Mijn Oma

Ik droom weleens dat ik in het oude huis van mijn oma ben. Ze woonde in een karakteristiek huis – gebouwd rond 1900 –  in Kralingen. Met ornamenten aan een hoog plafond en spionnetjes aan de raamkozijnen.
Op straat lagen nog kinderhoofdjes.
De tram reed met een knarsend geluid door de bocht en tingelde bij de halte.

Tegenover Oma’s huis zat “De Jood.” Dat was geen scheldwoord maar een Geuzennaam want hij maakte het lekkerste ijs van Rotterdam en omstreken.
Naast Oma was een smederij. Als er teveel paarden voor haar stoep stonden, kwam ze naar buiten, gaf de paarden een paar stevige kletsen op de billen en pakte vervolgens de strontschep die om de hoek in de smederij stond. Ze schraapte de vijgen van de stoep en gooide de berg bij de smid naar binnen.

Ze was een sterke vrouw. Als je de steile trap opliep, wist je wat je boven te wachten stond: Oma zou van liefde in één keer alle lucht uit je longen drukken.
Verder deed ze geen vlieg kwaad.

Ze had vijf kleinkinderen. Ze hield van alle vijf evenveel, maar als jij bij haar logeerde, voelde het alsof ze jou de liefste vond.
Oma was doof. Als je een wind liet, hoorde ze ‘m niet, maar rook ze ‘m wel.
‘Heb je een muffertje gelaten?’ vroeg ze dan.
Dat was geen probleem. Zelf kon ze er ook wat van.
Schaamteloos knepen we in elkaars billen. Het was wel de bedoeling dat je “schrok.”

Aan een verwaarloosde ontsteking had Oma een stijve rechterwijsvinger overgehouden. Zelf kon ze haar vinger niet buigen, maar hij kon wel omgebogen worden. Als je de vinger omboog en losliet, schoot-ie weg. Erg leuk, die vinger, behalve wanneer Oma je haar kamde en haar stijve vinger in je oog verdween.

Ze had geen luis om dood te drukken, maar wat ze had, gaf ze weg.
Haar motto was: “Doe wel en zie niet om.” Ze stond voor iedereen klaar.
Mijn Oma was een wereldwijf. Ze is al meer dan twintig jaar geleden overleden. Heel soms gaat er een dag voorbij dat ik niet aan haar denk.

Wat heb jij voor (herinneringen aan je) Oma?

73 gedachten over “Mijn Oma

  1. Mijn ene opa en oma heb ik nooit gekend, de andere zijn ondertussen ook al weer zo’n 40 jaar terug overleden.
    Veel weet ik er niet meer van, wel dat ik bang was van opa, die altijd erg streng was en dat oma daar en tegen heel lief was.

  2. Wat mooi beschreven. Wat mij het meest bij gebleven is dat vroeger mijn vader veel weg was voor werk en mijn moeder zo nu en dan gek werd van drie opgroeiende ruziënde kinderen. 🙂 Dan riep ze opa erbij die om de hoek woonde. Opa was oud kolonel en dan kwam echt het leger binnen marcheren en commanderen dat we rustig moesten zijn. Verder was het een heel aardige man hoor .

    • Het zijn meestal de mannen die meer gewicht in hun stem kunnen leggen.
      Ik ben blij dat dit niet de enige herinnering aan je opa is, anders was-ie te gekleurd.
      groetjes Kakel

  3. Oeps…bijna gemist…. mail deed t weer eens niet kennelijk ;-(

    Mijn lievelingsoma was zoals die van jou… helaas overleed ze toen ik nog maar 8 was maar ik heb soortgelijke herinneringen aan haar, ook zij had vele kleinkinderen maar je had altijd het gevoel de meest speciale te zijn.

