De oude koelkast

Geplaatst op door

De telefoon gaat. Het is Bettie; een vage kennis van vroeger die naar Frankrijk is geëmigreerd. Meestal belt ze Greet alleen als ze een klankbord nodig heeft. Ruim een jaar geleden alweer dat ze elkaar voor het laatst gesproken hebben. Bettie weet niet eens dat Nelis chemokuren heeft gehad en sinds een week morsdood is.

Hij was geen fijne man geweest.
Toen ze nog jong was had Greet gehoopt dat het leven hem milder zou stemmen, tot ze begreep dat mensen niet veranderen. Ze had het geaccepteerd, net zoals ze het stoppen van het vieren van hun trouwdag had geaccepteerd. Uitgerekend toen zij een scheiding overwoog, kreeg Nelis slecht nieuws te horen.

Bettie wauwelt aan één stuk door.
Net als Nelis, die zeurde ook onafgebroken. Ook wanneer zij net een goed boek zat te lezen. Goh, denkt Greet verheugd, daar kom ik nu weer aan toe!

Ze hoort een luid gebrom uit de keuken komen. Het is weer eens zover! Ze loopt de keuken in en gaat met haar kont naar de koelkast toe staan. Ze maakt met haar onderlijf een beweging naar voren, gevolgd door een naar achteren, en ramt haar billen keihard tegen het oude kreng. Onmiddellijk stopt het gebrom.
Greet knikt tevreden: ze het apparaat het zwijgen opgelegd. Het wordt tijd dat ding te vervangen en ze heeft er niemands goedkeuring voor nodig!

‘Hoe gaat het met Nelis?’ vraagt Bettie.
Het is alsof Greet wakker wordt geschud. Ze weet dat Bettie geen uitgebreid antwoord verwacht; ze stelt de vraag alleen voor de vorm, ter afronding van het gesprek.
Ze bedankt er voor Bettie te vertellen van de hoed en de rand. Dat ze na het overlijden van Nelis alleen hun naaste familie heeft gebeld, en in plaats van rouwkaarten te versturen een advertentie in de krant heeft geplaatst.
Wat haar betreft spreekt ze Bettie nooit meer! Ze heeft genoeg van haar eenzijdige gesprekken.
Greet kan niet wachten met de rest van haar leven te beginnen.
Haar oog valt op de oude koelkast, en het is alsof op datzelfde moment haar de juiste woorden in de mond worden gelegd.
‘Goed,’ antwoordt ze, en ze hoort de overtuiging en tevredenheid in haar eigen stem. ‘Goed,’ herhaalt ze weer, ‘je hóórt ‘m niet!’

49 gedachten over “De oude koelkast”

  5. Ik heb de laatste jaren wel meegemaakt met een paar vrouwen in mijn kring die hun man verloren. En wat me opviel is dat ze allemaal dingen in huis gingen veranderen.
    Ook bij mensen die het heel goed hadden samen, vond dat zo apart eigenlijk. Mooi verhaal heb je er van gemaakt en denkt dat het helemaal klopt zo.

    Antwoorden ↓

    • Ik kan me wel wat voorstellen bij het veranderen van dingen in je huis.
      In een huwelijk doe je allebei water bij de wijn. Dat vind ik een logisch gevolg.
      Van de vrouwen die ik ken die hun partner verloren hebben, valt me op dat ze veel zelfstandiger geworden zijn.
      Eentje had zelfs nog nooit geld naar wat dan ook overgemaakt. Dan val je wel in een gat ook.
      Lieve groet

      Antwoorden ↓

  6. Jee, het lijkt wel een beetje op het verhaal van de oude buurvrouw hier schuin tegenover ons.
    Getrouwd met een man die niet fijn was voor haar.
    En nu is hij dood, en leeft ze als een prinses. Ze hoort ‘m niet.

    ps:je plug-in weer uit? 😉

    Antwoorden ↓

  7. Zoals hierboven al geschreven hebben de meesten onder ons zo’n Bettie in de kennissenkring… Maar wat de meesten niet kunnen doen is er zo’n schitterend log over schrijven!
    De ijskast doet me dan weer aan mijn moeder denken, die had zo’n ding in de jaren vijftig van vorige eeuw aangeschaft en bij haar overlijden deed dat het nog prima… iets wat je van de moderne ijskasten niet kan zeggen hé Kakeltje?

