Als tiener maakte ik lijstjes met vriendinnen. Over van alles en nog wat.
Wie je favoriete zanger/popgroep was.
Welke jongen of man je leuk vond,
en welke boeken je graag las.
Maar vooral lijstjes over later.
Wie wil je worden als je groot bent?
Wat voor werk ga je doen?
Met welke man wil je trouwen?
Hoeveel kinderen wil je?
In wat voor huis ga je wonen?
Alle vriendinnen wilden trouwen met een knappe, rijke man á la Robert Redford of Paul Newman die dan advocaat of tandarts was. Een carrière als fotomodel. Een huis met inloopkasten, en een zwembad. En moeder worden van minstens vier kinderen.
Ik wilde met een blonde boer trouwen, dat leek me handig gezien mijn voorliefde voor koeien, paarden, schapen, kippen, honden en ganzen. Zelf ambieerde ik een carrière als dierenarts. Ik wilde een huis met luiken, een jukebox, een Aga-cooker, en een bibliotheek. Met van die hoge kast vol boeken waar ik dan een ladder tegenaan moest zetten. Bij “kinderen” vulde ik een vraagteken in. Dat mocht niet, zeiden mijn vriendinnen, ik speelde vals en móest een getal invullen. ‘Doe maar eentje dan,’ zei ik, ‘maar wel een meisje met rood haar,’ alsof het om een rashond ging die ik ergens kon bestellen.
Van mijn later is “weinig” terecht gekomen.
Zie wat het leven mij gebracht heeft: een volgzame man; een roodharig kind; een dwars konijn en een onstuimige hond. In mijn huishouden is geen kip die naar een boekenkamer kraait. Dierenarts worden was te hoog gegrepen. Waar anderen een knobbel voor exacte vakken hebben, heb ik een deuk. (Ik heb wel papieren gehaald om zelf een dierenasiel of – pension te beginnen en honden te trimmen.) Joris is niet blond en niet bepaald een boer. Gelukkig houdt-ie wel van dieren. Bij een ander in huis of op zijn bord. We wonen niet in een huis met luiken, noch met de gewenste inhoud.
Apart dat juist mijn kinderwens in vervulling is gegaan.
Wat is er van jullie later terechtgekomen?
Tegenwoordig heb ik een denkbeeldige fuck it list. Ik hoef niet meer zo nodig alles. Veel wensen heb ik ook al niet. Nou ja 1 grote : mijn zoon weer zien. Die leeft nog hoor, maar er is veel naar mee aan de hand.
Lijstjes zijn er voornamelijk om boodschappen op te schrijven. Verder niet meer.
Vroeger wou ik verloskundige worden, door fout advies op de middelbare school ging dat niet door. Werd ik moeder wou ik ook altijd.
12 kinderen (kwamen maar tot 7)
Verteller
Schaatser
Boer
Pindakaas
Alleen die laatste is gelukt
Zeven gezonde kinderen…En dat noem jij slecht gelukt??
Goh, lijstjes zijn er eigenlijk om niet gevolgd te worden, want kijk eens welke zegeningen het leven je bracht Kakeltje? Het enige jammere is dat je niet door kon studeren maar: je hebt wel de gave van het schrijven, en dat stond niet op je lijstje hé?
Wat een mooie laatste zin! Schrijven stond idd niet op mijn lijstje.
Ik bedoelde het ook niet als “klacht.” Vroeger had ik een bucketlist, maar daar ben ik mee gestopt. Tegenwoordig heb ik een fuckitlist. Ik hoef helemaal niets meer van mezelf!
Bedankt voor je lieve reactie.
Ik had twee wensen, de eerste wilde ik in hart en nieren “verpleegkundigen” en de tweede was “kleuterjuf”. Helaas kon geen van beide ( we zijn met drie kinderen en in wereld oorlog 2 geboren ) want mijn ouders konden het toen niet betalen.
We hebben wel alle drie mogen studeren, mijn zus en ik voor snit en naad want een meisje moest in de na oorlogsjaren kunnen naaien. Het is wel goed van pas gekomen, maar in mijn hart is het wel blijven sluimeren. Later ben ik eerst als vrijwilliger bij het rode kruis gegaan en zo verder als ziekenzorg en ambulancier. Het naaien bij een haute couture heb ik niet lang vol gehouden (was hecht mijn ding niet) en ben dan 24 jaar onthaalmoeder geweest.
Zo heb ik toch nog een beetje van mijn dromen kunnen waarmaken.
Ik had graag een groot wit huis en vier kinderen. Een (rij)huis heb ik wel, en twee kinderen, maar de onthaalkindjes hebben dat ruimschoots goed gemaakt.
Dieren hebben hier ook altijd centraal geweest en nog. Drie en vier poezen , 16 jaar een cocker spaniël, daar na een rasecht statiën ook 16 jaar, en daarna een husky die op 11en half jaar,( nu tien maand) overleden is.
Drie katten wonen hier nog een Rosse kater , een lapjes kat en een pikzwartje, zelfs haar neusje.