    Mijn andere oma was een hypochonder en overleed toen ik 16 was. Wat ik me haar herinner naast dat ‘negatieve’ is dat ze vanaf dag 1 helemaal gek van mijn man was. Als wij bij haar op bezoek kwamen in het verpleegtehuis zei ze altijd: ga jij maar weg, ik vermaak me wel met Jopie 😉

    -x-♥

    • Nou ja, dat zég je toch niet? Jopie viel in elk geval wel in de smaak!
      Jammer dat je je oma niet langer hebt meegemaakt. Je had het wel kunnen gebruiken 😉
      Liefs xxx

  4. Goh Kakeltje, wat een aandoenlijk verhaal is dit, en hoe boeiend wist jij je lieve oma te beschrijven! Zelf had ik niet zo’n leuke grootmoeder als jij, maar wel een suikertante waar ik elke vakantie bij doorbracht, en dan nog wel aan zee. Ook zij was vrijgevig, vooral wat liefde betreft en die heb ik van haar wel heel veel gekregen. Ze liet me ook wat geld én haar schommelstoel na, die blijft nog altijd een ereplaats in huis bekleden!

    • Als je maar iemand hebt die laat merken dat hij/zij om je geeft!
      En een suikertante aan zee lijkt me ook heel fijn 🙂
      Van mijn oma heb ik een zilver kettinkje met een zilveren Zeeuwse knoop. Ik draag ‘m nooit. Veel te bang dat ik ‘m verlies.
      Wees zuinig op je schommelstoel!
      Groetjes Kakel

  5. ‘Heel soms gaat er een dag voorbij dat ik niet aan haar denk.’ Grappig – dat heb ik ook met mijn oma. Eigenlijk met beide oma’s. Op hun manier waren ze allebei bijzondere en sterke vrouwen en vaak denk ik: ‘later als ik groot ben wil ik ook zo worden’. Gelukkig duurt dat nog wel even 🙂

  6. Een mooie ode aan oma, in die jaren leefde stad toch meer.
    Veel werk was om en naast de deur, de mens was tevreden met wat men had.
    Ja, oma wie zal haar niet missen. Hans

  7. Van mijn oma langs vaders kant heb ik slechts vage herinneringen. Ze stierf toen ik drie of vier was. Mijn oma langs moeders kant was een vreemde dame. Ze kwam uit een adellijke familie en had van die trekjes. Op de meest onverwachte momenten kon ze hysterisch worden. Ruzie maken in de familie kon ze ook. Ik was 38 toen ze stierf en mis haar niet.

    • Jouw reactie stond er dubbel in, dus heb ik er eentje verwijderd, Suske.
      De moeder van mijn vader heb ik ook nooit gemist. Ze was een chagrijnige, oude tang.
      De liefste gaan het eerst, zeggen ze altijd…
      Groetjes Kakel

  8. mooi geschreven, Mirjam!
    Ik heb geen herinneringen aan m’n oma’s. Mijn moeder was 40 toen ze van mij beviel, en de oma’s stierven toen ik nog heel jong was

  9. Mooie herinneringen heb je aan je oma
    Mijn oma stierf toen ik 9 jaar was. De laatste jaren was ze om de 3 maanden bij een van haar kinderen. Ik weet nog dat als mijn moeder ’s morgens naar mijn oma ging kijken dat mijn oma altijd zei ‘ik leef toch nog’ tot mijn moeder ooit vroeg waarom ze dat altijd zei en mijn oma antwoordde dat ze iedere avond voor ze ging slapen bad dat ze ooit in haar slaap zou mogen sterven en ja zo is ze ook gestorven

    • Treurig verhaal van je oma. Terwijl ze niet eenzaam was, want ze mocht bij een van haar kinderen wonen. Maar misschien voelde ze zich eenzaam.
      Ik ken meer oude mensen die wachten tot “Onze lieve Heer me komt halen.”
      Bedankt voor je persoonlijke reactie!
      groetjes Kakel

  10. Prachtig. Zelf heb ik geen enkele herinnering aan mijn oma’s. De ene was al overleden voor ik werd geboren, de andere overleed toen ik nog geen drie was. Dat heb ik altijd heel jammer gevonden.

