Het leven is een reeks toevalligheden en dit is er een van.
In 1978 had een collega van een oom kaartjes voor een concert van David Bowie. Zelf kon hij die avond niet. Of mijn oom de kaartjes wilde hebben?
Zo toog ik op mijn zestiende met mijn favoriete nicht Sterretje naar Ahoy. Van opwinding werd ik draaierig in mijn maag. Van de beste zanger had ik nog nooit gehoord, maar dat vond ik een detail.
Eenmaal binnen, zittend op de tribune, verstarde ik ter plekke. Als keurig stadskind had ik nimmer zoveel vreemdsoortige types bij elkaar gezien: mensen met hanenkammen, fietskettingen, tatoeages en in leren pakken.
Ik liet me onderdompelen in wat komen ging en het gevolg was verpletterend: het was liefde op het eerste gehoor.
Wel bleek ik een totale beginneling.
‘Wat is dat voor apparaat?’ vroeg ik aan Ster. Het geluid dat Bowie uit een kastje voortbracht leek op dat van een trein.
‘Dat is een synthesizer,’ legde ze uit, ‘daar kan hij elk geluid uithalen wat-ie wil, van een stoomlocomotief tot een fluitketel.’
Ik mompelde instemmend.
Daarna vertelde ze dat onze zanger een glazen oog heeft. Overgehouden aan een vechtpartij op school. Ik slikte alles voor zoete koek.
Na het concert was ik voor eeuwig fan. Ik kocht zijn vinyl en hing posters van hem boven m’n bed. Mijn moeder dreef ik tot wanhoop door zijn naam met balpen op m’n spijkerbroeken te schrijven.
Op school liep ik uit de pas met zijn buttons op mijn jas, want de groepsstandaard was “Grease. ”
Bowie stapte door de jaren heen als een kameleon van de ene muziekstijl over op de andere. Ik ging er gewillig in mee, al heb ik voorkeur voor zijn oude werk. Zijn stem raakt de randjes van mijn ziel en ik herken ‘m uit tienduizenden.
Ik ben naar veel concerten geweest, maar heb nooit overwogen flauw te vallen of een slipje naar z’n hoofd te gooien.
Voor ik Joris leerde kennen, had ik een vriendje dat een pesthekel aan Bowie had. Ik denk dat-ie nu nog nachtmerries krijgt als hij een nummer van ‘m op de radio hoort.
Joris heeft Bowie gewoon geadopteerd. Toen hij in de krant las dat Bowie in Nijmegen zou optreden, stelde hij voor er een uitje van te maken. Lief is nooit hartstochtelijk fan geworden maar zingt de meeste teksten luidkeels mee. Zelfs Roos is besmet. Al vindt ze dat ik de enige ben met “zo’n achterlijke ringtone op mijn mobiel.” En dat is nou precies de bedoeling …
Wat was jouw eerste (pop)concert?
Goed gedaan dat abonnement! Zoiets doe ik niet zo heel snel, want ik wordt al soms een beetje gek van alle nieuwgeplaatste berichten, logjes, reakties… maar natuurlijk zie ik graag dat je mij volgt, haha. En ik, ik doe gewoon mijn best.
Zoals je doet met de logjes, zo moet het ook hoor als je er waarde aan hecht ze sowieso zelf te houden. Het hele digitale gedoe is ècht niet perfect, dat zie je op mijn blog inderdaad, het kan allemaal zo weg zijn. Haperingen, een klein storinkje… Vandaag kondigde mijn zorgverzekering met trots aan dat ik voortaan de polis digitaal krijg. Zijn ze nou helemaal besodemieterd? Ik moet die soms als bewijs laten zien – zul je net zien dat ik vanwege iets met mijn wachtwoord niet op mijn eigen pagina kan; of als ik hem niet-digitaal moet laten zien, dan heb ik geen printer…
Dus ik heb mij daarvoor als eerste afgemeld 🙂
Zo en nu over leuke dingen. Muziek! Ahh David. Vind ik ook geweldig maar dan moet ik wel zeggen, veel van zijn werk. Niet alles. Wel Sound and vision, en Heroes, en Ashes to ashes.. en nog wat. Ik ben heel blij met zijn live dvd van de Reality tour!
Eigenlijk mis ik vooral de soul, of de rock ’n roll in zijn muziek, het is zo echt engels intellectueel… maar verder, ja.
Eens even rekenen, dus we hebben 1990 als basis, plus dat je toen 16 was…. aha dan komen we uit op 1974! Wat een leuke leeftijd, haha 🙂 Maar, ik kan me voorstellen dat het dan indrukwekkend was.
