IJverig marcheerde een kolonne mieren naar de gemorste hagelslag op het polka-dot-zeil. Een tweede trok een lang spoor naar een openstaand keukenkastje waar ze samenklitte om de strooppot.
Alle keren dat ik bij mijn Amerikaanse vriendinnetje een boterham at, trof ik ditzelfde tafereel aan. Schoonmaken had bij haar thuis geen enkele prioriteit en regels waren er nauwelijks.
Ik wist niet wat ik meemaakte. Haar wereld was een roze suikerspin vergeleken met het strak geordende en brandschone manier van leven bij ons thuis. Ik kreeg er een losgeslagen vrijbuitergevoel van. Tot dan toe dacht ik dat je zwaar ziek werd als je je handen niet waste voor je ging eten.
We waren veertien en dansen op muziek van Hair. We mochten koppeltje duikelen op haar moeders waterbed, mais poppen in een pannetje en chips bakken in de frituurpan. De verkleedkist stond midden in de woonkamer, de kat had vlooien en sliep op bed, en op het toilet staken ze na het poepen een lucifer af.
Ze deden niet aan chic de friemel. Ondergoed draaiden ze binnenstebuiten, strijken was hen onbekend en wie een schoon bed wilde, moest het zelf verschonen, want daar kwam mam niet aan toe. De specialiteit van het huis was ijsthee. Je liet thee koud worden. Je deed er fruit en kaneel in, zette het in de koelkast en serveerde het met ijsblokjes.
Linda’s ouders waren gescheiden. Haar vader woonde in Amerika en haar moeder was maatschappelijk werkster. Iedere werkdag treinde ze heen en weer naar Amsterdam. ’s Avonds viel ze moe het huis binnen en ging ergens in een hoekje zitten mediteren. De rest van het gezin deed maar wat: huiswerk maken, tv kijken, of muziek luisteren.
Op school kwijlden alle meiden op haar oudere broer. Ze had ook nog een jonger broertje en zusje. Kregen ze ruzie, dan schakelden ze over op Engels, maar hoe erg de onenigheid ook was, ze gingen niet de deur uit zonder het goed te maken.
Linda droeg rustig een paarse lange boek onder een klaproosrode trui. Of oranje op groen.
‘Dat vloekt,’ zeiden kinderen uit de klas.
‘Dan kijk je toch de andere op?’ stelde Linda voor en stak haar tong uit. Ze had een riant gevoel van eigenwaarde. Ik kon zóveel van haar leren.
Het mooiste feest kan nooit lang duren: Linda verhuisde naar Amsterdam.
Op school was er niemand meer die het voor me opnam…
Mijn moeder heeft altijd een beetje neergekeken op mijn vriendin omdat ze uit een “vuil huishouden” kwam. Wat zou ik graag weer met Linda in contact komen. Dan zou ik haar bedanken. Want vriendschap weegt zwaarder dan een handvol mieren op de derde verdieping van een flat.
Hebben jullie nog contact met jeugdvrienden of – vriendinnen?
Idd, vriendschap, liefde en warme genegenheid zijn onbetaalbaar en een proper georganiseerd huishouden is niets waard in vergelijking er mee. Misschien kom je je vriendinnetje nog eens tegen? Doe een oproep via je blog of Facebook of zo?
De Engelsen zeggen het zo mooi: “A clean kitchen is a sign of a waisted life.” Een béétje schoon moet wel kunnen.
Ik heb al gegoogled en op fb rondgesnuffeld maar haar niet gevonden…
Lieve groet! Leuk dat je weer eens langs kwam.
Ja ik heb altijd nog een innige vriendschap met Lia. haar ken ik al vanaf mijn zevende jaar. Ik heb haar ontmoet bij de padvinderij. Samen groot geworden, samen ongesteld geworden, samen borsten gekregen, damen kinderen gebaard, samen de overgang beleefd en nu samen oma zijn en zo langzamerhand samen wat aftakelen. Ze is mij zo dierbaar!
AL vanaf je zevende jaar. Dat vind ik heel bijzonder! Jullie hebben echt maar een half woord nodig…
Bedankt voor je uitgebreide reactie.
Als je je maar vaak genoeg wentelt in je eigen vuil, krijg je vanzelf een beschermend laagje.
Door een oude schoolfoto die iemand in een huis-aan-huiskrantje had gezet een paar jaar geleden weer in contact gekomen met oude schoolvriendjes en -vriendinnetjes die ik na mijn 12e nooit meer had gezien of gesproken. Met twee nu vrij intensief mailcontact en al een paar keer bij elkaar geweest.
Dat is een mooie eerste zin! De Engelsen zeggen: “A clean kitchen is a sign of a waisted life.”
Toch leuk om weer contact te krijgen oude schoolvrienden/vriendinnen. Wie een brug bouwt naar een ander kan altijd heen en terug!
Lieve groet
Mensen komen en gaan in je leven en sommige zijn er maar voor even…
Wel leuk zo een vriendschap en wat let je om haar te zoeken via deze www
Erg leuk je verhaaltje
Het leest weer heel prettig Mirjam. Ik ben nog nog mensen tegen gekomen die ik sinds de lagere school, zo’n 60 jaar geleden niet meer gezien heb.
We worden ook steeds ouder, hê Joris en dat maakt het alleen maar moeilijker.
mogge Mirjam
ja het was fris maar lekker weer
dus jullie naar de mooie stad Groningen en daar het museum bezocht , en ja dan zal je moe worden , zeker met die rot ziekte
maar zo je al zegt het was de moeite waard
dan vandaag maar lekker mak an en goed uit rusten
ja ook wij troffen het met het weer , als had Gitti het gister aan het strand erg koud hihi
ik straks weer de ronde reclame folders lopen en dan ook wat in de ruststand hoor 🙂
wens je een fijne dag
lieve groet , Karel
Zijn jullie naar het strand geweest? Wat heerlijk! Je leeft maar een keer, dus genieten moeten we erin houden.
Lieve groet
ja ff naar Zandvoort een eindje over het strand en terug over de boulevard , hij is niet zo goed ter been na operaties aan de knie en ook de leeftijd van dik in de 70 , maar het was toch fijn en zijn vrouw is goed fit maar had het koud hihi
al en al een mooie dag
lieve groet
Er ‘zwerven’ er twee op mijn Smoelenboek rond…
Wat een heerlijk verhaal Kakel! Ik heb dan wel geen contacten meer van vroeger maar kan me nog wel vriendinnen herinneren die een veel gezelliger huis hadden dan ik.
Ik had ook maar een paar vriendinnen. Ben altijd een beetje een einzelganger geweest. Mooie herinneringen moeten we maar koesteren.
Kus.
Mooie herinneringen in dit logje.
ik heb via facebook nog contact met enkele meisje uit het middelbaar maar voor de rest niets. Het is allemaal zo lang geleden. Mijn schooltijd eindigde in 1979. Deze namiddag zat ik nog een oude foto uit dat jaar te bekijken. Die krijg je in de loop van morgen te zien.
In 1980 heb ik examen gedaan. Wat worden we al oud, Suske!
onze huidige vriendenbende bestaat alleen maar uit jeugdvrienden… 😉
Jij houdt niet alleen van het leven, jij viert het ieder weekend!
Linda lijkt Pippi Langkous wel. Zo leven is fantastisch; het bespaart je een hoop hoofdbrekens en kopzorgen. En yep, ik heb die levensstijl voor een groot stuk ook in me.
Ik heb nu ook een vriendin die net Pippi is. Blijkbaar zoek ik ze daar op uit (-:
Je kunt het leven net zo gemakkelijk en moeilijk voor jezelf maken als je wilt.
misschien haar naam eens intikken op fb, je weet maar nooit
mooi verhaal
nee het hoeft allemaal niet zo chique te zijn, vriendschap is veel meer dan uiterlijkheden
met lagere school vriendinnen heb ik geen contact meer
enkel nog eentje van de middelbare school maar we spreken maar één keer in het jaar af
soms zouden we elkaar toevallig eens tegenkomen, het is steeds alsof we elkaar elke dag zien
Zeker blijven proberen Mirjam je weet maar nooit
Zelf heb ik geen echt contact meer met vriendinnen van vroeger
Heb er wel een heel toffevrirndin bijgekregen waar ik veel aan heb
Een toffe vriendin in het heden is ook goud waard!
Nog een paar uurtjes voor de vriendschap. Hans
Ot. Je verzoekje is gedraaid in de show.