  11. Toen ik klein was lustte ik eigenlijk alleen maar zuurkool stamppot. Als we ’s winters naar oma en opa gingen logeren had ze voor mij een ‘prakje’ op de kachel staan, de volgende dag aten we zuurkool en voor de dag daarna bewaarde ze nog wat voor me. Dus ik at 3 dagen mijn lievelingseten ;)! Zelf chocolademelk maken, eerst een papje maken van cacao met suiker en een beetje room en daarna melk erbij… En dan mocht ik eerst een papje maken en opeten om daarna opnieuw te beginnen, hahaha
    Simpele maar heerlijke herinneringen… Letterlijk en figuurlijk

    groetjes,
    Noor

    • De liefde van oma’s gaat ook door de maag. Al zou je de chocolademelk op dezelfde manier klaarmaken, dan smaakt het nog niet zoals vroeger.
      Mijn oma kon lekker koken en ze maakte ook zelf ijs. Helaas heb ik nooit het recept gevraagd. Zo stom!
      Bedankt voor je reactie. Leuk!
      groetjes Kakel

  12. Sneeuwballen gooien. Oma in haar mooie mantelpakje en lakschoenen…
    Oma’s grapjes… Haar gastvrijheid… Kwam je binnen rond etenstijd werd er een bord bijgezet, het eten werd verdeeld en eten maar… Kleine dingetjes allemaal… Samen maakte het een prachtmens…

  13. zo mooi, dat zijn de echte sterke vrouwen van toen hé
    oma’s ze zijn even belangrijk als mama’s
    één van m’n oma’s werd dement toen ik nog maar 12 was, dus gevoelsmatig heb ik haar zo niet gekend
    de andere oma is zo’n 10 jaar geleden gestorven, ze mocht de mooie leeftijd van 98 bekomen
    elke zondag ging ik op bezoek, daar keek ze zo naar uit, naar bezoek van kinderen, kleinkinderen en achterkleinkinderen
    ze was de stammoeder die iedereen bijeen hield, altijd was er nog wel iemand anders die op hetzelfde ogenblik op bezoek kwam en werd het gezellig
    Toen ik kind was kwamen oma en opa soms enkele dagen op vakantie bij ons, het voelde als feest en kermis tegelijk 🙂
    Oma stond altijd paraat met wijze raad
    aan haar zijn zoveel herinneringen, vol warmte

    • Wat een mooie uitdrukking: een stammoeder. Wel fijn dat ze niet alleen oud is geworden, maar dat ze ook verwend werd met aandacht van kinderen en (achter)kleinkinderen. Want het mes snijdt aan twee kanten!
      Bedankt voor je uitvoerige reactie, heel gezellig om te lezen.
      Groetjes Kakel

  14. Eentje langs mijn mama’s kant had magere Hein al gezien voor ik geboren werd. Langs papa’s kant was een lieve oma. Ze knarste wel voortdurend heel luid met de tanden. Ik denk dat de buren het konden horen.

    • Toen ik jong was, knarste ik ook in mijn slaap. De tandarts adviseerde dat ik maar een vriendje moest nemen of gaan sporten. Een geschikt moment om mijn eerste racefiets te kopen. Maar ik heb nooit zo luid geknarst dat de buren het konden horen, haha!

  15. Aan mijn moeder van mijn moeder de aller-, aller-, allerbeste herinneringen. Wat was dat een prachtig mooi mens. Fijn dat jij ook zo’n geweldige oma had.
    Aan de andere drie grootouders gewone herinneringen. Lieve mensen, maar ik had er niet zoveel mee.

