Roos werkt regelmatig in het restaurant van een zorgcentrum. Tussen het serveren door wordt haar gevraagd of ze ook kamers van bewoners schoon zou willen maken. Kind straalt niet dat het een aard heeft, maar gretig om iets te verdienen, stemt ze in.
Elke kamer maken ze met z’n tweeen schoon; de één doet het sanitair, de ander stoft en zuigt. Roos gruwt van het sanitair, want de lucht die het verspreidt is verschrikkelijk. Als haar collega’s vragen wat Roos wil doen, antwoordt zij op opofferende toon: ‘Ach, ik stof en zuig wel.’ Zo is ze steeds de dans ontsprongen om toiletten uit te krabben. Vandaag kwam daar verandering in.
Of ze het toilet van kamer 12 goed schoon wil maken, want de bewoonster heeft nieuwe medicijnen gekregen en “het spuit eruit.” Roos heeft het betreffende toilet nog niet bestudeerd, maar wordt al draaierig bij de gedachte. Bij het stoffen en zuigen draagt ze al handschoenen; voor het soppen van de plee zou ze zich het liefst in plastic verpakken.
In een omgekeerd evenredige halleluja stemming komt ze thuis. Waar is het nagelborsteltje? Het gezin gaat aan tafel; altijd een geschikt moment om de dag te reflecteren. Kind vindt het jammer dat niemand haar met het eindresultaat heeft gefeliciteerd, maar alla, alles is weer heerlijk schoon. Alleen: voor hoe lang? Die vraagt knaagt aan haar zielenrust.
Weten Lief en ik wel dat de leuningen van de trap krioelen van de bacterien? Iedereen in het verzorgingshuis houdt zich daaraan vast. Sommigen met zakdoek en al. Met zakdoek en al, hè? En kunnen wij haar ook uitleggen waarom muisjes voor op de boterham in de douche liggen? En waarom die kleine kamers zo overvloedig gemeubileerd zijn?
Lief en ik zijn uiterlijk heel meelevend, maar inwendig schudden we van de pret. We zien Roos in gedachten in de benauwde kamers de stofvlokken, muisjes en remsporen te lijf gaan. Het enige wat we niet kunnen zien, is de verontreinigde lucht die in het sanitair hangt, maar gezien Roos’ uitstekende beschrijving, is dat maar beter ook.
Respect hoor, ze doet het toch maar. Het is wel met haar studie ook goed om dingen eens in de praktijk mee te maken. Dat kan nooit kwaad voor de beeldvorming later denk ik.
Goed dat ze het doet hoor. Respect voor Roos.
het zijn jobs die bewondering opwekken
Iemand moet het per slot van rekening toch doen, niet?
O, o, ik kan daar ook zo slecht tegen. (ben gewoon stront-toevallig in een ziekenhuis komen werken) Respect hoor Roos!!!
Ze zijn daar stront-toevallig niet voor niets blij met jou!
Ik ken de verhalen van mijn eigen dochter die als verzorgende werkt .De schaamte van veel ouderen die geen schoon huis ,toilet en douche meer hebben omdat alles maar snel moet gebeuren ,ouderen die zich machteloos voelen hierover omdat ze het zelf niet meer kunnen !Dat is dus de andere kant Kakel
Elisabeth
Het is niet mijn bedoeling ouderen af te z**ken! Het is onmacht dat ze alles niet meer netjes schoon kunnen houden.
Roos maakt op de afdeling Dementie schoon. Dat vindt ze moeilijk, want er zitten agressieve mensen tussen.
Tegelijkertijd vindt ze het zielig omdat die mensen nooit meer buiten komen…
Ik heb respect voor alle mensen die daar werken.
Welcome in real life, Roos 😉
Maar best knap dat ze het doet!
En ze steekt er ook nog wijze lessen van op 🙂
Maar ook nu weer: respect voor degenen die het dagelijks doen.
Ja, het zal je vaste baan maar zijn. En dan voor een karig salaris…
ohhhhh kakeltje, het zal niet meevallen maar ehh ze doet wel héél goed werk,
oude mensen zijn zó vaak eenzaam en lichten helemaal op bij het zien van jonge mensen,
dus ze doet heel goed werk,
en ach….
later zal ze nog wel eens denken, wat errrrrrg, maar toch ook wel een goed gevoel hebben dát ze het gedaan heeft,
roos,
een roos op je hoed en een veer in je joe noo wottes 🙂
dikke knuffels uit brabant,
Hej hej Klapper!