Het programma is beluisteren op de pagina “Bank’s Radio”
Door overlijden van mijn moeder heb ik vriend en vriendin weer eens gesproken. Onze 3 moeders waren vriendinnen en wij zijn samen opgegroeid tot 20 jaar ongeveer. Omdat de moeders veel contact bleven houden wisten we wel het een en ander van elkaars leven.
Toen ik belde om overlijden van mijn moeder (laatste van de 3) te vertellen gingen gewoon weer verder met praten zoals vroeger. Er staat zelfs een ontmoeting in de planning, dat zal wel de leeftijd zijn dat je weer eens contact wil om over vroeger te praten, allemaal al gepensioneerd zijn we ondertussen.
Dan blijkt toch hoe goed jullie contact altijd geweest is als het voelde meteen weer eigen.
Hoe ouder je wordt hoe meer je over dingen gaat nadenken en aan vroeger terugdenkt.
Lieve groet
Of je een goed of slecht mens bent heeft natuurlijk niéts te maken met huiselijk omstandigheden als hygiëne enzo. ( al zou ik toch liever geen vlooien in huis hebben en wél een schoon bed) Maar vriendschap kun je gelukkig overál aantreffen. Ik had vroeger weinig vriendinnen en zeker geen vriendinnen “voor het leven” vriendschappen werden van huis niet echt aangemoedigd dus ik wist eigenlijk niet beter en heb het ook niet echt gemist.
Ik heb een kennis en die heeft voor elke gelegenheid een vriendin. Eentje om mee te shoppen, eentje die ze vaak belt, met een derde gaat ze op vakantie, met de vierde naar de film… Vind ik allemaal vrij ingewikkeld worden.
Hey Kakeltje,
leuk… zo’n speurtocht!
Doen!!
Ik werd een paar weken geleden verrast door een “message” van Facebook.
Mijn buurmeisje, waar ik mee gespeeld heb van mijn 2de tot mijn 10de was me tegengekomen via FB.
Zooooo leuk!
Ik heb fotoos van haar gekregen, die ik zelf niet had. Ik herkende haar meteen.
En guess what!
Ze woont in Haarlem! Ze heeft een winkeltje in Haarlem-Noord.
Dus… binnenkort ga ik even buurten.
60 jaar later!!
Nu lekker naar Limburg.
Ciao!
Dikke pakkerd van Marlou
.
Je hebt geboft met het weer toen je in Limburg zat, wat heerlijk voor jullie!
Ik herinner me je blog met de foto’s nog over haar. Dat smaakt naar meer.
Dikke pakkerd ♥
Prachtig verhaal en wat heb je gelijk.
Ja had ik… Joke…. en af en toe nog een vriendje van de lagere school….
Ik hoop zo dat je haar zult terug vinden
-x-♥
Ik blijf zoeken…
DIkke kus
Via Facebook….dus zoek daar eens naar Linda.
kakeltje kakeltje, je bent zó vindingrijk, ik weet zéker,
dat het je gaat lukken,
héél zeker, want onderschat de kracht van www niet, maak een Facebook met je eigen naam én een foto van jou, en ik weet bijna 100% zeker dat op een goeie dag ze gaat intikken…. pippie langkous, en VOILA…. het ei van de Tibetaanse Columbus komt uit..
doen hoor, want dat is goud waard,
ik heb nog wel vriendinnen van vroeger maar … die zijn téveel met hun mannen bezig, en die vinden het niet goed als ze teveel met mij omgaan:-) bang dat ze lesbies worden denk ik 🙂
leuk vind ik het niet.. maar wat kun j e doen…
dikke knuffel en * snuffelneusje achterlaat* om op zoek te gaan naar je maatje…
tof man . dóen
xxx
Met één vriendin heb ik gebroken. Die was alleen máár met mannen bezig, werd er misselijk van.
Het is nog een dingetje om met eigen naam en foto op fb te staan…
Linda’s broertje was bevriend met mijn broertje maar mijn broer heeft ook geen contact meer.