  16. Als ik aan mijn grootouders denk, denk ik aan het hofje waar ze woonde.
    Mijn Opa die me meenam naar het park en me ijs kocht.
    En Opoe die alles kon fixen en die alles wist over iedereen en alles.
    En altijd was er wel iets lekkers voor me…..
    Beide zijn uiteraard te vroeg gestorven……

  17. Bij ons zeiden we nog Opoe. Opoe van mijn Vaders kant was een narrige zure vrouw ,altijd in het zwart en een grijs knotje .Ze stookte mijn vader altijd op omdat mijn rokjes te kort warenvolgens haar mijn jurkjes te bloot en noemde mij een rotmeid!! Mijn broer was ze dol op ,tja die was heel braaf en zwaar gelovig net als zij en ik was de rebel die mini rokken droeg rookte en uitging .Ze overleed toen ik 17 was en ik heb haar eerlijk gezegd nooit gemist .Opoe van moeders kan was een vrolijke lieve gezellige en heel moderne vrouw met een Permanentje en altijd fleurige kleding .Elke Zaterdag middag zat haar huisje vol ,allemaal gingen we eerst naar Opoe om thee te drinken voor we naar de stad en markt gingen Toen ze niet meer thuis kon wonen en niemand haar in huis [kon] wilde nemen hebben man en ik eindeloos gepraat en bekeken of ze bij ons in huis kon wonen .Helaas de winkelruimte van ons huis mochten we niet verbouwen tot kamer voor haar .Na nog geen jaar in het verpleeghuis overleed ze ,zo triest ! Ik was toen 24 en wat miste ik haar !! wat een lang verhaal he !
    Liefs Elisabeth

  18. De oma van moederskant heb ik helemaal niet gekend, ik leefde in de veronderstelling dat zij niet meer leefde en hoorde pas toen ik zelf al oma was dat ze in een inrichting is overleden toen ik al een teener was.
    Oma van vaderskant heb ik heb ik ooit één keer gezien, een kleine oude vrouw in het zwart met een krekerige stem en felle ogen die steeds heftig zat te hoesten en dan in een kwispedoor spuugde.

  19. Wat fijn dat je zo’n mooie herinnering aan je oma hebt overgehouden 🙂
    Ik had er twee, ééntje overleed toen ik 12 jaar was en de ander toen ik (ik denk rond de) 16 was.
    Het waren allebei boer’nvrouwen uut Drenthe, hard werken op de boerderieje en geen tijd voor prietpraat. Eén van die oma’s was een ware keukenprinses, ze maakte echt alles zelf: griesmeelpudding met zo’n dikke vel (ieuw) en krentjesbrij. En ze hing vlees te drogen in de kelder en ze deed altijd groenten en fruit in (wek)potten. En cake bakken kon ze als geen ander 🙂
    Maar knuffelig waren geen van beide oma’s, geen tied veur 😉

  20. Ik ben dan snel klaar. Mijn ene oma was al gestorven voor ik geboren werd, en de andere oma, de moeder van mijn vader vertrok met de noorderzon met een andere familie om te feesten en te doen.

  21. mijn oma, ik heb nog een fotootje van haar en heb het deze week nog bekeken.
    Ik denk dat zei de persoon was die me ooit het meest gesteund heeft en begreep.
    Iedere dag ging ik naar haar toe, en kwam laat thuis.
    Mijn zussen en broer gingen er niet graag naartoe, ze verveelden er zich, en ik was er niet weg te slaan. Toen ik trouwde indertijd zei ze; ik ga je missen nu je niet meer zoveel gaat komen, en op mijn bruiloft werd ze ziek en……een paar maanden daarna was ze niet meer.

  22. Mijn omaatje was een lief, klein mensje. Had 5 kinderen, gelovig, maar niet goed-gelovig en zei waar het op stond (als het moest). Ze kwekte 5 kwartier in een uur en was tot het laatst actief. 🙂 <3

  23. Mooi Mirjam. Mooie herinneringen.
    Mijn oma’s? – Bij de moeder van mijn moeder sliepen mijn zus en ik wel eens op zolder. Daar stonden heel veel Dik Trom boeken. Daar las mijn zus me dan uit voor. –
    Deze oma zei altijd tegen als haar eigen kinderen:
    “Ach, het zijn maar kìnderen” als we weer eens lastig of ondeugend waren. Ook de uitspraken ‘kassie ‘aan hoor’, en ‘kom d’r in luitjes’ hoor ik haar nog zo zeggen.
    Het was er heel klein, ze woonde op een bovenwoning.
    Maar we pasten er allemaal in. 9 kinderen plus aanhang, 13 kleindochters en 6 kleinzoons!

  24. Als 3 jarig jongetje, stuurde ze mij ooit naar huis met een volgescheten onderbroek in mijn hand, zodat iedereen kon zien wat voor een stout jongetje ik was.
    Maar ik was slim en zei tegen ieder die vroeg, van wat ik bij mij droeg?
    Een cadeautje!

  25. Mooi verhaal. Mijn herinneringen? Wat me nu te binnen schiet is dat ik eens achter mijn oma de trap opliep en zag hoeveel onderrokken met kant ze droeg. Ik was er blijkbaar zo van onder de indruk dat ik het nu nog weet 😉

  26. Ik had wel een lieve opa. Mijn oma was wat minder. Een moeilijk persoon, voor haarzelf, maar ook voor haar dierbaren. Heel erg dominant. Ik kan mij niet herinneren dat ik ooit iets van haar kreeg.
    Daar had ik het laatst nog met mijn moeder over. Jammer eigenlijk.
    Ik probeer een lieve oma voor mijn kleinkinderen te zijn. Laten voelen dat ze welkom zijn en ik knuffel ze fijn! Later, als ze groot zijn, hoop ik dat ze uit zichzelf ons opzoeken. Omdat het bij oma en opa zo gezellig is. Heel anders dan bij mijn oma.

    Liefs Frederique

  27. Mijn ene oma heb ik nooit gekend.
    Mijn andere oma was een kleine gedrongen vrouw in Walcherse klederdracht. Een heel lief mens.
    Twee dingen staan mij heel helder voor ogen:
    Zittend op een stoel en de koffiemolen half verscholen in haar klederdrachtschort was ze vaak aan het koffiemalen met haar voeten op een stoof.
    Als ze een brood moest snijden, klemde ze dat tegen haar boezem en sneed met een groot mes plakken af. Niet van haar af, maar naar haar toe. Bij mijn weten heeft ze zich nooit verwond.

  28. Owh mijn oma…. Ik heb zoveel, zoveel.. altijd haar schaterlach. Ik hoor hem nog steeds. Wat ik met nog goed kan herinneren dat ik haar vertelde zo vlak voor haar overlijden, dat ik papa zou worden…. Ze kon bijna niet meer bewegen en praten van de pijn…. Zo papa zegt ze… eindelijk mijn jong. Haar ogen deden mijn stralen.

    Love As Always
    Di Mario

      • Ze wist het zo’n beetje als eerste, want ik kon zien dat ze het niet meer zou halen. Een pak van mijn hart dat ik het haar kon vertellen. Ze is een speciale sterke vrouw altijd geweest. Zo dierbaar. Zoals een oma moest zijn.

        Love As always
        Di Mario

  29. Aan mijn oma denk ik nooit terug, wel aan mijn opa. Niet omdat ik naar hem ben vernoemd, dat maakte het wat ingewikkelder, maar wel omdat hij mij het eerste levensjaar heeft opgevoed. Ik was door ziekte een echte huilbaby, omdat ik geen borstvoeding of andere voeding kon verteren, en men kon toen, meer dan 60 jaar terug nog niet experimenteren met andere voedingen. Mijn ouders woonde toen in bij mijn opa en oma. Mijn opa volharde in de aanpak die hij dacht dat goed was en al snel at ik met de pot mee. De band met hem is tot zijn dood nooit verbroken. Ik kwam er bijna iedere dag. Ik was op vakantie in Frankrijk toen hij zwaar ziek werd. Gelukkig heeft hij gewacht met doodgaan totdat ik thuis was. Nooit zal ik hem vergeten.

    • Wat ontzettend lief dat je opa de zorg voor jou op zich genomen heeft. Als man was dat zestig jaar geleden heel uitzonderlijk.
      Hij heeft ongetwijfeld aangevoeld wat het beste was voor jou en hij heeft gelijk gekregen. Dankzij hem ben je er nog.
      Ontroerend dat hij op je gewacht heeft…
      Groetjes Kakel

      • Daarom konden we het later ook goed vinden met elkaar. Zelfs zijn honden, een crime voor de familie, reageerden uitgelaten als ik op bezoek kwam.