Roos komt met hele verhalen thuis. En 99 van de 100 zijn ze opgewekt 😀
Knuffels terug, ook voor je harige kerels xxx
Daarom ben ik blij dat er mensen zijn die deze ondankbare taak op zich nemen… ook al is het schoorvoetend.
Zeker weten, want voor velen is het een vaste baan!
Heeeee Kakelinoootje!!
Geweldig, wat een goed verhaal!!
Moest denken aan die twee jongen knullen, die “Oudopia” gemaakt hebben.
Ze zijn een maand vrijwillig in een verzorgingshuis gaan wonen.
Was een leuke serie…
Ik denk, dat het heel belangrijk is voor oude mensen om vaak jongen mensen om zich heen te hebben.
Goed van Roos!!!
Liefs, Marlou
.
Hej hej Marloulou!
Roos vindt werken met oude mensen leuk. Ze heeft al vaak in vakanties vrijwilligerswerk in hetzelfde verzorgingshuis gedaan. Dat was in
in de dagbesteding: zingen met en koken voor de bewoners. Daar verdiende alleen niets mee (je raadde het al 😉 )
Ik vind het prima dat ze het doet. Ze leert ervan!
Liefs xxx
Oeps……….om nou te voorkomen ik dat in een heel lang en vooral langdradig verhaal verzand hou ik het maar bij het volgende:
‘Geld verzoent de arbeid’
-x-♥
Helemaal mee eens!
Vandaag een heel stuk in de VK over de onderbetaling van de schoonmakers. Laat het haar maar niet lezen! 🙂
Voor zulk vies werk mogen ze best de portemonnee opentrekken!
Hahaha, ja daar gruwen ze van. Heel begrijpelijk. Ik weet nog wel dat onze jongste kantoren ging schoonmaken. Er was altijd personeel dat nog bezig was en het ergste vond ze dat er mannen waren die gewoon gingen plassen terwijl zij daar het sanitair aan het schoonmaken was… Ze heeft het niet lang volgehouden daar.
Onbegrijpelijk: ik zou als man het damestoilet genomen hebben.
Er zijn leukere baantjes, dat ben ik met je jongste eens.
Ik zie het maar als motivatie om een studie te doen 😉
Mja zo is het leven hé mij wel bekend. Of het nu in een verzorgingsinstelling is of bij de mensen aan huis de job als verzorgende is dezelfde en daar hoort het opruimen van kwalijke geurtjes ook bij. Dikke pluim voor jouw dochter, die komt er wel. Ze heeft, zoals we hier zeggen, duidelijk handen aan haar lijf 🙂 Mag mijn dochter niet eens wat bij de jouwe in de leer komen? Pfff… Fijn weekend! 🙂
Maar natuurlijk, stuur je dochter gerust langs. Er zijn vast kwaliteiten die Roos weer van haar kan leren!
Liefs xxx
Het lijkt zo ver weg,maarrrr….wie zal het later voor de jeugd van nu doen?
Roos zet ‘m op.
groetjes, Ria
Ik zie het positief in: er zullen altijd zorgende handen zijn.
Brrrrr… Ik ko ook vaak in die huizen en ken de wantoestanden. Gelukkig hoef ik er niet schoon te maken!
Ik heb echt bewondering voor de mensen die het als vaste baan hebben.
En dat voor zo’n karig salaris…
Geweldig hoor, iéder werk waar je eerlijk je geld mee verdient is prijzenswaardig en kinderen kunnen niet vroeg genoeg leren dat dit soort “zooi” niet vanzelf weggaat! Maar natuurlijk is het wél helemaal top van Roos dat ze dit niet uit de weg gaat, super meid!
En misschien moet ze maar denken “het is maar eens gegeten eten” dat ze weg staat te schrobben….. een schrale troost misschien maar ik heb geen andere;-) !
Elke troost – hoe schraal ook – is meegenomen in Roos’ leven 😀
Nah… ze doet het toch lekker even wel…. en natuurlijk is het niet fris. Het lijkt heel ondankbaar, want niemand zegt dank je wel voor het schoonmaken, maar het is wel heel belangrijk. Mijn complimenten voor Roos.