Dankjewel voor je openhartige en uitgebreide reactie.
Je kon niet de opleidingen volgen die je wilde maar je hebt wel degelijk je leven de juiste invulling gegeven. Je hebt je hart gevolgd! Dat vind ik knapper dan dat iemand qua opleiding in een gespreid bedje komt. Je hebt nu voor jezelf een plaats moeten veroveren en dat heb je uitstekend gedaan. Knap, dat je als vrijwilliger bij het rode kruis bent gaan werken. Een onbetaalde baan waar je ongetwijfeld veel voldoening van gehad hebt. En voor iemand die geen “dierenwensen” had, hebben ze een grote rol in je leven gespeeld. Wat me vooral opvalt, is dat je een doorzetter bent!
Lieve groet
Echt lijstjes heb ik volgens mij nooit gemaakt, ik wilde ook dierenarts worden, dat heb ik lang volgehouden (ik had wel een B-brein) tot ik zag hoe hard mijn oudste zus studeerde in de zomer om haar tentamens te halen. En zij studeerde wel af als arts, maar omdat haar man een wetenschapper/onderzoeker in de natuurkunde was is ze dus ondanks het harde studeren geen kinderarts geworden, maar arts bij de GGD . Nou ik dacht stel dat ik ook een man tref die geen dierenarts is, kan ik ook geen eigen praktijk beginnen (dit was in vroeger tijd ook niet zo gewoon als vrouw) Dan heb ik voor niets zo hard gewerkt. Dus ik ben geen dierenarts geworden. Wat man betreft, leek mij een man met donkere krullen, bruine ogen en een stuk langer dan ik wel een leuke keuze. Mijn man was maar iets van 5cm langer dan ik , had blauwe ogen en stijl blond haar. Maar het was wel een lieverd en ik mis hem nog elke dag. Twee kinderen een meisje en een jongen, ja dat is dus wel gelukt. Al met al ben ik best tevreden als ik terug kijk op mijn leven tot nu toe 🙂
Dat je tevreden terugblikt is het belangrijkste. Je hebt qua studie niet gevochten voor wat je waard was, maar hebt er wel een eigen invulling aan gegeven. Ik vind het tof dat je nu vrijwilligerswerk in een asiel doet.
En wat is dat toch met het uiterlijk? Willen dames een blonde man, trouwen ze met een donkere (-: Liefde laat zich niet afdwingen…
Dat je je man nog steeds mist. betekent dat jullie het samen fijn hebben gehad.
Lieve groet
Aaaah! In ieder geval is de beste wens uitgekomen, toch?
Ik wenste vooral beroemd te worden. Als actrice, zangeres of danseres. Zou wel iets te maken hebben gehad met gebrek aan aandacht!
Het is nog niet te laat, Kwan, je kan nog steeds beroemd worden (-: Maar ik denk dat je je plaats met en in je gezin gevonden hebt.
Ik denk nu aan Stef Bos… is dit nu later,….
Ik wilde zoveel bijzonders worden dat ik niks bijzonders ben geworden, ….
Het vrouwtje kwam wel, het huisje ook, het boompje zag ik niet zitten, want een schommel ….. schommelde niet ….
Gelukkig kwam veel liefde van het beestenspul…
En gelukkig ben ik tevreden met het geluk wat mij ten deel viel.
En wat van dat later terecht kwam …. ik zal het je laten weten als het later is. 😉
Geef die wens van je nog een broodje knacks. 😉
Dat is idd een mooie tekst van Stef Bos. Hij heeft ook een heel warme stem.
Klein Orkest heeft er ook een mooi nummer over gemaakt: Later is allang begonnen. Toen dat nummer een hit was, lag een broer van mijn vader in het ziekenhuis. Hij was nog jong en ongeneeslijk ziek. Dat was mijn eerste confrontatie met dat “later” weleens korter kan zijn dan je denkt.
Wanneer is een mens bijzonder? Niet in ieder mens schuilt een Nelson Mandela, maar we kunnen toch groots worden door klein te blijven…
Haha, dat broodje knacks (-:
Lieve groet
ha die Mirjam
ja Celina heeft een mooi plekje in mijn hart
😉 ik liep ze digitaal 😉 maar komende zaterdag de 1ste etappe in het echt
en ik ben ook zeer nieuwsgierig naar de natuur daar , die is zo anders als hier in het Gooi , ik wandel dan namelijk van het strand van Hoek van Holland naar Maasland , en zo etappe voor etappe naar Kleve , steeds de rivieren volgend
geniet de zon
lieve groet
als je maar gelukkig bent 🙂
sommige mensen slagen daar echt in van te verwezenlijken wat ze als kind wilden
maar dan hoor je dat ze nog later dan toch een andere weg kozen
mijn later daar is niks van over haha, nuja niet dat ik daar vaak over dacht, spelen was het belangrijkst toen ik kind was en k dacht dat dat altijd zo zou blijven, k stond daar niet bij stil dat ik ouder zou worden en een job zou doen enz… 🙂
filmster of zo heb ik nooit willen worden, wel schrijfster
wat ik echt wel gewild had maar er de moed niet voor had was naar een arm land trekken en voor de kinderen en mensen gaan zorgen, onderwijs bieden e.d.
