Morning glory

Geplaatst op door

Schrijfopdracht WE-300 van Plato voor de maand september, met als thema: renovatie. 

Nerveus beent hij langs de kade. Nu het moment van vertrek bijna daar is, heeft hij last van koudwatervrees.

Hij heeft alles zorgvuldig voorbereid: afscheid genomen van zijn collega’s, vrienden, ex en  kinderen. De laatsten had hij een niets-aan-de-hand-jeugd willen geven, maar hij is in gebreke gebleven.

Hij stond al jaren niet meer lachend op en na zijn scheiding is zijn wereldbeeld pas goed gekanteld. Dat eenmaal beseffend,  was het alsof hij tegelijkertijd zowel de bodem van de put, als de uitgang had bereikt. Na alle onzekerheid, stress en angst, hunkert hij naar een nieuw begin.

Rigoureus heeft hij besloten dit platte land te verlaten, en zijn baas verzocht een baan bij een dochteronderneming voor hem in New York te regelen. Hij heeft de huur opgezegd, alles ingepakt en zijn bezittingen in de buik van het schip gereden. Hij heeft speciaal deze overtocht geboekt, omdat hij voldoende tijd wil hebben om afscheid van zijn oude leven te nemen. Een vliegtuig gaat te snel.

Hij ruikt in de lucht de naderende herfst. Zijn herinneringen gaan terug naar de boswandelingen met zijn kinderen, de eikels, de kastanjes, hun gelach… Hij duwt de gedachte weg; het is te pijnlijk aan hen te denken.

Kon hij maar een aanwijzing vinden waardoor hij wat meer vertrouwen in zijn nieuwe leven krijgt. Iets waaraan hij zich kan vastklampen als hij over zes weken bij ochtendgloren in New York zal uitstappen. Ongemakkelijk loopt hij naar de ingang van het imposante schip.
Plots valt zijn oog op de naam van de boot. Met trillende handen pakt hij de papieren voor de overtocht en vouwt ze open. In de papieren staat dezelfde naam als op het schip. Hoe is het mogelijk dat hij eroverheen gekeken heeft? Er is niets wat hem op dit moment gelukkiger kan maken.

52 gedachten over “Morning glory”

  1. Mooi …………!! Een kennis van mij staat op hetzelfde punt, maar zij gaat gewoon met het vliegtuig. Haar heb ik gezegd, dat ze voor ogen moet houden, dat als het haar echt niet bevalt, ze geen looser is als ze besluit terug te komen. Want op elke beslissing in je leven,mag je terug komen.

    Antwoorden ↓

  3. Mooi en invoelend geschreven WE met een happy ending voor hem, maar tegelijkertijd een niet zo happy ending voor hem (en voor zijn kinderen). Tja, het leven is hard soms en moeilijk te verteren.

    Antwoorden ↓

  7. Prachtige WE, maar ook een beetje verdrietig. Zomaar je kinderen achterlaten doe je niet. Daar zit ook weer een verhaal achter.
    Mijn complimenten. Heel mooi geschreven.

    Liefs Frederique

    Antwoorden ↓

  9. Knap geschreven Mirjam.
    Ik voel me er wel een beetje triest door. (Komt ook omdat het me aan de vader van mijn zoon doet denken due nu in Engeland woont).
    En toch heb ik het meerdere keren gelezen.
    Liefs, Narda X

    Antwoorden ↓

  10. Tja, zo gaat het in het echte leven ook, denk ik na ook de laatste reacties gelezen te hebben (wat dan weer het voordeel is als een van de laatsten te reageren): je wilt een bepaalde richting op, maar die is geblokkeerd door omstandigheden, regels en regelingen, en wat dan overblijft is te pijnlijk.
    Dan kies je de weg die op dat moment zich aandient, maar je kunt nog niet zien of je daar dan weer spijt van krijgt. In dit geval is er misschien te gelegener tijd een boot terug…

    Antwoorden ↓

  11. Ik heb hetzelfde gevoel Plato. Een nieuwe weg inslaan dat begrijp ik heel goed, maar zo je kinderen achter te laten, dat kan niet (tenzij het om volwassen kinderen gaat, want dan moet je je eigen pad kunnen volgen, maar niet als ze nog jong zijn:) )

    Maar buiten dat, je schrijft mooi en het leest heel prettig.

