aan denk hoe het zou zijn om met een pistool om te kunnen gaan… Dus of ik wel of niet eens schietlessen zou gaan nemen of zo… Maar ik denk toch niet dat ik het doe hoor!
Nou, ook vanwege dat pistool 😉 Ik zou zo’n ding weleens in mijn handen willen houden.
Niet om er iemand mee neer te schieten. Gewoon een beetje “raggen” met zo’n ding. Kogel erin en weer eruit.
Ik heb al zoveel thrillers/detectives gelezen, ik zou ’t onderhand zelf willen ervaren.
Schietlessen nemen, lijkt me echter heel onverstandig: ik heb ongelukkige handen 😉
Misschien moeten we het op ons lijstje zetten: dingen die we nog willen doen voor we doodgaan…
Ik wil ook nog tractor leren rijden!
Sweet memories Mirjam!
Het had mijn broertje kunnen zijn inclusief blonde krullen en luidkeels zingen op straat!
Groetjes Petr@
Mooi verhaal. Het bracht bij mij ook meteen jeugdherinneringen naar boven. Mijn broer had ook zo’n klapperpistooltje, zo een waar zo’n rood rolletje in kon. Als hij er niet mee speelde pikte ik het altijd snel in. Wat een stoere cowboy was ik dan :-).
Wij hadden zusjes kunnen zijn 😀 Dat pistooltje had een enorme aantrekkingskracht op me.
Gingen we samen naar de winkel om nieuwe rode rolletjes te kopen, maar ermee schieten
mocht ik niet. Heb wel een tijdje met pijl en boog geschoten. Je weet wel, zo’n zelfgemaakt
ding van een tak en een stuk touw. Werkte voor geen meter natuurlijk, maar ’t gaf me
ook een stoer gevoel 😉
Ja, daar zou ik wel een videootje van willen zien.
Fijn om zo lekker terug te mijmeren naar vroegere tijden. Kinderen moeten kind kunnen zijn, en die strenge opvoedingen van vroeger waren ook geen pretje. Jullie hadden het toch goed zo 🙂
Mijn ouders hadden weinig geld te besteden, maar daar hebben
we nooit iets van gevoeld, het waren fijne tijden.
een droom….
maar toen ik je titel zag, moest ik denken aan vorige week hier.
ik woon in een heel slechte buurt, de bekendste van belgie momenteel.
Dan lees je in de krant dat er donderdagavond geschoten is, en als ik erover denk, ik werkte tot kwart voor 10, en reed met mijn fiets naar huis, maar heb gelukkig niks gezien
Oh…dan is het leuke er wel van af. Wat een eng idee dat je daar nou precies op het verkeerde moment langs fietste!
Ik kan me voorstellen dat je achteraf met terugwerkende kracht hebt zitten bibberen.
bibberen is veel gezegd, maar ik was gewoon blij dat ik er niet toevallig langs kwam
O hier schuilt een jeugdtrauma voor je broer achter haha, zijn zus die zijn pistooltje afpikte. Was ook wel heel leuk zo’n klappertjes pistooltje en inderdaad stinken deed het wel.
De herinneringen worden met het jaar mooier 😉
Gouden herinneringen Kakel en inderdaad: waren er van sommige momenten maar opnames gemaakt he? Zo vlieg je elkaar nog in de haren en voordat je het weet is het voorbij!
(Pssst: ‘..is voor niemand bang’ denk ik)
Mijn broertje en ik vochten elkaar de tent uit. Ik weet nog dat we samen op straat een keertje ruzie hadden. Toen kwam er een buurtjongetje die mijn broertje begon te pesten. Nam ik het toch weer op voor mijn broea, maar daarna gingen we weer verder waar we gebleven waren 😉
Bedankt voor de tip: ik heb het woord er meteen ingezet!
Het is beter om te dromen en te fantaseren en de natuur zijn verloop te laten hebben.
wat fijn om te koesteren die herinneringen , ik heb het met plezier gelezen