maar al had ik er de moed voor gehad k zou het toch niet gedaan hebben omdat ik m’n moeder dat niet wou aandoen van mij maanden, jaren niet te zien 🙂
Toen ik vijf jaar was, kwam Sinterklaas bij V & D. Ik liep naar hem toe en gaf hem een hand. Hij vroeg wat ik later wilde worden. “Zangeres,” zei ik toen. Een zegen voor de mensheid dat ik dat niet geworden ben (-:
Ik hoop niet dat je spijt hebt dat je niet naar het buitenland gegaan bent. Je gedachte was in ieder geval mooi. Misschien was het gemakkelijker geweest om de stap te zetten als je lid was geweest van een kerk. Het siert je dat je uiteindelijk rekening hebt gehouden met je moeder.
Bedankt voor je uitgebreide en eerlijke reactie!
Ik wou tien kinderen…godzijdank is het niet gelukt!
Ingrids tiental (-: (-:
Ik heb er vroeger nooit over nagedacht wat ik wilde worden, je kwam van school en dan moesten er centjes worden verdiend, dus pakte je aan wat je kon krijgen. Later ben ik ook geen piloot of brandweerman geworden, en nu is het te laat hè?
Het schuift per generatie een stap op. Vroeger was het heel wat als je de lagere school kon afmaken. Daarna werd het gebruikelijk ook naar de middelbare school te gaan. En nu is het standaard dat iedereen gaat studeren.
Om nu nog piloot of brandweer te worden, is het te laat. Misschien nog de vrijwillige brandweer? Ik weet niet hoe oud je lichamelijk bent. Je bent in elk geval jong van geest.
Nooit zulke lijstjes gehad, maar ik wilde wel minstens vijf kinderen. Het zijn er drie geworden. Ik ging vanaf de middelbare school naar kantoor, maar had liever iets met planten gaan doen. Dat haal ik nu in op mijn ‘landgoed’ in Frankrijk, haha.
Jij kan inderdaad je hart ophalen met tuinieren in Frankrijk. Dat had je als kind ook niet kunnen vermoeden!
Na de lagere school wilde ik naar de lagere land- en tuinbouwschool voor de bloemistenopleiding. Dat vonden mijn ouders “te laag” want ik kon naar de havo.
Heypoppeldepee…
ja, een lijstje!
Wat zeg ik?
Een lijst!
Ik heb zelfs een 33 lijst. En elke keer als ik één van de wensen gerealiseerd heb verzin ik weer wat nieuw.
Ik heb er ooit over geschreven. We kenden elkaar nog niet denk ik…
http://marlou-praathuis.blogspot.nl/2010/02/de-100-lijst_05.html
Bij de reacties zie ik twee mensen staan, die inmiddels zijn overleden.
Reden te meer om door te gaan met levenswensen!!
Dagdag…
Heb het goed vandaag!
Dikke pakkerd van Marlou
.
Een mooi blog! Ik heb de link gelezen. Er staan prachtige voornemens op. Dat ze schrijft dat ze geheimen wil bewaren, vind ik zo mooi.
Altijd blijven dromen, Marlou. Het maakt het leven mooier en het is goed om doelen na te streven. Ik heb altijd een boek willen schrijven en dat is me gelukt. Had ik niet voor mogelijk gehouden. Ik heb jarenlang een fietslijst gehad. Had ik alle routes, passen en bergen opgeschreven die ik nog wilde rijden. De cvs gooit behoorlijk roet in het eten…
Maar eh…dat jij nog geen kinderboek over Meneer Aap hebt geschreven. Ga daar mee door, joh!
Dikke knuffel
Ik wilde journaliste worden. En ik zou eegens in Frankrijk gaan wonen, net als jij met veel beestjes om me heen.
Drie kinderen leek me wel gezellig.
Wat een man betreft: lang en slank.
Ach, we doen het er maar mee hè?!
Dikke knuf voor jou. X
Journaliste vind ik wel bij je passen, Nar. Je kan goed schrijven.
Ik heb nog een tijdje Nederlands willen studeren. Kind jut me op om het alsnog te gaan doen. Maar die cvs houdt me tegen.
Het is maar goed dat we “vroeger” nog niet wisten wat ons allemaal te wachten stond…
Schrijf nog eens die roman!
Dikke pakkerd xxx
Ben ik weer (-:
Kan ik jou een plezier doen met het boek: “Van kort verhaal naar roman.” Het is geschreven door Inge Schouten en ik heb het gekregen bij mijn abonnement op het tijdschrift Schrijven. Het is nagelnieuw. Ik heb het niet gelezen want een roman schrijven kan ik niet… Laat het me maar even!
Kus
toen ik jong was wilde ik schilderes worden, ik was heel goed op de kunstacademie, en schilderde borden op vraag, (met vliegerkesverf)
maar toen moest ik verder, end at was laat, en ik mocht niet van mijn ouders zo ver alleen als meisje daar naartoe, en ze hadden geen auto.
Dan maar gewoon naar school en een beroep leren
Wat zonde, Lutje! Het leest alsof je liefste wens niet in vervulling is gegaan. Als je wilt kun je alsnog een opleiding in de schilderkunst volgen. Vrije universiteiten hebben daar een groot aanbod in. Je hoeft er je werk niet van te maken; doe het voor je plezier!
ik volg wat ik graag doe nu, natuurlijk, maar schilderen lukt me niet meer zoals toen, zelfs mijn tekeningen vindt ik niet mooi meer.
Ik heb al zoveel avondschool gevolgd, ik ben ook al gaan kijken in de kunstacademie maar…nee
Wat een leuk logje.. Lijstjes had ik niey, wel idealen. Ik wilde stewardess worden, toen kapster. Dat heb ik weg uitgeoefend in mijn vrije tijd. Nooit geleerd, maar altijd geknipt, gewatergolfd en gepermanent. Was toch leuk. Kinderen wilde ik wel, 2 gekregen, schatten zijn het, heel blij mee. Achteraf had ik graag willen studeren, Nederlands of kunstgeschiedenis. Niet gebeurd, wel heel veel verschillende cursussen gevolgd en mezelf heel.veel.op.computergebied geleerd.
Ach.. Uitstippelen kun je he leven niet.
Oh ja, ik wilde graag met een boer trouwen. Heb zoveel streekromans gelezen vroeger, ik waande me vaak de hp.
Het is me nu wel gelukt. Ik heb een relatie met een boerenzoon whahaha!
Nederlands heb ik ook nog een tijd willen studeren. Maar ik dacht altijd dat je dan voor de klas moest gaan staan en dat wilde ik de kinderen niet aan doen. Gek, ik wilde wel boerin worden maar streekromans lezen vond ik een straf. Ja, ja, Trees, jij hebt je boerenzoon (-:
Hallo!
Een boerenzoon, die toevallig wel 8 jaar lang boer is geweest.
Wat een prachtig beroep toen.
Wat een enorme berg werk.
Wat een armoede!
Ik krijg nóg meer bewondering voor je…
Lieve groet
Nou, ben ik nu dus toch echt samen met een echte boer!
Heel blij mee 🙂
‘Gelukkig houdt-ie wel van dieren. Bij een ander in huis of op zijn bord.’ Hahaha. Ik maakte vooral lijstjes van jongens die ik leuk vond, of eigenlijk meer een top 10. Met de nummer één ben ik nu getrouwd 🙂 :-).
Op de Engelse bank waar ik werkte, werden ook lijstjes gemaakt. Een mannen (en vrouwen) top 10. Wat hebben we gelachen (-:
Tof dat je met de nummer één getrouwd bent. Voor mij geldt hetzelfde, haha. Joris en ik zijn een bankstel.
In de brugklas werd ons gevraagd wat wij wilden worden. ‘Vader’, antwoordde ik. En dat is gelukt! Verder heb ik hier een summier overzicht van wat ik zoal bereikt heb in mijn leven: http://terrebel.blogspot.nl/2016/03/een-gelukkige-oude-dag.html
Dat blog heb ik pas nog van je gelezen (-: Wat lief dat je “vader” invulde. Dat is heel bijzonder. Piloot en brandweer lag immers meer voor de hand.
Onze levensweg is er een met (val)kuilen, stenen en veel bochten. Soms met een zijweg en heel af en toe moeten we terug naar “af.” Maar opgeven doen we niet!
dank je voor de mooie en lieve reactie
niet te lang aan me denken hoor , stel dat je hoofdpijn krijgt , ach kan je altijd nog gaan wandelen 🙂
slaap wel
Wensen
als jonge belhamel had ik geen speciale wensen
tenzij misschien
maar dát kon men aan mij niet zien
dat ik onzichtbaar was voor vervelende mensen
Lenjef 🙂
Dat was wel een bijzondere wens, Lenjef, maar ook een droevige. Jij hebt ook een fantasierijke geest om zoiets te bedenken. Ik heb me op school laten wegpesten, wenste dat ik sterk was en vervelende kinderen een mep kon geven, maar onzichtbaar worden, is nooit in me opgekomen.
Lieve groet
Ik was vroeger nooit zo bezig met later, en nog steeds niet.
Ik was alleen, ben alleen en blijf alleen. En zeer gelukkig.
Je bent de eerste die letterlijk schrijft dat hij zeer gelukkig is. Houden zo, Rene!
Haha lijstjes. Ik heb mooie lijstjes van hout , zilver, metaal en plastic en allemaal dragen ze een inhoud van verleden, liefde en heden.
Op de keukentafel ligt een kladblok waarop elke dag het boodschappenlijstje wordt aangevuld en waarop meteen bij thuiskomst de vergeten boodschap, juist datgene wat het hardst nodig is, als eerste weer op het lijstje komt.