    Antwoorden ↓

    • Bedankt voor je uitleg en je compliment 🙂
      Ik begrijp het ook wel. Eerst had ik geschreven dat hij zijn kinderen liever helemaal niet meer zag dan de toegestane 1x per jaar. Dat heb ik weer weggelaten om niet boven de 300 woorden uit te komen. Dat is natuurlijk het vervelende maar tegelijkertijd het fijne van toegestane maximale. Het blijft schrijven, schrappen, herschrijven… en op een gegeven moment denk je: nou, zo moet het maar. Als ik niet gedwongen was me aan die 300 woorden te houden, had het verhaal er iets anders uitgezien. Maar zoals het er nu staat, vind ik het prima.

      Antwoorden ↓

  12. Het zal dus wel Morning Glory heten. Maar van mij had er ook de naam van zijn jongste kind mogen staan zodat hij zich nog zou bedenken. Want deze man is een wegloper, een slappeling die opnieuw wil beginnen en dat doet over de rug van zijn kinderen. Want die kunnen papa nu niet meer bezoeken. Nergens staat immers dat vrouw en kinderen de schuld hebben van zijn toenemende onvrede.
    Een kerel vraagt een scheiding aan en probeert als vrienden uiteen te gaan. Daarnaast laat hij zijn kinderen niet in de steek.
    Goed geschreven WE, Kakel. Maar meegaan met de anderen kan ik niet en doe ik niet. Omdat het onderwerp voor mij zo dichtbij ligt.

    Antwoorden ↓

  13. 🙂 goeiemorgen Kakeltje,
    Marlou bedoelde de morning glory, de haagwinde die bij die rooie flapdrol in de heining groeit:-) die winde heet morning glory, en heus, ze hadden geen mooiere naam kunnen bedenken 🙂 hij is ook prachtig,
    we liepen door de peel te wandelen toen marlou over jou wow vertelde:-) toeval allemaal denk ik in dit geval 🙂

    mooi geschreven, plaat kan tevreden achterover leunen, ik zie de smile al op zijn snoet,:-)

    een dikke knuffel m’n allerzoetste kaakje:-)

    xxx

    Antwoorden ↓

    • Ik heb zo gelachen om je reactie 😀
      Marlou liet me denken dat het een huis was wat zo heet.
      Blijkt het om een haagwinde te gaan. Nou ja, die laatste is beter te betalen dan een huis :-))
      Plaat leunt hier niet zo snel tevreden achterover, Dienlala!
      Hij heeft noten op zijn zang, hoor 😉
      Ik wens jou een goede nacht en je honden lekkere kaakjes…
      Baai baai xxx

      Antwoorden ↓

    • Ik kreeg een mailtje van Dien.
      Ze zei dat het huis geen Morning Glory heette, maar een plantensoort die in een tuin staat.
      Zijn we daar allebei even mooi “ingetrapt.”
      Zo zie je maar: je kan altijd wel ergens om lachen,
      Liefs Marloulou xxx

      Antwoorden ↓

      • oh jeetjepeteetje…
        Nu weet ik het weer: het was een haagwinde, die bij Dien in de tuin tegen de schutting aan staat te sprankelen.
        Een kleur… zo mooi heb je het nog nooit gezien…

        En ik maar denken, dat het om een huis ging.
        Ik zou mijn huis trouwens best wel zo willen noemen!!

        Houdoe!
        Liefs van Marlou

        .

  23. Met een beetje pech hangt hij een flink deel van die 6 weken over de reling te kotsen…..geloof me, dan ben je een compleet nieuw méns als je de wal op mag!
    maar zonder dollen, je hebt er een mooi verhaal van gemaakt!

    Antwoorden ↓

  28. ha die Kakeltje,

    allemachtig, wat een fijn verhaal.
    Je bent helemaal in de huid van die man gekropen.
    En het einde… helemaal goed!
    Want dat is, waarom hij een nieuw leven begint: om elke morgen glorieus te vieren.
    Elke morgen???
    Elke dag!!!

    Dank je wel!
    Dikke pakkerd van Marlou

    .

    Antwoorden ↓

Geef een reactie

Je e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *