Een nerveus uitziende man klampt me aan.
Met een zucht kom ik tot stilstand. Zie ik er uit als een vrouw die een vreemde man graag een pleziert doet? Ik ben al op voorhand geirriteerd, want ik heb uit gelubberde armen van het sjouwen, moet piesen, heb dorst en wil zsm naar huis.
Waarschijnlijk trek ik een gezicht alsof ik strafwerk heb, want de man verontschuldigt zich onmiddellijk. ‘Sorry mevrouw….Ik…ik…’ Hij valt stil en laat zijn schouders zakken.
Ik word overvallen door een knagend gevoel. Het duurt even voor ik het herken. Het is…het is…ahh… ik weet het weer: het is mijn zelfcorrigerend vermogen!
‘Wat kan ik voor u doen?’ vraag ik en laat mijn tassen op de grond zakken.
‘Zou u…even op mijn boodschappen willen passen? ‘Want…’ de man kijkt zenuwachtig naar het trottoir achter zich, ‘…ik weet niet of ik daar langs kan lopen. Ik ga even kijken of het kan en kom dan terug om mijn tassen op te halen, begrijpt u?’
Ik snap er geen reet van. Volgens mij is dit de verborgen camera. Blijven lachen.
‘Waarom denkt u dat u daar niet kunt lopen?’ Ik wil niet op tv, maar wel intelligent overkomen op de cameraman.
De man snuift afkeurend dat ik het niet begrijp. ‘Omdat die hekken er staan!’ zegt hij. Hij wipt op zijn voeten heen en weer en staat te springen om weg te kunnen lopen. Zou hij zijn intelligentie kwijt zijn?
Het langs de hekken lopen duurt vast maar even, dus stem ik toe.
Spoedig verdwijnt de man uit zicht.
Mijn moeder heeft me geleerd dat ik van andermans spullen moet afblijven, maar kijken mag wel. Het eerste waar mijn doorgewinterde oog op valt, zijn de lekkernijen in één tas: kokosmakronen, spritskoeken, stroopwafels, gevulde koeken, boerencake, ontbijtkoek…
Daar steken mijn ongezoete boodschappen van de reformwinkel maar kleurloos bij af. De andere tas is minder interessant: losse aardappelen en een bloemkool.
Wat blijft de kerel lang weg! Even is al lang voorbij. Sta ik hier opgescheept met andermans eten. Zal je zien dat er straks een te langzaam rijdende auto voor me rijdt en ik mijn pies nog langer moet ophouden.
En het barst hier van de mensen; klampte hij uitgerekend mij aan!
En dan zijn er nog mensen die zich afvragen of het allemaal wel waar is wat ik in mijn stukjes schrijf. Alsof ik een ongeloofwaardig groots en meeslepend leven lijd leid.
Er komt een fietser op me af rijden.
Hij stopt, zet zijn fiets op de standaard, en wijst naar de tassen. ‘Ik kom de boodschappen voor mijn broer ophalen.’
Zijn broer? Dat lijkt me stug. De boodschappenman had de kleur van een mokkaboon en deze meneer die van een roetzwarte espresso.
‘Ik ben echt zijn broer,’ verzekert de fietser me als hij mijn twijfelachtige blik ziet. ‘Mijn broer…hij… kan niet tegen veranderingen,’ legt hij uit, ‘hij kreeg stress van die hekken. Aan het eind durfde hij niet meer terug te gaan, is naar huis gelopen en heeft mij gebeld.’
De broer pakt de tas met aardappels. Hangt die aan het fietsstuur en draait zich om om de andere tas te pakken. Kedeng! De fiets van de niet zo snuggerige man valt om. De bloemkool en aardappels rollen over straat. Voorbijgangers helpen met oprapen.
De hoogste tijd er tussenuit te knijpen!
Je moet het uitstralen om al die dingen mee te maken . En nog op tijd thuis voor de sanitaire stop gekomen ;)…..
Wat jij allemaal meemaakt!!!
Om een kortfilmpje met veel gelaatsexpressie van te maken en met een totaal onverwachte ontknoping. Fijn dat we die zelf mogen fantaseren.
Verhalen liggen op straat ;-))
Bedankt voor je altijd lieve reacties!
heb jij dat weer….whaha
Grappig dat ze dan weer aardappelen en bloemkool eten! Hoezo geïntegreerd?? 😀
Daar had ik nog niet eens aan gedacht. Wat een goeie van je!
Voor jou Kakeltje:
Le tango. Gedicht voor hobo en zingende tramrail.
Het is als met padden, die steeds weer
een geheime reisweg vinden
naar de geheime tuin;
of als met tramrails, die gonzen van
niet te ontcijferen berichten;
of als met chrysanten, die plotseling geuren
naar een eeuwen geleden gestorven meisje;
het leven is een reeks van oefeningen
met een volstrekt onbegrijpelijk doel.
Soms ga ik op het bed liggen
Om ook maar eens te oefenen in het dood zijn.
© Kris Geerts
Het leven is van alles wat. Dat laat je duidelijk lezen met dit gedicht.
Bedankt voor je dichterlijke reactie.
Goede morgen Kakeltje. het leven is inderdaad van alles wat, en gelukkig maar: zo komt iedereen aan zijn trekken hé.
Fijn weekend meid, en reuze bedankt voor je reactie hoor!
Je lijkt op Hubbie. Die trekt ook mensen aan. Vertellen hun hele levensverhaal. Heerlijk verhaal. Zo genoten. Je hebt vast een open en lieve, vertrouwde uitstraling. Kan niet anders.
Liefs Frederique
Waar of niet waar, het is een leuk verhaal. Ik dacht even dat die man ging “wildplassen”.
Succes met je boek. Geniet er van want het is zo maar weer voorbij, sprak zij uit ervaring.
Leuk dat jij ook een boek hebt uitgebracht!
Je hebt er wel een neus voor…. Of je trekt dit soort maffe situaties gewoon aan… 😉
Nou, wat mij betreft staat dat knopje voor het aantrekken van gekke situaties uit ;-))
jij beleeft nogal wat, Mirjam!
Straal je dan zoveel vertrouwen uit, dat ze net jou als “slachtoffer” uitkiezen?
Wist het maar, Billy. Ik zou het onmiddellijk “uit” zetten, hihi.
Leuke belevenis om zo te lezen. Ach ja ik weet nog dat mijn man en ik vroeger altijd de meest vreemde mensen ontmoetten tijdens onze vakanties en thuis trouwens ook.
Hij sleepte ook iedereen mee naar huis, dus hier kwam van alles over de vloer.
Eigenlijk zit er een trieste achtergrond in jou boodschappen man. Waarom zou hij een trauma hebben opgelopen met hekken? Ik denk er dan altijd van alles bij, misschien heeft hij opgesloten gezeten, of is als kind ergens bij een hek mishandeld, kortom er zit een verhaal achter jouw verhaal.
Misschien heeft de boodschappenman een vorm van autisme. Van die mensen weet ik dat ze niet tegen veranderingen kunnen.
Het was geen aanstelleritis van de man, dat zag ik wel.
Wat sociaal van jullie om wildvreemde mensen in huis te helpen!
Lieve groet
Hard weglopen ging natuurlijk niet want met je tassen, da’s waggelen als een waggelende waggeleend, ……….
en dan nog moeten piesen, je had ongetwijfeld een nat spoor achtergelaten. 😉
Haha :-)) Mijn verhaal gaat verder aan de loop in jou. Wat leuk!
Alleen al je slotzin is formidabel. Tijd om er tussenuit te knijpen. Terwijl ik het las zat ik zelf met mijn sluitspieren te knijpen. Wat maak jij toch rare dingen mee. Heerlijk 🙂
Jij zag dat knijpen helemaal voor je, hè 😀
Tijdens het wachten stond ik me wel te ergeren. Achteraf schaam ik me daar dan weer voor, maar ja, net een mens…
Fijn weekend!
Ja inderdaad, ja. Op de ballen van de voeten en met de knietjes stijf over elkaar. Zoiets. En dan kijken alsof je iets zuurs in je mond hebt 😀
Ook daarin lijk je net een mens. Een mooi mens zelfs !
Jij ook een heel fijn weekend, Mirjam.
Dat kan, dat iemand niet met veranderingen overweg kan. Ik geloof je dus op je woord als je hier zoiets schrijft. EN broers kunnen een andere vader hebben waardoor ze kunnen afwijken in kleur hahahaha dat klinkt wel wazig 😛
Ik denk dat je deze dingen meemaakt omdat mensen je er vertrouwd uit vinden zien of zo. Leuk toch!
De boodschappenman had echt een probleem, het was geen aanstellerij van ‘m.
Ik probeer zo neutraal mogelijk te kijken tijdens het boodschappen doen 😉
Soms vraag ik me af of alles wat jij meemaakt wel echt gebeurd is, het is soms te gek voor woorden. Maar woorden vind jij er wel voor Kakeltje, woorden die weer maar eens in een knap stukje proza zijn gegoten!
Dat de mensen jou uitkiezen dat moet je toch wel ergens uitstralen zoals nu die man het vertrouwen in je zag en jij hebt het hier weer schitterend neergeschreven … Prachtig
gelukkig kom ik zo’n situaties nooit tegen, want die kreeg die zakken niet mee
je verhaaltjes zijn super, ik heb hem nog maar eens gelezen, je kan echt leuk schrijven
Dankjewel Lutje! Op je blog kom ik je nog een fijn weekend wensen.
Ik was juist dat ik ze kwijt was!
:o)
Het is echt ongelooflijk wat jij allemaal beleeft. Prachtig zoals je het allemaal op papier zet. Een boek waardig.
Voor de rest is alles goed
normale mensen
als die bestaan,
zijn een snel uitstervend ras
één op vijf
heeft een kortsluiting in de geest of ‘t lijf
en al de anderen
lijken blootsvoets
rond te hinken op gebroken glas
Lenjef 😀
Voor de rest is alles goed :-))
Hoe kom je nu weer op de vondst van blootsvoets rond hinken op gebroken glas.
Ik vind het een mooie parallel. De man had echt een probleem, dat was duidelijk te zien.