  30. Goh als ik het zo lees Mirjam heb je wel wat trekjes van haar geërfd. Zie jou ook zo de stront bij de smid in zijn smidse gooien haha… Leuk die herinneringen. Mijn oma was niet zo’n lieve oma, ik zag haar ook niet zoveel omdat ze nogal ver (voor die tijd) wegwoonde. Ik had wel een Opoe dat was de schoonmoeder van mijn buurvrouw, daar kwam ik graag. De buurvrouw mocht haar niet zo en mij dus ook niet omdat ik er vaak kwam. Ik deed boodschappen voor me dat mocht de buurvrouw dan niet zien in zo’n oud tasje zelf gemaakt van stof. Moest altijd laxeermiddelen voor haar kopen haha. Vergeet het nooit. Zij was meer voor mij een oma dan mijn eigen oma was (of kon zijn)

    • Grappig dat je schrijft dat ik mss een trekje van haar geërfd heb, zo heb ik dat nog nooit bekeken.
      Vreemd dat je buurvrouw jaloers op je (contact met Opoe) was. Ieder kind heeft recht op een lieve oma.
      Of het nou een biologische is of niet!

      • Het was haar schoonmoeder en ze had gewoon een hekel aan dat mens en omdat ik er kwam mocht ze mij ook niet. Maakte mij niet uit, ze was ook niet mijn favoriet de buurvrouw haha……Opoe wel.

  31. Ik had 2 oma’s. Die verschilden als dag en nacht.
    Helaas is de leuke en lieve oma niet oud geworden. De ander egoïstische wel 92.
    Bij lieve oma kon alles en deed alles. Ze maakte het gezellig met een pot thee en koekjes. Bij de ander moest je zelf thee zetten. en als je “geluk” had dan was er koffie die er al de halve dag stond en die kreeg je met melk die ook al een aantal keer was gekookt (met vel). Heb ik 1 keer gedronken. Man oman oman ik heb ’s nachts wakker gelegen met een draaiende maag. Later bedacht ik dat het van die koffie kwam.
    Nooit meer haar koffie gedronken. Drink meestal overal thee.
    Ik heb zelfs mijn overgrootmoeder (opoe) nog gekend. Leuk mens altijd in voor een lolletje en veel op pad. En met een huis vol visite zat zij in haar stoel even een tukje te doen; 98 geworden. Gestorven op de wc (sliep ze ook wel eens).
    En dat was de moeder van de niet zo leuke oma.

    Mary

    • Jouw verhaal zou ook mijn verhaal kunnen zijn. Ik had nóg een oma en ze verschilde als dag en nacht met mijn lieve oma. Zij was de moeder van mijn vader. Het was een kenau. Van de acht kinderen zijn er drie van huis weggelopen. Ze joeg iedereen tegen zich in het harnas. Als we bij haar kwamen moesten we zelf onze koffie zetten, dus een vergiftiging zat er niet in. Het zal je maar overkomen ;-(
      Aan die naarling besteed ik geen blog. Mijn vader hield trouwens meer van zijn schoonmoeder dan van zijn eigen moeder. Dat zegt toch wel wat.
      Leuk dat jij je opoe nog gekend hebt! Mijn oma was voor haar tijd heel modern. Nog moderner dan mijn schoonmoeder…
      Bedankt voor je uitgebreide verhaal!
      Liefs Kakel

  32. ach wat lief kakel,
    zo’n oma zou elk mens moeten hebben.
    elk kind zou moeten mee maken wat het is om zo’n oma te hebben , want van oma mocht veel meer dan van mama,:-)
    ik had een lieve oma, en ik herinner me dat mijn moeder haar altijd ging halen uit het verzorgingshuis en dan was ze een zaterdag en zondag bij ons,
    praten kon ze niet meer, maar ze lachte wel altijd heel lief….
    toen ze 20 jaar dood was zei mijn moeder verdrietig, vandaag is oma 20 jaar dood, en ik dacht huh.. ben je daar nu nóg verdrietig over??
    inmiddels is mijn moeder die tijd overleden, en nu.
    nu begrijp ik het,
    heel soms is er een dag dat ik niet aan haar denk….

