Voor de zoveelste keer kijkt Roland op zijn horloge. Hij is hier veel te vroeg naar binnen gegaan. Nerveus veegt hij zijn handen droog aan zijn zakdoek. Ondanks dat de kennismaking vorige week om over naar huis te schrijven was, ziet hij toch tegen deze ontmoeting op. Diep in zijn hart weet hij waarom: hij weet nu wat hij te verliezen heeft.
Wat een heerlijke avond heeft hij met Marloes gehad! Zij heeft alles wat hij in een vrouw bewondert: ze heeft uitstraling en bruist als champagne.
Het is hem een raadsel dat zij uitgerekend hem heeft uitgekozen op de datingsite.
Hij weet zeker dat Marloes niet de goedkeuring van zijn moeder kan wegdragen.
“Je bent nog nooit dronken geweest omdat ik jou zo niet heb opgevoed. Onthoud dat goed! En behoud je kuisheid tot het altaar, mijn zoon!”
Nou, hij zou het best graag voor die tijd een keer willen proberen, denkt hij glunderend.
In gedachten hoort hij het zijn moeder zeggen: “Een meisje uit de stad? Tut-tut-tut.” Daarbij zou ze haar hoofd schudden alsof het om een zwaar vergrijp gaat.
Moet je zien waar zijn godvruchtige gedrag toe geleid heeft: een eenzame, verlegen man op een bank, een voorspelbare baan en een levensgroot gebrek aan lef. Alsof hij al met één been in het graf staat.
Eén dingetje: Marloes heeft een huisdier. Een hond.
Hoe slaat hij zich in hemelsnaam door een ontmoeting met dat beest heen?
Zij heeft al vergoelijkend gezegd: “Zorro is lief maar alleen wat onstuimig.”
Onstuimig…het zal wel weer zo’n ADHD-hond zijn: Aldoor Drentelen, Hijgen en Druk. Hij vindt honden vies. Ze likken aan alles en dan krijg jij een lebber met die tong. Hij gruwt alleen al bij het idee.
Daar is ze!
Zijn hart springt op alsof het naar buiten wil kloppen.
Ze ziet er nog oogstrelender uit dan de vorige keer…
Hij had zich voorgenomen grappig en charmant te zijn maar blijft onfortuinlijk steken in een slechte openingszin.
Marloes schijnt het niet te merken en lacht ontwapenend.
Ze bestellen wat te eten, praten honderduit en ongemerkt glijdt de avond voorbij.
Rond sluitingstijd wenkt Marloes de ober. Tegen Roland zegt ze: ‘Deze keer betaal ik want de vorige keer heb jij betaald. Voortaan doen we om en om. Vind je dat goed? Je wilt toch met me verder, hè?’
Hij is zo overdonderd door haar vraag dat hij alles tegelijk wil zeggen en er van de weeromstuit niets uit krijgt. Het enige waartoe hij in staat is, is suffig ja knikken met zijn hoofd.
‘Goed,’ zegt ze voldaan. ‘En nu gaan we samen naar mijn huis, hè?’
‘Ja, ja…voor een…eh… kop koffie,’ stamelt hij.
‘Wat jij nodig hebt, lieverd, is een flinke borrel.’ Teder omsluit ze zijn hand met de hare.
Hij is finaal van de kaart. Het gaat hem allemaal veel te snel.
Het kan hem niet snel genoeg gaan.
De volgende ochtend loopt Roland als in trance door Marloes’ tuin. Het ochtendlicht lijkt te fel te zijn voor zijn gezicht. Onwennig opent hij het tuinhek en stapt naar buiten. Met een grote hond en een enorme kater.
LIKE. O nee, het is hier geen Feestboek.
Soms hebben zulke mannen daadkrachtige vrouwen nodig.
Haha, vooral die laatste zin, spitsvondig noemen ze dat hè, maar daar ben jij nou eenmaal super in!
Zou zo waar gebeurd kunnen zijn…
Fijne zondag!
Tja honden en katers, ach meestal gaat dat best wel goed. Hopelijk leefden ze allemaal samen nog lang en niet al te ongelukkig.
Ja, in mijn hoofd worden ze samen oud!
Eindelijk eens een happy ending Kakel;-)
Schiet je boek al een klein beetje op?
Liefs, Narda
Oh boy, schrijf ik zo wraakzuchtig?
Mijn boek schiet voor geen meter op en daar zal vanaf vandaag geen verbetering in komen, haha
Liefs Mirjam x
prachtig boeiend geschreven!
wat het personage betreft, volgens mij beland hij van de ene dominante dame (z’n moeder) bij de ander, zo zal hij nooit zichzelf leren zijn, allé k zie dat zo evolueren in mijn fantasie haha
Die Roland toch een kater en ook al goede vriendjes met de hond … En ’s nachts kwam hij waarschijnlijk een poesje tegen
Dat lees je toch niet vaak, lieve Kakeel, dat de jongen er iets van heeft overgehouden. Doorgaans is dat het meisje.
