Max houdt meer van zijn vrouw dan er bloemen groeien in alle tuinen. Hij koestert haar hazelnootkleurige haar, groene ogen, welopgevoede manieren en kwajongensstreken. Hij kijkt naar haar als ze haar tanden poetst, zich aankleedt, een toetje eet of een boek leest. Zijn liefde voor haar maakt hem sterk. Maar hoe zwak zal hij zijn als hij haar verliest?
Zelden voelde geluk zo broos.
‘Wil jij mijn jurk dichtritsen?’ vraagt Madelief. Ze houdt even haar adem in en brengt haar schouders wat dichter naar elkaar.
‘Tuurlijk, schat,’ zegt Max en voldoet aan haar wens.
Madelief draait een rondje: haar rode jurk laat haar vrouwelijke vormen goed uitkomen. Om haar hals draagt ze een losjes vallende, zilverkleurige sjaal die flonkert bij iedere stap die ze zet.
‘Perfect,’ zegt Max goedkeurend, ‘per-fect!’ Hij heeft nooit eerder een kledingwens tegen zijn vrouw uitgesproken, maar deze dag is speciaal en vraagt om een speciale jurk.
‘Welkom. Ik ben blij dat u er bent. We beginnen meteen,’ verwelkomt de glasblazer het echtpaar in zijn atelier.
‘Zijn wij de enige gasten voor de demonstratie?’ vraagt Madelief een tikkeltje ontsteld wanneer ze de lege werkplaats ziet. De glasblazer zegt op raadselachtig toon: ‘Niet bang zijn, mevrouw, u zult weldra schitteren in volle glorie.’
Haar vraag wordt niet beantwoord.
Het atelier baadt in een oranje gloed. Ovens branden en op planken aan de muur staan kleurrijke vazen en potten uitgestald. Ondanks dat het er tropisch heet is, onderdrukt Madelief met moeite een huivering: in de ruimte hangt een onbehaaglijke sfeer.
Plotseling wordt Madelief omgeven door een immense hitte. Het is of een fohn hete lucht in haar gezicht blaast. Alle adem wordt haar ontnomen. Haar jurk fladdert alle kanten op, en ze wordt omgeven door een verschroeiende hitte en lichtflitsen. Het laatste restje zuurstof wordt uit haar gedrukt. Help! Help! roept ze naar Max, maar uit haar mond komt geen geluid.
Haar man bekijkt het tafereel of hij naar een circusvoorstelling kijkt. ‘Sorry lieverd, je zult het nooit begrijpen, maar het moet,’ zegt hij, ‘het móet.’
Madeliefs sjaal knettert. In een laatste poging steekt ze wanhopig haar armen omhoog. Ze komen tegen iets hards aan. De hitte verdwijnt en maakt plaats voor een doorzichtige kilte. Het laatste wat ze ziet is de hand van de glasblazer die naar haar reikt…
…en tegen Max fluistert: ‘Hang haar voorzichtig in de boom.’
Zo! Die zag ik even niet aankomen! Goede ontknoping!
Oeps…inderdaad Roald Dahl luguber
Nu weer op naar de jaarwisseling. Hans
Jeetje…
Ik moest inderdaad ook aan Roald Dahl dfenken dat verhaal van die vrouw die het oog van haar man liet doorleven en voor het oog alles deed wat zijn nooit mocht. ( dit is wel een heeeel korte samenvatting 🙂 )
Dit verhaal ken ik niet. Ga ik opzoeken! Hier zou ik nou nóóit opgekomen zijn 😉
De ontbinding voorbij
iedere mens heeft op het leven een andere kijk
wat veel egoïsten ‘liefde’ noemen
mag niet verwelken zoals bloemen
sommigen maakt men na hun dood onsterfelijk
Als kerstbomen konden praten…
Lenjef 🙂
Sommigen verwarren liefde met egoisme. Daar horen wij niet bij…
Ik zeg vaak: als huisdieren konden praten!
Lieve groet
En zo is dat, Lenjef!
Nee, een zoet kerstverhaal is het niet (gelukkig) dus met plezier gelezen. Een fijne kerst gewenst
Ot. Je verzoekje is gedraaid in de show.
Het programma is beluisteren op de pagina “Bank’s Radio” Hans
Wat een raar verhaal maar wel goed geschreven 😉
Beetje Roald Dahl achtig verhaal, en volgens mij had ik ooit een boekje met bizarre verhalen van Godfried Bomans, ik kan hem echter niet meer vinden in de boekenkast. Maar ik houd wel van dit soort verhalen met een gekke afloop, ga gerust zo door! Fijne feestdagen!
(Het verhaal over de man die kabouters vangt in een speciale stoel in zijn kelder is zo’n voorbeeld, de vertegenwoordiger die het geloofd kan dat niet navertellen…)
Dit verhaal ken ik (ook) niet…ik mis wat af! Ik ga het verhaal googelen, bedankt.
Lieve groet
Goede morgen Kakeltje, bedankt voor dit weer knap geschreven maar toch wel droevig verhaal.
Hopelijk gaat het ondertussen iets beter met je en kan je het piekeren even laten…
Voor jou:
Stilte en vreugde
van Kerstmis tot het nieuwe jaar
hopende ook op hoop
© Herman Van Rompuy
He bah, wat een akelig verhaal!
Ik wil zoete koek met Kerst Mirjam haha.
Nee hoor, graag gelezen (zoals altijd)
Liefs Petr@
“Max houdt meer van zijn vrouw dan er bloemen groeien in alle tuinen?” Ik heb daar een licht afwijkende mening over.
“Max houdt meer van Max dan er bloemen groeien in alle tuinen”. Een egoïst van het zuiverste water. Iemand waar je van houdt is geen hebbeding.
Nu ja, als je iets schrijft en het geschrevene maakt wat los, dan is het natuurlijk goed geschreven.
😉
“uit de oude doos” dat is soms zo fijn om te lezen of terug te zien. Hans
En na de kerst in de doos met ballen naar zolder, tot de volgende kerst….. 😉
Die glasblazer …. staat ie in de gouden gids … 😉
Fijne feestdagen. 😉
Ken je iemand die je “vereeuwigd” wilt hebben 😉
Opgeblazen gevoel? Neem een Rennie! 😉
Je fantasie is waarlijk een bodemloos vat, mijn beste. Gotta like it!
Wauw wat een verhaal, het liefste wat je hebt, koestert hart en ziel, van glas in de boom gehangen. Hans
Jakkes, bij Edgar Allan Poe ben ik bedacht op deze grumor( griezel humor) is dit het eerste verhaal in een nieuw genre?
Geen flauw idee 😉 Ik weet zelden waar ik uitkom als ik begin te schrijven…En ik had geen zin in een zoet kerstverhaal.
Lieve groet
Wat luguber! Geen kerst verhaal voor kleine kinderen, maar voor volwassenen is hij wel intrigerend.
Dit slot zag ik niet aankomen. Ik vind het wel lief, dan heeft hij zijn vrouw toch voor altijd (tijdens kerst) bij zich. Je hebt er weer wat prachtigs van gemaakt!
Geweldig heerlijk verhaal om kippenvel van te krijgen!
Eens een ander kerstverhaal dan dat we gewend zijn, zonder happy ende.
* Maar nu ga ik weer in mijn kerstflow zitten, liefelijk met mooie gedachten als je het niet erg vindt? *
Sorry dat ik je uit je flow heb gehaald 🙂
Brrr Mirjam, wat een luguber verhaal, ik krijg er de rillingen van.
Snel een vestje aandoen, haha 😉
weer een verhaaltje zoals ik nergens zoiets ooit gelezen heb
daarom kom ik hier graag
al hoop ik maar dat het einde een foto op een glasbal is
LET THE COUNTDOWN TO THE 2016 NEW YEAR BEGIN ? ° . . . ? °? . * ? ¸ . ? ° :. . • ? ° ? . * . . ° . ? . ° ? °? ¸. ? . ? ? ° ? ? ¸. ¸ ? :. . • ? ° ? . * . . ¸ . ° ¸. * ? ¸ . ° ? ° ¸. ? ¸ . ? ° . • ° . * :. . ¸ . ? ¸ ? YOU HAVE BEEN Sprinkled with BLESSINGS of PEACE, LOVE, and HAPPINESS! NOW … PLEASE … GO FORTH AND SPRINKLE OTHER PEOPLE TOO!? ° . . . ? °? . * ? ¸ . ? ° :. . • ? ° ? . * . . ° . ? . ° ? °? ¸. ? . ? ? ° ? ? ¸. ¸ ? :. . • ? ° ? . * . . A MERRY X-MAS TO EVERYONE AROUND THE WORLD ?