    xxx

    • Van oma’s hoor je ook veel meer te mogen dan van mama’s. Dat is om te beginnen al een feest.
      En als je na zoveel jaar nog steeds met zoveel liefde aan iemand denkt, heb je het toch goed gedaan, hè?
      Hoe ouder we worden, hoe wijzer ook Dien 🙂 Dat we maar heel oud mogen worden!
      Liefs xxx

  33. Wat een mooi verhaal, vol met prachtige, lieve en grappige dingen over jouw oma. Kan me voorstellen dat er zelden een dag voorbij gaat dat je niet aan zo’n geweldige vrouw denkt. De warmte spat hier gewoon van af! (Wie weet heeft de smid dit ook ooit gedacht, de warmte enzz 😛 )

    • Het interesseerde de smid geen fluit, want mijn oma zorgde dagelijks voor zijn moeder 😉
      Ik hoop dat jij ook een lieve oma hebt (gehad.)
      Liefs Kakel

  34. Wat een mooie herinnering aan je Oma!
    Ik had 2 Oma’s, allebei heel lief, maar zo anders. Kleine Oma (moeder van moeder) woonde in de stad in een benedenhuis. Er reed ook een tram door haar straat en net als bij jou voelde ik me heel speciaal als ik alleen bij haar logeerde. Ze had 21 kleinkinderen en alleen de oudsten. die in de buurt woonden, hebben de logeerpartijen meegemaakt. Ik rende altijd tussen de regendruppels door naar de bakker om beschuitbollen te kopen, heerlijk!
    Grote Oma was heel dik, ze woog toen ze overleed 130 kg. Ik heb de aanleg van die kant. Ze woonde vlak achter ons en ik zag haar elke dag. Een schat was het, alles kon, huishouden deed ze niet aan, koken kon ze als de beste en altijd lang leve de lol en chocolade in huis. Heerlijke herinneringen aan allebei dus :-).

    • 21 kleinkinderen…
      Lekker, beschuitbollen. Aan de andere kant van mijn oma’s huis zat de bakker Van der Meer & Schoep. Daar mochten we tompoezen kopen.
      Jij hebt twéé lieve Oma’s gehad. Wat een feest moet dat geweest zijn. En voor de dames in kwestie ook, want er gingen ongetwijfeld veel kleinkinderen zelfstandig bij haar op bezoek.
      Bedankt voor je gezellige reactie, Tess 😉

      • Mijn kleine oma zag ik niet zo vaak, een keer per 3 weken gingen we bij haar en opa op bezoek. Tenminste toen we een auto hadden gingen we met zijn allen. Voor die tijd ging mijn moeder met bus en tram alleen.
        We woonden in Amsterdam-West (helemaal aan de rand) en zij in Amsterdam-Oost. Dus ja, dat was me toen een eind 😉

    • Jouw oma was helemaal bijzonder: ze heeft bij jullie (en andere dochters) ingewoond.
      Dan krijg je een nog hechtere band met elkaar. Jammer dat ze zo jong gestorven is!

  35. Mijn grootmoeder was altijd in de weer met nog 3 zonen in huis. Op zondag zat ze statig in het zwart met gouden ketting en daaraan een gouden kruis in een protserige leunstoel, steil rechtop,kwetsbaar als porselein, en ontving ons met de snoeptrommel in de hand.
    Elke zondag mocht ik de bodem van de pan met rijstebrij en rozijnen leegschrapen, natuurlijk zat er nog genoeg in voor een lekker bordje pap.
    Ze liet ook stiekem de deur van de schuur op een kiertje, zodat ik bij Cora, de jachthond, kon komen. Door haar heb ik ook biggetjes en katjes geboren zien worden.
    Ik was 10 jaar toen ze stierf. De andere grootmoeder heb ik nooit gekend.