    Antwoorden ↓

    • Even dacht ik dat je je moeder een ijskast vond, maar gelukkig lag dat aan mij en niet aan jouw schrijven.
      Geen enkel apparaat maken ze meer zoals vroeger! Verder vind ik van vroeger niets beter, hoor 😉

      Antwoorden ↓

  8. Geweldig dit! Ik ga nog veel meer lezen, je bent een welkome afwisseling tijdens mijn nachtdiensten. Zeker als ik Rotterdam (=liefde) voorbij zie komen.

    Antwoorden ↓

    • Welkom Liesbeth. Dankjewel voor je reactie.
      We hebben iets gemeen: onze liefde voor Rotterdam. Grappig!
      Ben jij er geboren en/of woon je er nog steeds?
      Tot blogs,
      groetjes Kakel

      Antwoorden ↓

  11. Geweldig verhaal en herkenbaar…inderdaad vertel je vaak maar de helft. Zeker als men alleen maar voor de vorm vraagt hoe het gaat. (Het gezicht wat men dan overigens trekt als je daarna in meer dan twee zinnen antwoord geeft…heerlijk)

    Antwoorden ↓

  12. ik ken ook zo iemand : om de zoveel maanden staat hij onaangekondigd op een zondagavond aan de deur. Dan praat hij zowat twee uur ononderbroken over onderwerpen die HIJ interessant vindt. Met veel moeite werk ik hem dan weer buiten.

    Antwoorden ↓

  13. Dat is precies wat we met de meeste klaagmiepen en meesters zouden moeten doen. Niet horen. Je verhaal las lekker weg, en ik hoop dat ze maar snel aan een nieuwe koelkast gaat, en een paar echte vrienden en vriendinnen.

    Antwoorden ↓

  17. (K)oude Casanova’s

    een charmante
    adonis
    is geen waarborg op een dolgelukkig leven

    omdat ego gerichtheid
    altijd naar tranen leidt

    wanneer zo’n mannen
    in een spiegel kijken
    zien ze ‘t enige wezen waar ze echt om geven

    Misschien was het vroeger een heel lief en knap brompotje, Mirjam! 🙂
    Lenjef

    Antwoorden ↓

  20. Een oude koelkast vegelijken met een ouwe brombeer, of een ouwe brombeer met een koelkast.
    Hoe dan ook, beide waren schijnbaar koeltjes….. en met gebruiksaanwijzing…..
    😉

    Antwoorden ↓

  21. Kostelijk verhaal. En het is waar, sommige mensen moet je gewoon laten kletsen en zo min mogelijk vertellen over je eigen leven want ze luisteren toch niet, zijn in feite niet in jou geïnteresseerd.

    Antwoorden ↓

  25. Goedemorgen Kakeltje,

    haha… hele goeie! In de ijskast met die hap!
    Ik heb een kennis die net zo is als die Bettie.
    Vreselijk!
    Als ik iets zeg, dan weet zij er altijd over heen te kakelen (ja, sorry!!!)
    als een kip zonder kop… (nogmaals sorry!! Jij hebt wel degelijk een kop!!)

    Ik zoek dan ook zo min mogelijk contact met haar.
    Ze luistert zo slecht, dat ze niets doorheeft… zonde van de tijd!

    Doe ik nu overigens niet precies hetzelfde: meteen met een eigen voorbeeld komen?? Oh jee….

    Daarom dan maar tot slot: Kakeltje, een gaaf verhaal met een goed einde!
    Dagdag…
    groetjes van Marlou

    .

    Antwoorden ↓

    • Vreselijke mensen, die Betties. Ze staan meestal in de klaag-modus en zuigen binnen een half uur je energie op.
      Kakelen is gewoon een werkwoord, hoor!
      Zo ben jij niet, LouLou <3
      Dagdag en heb het fijn!

      Antwoorden ↓

  28. Ach, Bettie doet moeite om contact te houden, ik vermoed dat Greet nooit iets van zich laat horen. Misschien zou dat een signaal moeten zijn, als je een tijdje niets van iemand hoort, dan moet je die maar ook niet meer bellen, dan wordt contact ook niet meer op prijs gesteld.

    Antwoorden ↓

  34. Hij is weer leuk!! En gelijk heeft ze – Bettie was totaal niet geïnteresseerd dus waarom zou ze haar überhaupt iets vertellen?!? Zou ik ook niet doen 😀

    Antwoorden ↓

Geef een reactie

Je e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *