Hoe erg zijn vrouw het ook vond, hij hield stug vol en rookte iedere dag een sigaar. Buiten op het stoepje. Oók als het regende, want zijn rokertje was zijn laatst overgebleven lolletje. Zijn huwelijk was een onpersoonlijke, koude toestand.
Oh, wat zou hij graag weer eens willen gloeien als het puntje van zijn sigaar!
In het begin had hij de overgebleven stompjes tussen de beplanting gepiekt.
Dat was voordat zij hem sommeerde ze stuk voor stuk op te rapen, en hem vervolgens een veger en blik in zijn handen duwde om de as op te ruimen.
Zijn opmerking dat de wind het sneller deed, maakte op haar geen enkele indruk. Ze stond erop.
Niet op de as helaas.
Ze waren 47 jaar getrouwd en dan doe je iemand niet zo snel meer weg, maar soms, als zij weer aan het tieren was dat zijn kleren naar de rook stonken, en hij aan het dagdromen sloeg met een lekkere bolknakker in zijn mond…
Hij zou beginnen met een barbecue voor de hele buurt, en daarna oliebollen gaan bakken en gourmetten binnen in huis. Van de lucht zou hij nog dágenlang plezier hebben.
Een vrouw kan ook té schoon zijn; er zijn belangrijker dingen in het leven dan een gestroomlijnd huishouden. Hij snoof verachtelijk.
Het was een sober, maar mooi afscheid geweest.
In plaats van een plak cake bij de koffie had hij tevergeefs gepleit voor een stukje rookworst, en was hij uiteindelijk akkoord gegaan met een bitterkoekje.
Voordat hij de auto instapte, keek hij eens op zijn gemak omhoog: zie de schoorsteen eens roken!
Ze hadden het nooit over haar laatste wens gehad, maar hij wist zeker dat zij het met zijn keuze niet eens zou zijn geweest. Hij moest zich beheersen om niet te grijnzen als een aap.
Nou dat ie er deugd van zal gehad hebben!!!!:)
Whahaha deze verdient ook wel een plaatsje in je nieuwe boek hoor Mirjam. Hoe verzin je het prachtig. Ook eigenlijk wel zielig dit verhaal.
Je verhaal doet me denken aan een verhaal van Carmiggelt, daar sterft de roker wel, maar pas na wraak te hebben genomen met zijn laatste wens, een sigaar. Uit wraak blaast hij de rook daarvan recht tegen de vitrage, waar zijn vrouw altijd over zeurde dat die geel werd van sigarenrook.
Hallo Haba, weet je toevallig de titel van het verhaal van Carmiggelt? Ik zou het graag willen lezen.
Wat een schrijver, hè?!
groetjes Kakel
Dat kan ik misschien nog opzoeken, als ik het weet, krijg je het te horen.
Als het niet te veel moeite voor je is. Ik zou het zeker waarderen!
lieve groet
Waar rook is, is vuur!
Opgeruimd staat netjes, dus toch haar laatste wil!
Wat kunnen mensen elkaar toch dwars zitten, moet je dan zo oud worden?
Goed verhaal Mirjam!
Ze zijn er allebei schuldig aan.
Ik hoop niet dat dit verhaal ooit uitgekomen is
Vreselijk dat zo’n huwelijk zoveel jaren zonder gloeien voorbij gaat… Dan mogen wij ons gelukkig prijzen hé Kakeltje, want jij net zoals ik beleven de liefde toch heel anders denk ik…
ohh jeetje kakeltje, zo is er weer een man erg gelukkig allleen
wat hebben mensen er toch aan om elkaar zo naar het leven te staan en de ziekte uit te hangen,
laat mee laat me m’n eigen gang maar gaan
dat zou ik graag luid en duidelijk willen zingen:-)
weer leuk gevonden kakel. gij kaant dé wel
xxx
Je weet hoe ik er over denk: ik bejubel weer jouw foto’s <3
Kakel!!! Hij is geweldig!!! Misschien moeten we toch eens een paar van onze korte, ‘lugubere’ verhaaltjes samen bundelen? Wedden dat de bundel in 88 talen vertaald wordt?