Hmmm als je zoveel van iemand houdt dat je er een kerstbal van wilt laten maken moet je toch even bij een dokter langs denk ik 🙂
Maar wel buitengewoon leuk verhaaltje!
Brrrrrrrrrrrrr. die is ziek… of is dat de bedenker van dit verhaal.
Love As Always
Di Mario
Ik hoop alleen de laatste…
oooh zo’n verrassend einde
k dacht eerst wat mooi zo’n grote liefde, maar ahum t bleek wel wat ziekelijk te zijn
wat een idee toch
maar heel knap geschreven en gevonden van jou
In plaats van een glazen as-urn, wat ik eerst dacht, een glazen bal .
Heftig.
Lieve groetjes, Ria
Een glazen as-urn…Dat vind ik nog eens een vondst!
Lieve groet
😀 😀
Al in het begin begreep ik dat zijn liefde “ziekelijk” was. Het einde niet verwacht (of eigenlijk verraadde de titel het al).
Heel fijne kerstdagen Mirjam!
Ik zat een beetje met de titel in mijn maag: ik was bang dat-ie teveel van het eind zou verraden. Maar gezien de reacties viel dat mee 😉
Jij ook fijne dagen, Nathalie!
Lieve groet
Ieuw, wat een eng verhaal weer.
Prachtig. Ik heb genoten van je kerstthriller. Vooral doorgaan ….
Fantastisch! Dank voor dit prachtige verhaaltje.
Iiiieks. . . .enge kerel brrrr , gelukkig is het maar een zwart sprookje , hoe kom je er op meid.
Ik zag ergens het woord “glasblazer” staan en ineens had ik een verhaal…
Lieve groet
Fijn dat het schrijven weer lukt, hopelijk betekent het dat je je iets beter voelt.
Mèns, hoe kóm je er weer op, knap hoor.
Ik kan echt niets meer verzinnen tegenwoordig:-(
Liefs, Narda X
Eens iets anders dan je geliefde in een gouden kooi opsluiten.
De Kerstvariatie op ‘ik zou je het liefste in een doosje willen doen’. Edgar Allan Kakelbont!
Ik heb zelfs nog aan het liedje gedacht toen ik het verhaal schreef 😉
Tsja, iedere vraag heeft een oplossing… Hij had later ook een urn op de schoorsteenmantel kunnen zetten.
Ja, dan had hij elke dag plezier van haar gehad 😉
Een bijzonder en mooi kerstverhaal Mirjam, er zullen niet veel zijn, die zo’n speciale kerstbal hebben.
Haha, die laatste woorden…je hebt een heerlijk gevoel voor humor!
Brrrrr wat een luguber kerstverhaal
Wat een kerstverhaal zeg… maar wel eentje zonder happy end. Voor haar dan…
Het is weer een juweeltje. Eentje die met recht de kerstboom ingaat.
knap geschreven verhaal Kakel en met een verrassend slot….
ik kan je verzekeren dat ik zo niet in mekaar zit..
en btw hangt jou kerstbal al in je boom..
De ballen hangen eindelijk. Ik moest wel, anders hoefde het niet meer…
Lieve groet
Ik voelde dat er iets akeligs ging gebeuren, nou kan hij eeuwig van zijn prachtige vrouw “genieten”
Hé kakel wat zet die man nou toch weer in een griezelig daglicht….
hij kon vast niet dansen en had het begrip “Kerstbal” daardoor verkeerd begrepen!
Maar eh…. fijn dat je weer schrijft!
harregat jakkes Kakeltje toch….wat weer een letterlijk en figuurlijk “schitterend” doch ook kippenvel bezorgend verhaal…
Ben ik ff blij dat onze mannen ‘iets’ minder van ons houden dan Max van Madelief.
-x-♥
Ja, elk voordeel hep zijn nadeel. Of omgekeerd 🙂
Oeii een onzekere man die zijn vrouw blijkbaar dus in een [ glazen kooi] Kerstbal wil alleen voor zichzelf !
Liefs Elisabeth
brr Max is slecht in delen of bij voorbaat al jaloers.Straks laat hij haar vallen en dan zijn er enkel nog scherven en niet van geluk.
Haar wordt niet beantwoord.moet zeker haar vraag zijn?
Fijne dagen Mirjam
Bedankt Dieneke, ik heb “vraag” toegevoegd!