‘Mama, zullen we samen paddenstoelen gaan kijken in het bos?’
‘We kunnen woensdagmiddag gaan,’ stel ik voor, ‘dan heb je geen school.’
Voor iemand die net zelfstandig veters kan strikken, schudt Roos met een ijzeren hardnekkigheid nee. Ze gebaart dat ik moet bukken en fluistert iets in mijn oor.
Ik ben verbluft. Waar moet dat heen met dat kind?
‘Dat kun jij foto’s maken,’ merkt ze nog geraffineerd op. Ik begin over regels en hoe het heurt, maar halverwege haper ik. Eigenlijk vind ik haar voorstel meer dan plezierig. Blinkt het leven niet genoeg uit in idiote regeltjes?
De volgende ochtend bel ik school dat Kind niet komt.
‘Ze is verkouden,’zeg ik. Zo jok ik zonder te liegen, want Roos heeft vannacht liggen blaffen als een zeehond.
Met een rugzak vol versnaperingen en papieren zakdoekjes, rijden we langs school het dorp uit. Roos ligt dubbelgevouwen tussen de voor- en achterbank, waar ze giechelt van pret, en bibbert van angst om ontdekt te worden.
Het Kralingse Bos is een explosie van herfstkleuren. Het belangrijkste bezoeken we het eerst en dat is het houten klimdorp, gevolgd door de kinderboerderij en het hertenkamp. We banjeren avontuurlijk door het bos en bewonderen heel wat paddenstoelen. Kind snottert en snuit, maar vindt het een feestje. Minstens tien keer zegt ze: ‘Gezellig hè?’
Aan het eind van de middag doet Kind een bijzondere ontdekking.
‘Mama, kom eens gauw! Hier liggen allemaal vingertjes…’ Zwijgend wijst ze naar een plekje op de grond te midden van een hoopje bladeren.
’Ohh…’ zeg ik aangenaam verrast, en maak foto na foto.
Dan is het tijd om naar huis te gaan. Op de terugweg rijden we opnieuw langs school, maar ditmaal hoeft Roosje-in-de-knop zich niet te verstoppen, want ze ligt afgepeigerd te ronken op de achterbank.
Als ik haar de volgende dag van school haal, wenkt de juf me.
‘Hebben jullie gisteren zo’n leuke dag gehad?’ informeert ze ondeugend. Ik geef het volmondig toe, want met deze mogelijkheid had ik al rekening gehouden.
‘Ze was er zo vol van, dat ze het niet voor zich kon houden,’ zegt juf op een toon alsof het haar spijt.
‘Maar hoe zit het nou met die vingers…?’ Aan jufs vieze gezicht te zien, heeft Kind gepassioneerd over haar ontdekking verteld.
Ik leg uit dat we een inktviszwam gezien hebben. Een paddenstoel met tentakels als een echte inktvis, maar die kind vingertjes blijft noemen.
Juf knikt opgelucht.
‘Ik zal jullie uitje niet doorvertellen aan m’n collega’s hoor,’ zegt ze, ‘kunnen jullie het nog een keertje overdoen.’
Ben ik hier al langs geweest?
Want ik ben even aan het spijbelen van mijn nakijk- en cijferwerk.
Vriendelijke groet,
Wat een heerlijke moeder ben je om zo lekker met je kindje te gaan spijbelen. En de juf is er één uit duizenden … daar kunnen de juffen uit mijn lagere schooltijd nog een voorbeeld aan nemen
De juffen uit mijn verleden waren chagrijnige oude vrijsters.
Eentje heeft me in de klas eens een klap in mijn gezicht gegeven.
Ik ben boos weggelopen en mijn vader heeft er naderhand nog eens wat van gezegd.
Ondenkbaar in deze tijd. Gelukkig maar!
Ik dacht even dat je met de hele klas moest spijbelen…… Heerlijk geschreven! chapeau
Goede morgen Kakeltje, en ik hoop zo voor jou dat dit het begin van een al even goed weekend zal zijn!
Toch nog een vraagje: kan jij de link naar dit schitterend blog niet even in je blogger-pagina invullen? Zo moet ik niet gaan zoeken als je die vergeet in je antwoord te zetten.
OT. NIS staat voor New Israëlische Sjekel. En misschien ken jij het wel onder Sjekel. En die ringen? Geen idee. Ik heb weleens gehoord dat ze als gemiddelde nemen. Voor elke anderhalve centimeter omtrek is een jaar. Misschien ga ik volgend jaar wel kijken of ik de omtrek kan opmeten. Ik weet waar het is, moet er alleen met de bus heen. Dus….
Love As always
Di Mario
Ik heb het nog speciaal aan mijn man gevraagd. Hij werkt nog steeds op een bank op de afdeling betalingen.