Lief groetje, Ria
Ik heb ook een zwak voor fotolijstjes maar het is nooit in me opgekomen om de inhoud te zien als een lijstje van verleden, heden en liefde (-:
Boodschappenlijstjes laat ik meestal thuis op tafel liggen…
Lieve groet
in de fotolijstjes zitten dierbare overledenen, kinderen en kleinkinderen en alle liefde ik mocht ontvangen en geven.
Liefs, Ria
Ik had geen lijstjes, nog steeds niet. Ik wilde graag geschiedenis studeren tot ik me realiseerde dat ik dan waarschijnlijk leraar zou worden op een middelbare school, bepaald niet mijn ideaal. Verder wilde ik vooral een leuke baan die genoeg verdiende om leuke dingen te kunnen doen. Over de rest, huisje boompje beestje, heb ik nooit erg nagedacht.
Datzelfde had ik met Nederlands! Wilde ik ook graag studeren maar voor de klas staan was duidelijk geen optie. Je zou voor je plezier een schriftelijke cursus geschiedenis kunnen volgen. Maar inmiddels heeft je liefhebberij voor treinen het van geschiedenis gewonnen, denk ik.
Ik wilde een leuke, lieve vrouw met schatten van kinderen… en dat is gelukt. Moet wel zeggen…. ik had het qua uiterlijk wel anders bedacht… ik blonder zeg maar… Maar dit is tien keer beter.
Love As Always
Di Mario
Je kan beter iets aan je haarkleur willen veranderen dan aan je vrouw en kinderen. Nee, dat laatste is in jouw geval echt onmógelijk (-:
Lieve groet
Geen lijstjes of carriere wensen wel geboren op deze dag.
Ik kon niet zo goed leren en heb slechts 3 jaar ulo en 1 jaar huishoudschool, nog georienteerd op de detailschool -geen idee hoe dat nu heet- naar een opleiding etaleuse maar werken leek me leuker. Uiteindelijk heb ik ruim 40 jaren kantoor/administratief werk gedaan en de laatste jaren lay-out werk, dat kwam toch beetje in de richting van zaken mooi neerzetten zoals een etaleuse ook doet. Ik vind het achteraf jammer dat ik toen niet in de grafische richting ben gegaan.
Ik zou wel graag met een schipper zijn getrouwd of zo, een leven op het water zag ik wel zitten. Van water hou ik nog steeds en woon vlakbij de Oosterschelde die ik graag elke dag zie.
Alsnog gefeliciteerd met je verjaardag. Ik wens je een gezond en voorspoedig nieuw levensjaar.
Mijn broer heeft op het LEAO gezeten, de detailhandelschool. Daarna kon hij verschillende richtingen uit. Bestond die school in jouw tijd al? Van het grafisch lyceum had ik in mijn tijd niet gehoord. Dat zegt niets, natuurlijk.
Toch heb je het vak wel in je vingers gehad, want je ging moeiteloos met de tijd mee door lay-outwerk te doen. Het voelt toch een beetje als een gemiste kans, hè?
Vlak bij de Oosterschelde wonen klinkt heel mooi!
Lieve groet en bedankt voor je uitgebreide en openhartige reactie.
Ik wilde analist worden.. Maar bleek allergisch voor heel veel chemische stofjes dus ik mocht mij al laten omscholen voordat ik geschoold was. Omdat ik lezen leuk vond werd ik bibliothecaresse. Eigenlijk wilde ik documentalist worden maar ja, dan moest je wel met computers om kunnen gaan en dat kon ik niet. Ik werk nu als ICT-er in een ziekenhuis. De ironie..
Wat een kronkels heeft je levenspad gemaakt (-: En uiteindelijk kom je toch terecht waar je terecht moet komen…
Je verdiept je nu in de voedingsleer. Wie weet wat hierna komt.
Bedankt voor je openhartige reactie.
Lieve groet
lijstjes heb ik nooit gemaakt, ik droomde wel van de toekomst en beoefen dan ook een vak dat er toen nog niet was. De ICT was nog niet uitgevonden. Ik behoorde bij de allereerste lichting die procestechniek kon studeren, maar ben 12 jaar terug op mijn 50ste, ook geslaagd voor mijn HBO informatica. Ik heb mijn dromen waargemaakt en ben daar nog steeds mee bezig.
Hartstikke goed van je, Sjoerd. De meeste mensen kakken in zodra ze de middelbare leeftijd hebben bereikt, maar jij laat zien dat het anders kan!
In een blad las ik eens een interview met een man van in de tachtig. Hij was begonnen met een opleiding aan de universiteit. Dat hield ‘m jong, zei hij.
Oh, ik ben nooit een planner geweest. Zit héél hard te verzinnen maar zou het echt niet weten.
Ik deed ook maar wat (-:
ik wou missionaris worden, arme kindertjes helpen in Afrika
Kwam ook niks van terecht… 😀
Toch heb ik de indruk dat je héél goed terecht gekomen bent. Jij geniet echt van het leven!
zo’n lijstje heb ik nooit gehad.
Ik leefde toen al van dag tot dag met “we zien wel” gevoel.
Achteraf kan je dan nooit teleurgesteld zijn.
Ik ben ook niet teleurgesteld want eigenlijk deed ik maar wat…
Vroeger maakte ik geen lijstjes.
Nu wordt het tijd om gelukslijstjes te maken voor tot en na mijn pensioen.
Vriendelijke groet,
Nooit je dromen opgeven, Rob!
Lieve groet
Nee nooit lijstjes gemaakt, althans niét voor ik getrouwd was want daarna schreef ik inderdaad wel eens op wat we allemaal graag wilden. Dat briefje kwam dan jaren later weer eens boven water en dan was het wonderlijk wat er al uitgekomen was van onze grote wensen.
Bijna eng om te lezen hoe je wensen uitgekomen zijn. Maar wel heel leuk eng!
Ik zei altijd: ik trouw niet voor ik 30 ben. En het is nog uitgekomen ook. Stom toeval, denk ik, want ik trouwde op mijn 30ste.
Ik had niet van die lijstjes, was ook niet de gewoonte hier bij ons van zo lijstjes aan te leggen.
Ik heb wel altijd gezegd dat ik verpleegster wilde worden, ben het niet geworden maar werk wel als secretaresse bij een cardioloog.
Wat je foto betreft : zo’n huisje zie ik wel zitten … hier is het een beetje anders geworden.
Ik heb me ook nooit iets van het lijstje aangetrokken. Eigenlijk deed ik maar wat. Nederlands studeren heeft me ook altijd getrokken.
Waanzinnige foto, hè? Ach…dromen zijn ook fijn.
Liefs
Wat leuk Kakel hihi
Nou ik had geen lijstje de ene keer wilde ik politie worden de andere keer ook iets met dieren en tot slot automonteur.
Het laatste is enigzins in de buurt gekomen ik heb enkele jaren bij Nedcar in de montage gewerkt.
Lieve groet Laura
Wat stoer om automonteur te worden! Dat is wel een blog waard, Laura (-:
Nou automonteur is teveel gezegd. Ik heb stoelen /achterbanken erin gezet, spoilers bevestigd, lijsten etc..
Ik vind dat je dat manmoedig gedaan hebt!
Natuurlijk maakten wij ook lijstjes, maar ik was nogal praktisch en nuchter. Van filmsterren droomde ik niet. Ik wist zeker dat ik een gezin wilde en een man waarmee ik goed kon praten en samen in een deuk liggen. Hij moest donker haar hebben en bruine ogen. In onze blonde, blauwogige familie kwam dat namelijk niet voor. Minstens 3 kinderen en veel huisdieren. Qua werk had ik niet veel ambitie. Thuismoeder leek mij prima, eventueel op een boerderij of met wat schrijfwerk erbij. Rijk of beroemd wilde ik per se NIET zijn.
En kijk eens aan: manlief is al 45 aan mijn zij, we hebben 4 kinderen gekregen en heel veel huisdieren gehad in de loop van de jaren. Nee, hij heeft geen bruine ogen en intussen is hij grijs, dus het donkerblonde is nauwelijks meer te zien.
Ik ben helemaal happy.
Oeps, woordje vergeten …
Ondanks dat je praktisch en nuchter bent, zijn er toch behoorlijk wat wensen van je in vervulling gedaan. Het mooie is dat je het waardeert!
Bedankt voor je uitgebreide beschrijving.
Liefs
Jouw lijstje is wel realistischer dan die van de andere.
Zo te lezen ben je goed terecht gekomen, toch is je droom een beetje uitgekomen.
Beter een beetje dan een nachtmerrie. Hans
Het lijstje was meer een geintje dat een serieuze levensplanning. Ik ben heel tevreden met mijn leven.
Lieve groet
Dat had ik wel begrepen, meiden onder elkaar, net als jongens onder elkaar maken toekomst plannen en dromen daar over. Hans
Een zielsverwant als man al had ik wel een lichte voorkeur voor donkerharigen (wordt ook grijs) en donkere ogen (die zijn ook grijs).
Ik heb twee kinderen (in overleg met mijn ex die geen zielsverwant was, blond en blauwe ogen had) maar had liever een hele schare gehad.
Wat ik wou worden? Schrijfster wilde ik worden. Ik werd zelfstandige en ik ben altijd tevreden geweest met die keuze. Nu doe ik wat met boeken erbij en daar ben ik ook nog altijd dubbel tevreden over die dubbele keuze.
Verschillende mensen adviseerden mij om dierenartsassistente te worden maar daar had ik geen zin in. Ik wilde eigen baas worden.
Uiteindelijk ben ik dat 10 jaar geweest en ik vond het heerlijk.
Ben je iets met schrijven gaan doen?
Bloggen.
Over al die jaren dat ik geen tijd heb, waren er personages bij de vleet, waar ik hele verhalen rond weefde.