Echt een heel leuk verhaal, zit hier achter m’n pc te grijnzen!
Hallo Rebbeltje
Je hebt een blog van me gemist: https://kakelbont.freeweb.nl/?p=12110
Ga daar maar eens kijken.
Maar voor jou houd ik wel een paar mooie verhalen achter, hoor! Deal?
Tja zo kan de werkelijkheid echt zijn.
Wat weet je ze weer levensecht neer te zetten.
Arme mensjes, waten ze maar uit elkaar gegaan.
Liefs, Narda
Een koud hart
wanneer heel oude liefde in rook opgaat
omdat het vuur doofde
de tijd alle warmte roofde
ligt het meestal niet aan de thermostaat
Lenjef (Genietend van de zeewind
)
De thermostaat
Alweer zo’n geniale vondst.
Jouw hoofd zit er vol mee!
Lieve groet
Triest verhaal en toch komt een glimlach op mijn mond
Hij is weer recht voor zijn raap, Mirjam. Waarom blijven zulke mensen in godsnaam bij elkaar? Voor de hypotheek, of voor de familie, of omdat ze… ach er zijn zoveel redenen om je leven te verknallen door niet te durven beslissen… niet te durven kiezen voor jezelf.
Bang zijn om de rest van hun leven alleen te zijn?
Sommigen blijven bij elkaar voor de kinderen. Alsof een leven als kat en hond een goed voorbeeld is…
Ik ben blij dat ik ze niet de kost hoef te geven!
Nee, zeg dat wel. Dan had je geen seconde tijd meer over om je mooie verhalen te schrijven.
Schitterend verhaal. Was de goede man er toch maar eerder uitgestapt denk ik dan….
Tja, sommige dingen ‘werken’ niet in een huwelijk. D’r kwam natuurlijk witte rook uit de schoorsteen?
Of je nu veertig jaar bij elkaar bent of slechts vier dagen, wat niet werkt, werkt niet meer. Toch heb ik je verhaal met veel plezier gelezen en hoefde ik mijn grijns niet voor me te houden.
Gelukkig weerspiegelt dat niet op onze situatie. 43 jaar getrouwd en zalig samen genieten van het leven. Een mooie opdracht!
Het is wel grappig zoals jij dit vertelt. Die man is direct daarna naar ‘den Aldi’ voor een rookworst.
Ik wens jullie samen nog veel mooie jaren toe!
Triest…..
Deze mensen hadden gewoon uit elkaar moeten gaan. Ver van elkaar vandaag. Hoe kan je een ander nu iets verbieden of dwingen om te doen.
Grappig die 47 jaar. Daar had ik het ook over vandaag.
Uit het leven gegrepen. Toen mijn schoonvader werd gecremeerd keken we ook om. De rook trok naar boven en we zeiden tegen elkaar, kijk daar gaat Theo…
Zijn laatste wraakactie is er een die alleen jij kan bedenken! Prachtig weer.
en daar zat ‘m weer buiten op z’n bankje met z’n sigaar, hopelijk pakt ze hem dat nooit af
hoe gaat zijn wraak zijn….
Het is alsof je over mijn schouder mee kijkt Kakel , met mijn werk. Wat typeer je het “leven ” raak.
Ik zie zoveel echtparen van die generatie in elkaars giftige damp leven, bij elkaar blijven omdat het “hoort” en uit gewoonte.
als ik die echtparen wat beter ken vraag ik wel eens plompverloren waarom ze nooit gescheiden zijn. Eerst appart , dan komt het gesprek op gang, daarna samen.soms met volwassen kinderen erbij.
Soms levert het wat meer begrip voor elkaar op, vooral waarom de intollerantie naar elkaar begonnen is. Dit zijn mensen van in de 80.
Zelf ben ik naar mijn mening net op tijd uit de giftige damp vertrokken vele jaren geleden.
Het is moeilijk om die stap te zetten. Volgens mij lukt het je alleen als je beseft dat je beter gelukkig alleen kunt zijn, dan ongelukkig met z’n tweeën.
Jammer dat jij het zelf heb meegemaakt. Maar het was de juiste keuze, begrijp ik!
Natuurlijk was ze het er mee eens geweest; Opgeruimd staat netjes was toch haar levensmotto?!?
Mensen moeten nu eenmaal altijd iets hebben dat verbeteren moet, en als dit het is valt het allemaal wel mee!
Soms is het beter om je eigen leven te leiden. Ver van elkaar vandaan.
Love As Always
D?i mario
Toch een rokertje als afscheid, gelukkig had ze zich er op laatst toch maar bij neergelegd. Hans
Haha: bij neergelegd
met een grijns gelezen
grappig maar ook triest tegelijk
Ze hebben samen toch maar even 47 jaar een zware pijp gerookt. pfffffffffff…..
Liefs, Ria
Die is ook leuk, Ria :-))
Lieve groet Kakel
De pijp uit. Mooi verhaal.
Zag dat ie ‘uit de oude doos’ kwam, want kan me nog herinneren dat ik hem ook toen al erg goed vond.
Hahaha en toen kreeg hij toch nog zijn zin….
Jemig nog aan toe….. hij moet niet zeuren, hij heeft immers haar gedrag geaccepteerd en is met haar getrouwd gebleven…
Evengoed zit ik wel te grijnzen van oor tot oor hoor, en heb halverwege een lekker peukje opgestoken, lekker binnen, zittend op de bank met manlief naast me die ook een sigaar tussen de lippen heeft…Ben me daar gek om buiten te gaan zitten en me nat laten regenen zeker, echhhh nieeee
-x-♥
Het mes snijdt aan twee kanten… Steek er maar lekker de brand in, Mel ;-))
zouden ze gelukkiger geweest zijn, indien hij naar haar “pijpen” zou gedanst hebben…
vraag ik me nu af..
Wat een vervelende man. Je zult daar maar mee getrouwd zijn.
wat een eikel zeg…..zo dat is er uit( tis een irritatiefactortje)
ik ben zo’n vrouw die haar man zo achterna zat…zijn sjekkie maakte mij weezen, en hij reageerde net zo lakoniek als deze sigarenroker.
Ik heb hèm trouwens weggedaan
Oók een oplossing, Bibje :-))
En een goede, soms moet je gewoon toegeven dat je de verkeerde keuze gemaakt hebt
En wie veegt nu de as weg? De wind??
Ik heb wel als een aap gegrijnsd….
Volgens mij had hij de kachel het liefst zelf aangemaakt ….
En jammer dat de rookworst niet kon.
Hahahaha….zoete wraak! Thuis gekomen zal de man eerst wel een bolknak hebben aangestoken. Jou manier van schrijven doet mij denken Simon Carmiggelt, prachtig hoor.
Dat is nog eens een lief compliment.
Aan Simon kan ik niet tippen, hoor!
Ohh vreselijk als je zo getrouwd moet zijn ,die man rookte nog wel buiten ! Ik heb een schat van een man maar zo’n gedrag zou hij nooit accepteren .Gaaf einde wat ik met een brede grijns gelezen heb
Liefs Elisabeth
Ik moet er niet aan denken om zó getrouwd te moeten zijn, jasses. Maar het kwam dus goed
Ow wat triest! Echt waar… wat een ongelukkig huwelijk moet het zijn geweest.. maar eentje die in rook is opgegaan.
Hij komt me inderdaad vaag nog wel bekend voor…. ik ruik de rook nog zal ‘k maar zeggen;-) Neemt niet weg dat ik de goede man nog heel jaren met rookplezier toewens, van mij mág het!