Maar van Sjekels heeft ook hij niet gehoord. Schandalig! Ik ben blij dat jij daar verandering in gebracht hebt.
Wel logisch dat de jaarringen van bomen in Israel anders gemeten worden dan bij ons.
Wij kennen duidelijk een zomer- en een wintergroei. Ik denk dat het in Israel altijd zomer is…
Liefs en bedankt voor je uitleg x
een gouden juf!!!
Maar die zwammen, heb ik echt nog nooit gezien. Speciaal!
Op kinderen valt dus niet te bouwen omdat ze zo heerlijk eerlijk zijn.
Dit jaar heb ik voor het eerst deze paddestoelen gezien.
Wat een schitterende juf, ze begrijpt heel goed wat er in zo’n kind omgaat en reageert er op een perfecte manier op! Ik zou jouw gezicht wel willen zien hebben Kakeltje, toen je ontdekte dat je betrapt was op een leugentje hihi. Een leugentje voor bestwil natuurlijk, want je schatje had een onvergetelijk dag en jij hield er onvergetelijke foto’s aan over!
Inderdaad hebben we genoeg domme regeltjes. Genieten wordt het als je deze regeltjes aan je laars lapt en doet zoals jullie deden en er op uit trekken.
Het resultaat is een onvergetelijke middag.
Het had ook op een andere manier onvergetelijk kunnen zijn als die vingers niet van een inkviszwam waren geweest
Wat een ontzettend gave mama ben jij
Roos wist wel dat zij het kon vragen blijkbaar. En lezen vroeg ik het mij al af of zij het wel geheim kon houden zo een geweldige dag. Ik voel met haar mee als zij ondergedoken ligt op de achterbank, geweldig.
Wat een prachtige paddenstoel ook ik ben deze nog nooit tegengekomen en ben al heel wat bossen afgestruind op zoek naar paddenstoelen.
Inderdaad een dag met een goud randje die je nooit meer gaat vergeten. Zelfs nu kan je er de pret nog van voelen.
ohhhh dat is een heel bijzondere kakeltje,
die heb ik nog nooit in het echt gezien,
schijt aan alle regels zouden we allemaal moeten hebben,
het verpest mensen die dan gaan denken dat íe zus of zo hoort,
omdat je er anders niet bij past, en al doende je geluk vermoord,
ik geniet van j e verhaal, spijbelen,
dat gaan we vaker doen
xxx
Oh wat heerlijk! Ik mocht nooit spijbelen… En wat een geweldig lieve juf, zo zouden er veel meer moeten zijn!
een toffe juf is dat precies, maar als je met je papieren in orde bent is er eigenlijk ook niks mis
wat een toffe juf die zoiets kan begrijpen.
En het is voor het eerst dat ik een inktviszwam zie of ervan hoor , het zijn inderdaad bijna vingertjes
Dat is mooi verpakt in een verhaaltje, want in verhalen kan alles!
Wat een heerlijk verhaal. Ooit eens een dagje met dochter gespijbeld omdat ze een fotoshoot had gewonnen op een doordeweekse dag en ja, daar konden ze haar echt geen vrij voor geven.
Jaaaaaaaaaaaa, zo hoort het mama. Soms moet je even wat dingen onthaasten. En waar kan dat beter in een bos waar op dat moment geen kinderen zijn. Mooie foto’s… en ehhhh. een nog mooiere juf. Geweldig mens.
Love As Always
Di Mario
Rare levensvormen
leven bestaat
in de meest
uiteenlopende kleuren en vormen
er zijn insecten, dieren, planten en bloemen
te veel om in een paar zinnen te vernoemen
waarschijnlijk
is de mens
de vreemdste van alle aardwormen
Ik vind dat er een verplichte spijbeldag moet komen, Mirjam.
Lenjef
Wij gaan dat dus morgen doen. Moeder-dochterdag. Ik voel een buikgriepje aankomen
O oeps. ik bedenk me ineens dat jouw Roosje allang geen Roosje meer is maar een Roos hahaha
hier is die tijd ook allang voorbij dat ze willen spijbelen in het bos of op het strand, zucht…zo jammer.
We wachten de kleinkinders maar af, en dan hoop ik dat ik nog een beetje fit genoeg ben
Heerlijk zo’n dag! Is voor herhaling vatbaar denk?
En wat een leuke juf zeg!!!
Waar spijbelen al niet goed voor is, zo leer ik ook iets bij
Kende die paddenstoel totaal niet, wat een bijzonder ding en mooi!
En die juf, dat is ook une piece unique 
Super toffe ma ben jij…mens wat was ik streng, dat deed ik nooit en eigenlijk spijt het me nu wel
Wat een heerlijk verhaal.