Nu ik tijd heb, zijn ze verdwenen. En als ik ze neerschrijf uit mijn herinnering doen ze kunstmatig aan.
Ik heb er me bij neergelegd dat ik nooit schrijfster zal worden.
Wat je wel zou kunnen doen, is een boek laten maken van je blog. Er zijn verschillende sites die dat aanbieden.
Kijk eens bij FreeMusketeers, blog2print, en Lulu.com.
nee geen lijstje, maar wel dromen, met een boer trouwen,kinderen, kleinkinderen, geen hond, wel een poes buitenaf ,maar eerst bij de politie. voorliefde voor c.anada.
Wel een boer, en kinderen. Verhuisd naar mijn land van voorliefde, kinderen en kleinkinderen., een zie ik nietmet kids omdat ik/wij niet doen wat hij wil.
Op dit moment geen hond en geen kat. Voor katten een allergie. Niet bij de politie omdat dat hel-le-maal niks is voor meisjes(toen, volgens ouders, vreesde ik voor).
Maar het is nog altijd mijn favoriete job of de army( maar zoonlief doet dat als beroeps en wordt iig gesupport door ons en voornamelijk door mij).
Nu woonachtig in dorp, met wens om ooit nog eens buitenaf te wonen en schapen te hebben die ook op het lijstje stondenen in holland ook hadden.
Of, een huisje als littletownontheprairie, i love it. lekker jagen en houtkachel!!
Groet, Wilma
Ik wilde op judo maar dat mocht niet; dat was voor jongens. Daar begreep ik echt he-le-maal niets van. Maar dat was natuurlijk een hobby of sport, jij hebt het over een baan. Stom dat je niet bij de politie mocht. Ze moeten kijken naar hoe iemand zich inzet of waar zijn talenten liggen en niet naar wat voor geslacht er tussen de benen zit. Werken bij de politie is helaas geen schriftelijke cursus…
Op onze vakantie in Noorwegen kwamen we verschillende keren een trekkershut tegen. De sleutel hing gewoon aan een spijker boven de deur. Echt, van die hut werd ik helemaal gelukkig. Alles wat nodig was, zat er in. Zo’n hutje midden in de polder en ik ben gelukkig.Ik wens je dat huisje op de prairie toe!
Lieve groet ♥
lijstjes pppffftt van vroeger zeg je , weet je wel hoe lang dat geleden is
ik wilde boer worden , moet je nagaan , geboren op de rand van de Jordaan
is niet helemaal gelukt , maar ik was vee verzorgen tot begin 1979
wilde wel trouwen ook met Marga , is er niet van gekomen maar ja we waren 13 geloof ik
en na vele liefdes , waarvan 1 echt serieus ben ik nog steeds vrijgezellig , en bij mijn weten lopen er geen kinderen op deze aardkloot van mij 🙂
De lijstjes maakten we meer voor ons plezier, en waren niet bedoeld als serieuze leidraad.
Ik deed eigenlijk ook maar wat (-: Achteraf is het leuk om terug te kijken naar welke keuzes je hebt gemaakt.
Soms pakte een spontane sprong in het diepe goed uit en viel een weloverwogen keuze tegen.
Fijn dat je tevreden bent met je vrij gezellige leven.
Lieve groet
ja als je terug kijkt en dat doe je als er reunies komen 🙂
ik zal wat in het diepe zijn gesprongen 🙂
ja ik ben tevreden met hoor
maar soms denk je , stel
wens je een goede nachtrust
lieve groet
Die lijstjes zetten wij als kind om in een plakboek: dát huis, díe auto, zo’n partner,…
Mijn vurigste wens was in die jaren om later altijd buiten te kunnen blijven spelen. Et voilà: in zekere zin is dat ook wat ik nu doe om den brode.
Heb je dat plakboek nog, Menck? Klinkt als Pippi Langkous om altijd buiten te willen blijven spelen. En het is je nog gelukt ook!
Leuk zo’n lijstje, zelf heb ik er nooit een gehad, ik ben meer van ‘we zien het wel’ en ik moet zeggen dat ik aardig goed terecht ben gekomen.
leuke baan, getrouwd, twee zonen en dat is al een flinke dosis geluk, niet iedereen komt de ware tegen, krijgt kinderen bij een kinderwens en gaat het financieel ook goed. geen lijstje maken betekent ook; niet teleurgesteld zijn door misschien te hoge verwachtingen 🙂
Groetjes,
Sonja
Welkom Sonja en bedankt voor je reactie!
Het lijstje was ook meer als grap bedoeld, niet als serieuze richtlijn wat ik wilde bereiken. Ik deed – net als jij – ook maar wat en ik ben zeker tevreden!