Ehm, diep denken….. dat eerste concert zal Genesis zijn geweest, in hun periode tussen het engels intellectuele en het pop-tijdperk! De lp die toen uit was was And then there were three. Misschien zegt het je wat. Het was in de Groenoordhallen in Leiden, het geluid was daar, nou, niet. Maar het was indrukwekkend en ik verbond er een nacht in een echt hotel aan dat was ook geweldig. En toen ik voor het concert in een turks restaurant had gegeten bleek ik te weinig geld te hebben, en men zei: maak je niet druk. Zucht… wat een tijd.
En het eten was vurukkulluk.
Ehmm.. even stoppen hè.
☼
Wat een verhaal! Daar kun je een heel blog mee vullen ;-))
Je weet behoorlijk wat nummers van Bowie uit je hoofd op te noemen.
Mijn beste vriendin was Genesis-fan. Als ik muziek van die groep hoor, denk ik meteen aan haar.
Ik ben veel naar concerten in Ahoy en de Kuip geweest. Een keer naar het Amsterdam-Bos voor een concert van The Simple Minds. De regen kwam met bakken uit de lucht. Ze traden op in een soort kom in het veld, en dat werd al snel een blubberzooi. Niemand kon er meer uitklimmen. Kwam de brandweer zand storten.
Een optreden van Coldplay zou ik nog weleens willen bijwonen. Wie weet als ze nog eens in Ahoy optreden. Voorlopig wil ik eerst begin volgend jaar naar de Bowie tentoonstelling in Groningen.
Bedankt voor je gezellige reactie!
Lieve groet
Wat kun je toch een lol hebben van die muziek hè. Ondanks openluchtblubberconcerten. Ik bespeur wel een britse rode draad bij je. Bij mij ook, al is er genoeg andere prachtige muziek. Maar kwa concerten waren het dan Genesis; en die twee van Pink Floyd allebei solo, en ook Joan Armatrading. Mooi hoor. O, afgelopen nacht die ene oude knakker van Pink Floyd nog gezien op de engelse tv, was goed!
Ik had nog niet eens verteld dat de mensen van het hotel zeiden, dat Genesis die nacht dáár had gelogeerd. Ik wíl dat wel geloven, maar doe dat niet helemaal, haha. Maar het zou best kunnen, dan waren ze een stuk voordeliger uit dan in het Hilton of zo.
Ik hoop dat dat je nog eens lukt met Coldplay, ik weet het niet…. die expositie is realiseerbaarder denk ik. Leuk, ja!
Groetjes!
Oooo allemaal mooie stukjes! Ik kom op korte termijn bijlezen! Niet nu! Maar wel vast dankjewel voor je bezoekje Mirjam. Ach ja dat is het ook hoor, die leuke kleine weidetjes zijn alleen maar leuk. Ons land is er niet groot mee geworden. Maar prachtig toch, zie je je op dat plekje niet de picknickmand openmaken en misschien een boek, en de tijd vergeten? In de zomer dan.
Ikzelf ben geboren in zo’n omgeving met bossen en de weilanden zijn nooit ver verwijderd van bomen (of andersom). Al zijn ze natuurlijk vaak ook wel groter dan zo’n miniveldje in het bos. Maar dit voelt voor mij het meest vertrouwd, het beslotene van het landschap.
Elke streek heeft natuurlijk zijn eigen karakter en als je er aan gewend bent vind je het vaak ook mooi, gelukkig 🙂 Wat jij beschrijft lijkt mij wel perfekt als je alle steen van de stad wilt ontvluchten, dan màg het ruim en ver zijn. Perfekt geregeld hè.
Ik zag gelukkig mijn gedichten weer in beeld! Maar voordat ik erop vertrouw dat de server dat blijft doen… eerst zien, dan geloven. En anders hebben ze pech en ben ik geen klant meer, het kan heel goed zonder hen hoor. Daarom geen paniek hier 🙂 Ennn…. ik heb natuurlijk alle fotobewerkingen ook in mijn computer, ik raak niks kwijt op deze manier. Heb jij je teksten dan rechtstreeks hier getypt? Want dan zou het wel akelig zijn ja…
Fijne dag! ☼
Hej hej Clemens. Ik schrijf al mijn tekstjes heel ouderwets met pen op papier. Als ik een exemplaar wil bloggen, typ ik het verhaal eerst in Word en pas daarna kopieer en plak ik de tekst. Het is gewoon het idee dat alles ineen zomaar – floepens – weg kan zijn!
Ik heb een abonnement op je via Bloglovin dus ik hoef geen schrijfsels meer van je te missen 😉
Zonnig weekend.