Ik ben blij dat je de foto er bij hebt gezet want ik kon mij ook niets voorstellen bij ‘vingertjes’
De foto heb ik van internet geplukt. Die van mij dateert nog uit de analoge tijd
Ben er nog steeds blij mee.. Ook al is het niet het origineel.
heerlijk, een pedagoge voor de klas, kom d’r is om.
Ik belde ooit in een loei hete maand juli dat mijn kinderen zo witjes zagen en ik ze dus die middag thuis hield.
De witte snoetjes werden op het strand aan de zon blootgesteld ….. duidelijk een ontaarde moeder zou men tegenwoordig zeggen!
Niks ontaard! Een mens naar mijn hart
Liefs xxx
Nou je kind aan de zon blootstellen kán eigenlijk niet meer geloof ik! Dan moet het stijf staan van de factor 30!
Hehe. Foei!
Hé ja… Spijbelen en dan gezellig zwammen in de heksenkring…
Helaas… Ik heb nooit gespijbeld, ook nooit mogen doen. Maar erover lezen blijft leuk.
Mijn moeder was óók van de degelijke soort.
Misschien dat ik daarom een beetje losgeslagen ben…
Gezellig zwammen in een heksenkring. Wat een briljante reactie!
Heerlijk, zo’n spijbeldagje. Wat een superjuf had Roos, zeg, zo zouden er meer moeten zijn. Een inktviszwam had ik nog nooit gezien, sterker nog, ik wist niet eens van het bestaan ervan. Weer wat geleerd.
En hij stinkt naar rotte vis
Moeder/dochter-dagen zijn even belangrijk voor een kind en zo een dag zal ze langer onthouden dan welke leerstof dan ook.
Ik kende die zwam ook niet. Dank zij jullie spijpeldagje heb ik ook wat bijgeleerd.
Wat een leuke reactie, dankjewel!
Een heerlijk verhaal en een schat van een juf.
Haha, het was te verwachten… Maar een mooi verhaal met dito foto’s
Een kind dat net zijn veters kan strikken hoort regelmatig te spijbelen. Het moet nog lang genoeg naar school.
Heerlijk hoor… en wat een fijne juf die dan een oogje dicht wil doen.
Ik wist wel dat jij het met me eens was!
Er zijn mensen die het zwaar onverantwoord vinden.
Ik draag laarzen en daar lap ik het aan
De juf kom ik af en toe nog weleens in het dorp tegen. Zo’n gezellig mens.
Wat een bijzondere paddenstoel zeg, die heb ik nog nooit ontdekt. En wat een leuke juf, heb ook mijn kind wel eens laten spijbelen haha. .
Ik heb ‘m ooit nog eens in het Loetbos aangetroffen op zo’n “houthakselpad.”
In mijn paddenstoelenboek stond dat de paddenstoel in Nederlands zeldzaam is maar goed op houtresten gedijt.
Meer houtpaden dus!
Een juf naar mijn hart! Met dochter heb ik al haar hele leven lang de afspraak dat ze elke maand recht heeft op een spijbeldag. Dus als ze eens een keer geen zin heeft is het prima. Dan bel ik en meld haar ziek. Zo af en toe moet ik haar eraan herinneren. Dan zeg ik: is het geen idee als je morgen gezellig thuisblijft? Dan gaan we een filmpje kijken en koekjes bakken?
Het zal de leeftijd wel zijn maar het lokt haar de laatste tijd niet zo aan. Ze gaat liever naar school. Echt idioot…!
Jouw dochter is er eentje van een buitengewoon soort
Ik las jouw reactie voor aan Roos en haar reactie was er eentje van jaloerse aard. ‘Wat veel. Dat wil ik ook!’
Jij bent echt te goed voor deze wereld! Onbegrijpelijk dat jouw dochter dat niet begrijpt.
Dat komt vast later bij haar boven drijven. Als jij stok- en stokoud bent…
Heee Kakelinooo!
Haaa… wat een rare zwam en wat een heerlijke spijbeldag.
Er gaat niets boven een lieve mams, die met je wil spijbelen.
Moet gewoon vaker gedaan worden!
Goed idee… ik ga vandaag ook spijbelen!
yeah…
Het bos in en iedereen mag mee…
(net nu ik dit schrijf komt jouw reactie bij mij binnen… Telepathie!)
Dagdag!
geniet ze vandaag…
X, Marloulou
.
Het was een dag met een gouden randje. Nog een geluk dat Roos het zich kan herinneren.
Meestal moet je “goede dagen” bij jongelui in de herinnering brengen
De juf was een wereldmens. Af en toe kom ik haar nog weleens tegen. We zwaaien altijd!
Doeg doeg Loulou xxx
Heerlijkkkkkkkkk
en die juf? Om te zoenen!!!”
Jij en Roos ook overigens
Xxx
Jij weet het altijd weer zo leuk te brengen!