Heerlijk verhaal weer. Deze twee zinnetjes achter elkaar vind ik prachtig: Het gaat hem allemaal veel te snel. Het kan hem niet snel genoeg gaan.
Je laat lezers genieten…
Ik lees bij Mel(o)dy dat het ‘eind goed, al goed’ is geworden, een pak van mijn hart
whaahahhaha ik hoop dat de beste jongen nog héél veel katers zal hebben, en veel wandelingen met de hond en met z’n meisje samen, wat leuk hé kakel, zo’n huisdier dat alles wil likken, enne het is echt niet zo vies hoor, niks zuiverder dan een hondentong zei m’n moeder al altijd,:-)
kind nog aan toe wat een spannende dag
dikke kus,
en knuffels van m’n mannen
xxx
Het hele verhaal is mooi, maar de allerlaatste zin is zoals gewoonlijk weer prachtig!
Jij bent precies druk bezig met nog wat meer verhalen voor het boek in wording hé Kakeltje? Schitterend geschreven alweer, daar bewonder ik je voor hoor! Bovendien weet je het altijd met een vleugje humor te larderen!
zo het baasje, zo de hond, die hond kan alleen maar meevallen
die kater natuurlijk niet :o)
✿ ܓ
een fijne vrijdag en voor straks een leuk weekend gewenst
Zou het tegengevallen zijn, anders heb je toch geen kater:-)
Zal een heel aparte nacht geweest zijn, want die kater komt ergens vandaan.
Zie je nou wel dat een kater en een hond wel samen gaan. En dan hebben we het maar niet over de poes van vannacht.
Love As Always
Di Mario
Ja, alles wat je moet bijhouden vind ik lastig. Ik heb liever elke keer hetzelfde dan om en omgedoe. En zo past er altijd wel iets.
Gezellig om al die reacties te lezen.
Te braaf zijn en te goed luisteren, werken niet in je voordeel Roland.
Een ADHD-hond hij is leuk, voor ons dan. niet voor Roland.
Marloes is niet voor de poes. Hans
En het werd zomer ……..
Roland is een grote jongen geworden!
Maling aan mama en lekker doen wat je zelf wil!
Ik denk dat Roland nog veel katers zal hebben
Ik hoop het wel voor Roland
Mondo cane
opvoeding is soms een dun laagje goedkope vernis
dat breekt
wanneer het hart spreekt
soms ruiken bewierookte normen helemaal niet fris
Lenjef
Ik moest toch even Googelen wat “Mondo Cane” was. Het is me vergeven: de film is uitgebracht in mijn geboortejaar
Het is waar: sommige normen stinken!
Lieve groet
Wat zal zijn moeder ontdaan zijn…
Het zal eens tijd worden, hè?
ze kan en hond en hem baas. Allebei aan het lijntje…
Dat is een goeie!
Wat een mazzelpik
Oei….. Kat en hond?? Als dat maar goed blijft gaan….
Wat een flater sloeg die kater.
liefs, Ria
Gelukkig … het loopt goed af. Ik hoop alleen wel dat hij in trance was, want anders liep hij boven op een toren.
Oeps! Dankje. Ik ga het onmiddellijk veranderen…
Haha, de nacht van zijn leven had hij kunnen hebben en gaat dan bezopen naar bed… Ook een alternatief. Je houdt het wel spannend zo.
Volgens mij hebben ze het heel errug gezellig gehad !Een heerlijk verhaal weer.
Liefs Elisabeth
Zo ging dat nog in de jaren ’50-’60, verkering hebben als dorpeling zijnde, met iemand uit de grote stad….dat kón gewoon niet goed gaan.
Alleen een kater van de drank hè, en niet van Marloes?
Jij hebt heel goed opgelet
lieve groet
Volgens mij heeft hij een nachtje achter de rug die hij niet gauw zal vergeten…….
Ik hoop wel dat de kater niet van de poes kwam …….
Wat een mooie laatste zin!
En ja wel, ze flikt het weer….. lekker vaag zo’n einde… t kan nog alle kanten op
Hij heeft twee borreltjes op, had de nacht van zijn leven en is vrienden geworden met Zorro. Zo goed
<3
Ohhhhhhhhhh pak van mijn ♥
‘Kater’ luidde bij mij een ander belletje
-x-♥
Ze ziet potentie in hem haha… Mooi verhaal en die hond viel dus ook wel mee. Gelukkig dat hij geen ruzie kreeg met zijn kater