Groetjes en tot blogs (-:
Grappig als ik dit en de reacties lees .Lijstjes maken deed ik nooit en ik had geen grote ” eisen ” Wat een vak betreft had ik geen keus want ik werd op mijn 15e in een fabriek geplant en moest mijn hele loon afgeven en kreeg 10 gulden zakgeld .Ik wilde gewoon een lieve man en het liefs twee kinderen een jongen en een meisje een leuk huisje een hond en een kat .Een beetje gezellig leven met familie en vrienden en later kleinkinderen .Het meeste is er gekomen ,die lieve man kinderen en kleinkinderen ,maar er is niet over gebleven .We zijn met ons drietjes best een eenheid Man Dochter en ik dus en daar ben ik blij mee ,maar toch is het heel anders dan ik gehoopt had .En nee ik ben niet verbitterd ,het is nu eenmaal zo gelopen
Liefs Elisabeth
Het leven is best maakbaar maar zonder geluk en/of toeval redt een mens het niet.
Toch mooi dat je tevreden bent over wat je graag wilde. En je waardeert het nog ook!
Lieve groet
Goh, ja, vroeger had ook ik lijstjes. Met inderdaad mijn favo popgroep (the Osmonds en the Rubettes, ai, wat een smaak). Ik wilde sowieso trouwen, en kinderen wilde ik ook. Dierenarts wilde ik nooit worden, ik zag bij mijn vader hoe hard en vaak hij moest werken. Verder weet ik eigenlijk niet meer wat er zoal opstond. Stof tot nadenken genoeg dus.
Boven op zolder heb ik tig dagboeken liggen maar ik heb er nooit meer in gekeken. Wie weet vind ik daar wat lijstjes in terug. Maar eerlijk gezegd deed ik weinig met de lijstjes. Ik rommelde maar wat aan maar nooit met mannen (-: Ja, het is zoals het is. En het is fijn als je tevreden kunt zijn met wat je hebt.
🙂 een blogpost die bij mij gelijk een glimlach oproept, zo eentje van oor tot oor….
Tuulk, maakte ik die lijstjes ook ….. mijn man moest of op Omar Sharif lijken of op Dick van Dyke
Ik wilde een elftal aan kinderen…. en een grote boerderij waar ik dan dieren kon opvangen die niemand meer wilde… Daarnaast wilde ik het theatervak in en in die boerderij zou ik dan ook een studio aanleggen met grote spiegels en een discovloer natuurlijk… volgens iedereen kon je daar geen droog brood mee verdienen… dus die boerderij kwam wel goed van pas als ik dierenarts geworden was… en daarmee het geld verdiende om dat aan te schaffen wat ik nodig had voor mijn theaterdroom….
Helaas brachten zowel mijn gebrek aan cijfermatige kundigheden, conservatieve ouders als Moeder Natuur daar een totale ommekeer in aan…
Manlief lijkt in de verste verte niet op de 2 heren van mijn jeugddromen… ik mocht GodZijDank 2 kinderen behouden… de boerderij is er nog steeds niet…. een (mini-)veestapel wel met afgedankte en logeedieren… waar hij overigens ook aardig de rem op houdt om te voorkomen dat ons huis zal uitpuilen …
Tja…totaal anders dan ik ooit hoopte (me stiekem voorstelde) maar ach… ik klaag niet, heb het goed, elke dag eten op het bord, een bed en een dak boven mijn hoofd en het volste vertrouwen in de wetenschap dat ik mensen om mee heen heb die er altijd voor me zijn, me onvoorwaardelijk lief hebben…. ondanks alles zie ik mezelf 9 vd 10x als een ‘schathemeltjerijk’ mens.
-x-♥
Omar Sjarif, haha (-: Dick van Dyke moest ik googelen. Hopelijk schiet je me nu niet neer (-:
Een elftal aan kinderen…het was je helaas niet gegund. Wel heel wrang om dan zoveel ellende mee te maken.
Jouw gebroken rug heeft je veel ontnomen, maar je kijkt niet verbitterd achterom. Ik zie het nut er ook niet van in, van had ik dit of had ik dat maar gedaan.
Bij ons thuis werd studeren niet gestimuleerd. Je deed het hoogst haalbare (havo) en daarna ging je werken. Studeren was niet voor arbeiders weggelegd, werd er gezegd. Maar ik heb er zelf nog wat van gemaakt (-: Tegen de verdrukking in en daar ben ik trots op. Dat geeft ook een rijk gevoel.
Dikke knuffel
Jou neerschieten? Ben je gek, ik kijk wel link uit, kwil geen kwaaie rooie en consorten achter me aan ;-P
Ach ja, ieder huisje zijn kruisje… en nee, waarom zou ik? Dan sta ik het immers toe ook mijn heden te verpesten en me blind te maken voor alles dat er NU is en zo de moeite waard is.. het daarvan genieten verdien ik en gun ik mezelf dus ook 😉
Nee klopt, studeren mocht ik ook niet, ik was vrouw in worden dus zou toch het huishouden gaan doen en voor de kinderen zorgen, dat kon prima zonder opleiding en diploma’s… grrrrr
Die verdrukking heb inderdaad ook zo gauw mogelijk van me afgeschud, woonde niet voor niets op mijn 16e al op kamers… En mijn woord van toen heb ik gestand gedaan, geen man die de typische mannenrol in et huis op zich neemt.
KNUFFEEEL