    Liefs, Ria

    • Fijn dat jij aan je oma ook fijne herinneringen hebt. Ze verwende je niet alleen met lekker eten maar ook met aandacht. En ze wist precies waar jij belangstelling naar uitging: dieren! Leuk om je uitgebreide reactie te lezen. Dankjewel, Ria!
      Liefs Kakel

  36. Goede avond Kakeltje, fijn dat je zulke mooie herinneringen aan je oma hebt. Van mijn grootouders was alleen nog één oma in leven, toen ik werd geboren. Dat was de moeder van mijn vader, die opa was al op 47 jarige leeftijd overleden, zij was een verzuurde weduwe, die ik alleen maar in sombere zwarte kledij heb gekend. Ze was bij een dochter ingetrokken en hield niet echt van kinderen. Alleen een bepaalde neef was haar favoriete kleinkind, die kreeg van alles (snoepjes, druiven etc), terwijl de andere kleinkinderen er op stonden te kijken, maar wij kregen dus niets.
    Nee ik heb geen fijne herinneringen aan mijn oma jammer genoeg.
    Ik hoop dat mijn kleinkinderen aan mij een betere oma zullen hebben, ik doe er in ieder geval mijn best voor en ik hou van allebei evenveel.
    Mochten er nog meer bij komen, dan zal ik die ook in mijn hart sluiten.

    • Jammer dat je maar één oma had en dan nog zo’n chagrijn. Mijn andere oma was zo’n zelfde type. Ze liep niet in het zwart – ze droeg de spreekwoordelijke bloemetjesjurken – en je kon in haar ogen nooit iets goed doen. Ze hield alleen van de drie kinderen van haar jongste dochter. De rest interesseerde haar niet. En als we dan op zondag bij haar kwamen, zei ze: “Zo, kom je je zakgeld weer halen?” Terwijl we van mijn ouders verplicht mee moesten.
      Elk kind heeft recht op een lieve opa/oma. Ik weet wel zeker dat jouw kleinkinderen net zulke mooie herinneringen aan hun oma overhouden als ik aan de mijne!
      Groetjes Kakel

  37. Een snuifje?

    grootmoeder zaliger langs moederskant
    had altijd een snuifdoosje bij de hand
    soms een ovaal plat, in rode kleur
    doch het witte ronde doosje genoot haar voorkeur
    om haar zakdoeken niet bruin te maken
    sneed ze lappen stof uit een oud laken
    ik kan mij haar niet herinneren zonder snuifje
    ze had altijd een grote voorraad in een schuifje
    de witte doosjes stonden netjes aan de linkerkant
    en de rode uiterst rechts, daar tussenin
    lagen de linnen lappen gestapeld tot tegen de rand
    ‘een snuifje?’ zo begon ze meestal haar zin

    Lenjef 🙂

    • Wat een apart verhaal! En wat snoof ze dan, of is dat een heel domme vraag? Geen pruimtabak, neem ik aan.
      Het snuiven was kennelijk levensbelangrijk voor haar, anders begin je niet elke zin met zo’n vraag.
      Liefs Kakel

  38. Mijn oma was 40 toen ik geboren werd, nam mij in huis toen mijn vader de benen nam. Opa zorgde voor mij en elke dag als oma van het werken thuis kwam en ik haar hoorde dan vloog ik naar de deur. In haar tas zat een verrassing van een snoepje tot een nieuwe jurk. Zij was echt mijn oma moeder
    Toen ik vier was moest ik mee met mijn moeder naar de andere kant van het land. Heel soms zag ik haar nog. Ook hier gaat er bijna geen dag voorbij dat ik niet aan haar denk.

    • Je hebt haar eigenlijk maar kort gekend, omdat je haar later nog maar weinig zag.
      Maar de basis was gelegd! En ook bijzonder dat je opa voor je zorgde. Zeker in die tijd.
      Ze vonden je allebei een bijzonder kind 😉
      Liefs Kakel

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *