Er zijn van die zomerse dagen, dan wil je maar één ding: picknicken. Je ronselt je beste vriendin en spreekt af voor de volgende dag. Een nadeel voor Roos: moet ze wel haar wekker zetten, want wil zij om 12 uur gedoucht en gekleed voor de dag komen, dan kan ze geen gat in de dag slapen. Maar zie daar, dat heeft zij er voor over.
De dames gaan eerst samen inkopen doen. Ze kopen afbakbroodjes, die uiteraard voor consumptie eerst de oven in moeten; een karwei dat niet in je koude kleren gaat zitten. Ze maken een verse fruitsalade, vullen flessen met limonade, smeren de broodjes pakken de kleden en dan zijn de dames klaar voor vertrek. Het lijkt wel een volksverhuizing. Nog een geluk dat de reis niet ver is: de picknick gebruiken ze op het grasveld aan de overkant van Huize Kakelbont.
Wordt erop gevoetbald! Hoeven die buurtkinderen tegenwoordig niet meer om kwart over een op school te zijn? Verontwaardigd nemen de ze genoegen met een schaduwplekje aan de kant, terwijl ze zo graag bruin hadden willen worden. En eerlijk is eerlijk: de romantiek verdwijnt wel door die overvliegende voetballen. Ze laten zich niet van het veld slaan, en zetten hun tanden in de fruitsalade. Precies op dat moment horen ze een woest gegrom achter zich. Simultaan draaien ze zich om en staan ze oog in oog met een monster: de grasmaaier. De bestuurder heeft de dag van zijn leven. Nooit maakt hij iets mee en vandaag zitten er twee pronte jonge meiden op een kleedje!
De vriendinnen vinden het niet meer zo leuk met de voorbij scheurende grasmaaier. Gemaaid gras mag dan lekker ruiken, ze willen het niet op hun fleurige kleedje. Ze pakken de kleden en het lekkers weer op, en sjouwen alles naar de tuin van Huize Kakelbont. Ze schuiven wat met de tafel en stoelen en installeren zich. Alles gezellig uitstallen doen ze niet meer; ze eten nu rechtstreeks uit de plastic koeltas. Hè, hè, eindelijk rust. Totdat er iets op hun neusje valt. Ze kijken omhoog… druppels! Bruin zullen ze vandaag niet meer worden, of het moet van de roestvlekken zijn. Er rest ze slechts één redmiddel: het zonnescherm uitdraaien. Dat de lunch nog gesmaakt heeft, mag een wonder heten.
Jammer van de picknick, dat moet dat op een andere mooie dag nog eens in de herhaling.
Och gut, wat sneu. Het zit niet altijd mee… 😉
Nou ja het zat niet meer maar ze schikten zich nog wel naar de omstandigheden. Dat is dan wel weer positief. En ze maakten er gewoon het beste van toch zo.
Een pechdagje voor de dames.
Maar een leuk verhaal. Dat wel.
Heerlijk, die meiden. De bedoeling was goed, er werd alleen wat roet in het eten gegooid 😉
Eigenlijk was het meer gras 😉
Arme Roos: vroeg je bed uit en dan ook nog maaiers en druppels…
Ben benieuwd of ze binnenkort voor de herkansing gaat 🙂
Liefs!
Gisteren heeft ze een heel ander soort herkansing gedaan: Nederlands.
Om een hoger cijfer op haar eindlijst te krijgen en het is gelukt!
Leuk je weer te lezen.
Liefs
Achh gossie wat sneu nou….
alles goed geregeld was de locatie nou niet je van het…..ze hadden beter in jouw tuin kunnen gaan zitten ….hadden ze hooguit last gehad van t knaagdierke 😉
-x-♥
Dat voorstel heb ik maar niet gedaan, dat hadden ze vast “stom” gevonden 😉
Och arme meiden! Die draait zich de volgende keer nog twee keer om voor een volgende picknick!
Vooral dat twee keer omdraaien!
Roos staat voorlopig niet meer op tijd op om te gaan picknicken… Dat lijkt mij duidelijk.
Nee, ze vonden het ook nogal “veel werk” om alles klaar te maken. Tsssk…
Arme Roos dacht ik , maar dan zie ik je antwoord bij de reacties , dat filmpje bekijken op tablet onder de zonwering en zo zie je maar elk nadeel of pech heeft ergens ook wel een voordeel – dikwijls toch
Het kwam met bakken naar beneden en de dames vonden het vooral
“heel gezellig” onder het zonne(ahum)scherm 😀
hai Kakeltje,
jaja… niks boven een goeie picknick…
Maar dan graag zonder rondzwevende ballen en grasmaaiers…
Er komt vast nog wel een herkansing!
groetjes…
Marlou
.
Ze hadden nog mazzel, want een half uur voordat zij de deur uitgingen,
waren mannen van de gemeente de struiken nog aan het snoeien, die ze
daarna in de versnipperaar gooiden. Een dekselse herrie!
Wat een pech met zo iets leuks bedacht te hebben. Ik kon het helemaal voor mij zien. Over een tijdje (dagen, weken, jaren) kunnen ze er om lachen, maar voor nu natuurlijk niet.
Roos is het alweer vergeten. Ze is alweer lang met andere dingen bezig.
Die gasten hebben een leventje: leven heerlijk bij de dag 😉
JA, voor een picknick kun je het best niet op het plantsoen gaan zitten. Een park of een bos, of de duinen of zo is een betere plek lijkt me.
Maar desalniettemin een erg leuke bezigheid.
Misschien de volgende keer in de omgeving van Middelburg, wat vind je daar van?
ik lees het al…
het echte picknicken doe je in een park 😉
Haha, dan moeten ze met het openbaar vervoer naar het dichtstbijzijnde park.
De twee dames zijn doorzetters. Ze lieten zich niet uit het veld slaan en voor hun doorzettingsvermogen werden zij terecht beloond (filmpje kijken).
Volgende keer beter. 🙂
En Mirjam lachtte in haar vuistje en voelde weer een logje aankomen haha.
Arme meisjes, gelukkig is de zomer nog lang!
Met zeker een herkansing in het verschiet!
Nee, ik lachte niet in mijn vuistje!
En het gekke is, meestal valt me pas een dag later op dat er een logje in zit.
Die meiden hebben bijna drie maanden (drie maanden!) vakantie, dus meelij heb ik niet met ze.
Nou ja, een klein beetje dan 🙂
Aiaiai wat een pech! Volgende keer beter?
Wat kan een mens toch een tegenslagen hebben in het leven… Maar ze hebben zich de kaas niet van het brood laten maaien en doorgezet.
Er zat nog kaas op ook!
Haha arme meiden achtervolgd worden door het ongeluk. Ach de vakantie duurt nog lang zullen we maar denken hè…
Ja, nog bijna drie maanden 🙂
je kunt misschien véél zeggen van de dames……
…. maar niét dat ze “niks pikken” als ze picknicken;-)
Dat heb jij weer uitstekend verwoord!
Aaaaahhhh….over pech gesproken, brute pech. Maar jonge meiden laten zich niet zomaar klissen wat hier bewezen is 😀
Maar ze zetten wel door. Goed hoor. Dat het maar gesmaakt mag hebben.
Love As Always
Di Mario
Tja het leven valt niet altijd mee soms zit het mee en nu zat het dus tegen.
helaas pindakaas
Haha wat een pechvogeltjes! Nog een mazzel dat die niet over hun hoofden heen vlogen en van alles lieten vallen… Maar wel leuk, zo’n picknick!
Toen ze onder de zonwering zaten, zei Roos dat dat ook een voordeel had:
konden ze een filmpje kijken op haar tablet 🙂
Hahaha…arme Roos. Zat ze soms op het grasveldje achter ons huis? 🙂
Het is een vers aangelegd grasveld mbv plaggen.
En geloof het of niet, maar ik had er al een voorgevoel van dat het gemaaid ging worden.
’s Ochtends hadden ze ook al een aantal bomen gekortwiekt…
Ahhh, arme Roos, volgende keer beter :-).
Dat 3x pech. Wat sneu.