Schoonmaken kan geen kwaad voor iemand die dacht dat ze een zwaar leven had op school 😉
Ach gut, die arme meid. Zomaar, van de ene op de andere dag, gearriveerd in het échte Grote-Mensen-Leven. Ik kan me heus wel indenken dat ze hier even doorheen moet maar ja: het hoort er allemaal wel bij. Er moeten toch eens zelfreinigende toiletten uitgevonden worden, is dat nou zo moeilijk? Hee, ik breng mezelf op een idee. Ik ga dit eens bestuderen en er direct patent op aanvragen 😀
Eén opdracht heb je al binnengehaald 😀
Toch knap van haar. Als jullie haar het compliment niet geven, dan doe ik het wel. Dikke Pluim Roos.. ik ben trots op je.
Love As Always
Di Mario
Zakgeld met een geurtje
nogal wat
studenten
nemen af en toe een baantje aan
sommigen werken zich zelfs bijna krom
want een extra centje is altijd welkom
velen ontdekken zo
dat er ook
minder aangename opdrachten bestaan
Zo leert Roos dat niet alles ‘rozengeur’ en zonneschijn is, Mirjam. 🙂
Lenjef
Heerlijke laatste regel. Dankje voor je dichterlijke reactie!
Liefs xxx
Haha bij V&D in Amsterdam is nog een plekje vrij voor een “helder” type 😉
Ach, hier leert ze ook weer van, moet je maar denken.
Hahahaaaa…wat zei je? wacht maar tot je zelf kinderen hebt? :))
Nee.. maar wel goed dat ze dit werk doet! Geen fris klusje maar de lieve oudjes zullen vast heel dankbaar zijn. En het is ook zeker en vast goed voor de weerstand 🙂
Ik heb haar in geuren en kleuren over spuitluiers verteld… Haar reactie zal je niet bevallen 😉
Hahaha, het moet een levensechte nachtmerrie zijn voor Roos. Maar volgens mij wordt je op den duur immuun voor die toestanden 😀
Voorlopig kan ze er nog niet aan wennen 😉
Haha wat herkenbaar, mijn dochter heeft twee seizoenen als ‘poets’ bij de thuiszorg gewerkt. Hoewel het prima verdiende had ze er op den duur vreselijk genoeg van. Hoe bevalt Roos haar nieuwe studie tot nu toe?
Ze is net een week begonnen. Volgens mij is het een voortzetting van de middelbare school: huiswerk heeft niet haar oprechte belangstelling 😉 Ze moest veertig bladzijden uit een boek lezen. Dat had ze keurig gedaan. Vertelde iemand in de les: “Oh, die veertig bladzijden vond ik zó interessant. Ik had zo dat boek uit kunnen lezen.” Roos commentaar thuis: “Heeft dat mens thuis geen leven of zo?”
t’Ja als je iemand gaat bezoeken in zo een verzorgingstehuis zie je die oudjes daar allemaal proper gewassen en gestreken samen in de zaal zitten. Maar je weet niet wat ze achtergelaten hebben in hun kamertje. Dat weten alleen de verzorgsters en de poetsvrouwen. Daarom zij die en ook Roos erg te bewonderen voor hun inzet. En dan te bedenken dat zij het doet om wat bij te verdienen….Zij kan stoppen als ze wil. …Maar dat kunnen die verzorgsters en poetsvrouwen niet. Die doen het veelal uit noodzaak…… Daarom Mirjam alle respect voor je dochter hoor. Geef haar maar een dikke knuffel van mij.
Heb ik gedaan, Tilde.
Jij van ons allebei een knuffel terug!
Ach, wat een heerlijk kind. Koesteren die dochter!
Wat heerlijk beeldend verteld weer hahaha. Duim omhoog voor Roos!
🙂
Daarom neem ik altijd mijn pet af (als ik die zou hebben) voor het personeel dat altijd maar weer de troep moet opruimen in een niet bepaald fris klimaat. Maar ja, wat wil je als men oud en vergeetachtig is geworden. Dan gebeuren er, niet zo af en toe, wel vaak ongelukjes.
Geef Roos een dikke pluim. Die verdient ze.
Ik zal het doorgeven!