Keek op de week (47)

Herken je dat? Dat je het jammer vindt dat je wakker wordt en moet oppassen dat je gedachten niet zwart blijven?
Typte op Googel “zon” in om te zien hoe dat serpent er ook alweer uitzag.

Had afspraak in Den-Haag. Deed snel nog plas voor vertrek en voelde tot m’n schrik dat ik een gaatje in m’n onderbroek had. En geen tijd voor verschoning. Als ik onderweg nou maar geen ongeluk kreeg! Dan zou ik de vrouw worden waar m’n moeder me altijd voor gewaarschuwd heeft.
Liep zowel goed, slecht als vreselijk af.

Goed: kreeg geen ongeluk. 

Slecht: heb gat in onderbroek groter gemaakt. Geeft fris en vrijgevochten gevoel.

Vreselijk:
Hoopte in DH in vrouwenpoli een begripvolle specialist te treffen, ondanks dat ze het vreselijke beroep van gynaecologie uitoefent. Had veel vragen waar ik antwoord op wilde krijgen.
Trof vrouw met snor van een holbewoner wier eierstokken al eeuwen met pensioen zijn en de empathie heeft van een diepvrieskist. Enige toeschietelijkheid ontbrak volledig en het was een aaneenschakeling van missers.
Op geen enkele vraag wist ze antwoord, en omdat zij niets van mijn hormoon-therapie en complexe medicatie begrijpt, moet ík naar een psychiater.
In stilte wenste ik haar bij haar eerstvolgende vakantie een gehorige hotelkamer met immens grote insecten toe, en een buurman die in- en uitademend op een mondharmonica blaast. ’s Nachts.
Er deed zich nog iets voor. Ik hield me groot maar m’n luiken sloegen meteen dicht. Tijdens een mij nietszeggend monoloog pakte ik m’n tas en gaf aan dat het gesprek wat mij betreft ten einde was.
Het was maar goed dat ik m’n therapeut bij me had. Was anders zonder jas en nieuwe afspraak de deur uitgerend.
Heb klacht ingediend bij huisarts. Zij gaf me gelijk en onderneemt actie. Hoef ook niet meer terug naar de diepvrieskist voor uitslag bloedonderzoek.

Mijn smartphone is naar de gallemiezen. Laadde steeds slechter op, en viel steeds uit. Moest voor twee regels tekst in WhatsApp het kreng driemaal opnieuw opstarten. Beetje vermoeiende bezigheid. Man heeft tijd van z’n leven: mag nieuwe gadget voor z’n vrouw uitzoeken.

Ging Rosa uitlaten. Het kwam met pijpen en stelen naar beneden, maar voor hond blijft rondje polder hét hoogtepunt van de dag. Opgetogen tot in haar voetzolen sprong ze zorgeloos in iedere sloot.
Baas, vind je ’t ook zo gezellig? Zag je hoe ik in die diepe sloot sprong? Ik ben helemaal niet bang, hè?
Hardop pratend tegen de hond voelde ik hoe mijn voeten steeds natter werden in mijn pas gerepareerde regenlaarzen.

‘Uw slaappillen zijn niet leverbaar, mevrouw Kakelbont,’ zei apothekersassistente.
Wenkbrauwen schoten van verbazing in m’n haarscheiding.
Ze vervolgde: ‘In heel NL zijn ze op. Zelfs de digitale apotheek is uitverkocht. De fabrikant heeft problemen en de pillen zijn pas weer leverbaar in januari.’
Ja, dan hoeft het niet meer…

Thuis ben ik maar even gaan liggen.

Nou, zó’n week dus maar dan langer.

Voordeel is dat het hierna alleen maar beter kan worden.