Havo-4 en 5 deed ik op CSG Henegouwerplein in Rotterdam. Op mijn spijkerbroek schreef ik met balpen “David Bowie.” Op mijn jas hingen buttons met teksten als: “Laat de rijken de crisis betalen” en “no Grease please.” Over mijn jas droeg ik een Arafatsjaal.
Het was 1980. Het jaar waarin ik slaagde voor mijn examen.
Niemand was zo goed in spijbelen als m’n vriendin Hanneke. In de kroeg ging ze steevast met klasgenoten zitten klaverjassen.
Mijn specialiteit was slap ouwehoeren en vliegtuigjes vouwen van servetten. Ik bestelde koffie, at de door mijn vader gesmeerde boterhammen en rookte sjekkies.
Achteroverleunen was er niet bij. Op de momenten dat je hem het minst verwachtte, verscheen de conciërge – meneer Tak – in de deuropening.
Dan waren er weer leraren bij hem wezen klagen: Ik mis er vijf!’ ‘Ik mis er drie!’
Waarna Tak zijn alpinopet opzette, zijn stofjas verwisselde voor zijn duffel en linea recta naar café Henegouwe liep.
Hoe hij het wist zal altijd een raadsel blijven, maar zodra hij de kroeg binnenstapte, riep-ie: ‘Meekomen! Jij, jij en jij; jullie hebben geschiedenis. Jij hebt Frans, jij ook. En van jou weet ik het niet maar je komt ook maar mee.’
‘Ik heb niets,’ zei ik naar waarheid, ‘ik heb een tussenuur.’
Iedereen was in een oogwenk verdwenen.
Ik bleef achter, gooide wat geld in de jukebox en toetste “Take me to the matador” in.
Het was toen dat Adam – de bartender; een stokoude man van veertig – een aanval van melancholie kreeg en me vertelde hoeveel geluk hij in zijn leven had gehad.
‘In mijn tijd bestond spijbelen nog niet. Je deed gewoon maar wat.’ Hij trok zijn trui strak over zijn voorspoedig ontwikkelde buik en tapte voor zichzelf een pilsje. ‘Als kind ben ik net op tijd uit een brandend huis gered. Alles stond al in lichterlaaie.’ Hij nam een slok, likte rond zijn lippen en veegde ze droog met de rug van zijn hand. ‘Ik ben bijna verdronken. Het is waar wat mensen zeggen…dat je je leven aan je voorbij ziet trekken…Voor mij liep het goed af. Ze hebben me gereanimeerd. Neem maar van mij aan: ik word 100.’ Hij lachte hard, zei ‘Proost’ en dronk de rest van zijn glas leeg.
De volgende ochtend zat ik weer in de kroeg.
Ik reed altijd met m’n vader mee. Hij werkte op de Mathenesserlaan en zette mij bij school af op een zeer onchristelijk tijdstip.
Ik bestelde koffie.
De jukebox speelde uit zichzelf “Matador.”
‘Waar is Adam?’ vroeg ik aan een mij onbekende vrouw achter de bar. Haar gezicht zag zo wit als Sneeuwwitje. Op haar ogen na, want die waren roodomrand. Ze zuchtte en boog zich over de bar licht naar me toe. ‘Gisteren ging hij thuis de buitenkant van de ramen zemen…tweehoog…Hij viel van de ladder en brak zijn nek. Hij was op slag dood.’
ha die Mirjam
ja mooi hé die kleuren in de herfst
ik liep een 4 uurtjes in de wijken , met een dun zonnetje op m’n bol
fijne avond groet
Tragisch, maar schitterend geschreven
Dit is geen bloggen meer, dit is schrijven. Wederom genoten van je briljante breinvrucht!
Merci, Menck!
Leuk verhaal. Wij hadden in K. op de middelbare school Baander een snackbar beetje oud en rommelig waar we met elkaar naar toe gingen tussen de middag. Tot een ontploffing in dezelfde snackbar het halve winkelcentrum meenam en daarna een nieuw mooie snackbar terugkwam maar die had het gewoon niet meer. Veel te nieuw allemaal……
Wat lees ik nou: een ontploffing in een snackbar??
Bruine kroegen zijn ook veel gezelliger dan die moderne “kale” kroegen. Zoiets zal het ook wel met de nieuwe snackbar geweest zijn…
Bijna 50 jaar geleden toen lag jij nog in de luiers joh……… haha
Tekst krantenbericht 08-05-1968 8 mei:
Een enorme explosie heeft vannacht voor vele honderdduizenden guldens schade aangericht in het nieuwe winkelcentrum. Even na 2:00 uur ontplofte met een enorme klap in een van de 10 winkels aan het Raadhuisplein een aantal flessen met propaangas.
Tot zeker buiten 700 meter van de plaats van de explosie sloegen duizenden ramen uit hun spongen. In honderden huizen en flats werd de inboedel vrijwel totaal vernield. Rondvliegende balken en brokken steen vernielden enkele tientallen personenwagens. Het Raadhuisplein en de straten in de omgeving waren na de ontploffing met een dik tapijt van glasscherven bedekt.
Nooit geweten! Zo leer ik nog eens wat.
Zal wel behoorlijk schrikken geweest zijn voor de bewoners rondom!
Ohja ik weet nog dat ik dat liedje vroeger zo leuk vond…al weet ik nu niet meer waarom ;–)
Wat sneu voor die man, afschuwelijk zo’n dood. “stokoude 40 jarige” , ja dat dacht ik toen ook… laatst nog keek ik ons trouwalbum in, zag mijn ouders, rekende snel uit hoe oud zij waren toen wij trouwden, dacht terug aan hoe wij eruit zagen op die leeftijd… wat een verschil, en dat in slechts 1 generatie…
xxx♥♥♥xxx
Hoe ouder je wordt, hoe anders je naar leeftijd gaat kijken.
Maar voor onze kinderen blijft 40 gewoon stokoud (-:
Liefs ♥
Prachtig weer.
Genoeg inspiratie voor mijn volgende schrijfopdracht: jeugdhelden
Goed weekend
Ben ik heel benieuwd wie jouw jeugdheld(en) is (zijn)
Groetjes
Ach triest voor Adam, maar er is toch nog steeds iemand die aan hem denkt.
Alleen wanneer ik dit liedje hoor…
Ach gossie. Een stokoude man van 40. Ja, zo dachten we toen. En nu, nu is 40 gewoon hartstikke jong!
Sterker nog: wás ik nog maar veertig. Alhoewel: het is goed zo…
Mooi verhaal. Koffie en sjekkies en dat alles binnen. Alleen dat al is heerlijk jeugdsentiment. Wij ‘mochten’ een x aantal uren spijbelen en je vond ons regelmatig in de Petomaan.
De handtekening van mijn vader was zo makkelijk na te maken dat ik wel meer uren spijbelde. Vooral in de laatste klas werd ik steeds spijbellustiger.
Wat heerlijk om Take me to the matador nog een keer te horen. Met de geur van koffie en sigaretten erbij.
Als ik dit nummer hoor, denk ik aan Adam. Heel vaag kan ik hem nog voor de geest halen.
Ik heb volgens mij nooit gespijbeld; was ik te braaf voor. Kan ik me nu niet meer voorstellen, haha.
ha die Mirjam
klopt wat je zegt , en is iemand ziek , zou je het kunnen aankomen , dit komt met een agent aan de deur 🙁
de familie heeft zeker levenslang , en ik weet niet de oorzaak van dit ongeval , maar denk toch ook dat de chauffeur het niet makkelijk heeft 🙁
leuk plaatsje hé , blij dat het toch wat een glimlach gaf
fijne avond groet
Vanavond was op het journaal het verhoor op de rechtbank van een vader en zoon die 160 km/uur binnen de bebouwde kom reden, gedronken hadden, een wedstrijd hielden met hun auto en die iemand van 19 hebben doodgereden. En ze blijven ondanks de bewijzen hardnekkig ontkennen dat ze alles bij elkaar niets verkeerd gedaan hebben. Je maakt het mee…
Fijn weekend!
ja zag ik , was in Loosrecht hier vlak bij , ik zag het ook in het nieuws
dubbel de toegestane drank limiet
en de advocaat van die 2 zegt dat het slachtoffer schuldig is
hoezo het vertrouwen in onze rechtstaat verdwijnt 🙁
als nog fijn weekend
Mooie herinneringen trekken hier voorbij ,die jij voor geen goud had willen missen,en dan wil iemand honderd worden, en de andere dag is alles voorbij.
Mirjam was toen voor jou het spijbelen ook voorbij?
lieve groet
Christiene
Ik heb niet gespijbeld. Dat kwam ook omdat ik havo-3 heb overgeslagen omdat ik toen ik het Sophia lag.
Ik mocht pas naar huis als het goed ging op school en ik moest er hard aan trekken. Mijn vriendin Hanneke heeft de derde en vierde klas over moeten doen. Ik wilde zo snel mogelijk mijn diploma en van school af. Dat zal ook wel een rol gespeeld hebben dat ik niet spijbelde.
Groetjes
Bij Adam moet ik altijd aan iets denken, dat ik hier maar niet zal vertellen.
Maar goed, omdat je er zo om zeurt.
Oude zuster in het ziekenhuis verteld in koffiekamer dat patiënt van kamer 3 Adam op zijn apparaat heeft laten tatoeëren.
Jonge zuster verteld een dag later dat het niet waar is maar dat er GROETEN UIT AMSTERDAM op staat.
Haha: “Maar goed, omdat je er zo om zeurt.”
VIESPEUK!
En zo stierf Adam in het valse besef dat hij 100 zou worden terwijl hij nog niet eens wist waar hij de mosterd kon halen.
Je vat het treurig samen maar ik heb me rot gelachen. Ben ik nu erg slecht?
Wauw wat mooi geschreven, veel herkenbare dingen. Kroeg, muziek en heerlijke sjekkies!
Jeugdsentiment. Het was aangenaam verpozen in de kroeg. Jij rook(te) ook graag sjekkies?
Mijnheer Tak.. haha, ja die concierges waren echte manusjes van alles.
Herinneringen aan school vergeet je nooit meer. Fijn dat ze leuk waren.
Ik kwam vroeger nooit in de kroeg, ja om voor mijn vader een half flesje jenever te halen op zondag als hij daar opeens zin in had, maar dan moest ik achterom.. Vreselijk vond ik dat.
En die Adam.. wie weet wat die man voor geluk heeft gehad omdat hij meteen dood was. Hij zou toch ook in een rolstoel terecht kunnen zijn gekomen. Helemaal erg. Maar wat een verhaal zeg…
Op deze school heb ik het zo naar m’n zin gehad. Ben helemaal niet gepest. Iedereen hoorde er daar gewoon bij. Ik was zelfs een soort van populair en wist niet wat me overkwam.
Als ik “Matador” hoor, denk ik aan Adam. Je hebt gelijk: beter meteen dood dan in een rolstoel. Hij was vrijgezel en liet gelukkig geen vrouw en jonge kinderen achter.
Lijkt mij ook niet leuk om achterom een halve fles jenever te gaan halen in het café…
Echt fijne herinneringen aan die school dus, mooi!
Dat die Adam die val niet heeft overleefd vind ik echt beter hoor. Gold ook voor mijn vader en ik heb voorbeelden van mensen die in een rolstoel zijn terechtgekomen door een ongeluk, herseninfarct. Hun humeur en karakter wordt er niet beter op. Ze zijn zelf vaak diep ongelukkig en de buitenwereld moet daar mee omgaan. Terwijl de naasten het zelf ook heel moeilijk hebben en van velen staat hun leven ook stil.
Knuffelsssss XXX
mooi geschreven, boeiend en al, en dan ach wat een vreselijk ongeval, geen 100 geworden, maar na zo’n val misschien maar goed want wie weet hoe hij er dan aan toe zou geweest zijn…
ik merk nu dat ik veel te braaf was haha, maar in mijn hoofd spijbelde ik wel, k zat altijd te dromen
Zelf heb ik niet gespijbeld. Ik was toentertijd een heel braaf meisje. Maar nu je het zegt: in mijn hoofd wel!
Wat een leuke reactie van je.
prachtig geschreven Mirjam..
geen 100 jaar voor Adam..
maar hij werd wel stokoud..
voor zover dit een troost kon wezen
Bij nader inzien 40 en nog jong…
groetjes
Altijd samen onderweg
onze trouwste gezel is de magere man met zijn zeis
weinigen willen graag in de lege oogkassen kijken
doch niemand kan zijn schouderklopje ontwijken
hij volgt ons als onze schaduw tot aan de laatste reis
Een pijnlijk mooi verhaal, Mirjam.
Lenjef
“Altijd samen onderweg.”
Onafscheidelijk tegen wil en dank.
Lieve groet ♥
Dus drie keer was scheepsrecht voor Adam helaas.
Spijbelen deed ik niet hoor Mirjam! Ik was zo braaf en Grease was ik wel gek op, ook op Saterday Night Fever. Jij zal er van gruwelen 😉
Mooie herinneringen heb je opgeschreven, fijn om te lezen!
Liefs x
Ik was ook intens braaf, haha. Pas later kwam ik in opstand in het gezag (-:
Mijn vriendin was ook gek op Saterday Night Fever. En op de Bee Gees. Oh horror!
Liefs
djeezzzzzzz kakelino,
dit verwacht je toch niet… gelukkig meteen dood, dat is een schrale troost:-)
spijbelen deed ik ook, kocht een brood bij de bakker en ging de eenden voeren… mijn moeder zou een vette auto kunnen rijden van alle briefjes waarom ik gespijbeld had … als ze de postzegels kon inleveren..
ik geef ook een béétje de schuld aan de leerkrachten, hadden ze maar boeiende materie moeten vertellen 🙂 dan zat ik nu nóg in de klas,
ouwe hippie jij 🙂
heerlijk,
dikke knuffel en mijn hartje
❤
Heb jij zoveel gespijbeld? SCHURK (-: En de eendjes gaan voeren. Het zorgen voor dieren zat er al vroeg in, hè?
Wat had ik graag naast jou in de klas gezeten. Alhoewel: dan was ik wss nu nog niet geslaagd 🙂
Haai faaif ♥
Zo’n Arafatsjaal had ik ook, en een meneer Tak hadden we ook, al heette hij anders. Goeie herinneringen al liep het met adam uiteindelijk wat minder goed af. Hoewel, hij zal niet veel gemerkt hebben van zijn snelle dood. Beter dan een lijdensweg denk ik.
Het is een zijden draad…
Vliesdun…
Je verhaal moest ik een paar keer lezen zoveel zit er in. Knap geschreven. Misschien maar goed dat we niet weten hoe ons eigen verhaal loopt.
Iemand schreef een blog over het wel of niet kunnen inzien van je levensboek. Of je het wilde lezen? Mij lijkt het beter van niet.
Ach, die arme man. Wat een domme pech.
Ik geloof dat ik ooit 2x in mijn leven heb gespijbeld. Erg hè?
2 x gespijbeld? Echt vre-se-lijk, Mar. Een wonder dat je zo goed terecht gekomen bent 🙂
Lieve groet
Goeiedag, wat een verhaal. En wat heb je het fantastisch geschreven! Chapeau.
Ha Joke! Dank voor je lieve reactie.
Goede morgen Kakel. Wat een trieste afloop voor Adam, maar een zigeuner-wijsheid zegt dat je leven drie maal wordt bedreigt , eens door vuur, eens door water en eens door ziekte of ongeluk. Hij had kennelijk die doodsoorzaken te snel achtereen zodat hij de honderd niet haalde.
Ja spijbelen deden wij ook wel eens groepsgewijs, wij zaten dan een koffie en thee schenkerij die naast de bakkerij zat. Nu kwam daar echt geen conciërge op af, het werd in het klassenboek genoteerd en als het meermaals voorkwam kreeg je een strafmiddag en werden je ouders ingelicht. Op zo’n strafmiddag moest je meestal het huishoudelijk reglement van de school overschrijven. Wij waren daarop berekend en schreven dat bij voorbaat al een aantal keren over. Altijd in hetzelfde soort schrift en in blauwe inkt. Dat ging in de algemene pot en dan kon je daaruit putten als je weer eens aan de beurt was. Er werd nl nooit echt naar gekeken, de leerkracht telde de velletjes papier en verscheurde het geheel.
Ik wens je een fijne vrijdag toe.
Wat een aparte zigeunerwijsheid. Ik mag wel oppassen, ik ben al eens bedreigd door vuur…
Jullie hebben echt over het spijbelen nagedacht en voorzorgsmaatregelen genomen.
Haba toch, dat had ik nooit achter je gezocht 🙂 Ik ben trots op je!
Fijn weekend.
Wat een treurig verhaal.
Ik was trouwens meteen terug op de middelbare. Ik spijbelde wel, altijd op zaterdagmorgen. Wij gingen dan pasteitjes eten bij de plaatselijke banketbakker. Tot de leraar Engels mijn ouders belde en mijn vriendin en ik de volgende maandag bij de rector op het matje moesten komen.
Jammer van jullie bezoek aan de rector maar die pasteitjes hebben jullie toch maar lekker gegeten. Dat neemt niemand je meer af!
Het is maar goed dat we niet alles van te voren weten…
Grappig trouwens, ik had ook zo’n ‘hoekkroeg’ tijdens mijn schooltijd genaamd ’t Hoekje’ (echt niet verzonnen). De warme chocolademelk met slagroom was nu eenmaal niet te versmaden….tijdens onze ’tussenuren’ 🙂
Zo’n kroeg is toch de redding van de middelbare jeugd 🙂
En die warme choco met slagroom neemt niemand je meer af!
spijbelen, 1x gedaan en betrapt
ik was wel rebels maar hield me toch maar aan de schoolregels
thuis was het wat anders
Een @->- voor jou
1 x gespijbeld en betrapt? Dat zou verboden moeten worden.
Ik ben uiterst braaf geweest. Pas later werd ik rebels.
Een ♥ voor jou.
Ik heb nauwelijks gespijbeld, we hadden best wel veel vrij en ik vond meeste schoolvakken wel leuk. Een cafe dat overdag open was hadden we bij ons op het dorp niet. Fans van Bowie hadden we ook in de klas, ik was meer een fan van Madness en Madonna.
Als ik me goed herinner was ik de enige Bowie-fan. Veel klasgenoten waren punk en anderen “kak.” Ik hoorde bij geen enkel groepje maar hoorde er wel bij terwijl ik er m’n best niet voor deed. Dat was een geheel nieuwe ervaring nadat ik weggepest was van m’n vorige school. Ik heb ook niet gespijbeld. Toen was ik nog braaf.
Nightboat to Caïro!
Garland Jeffreys zingt ook over de Matador, ( dit schreef ik gelijk op, voor ik je verhaal had gelezen.)
Blijkbaar een nummer wat indruk op me heeft gemaakt.
Mooie verhaal over je school jeugd.
Meneer Tak wist wel waar jullie waren, in café Henegouwen.
Blijkbaar was het geluk van Adam op. Hans
Vreemd hoe sommige nummers luikjes in je hoofd openen. Ik vond Matador een lekker nummer. Je weet hoe het gaat: daarna hoor je het nummer decennia niet meer en toen ik het hoorde moest ik aan Adam denken.
Dank voor je reactie!
Heb het nummer Matador mooi de van de Bank plaat gemaakt. 🙂
Echt? Oh wat leuk!
Je denkt dat je alle tijd hebt las ik ergens vandaag,dat plopte gelijk weer op toen ik dit las..en sjekkies roken..ik zag het voor mij
De dood hangt als het zwaard van Damocles boven je hoofd…
Goh zeg, waar is de tijd. Ik was vrij braaf. Spijbelen deed ik alleen maar in het vijfde en het zesde op die dagen op het eind van het jaar dat we geen les meer hadden. Tegenwoordig zijn de kinderen dan gewoon thuis wegens geen school meer…
Mijn vriendin Hanneke spijbelde zoveel dat ze de derde en vierde klas over moest doen. Ik wilde gewoon zo snel mogelijk van school. Die drijfveer paste niet bij spijbelen.
Nu kunnen kinderen niet eens meer spijbelen. Bij de eerste keer hangt iemand van school aan de telefoon. Toch wel een beetje jammer…
Lieve groet
Ik slaagde ook in 1980 voor mijn Havo-examen. En spijbelen deden we in “de Banda”, gelukkig hadden we geen meneer Tak.
Leuk dat jij ook in 1980 bent geslaagd. We zijn écht zussen 🙂
Mooi maar triest verhaal. Spijbelen heb ik nooit gedaan ik ging gewoon zo nu en dan naar school. De rest van de tijd was ik behang bij Alberts Corner 🙂
Haha, jij draaide het ome! En dat je dan toch zo goed terechtgekomen bent 🙂
Goh dan was ik toen al een stokoude vrouw en voel me nu nog steeds niet oud.
Toen rookte ik ook nog sjekkies en zorgde dat mijn kinderen de kans niet kregen te spijbelen:-) 🙂
Dubbele knuffel
Met het verstrijken der jaren gaan we allemaal anders over leeftijd denken. De tijd schuift met ons op.
Mijn dochter vindt iemand van 40 uiteraard nog steeds stokoud.
Dus jij hebt ook sjekkies gerookt? High five!
Dikke pakkerd ♥
Take me to the Matador
He will know just what it’s for
He will help me with my life
He will open every door
Goh lang geleden dat ik dat nummer heb gehoord. Spijbelen deed ik natuurlijk nooit
Ik zou ook wel iemand willen hebben die me helpt en deuren voor me opent (-:
Geloof ik niks van dat jij niet gespijbeld hebt!
Ik slaagde in ‘78, toen vond ik mannen van 40 ook vast stokoud. Nu vind ik iemand van 75 nog vrij jong 🙂
Iemand van 40 vinden we nog net geen snotneus, haha 🙂
ik heb ook wel gespijbeld hoor Mirjam , in de jaren ’63 en ’64 hihi , tot ik naar een andere school ging , maar ik was 13 / 14 jaar oud dus geen klaverjassen in een kroeg , maar wel thuis o.a en wel op z’n Amsterdams 🙂
ja met 40 ben je nog een jong iemand , maar zo’n ongeluk zit er altijd in een klein hoekje
fijne avond groet
40 vind ik nu ook jong. Mijn dochter vindt het dan weer stokoud 🙂
Natuurlijk heb jij ook gespijbeld!
Groetjes
ja dat is dochter of zoon eigen hé hihi
is spijbelen natuurlijk dan 🙂
fijne avond groet
whow, in die tijd was ik al een volwassen provo kabouter… met kinderen op mijn vizier.
Een volwassen provo kabouter 🙂
Een paar jaar jonger of ouder maakt op die leeftijd een heel verschil…
Het start weer zò leuk, Mirjam, maar het eindigt, helaas, zo novemberachtig… Geen 100 dus…
Lie(f)s.
@Ze schrijft vaak op handgeschept papier. Knap gezien van je !
Wat schrijf je dat mooi: ‘Het eind is zo novemberachtig.’ Dat vind ik de vreselijkste maand van het jaar. Zo grauw en grijs. Net als januari.
Ik heb een zwak voor handgeschept papier, vandaar dat ik het zag.
Lieve groet
Oeps, die werd dan toch geen 100…
Oude man van 40 zo zag ik het vroeger ook. Nu niet meer!
Maar.. hij heeft zich altijd jong en gelukkig gevoeld en dat is toch een mooi idee. Spijbelen kon vroeger beter… Misschien was het toen toch beter.
Love As Always
Di Mario
Dat vind ik een mooie redenatie: dat hij zich jong en gelukkig heeft gevoeld.
Lieve groet
Nee toch! Jij hebt vast nooit gespijbeld..
Mooi. Stokoude man van veertig!
Had in die tijd ook het idee dat leraren oud waren . Ach ja .
Goede tijden en leuke herinneringen.
‘m was geloof ik ook geen schatje in die tijd.
Groet, Wilma
Ik heb – erewoord- nooit gespijbeld. Was ik te braaf voor.
Dat opstandige is pas later gekomen.
Nu vind ik 40 jong!
Groetjes x