Bedankt weer voor je dichterlijke reactie.
Fijn weekend!
Ze moet ook altijd jouw goedheid testen.
Het is niet mijn broer, nu dus wel, het zou je gaan duizelen. Hans
Ot. Je verzoekje is gedraaid in de show.
Het programma is beluisteren op de pagina “Bank’s Radio”
Ga ik zeker doen, Hans! Dankjewel dat je het me nog even komt zeggen.
lieve groet
ja, dat is niet zijn broer, dat is een boef! Maar goed, je hebt niks meer te bewaken dus je kan weg.
Naast dat je prachtig kunt schrijven heb je gewoon ook een ’te aardig hoofd’ omdat mensen je zo maar op straat aanspreken. Denk ik…
Ik kijk echt zo neutraal mogelijk en probeer ook geen oogcontact te maken. Het is echt niet dat ik ergens op uit ben!
Ik zie een nieuwe carrière in het verschiet. Boodschapoppassende auteur.
Zijn er echt mensen die denken dat je dat niet echt mee maakt. Dat ga je niet menen. Je hebt het weer mooi op papier gezet.
Love As Always
Di Mario
Er zijn echt mensen die twijfelen of ik het wel echt meemaak. Maar dan zou ik er toch gewoon een kort verhaal van maken??
Lieve groet
Kakel
Prachtverhaal met plezier gelezen.
Zonnige groet,
Leuk dat je weer langskomt, Rob.
Zonnig weekend!
Vind het zo knap dat je elke keer weer zo’n mooi verhaal weet neer te pennen. Ik lees me er in weg en zie het voor me. Echt te awesome gewoon! Je brengt mensen aan het lachen, prachtgave.
Hahaha super weer dit verhaal. Zo typisch dat jou dit overkomt. Al vraag ik me af of mensen je nog ter hulp zouden roepen mochten ze weten dat je alles netjes neerpent, op jouw eigen humoristische manier 😉
Geen idee wat de mensen daarvan vinden. Ik probeer me in ze te verplaatsen maar het antwoord blijf ik je schuldig.
Fijn weekend, Anna!
bang van hekken en een zoetemondje zijn, dat kan, alles kan
zelfs dat ik mijn concentratie niet verlies bij het lezen van je heerlijk boeiende verhalen
m’n ogen verorberen gretig je woorden 🙂
Jij bent niet zo’n lezer, hè? Daarom vind ik het zo knap dat je toch mijn lappen tekst leest…
Fijn weekend!
Was ‘hulpvaardigheid’ niet zo’n goede eigenschap waar je ‘vroeger’ volgens de gaande norm over moest beschikken?
Jij hebt het dus , wauw !
-x-♥
Misschien dat ik er daarom gevoelsmatig zo’n moeite mee heb.
Ik word liever “overgeslagen” qua aandacht.
<3
ja lógisch dat jij makkelijk een boek kunt gaan schrijven….. jij trekt “de verhalen”gewoon áán! hebt waarschijnlijk een briefje op je geplakt met een wervende tekst voor “ongewone toestanden” 😉
Waar ik kom, ligt chaos op de loer :-))
Jij hebt anders een kwaliteit om overal het bijzonder van in te zien. Dat vind ik een klasse apart!
Nou Kakel , als je uitstraling net zo open is al je schrijfsels dan is het niet zo gek dat iemand jou uitkiest. Mooi toch een mens in nood die jou zomaar zijn vertrouwen geeft.
Jij trekt deze mensen gewoon zelf aan!! Je hebt ze nl nodig hihi..
Haha, waarom overkomt jou dat allemaal…schitterend verhaal.
een zelfcorrigerend vermogen..
zo ik dat ook hebben vraag ik me af..
een leuk verhaal Mirjam
Gelukkig maar dat de mensen jou steeds aanklampen, anders hadden we geen leuke verhalen meer om te lezen.
Je hebt waarschijnlijk een open gezicht Mirjam, daarom komt alles naar je toe haha.
Weer een toppertje voor in je boek!
Waarom moeten ze altijd jou hebben? Bofkont. Zo kom jij aan je verhalen.
hij is jou te vlug af geweest(onwetend he). Je schrijft: Hij wipt op zijn voeten heen en weer en staat te springen om weg te kunnen lopen. Hij moest natuurlijk ook piesen en heft het in zijn broek gedaan. Leuke smoes van die broer.
Dit is weer een prachtig en vooral komisch verhaal hoor, ik zie het helemaal voor mij. In zo’n pak gevulde koeken, zitten er altijd 6. Die man zal het wel vreemd vinden, dat er bij hem nog maar 5 in zaten, zeg eens eerlijk weet jij daar meer van Mirjam?
Hahahha, weer eentje voor in het boek 😉
Jij kan echt van elke situatie een heel grappig verhaal maken.
Ik koop jouw boek zeker weten, lig iedere keer in een duek om je.
Je bent een toppertje.
liefs van mij, je weet wel van pourquoi pas.
Lief van je, dankjewel. Je hoeft je blognaam er écht niet te zeggen, hoor!
Liefs Kakel
Al tegoed is buurmans gek:-)
liefs, Ria