Chiao xxx
Om met je vraag te beginnen: Als je mijn blog volgt weet je dat ik nog steeds vrienden uit mijn jeugd heb. En daarnaast zie ik mensen uit mijn jeugd en stap tijd ook nog steeds. Op sommige gelegenheden komen we elkaar altijd weer tegen. Erg leuk, en van vieze handen word je niet per se ziek 🙂
eigenlijk niet nee, ééntje kom ik af en toe nog eens tegen als ik met mijn ma in overpelt weg ben, maar het blijft gewoon bij een gesprekje
Nee, helemaal geen contact meer, vergeten en vergeven en weggezakt in de tijd. En ik vind het prima zo.
Ik heb ook geen contact met school vrienden of vriendinnen te veel verhuisd in vroeger tijd en contact houden was indertijd best ingewikkeld.
Ik heb de site veranderd hoor nog niet helemaal okido maar goed dat komt wel,je kunt gewoon reageren op een logje.Tis even uit proberen hoe het gaat.Ik wilde alles onder 1 dak vandaar……hokjesgeest daar heb ik last van ha ha.
Ik heb nog steeds mijn jeugd en school vriendin , en trekken nog geregeld samen op.
Ik heb nog steeds contact met een jeugdvriendin vanaf de lagere school hoewel het momenteel op een laag pitje staat. Jammer vind ik dat wel hoor, toch wat misverstanden gekregen. Maar een te waardevolle vriendschap om niet uit te praten dus je blog geeft me wel inspiratie om haar gauw weer eens te bellen of naar toe te gaan.
Wie een brug bouwt naar een ander kan altijd heen en terug… Waag een gokje, Anneke. Wat heb je te verliezen?
Ha, een vooruitblik op de zomer, mieren.
Het loopt toch anders, ja vriendschap is mooi en dan is de rest bijzaak.
Jeugdvrienden, heb ik niet meer, heb ze allemaal geholpen met hun verbouwing. Hans
Vorig jaar zag ik na bijna 45 jaar een vroegere schoolvriendin, op een terrasje in Oostenrijk! Ik sprak haar aan, en ja, zij was het 🙂 Ongelooflijk maar waar. We zien elkaar nu af en toe. Ze woont zo’n 2 uur rijden bij mij vandaan. Grappig (toevallig?) genoeg hebben onze mannen hetzelfde beroep, wonen we allebei in Duitsland en studeren onze kinderen dezelfde studie.
Mijn beste vriend van vroeger werkt ook nog op ons bedrijf. We spreken elkaar regelmatig, maar zijn al lang geen vrienden meer…
Jammer, maar mensen veranderen. Met één vriendin van vroeger heb ik bewust gebroken. Ik heb er geen spijt van…
Lieve groet
Ja, ik heb nog steeds contact met een vriendin van de eerste klas lagere school. Ik zou op zoek gaan naar je vriendin. Nee heb je toch al, wat heb je te verliezen?
Ik heb al vaak geprobeerd een spoor van haar te achterhalen. De laatste keer dat ik iets van haar gehoord heb, toen zat ik in het Sophia en heeft Linda naar mijn huis gebeld. Ze woonde toen in België. Wie weet is ze weer terug naar de States. Ze heeft een heel algemene achternaam dus dat schiet ook niet op. Maar ik blijf het proberen!
Hoi Mirjam,
Ik woon in een dorp ‘onder de rook’ van Amsterdam, veel vrienden en klasgenootjes van vroeger wonen hier nog steeds op het dorp. Marco, waar ik in de eerste klas lagere school naast zat, zie ik nog steeds bijna wekelijks. We zijn diverse keren samen op vakantie geweest, hebben dezelfde interesses (voetbal en auto’s) en de broer van Marco is met mijn zus getrouwd. Ik verwacht hem dus ook nog jaren regelmatig te zien! Inmiddels heb ik wel andere vrienden waar ik meer mee optrek, die ik vaker zie, maar probleemloos ga ik met Marco ook weer naar een wedstrijd van AZ.
vrgr
Frank
In een dorp is het bijna moeilijk iemand uit het oog te verliezen maar dat je nog steeds contact hebt met vrienden van vroeger vind ik toch bijzonder.
Als je met vrienden op vakantie blijft gaan, is het een echte vriendschap!
Heb je haar al opgezocht via fb of zo. Ik zou contact met haar zoeken. Lijkt me wel wat. Je kunt je ook danig vergissen hoor. We hadden op de mavo Marie-Louise. Zegt genoeg toch. Kwam ik haar jaren later tegen. Vet cool, Rasta haar. tweedehandswaterlooppleinkleding aan. Niets meer het nette meisje van school.
Ik ga nog wel met enkele van school om, wat zijn we veranderd he.
Love As Always
Di Mario
Ja, ik heb op fb gezocht en op schoolbanken. Het helpt niet echt dat Linda een algemene achternaam heeft. Ik heb ook gezocht op haar broers en zusje maar dat loopt ook op niets uit.
Bij mijn dochter zat ook Een Marie-Louise in de klas. Ik moest lachen toen je “zegt genoeg toch” schreef.
Je kan ook niet alles en iedereen uit het leven “vasthouden.” Mensen komen en gaan, maar toch, weer contact krijgen zou leuk zijn.
Lieve groet
Ik heb inderdaad nog contact met vroegere vriendinnen.
Is erg fijn, al zijn nieuwe (of jongere) vriendschappen ook erg bijzonder omdat je daar bewust(er) voor kiest.
En tóch zou ik haar gaan zoeken. Is het niks, ook prima. Maar voor hetzelfde geldt…
Ik heb gegoogled, op fb en schoolbanken gezocht. Dat Linda een heel algemene achternaam heeft, maakt het er ook niet makkelijker op.
ha die Mirjam
ik heb genoten van je mooie herinnering , ja er waren in onze jeugd grote verschillen in huishoudens en dat zal nog wel zo zijn
ik pik er 1 iets uit , de gedachte dat je ziek zou worden als je de handen niet waste
volgens mij , en ja wie ben ik nu helemaal
is het andersom , mensen zijn meer ziek gaan worden door al dat wassen en boenen , hebben nooit meer weerstand opgebouwd
maar koester al die mooie herinneringen en wie weet tref je die vriendin ooit nog weer
ik heb geen auto meer , maar lijkt mij ook wel comfortabel in die mercedes hoor
ik had geluk weer met het weer , 1 sneeuw en 1 hagel bui , maar hoefde er niet om te stoppen
zal zo de keuken in en ja dan maar rusten voor de drukte van de logétjes
wens jullie smakelijk en een fijne avond
Ik ben het met je eens: van teveel onze handen wassen bouwen we geen weerstand op. Leven in een huishouden van jan steen heeft duidelijk zijn voordelen!
Wat een bof dat je het getroffen hebt met het weer. Alhoewel: getroffen met 1 sneeuw- en 1 hagelbui…
Veel plezier met je logees!
Lieve groet
ja Jan Steen was nog niet zo dom 🙂
ik heb m’n hutje netjes hoor , maar het HuisHaten is geen hobby van me 🙂
ja weer geluk met het weer 🙂
de logé’s zullen me ook bezig houden
mazzel
je brengt weer een grote glimlach op mijn gezicht lieve Kakel .Ook ik had zo’n vriendinnetje waar thuis alles kon en het een complete echt vieze puinhoop was .Maar het was er gezellig en gastvrij ,altijd spelletjes doen Kaarten Monopoly Mens erger je niet en altijd waren er dop pinda’s ,mee eten was nooit een probleem .Soms hadden wij als buurtkinderen de ” missie” om Mama B te helpen en maakten we echt de keuken en huiskamer schoon ,we werden beloond met haar heerlijke Arretjes Cake die ze altijd maakte en een lekker kopje thee .Ja ik noemde haar vaak Mama terwijl ik mijn eigen Moeder gewoon Ma noemde . Mijn Dinnetje van toen heb ik eigenlijk nooit meer gezien of gesproken na mijn eerste kind want toen is ze nog op bezoek geweest .Haar moeder nog heel lang gezien en gesproken omdat we in dezelfde wijk woonden . Ook ik heb nog een paar keer contact gehad met vriendinnen van toen en ook mijn man met zijn vrienden van toen maar het werkt blijkbaar niet
Liefs Elisabeth
Wat een mooie herinneringen aan deze vriendin. Jullie hebben met elkaar toch een fijne tijd gehad.
Het is jammer dat het overging, maar dat is het leven. Het ene verwatert en daar komt weer iets of iemand anders voor in de plaats. Maar ik geef niet op met Linda zoeken!
Arretjes Cake heb ik even gegoogled. Ziet er héérlijk uit.
Lieve groet
Men zegt dat echte vrienden in het leven, je die op een hand kan tellen, en dan heb je niet alle vingers nodig…..
Met het verdwijnen van de jeugd gingen ook de meeste jeugdvrienden, en de weinige die overbleven, bleken uiteindelijk ook een illusie te zijn, een pakketje schroot met een dun laagje chroom., … of misschien was ik de illusie, ….
De herinneringen van lol, pret, avontuur, enz. … die zijn er nog, maar de personen …. nooit meer gezien.
Dan moeten we maar tevreden zijn met onze herinneringen.
Mijn beste vriendin zie ik soms tijden niet maar als we elkaar spreken is het meteen alsof we elkaar gisteren nog gesproken hebben.
Vriendschap hoeft geen illusie te zijn, maar je moet er zelf ook iets insteken.
Ik geef niet op met zoeken en passen we niet meer bij elkaar, dan heb ik het in elk geval geprobeerd.
Zo zie je maar, je kunt van je tegenover gestelden leren. 🙂
Jammer zeg, maar mss woont ze in the States?!
Ook niet een hartsvriendin. En dat is okay. Ben niets verplicht dan. Had contact met school vrienden,maar het kwam van een kant. Dus over.
Anders heb ik jou nog!
Groet, Wilma
Ja, je hebt mij nog ♥
Thuis
het nest
waarin
we groot worden is onze realiteit
al loopt er misschien van alles mis
het is wat het is
klein zijn
is voor velen
gelukkig slechts een kwestie van tijd
Lenjef 🙂
Met wie meet je je? In je jeugd weet heb je alleen je eigen thuis als vergelijkingsmateriaal.
Ik heb best een fijne jeugd gehad, hoor!
Lieve groet
Ja wat een leuke herinneringen kun je hebben hè. Ik had een ‘dorpsvriendin’. Ze zat niet bij mij op school, we waren even oud. Van 14 tot 16 jaar lief en leed gedeeld. Haar moeder was een Antilliaanse, haar vader een Nederlander. Ze hadden 5 kinderen. Alles kon daar. Nooit meer zulke lekkere kippenpootjes meer gegeten. Maar het stonk er ook. De jongste kinderen plasten in bed en de lakens werden niet verschoond. Ik snapte dat niet. Mijn zusjes en broer hebben ook lang in bed geplast, mijn moeder waste elke dag.
Een jaar of 6-7 geleden heb ik contact gezocht via facebook. Was leuk elkaar weer te spreken. Maar zij was alleen, had geen vervoer. Dus 3x afgesproken bij haar. Haar leven was zo anders dan het mijne. Lang verhaal kort, we waren te verschillend en omdat ieder mailtje, telefoontje etc. van mijn kant moest komen heb ik er een punt achter gezet. Geen last van, was leuk voor zolang het duurde.
X
Een heel vreemd verhaal dat het bevuilde beddengoed niet verschoond werd. Dat je makkelijk bent, oké, maar dat is weer het andere uiterste.
Mijn vader heeft vroeger veel in kindertehuizen en pleeggezinnen gezeten. Ik heb er de meest vreselijke verhalen over gehoord.
Hij zat een keer samen met zijn zus in een kindertehuis in Moordrecht en de kinderen die ’s nachts in hun bed piesten, werden onder de koude douche gezet en daarna moesten ze in hun blootje op een kaal matras gaan liggen.
Als de liefde van een kant moet komen, houdt het een keer op natuurlijk. Je hebt het in ieder geval geprobeerd.
Lieve groet
Wat klinkt Linda toch als een ontzettend wijs kind! Jammer dat het contact verloren is gegaan.
Ik heb zelf van de basisschool alleen nog contact via Facebook (met een enkeling). Toch jammer, hoor! Je jeugd delen met iemand en daarna uit elkaar groeien hoort erbij, maar het is toch bijzonder!
Onze jeugd ligt heel lang achter ons en de kans is groot dat we uit elkaar gegroeid zijn.
Misschien kunnen we beter de herinneringen koesteren…
Vriendinnetjes van vroeger. Een enkele keer via mijn zus een groetje en beloftes elkaar te ontmoeten. Dat komt er dan weer niet van vanwege de afstand of andere oorzaken. Bij de huishoudens van jan steen voelde ik me het meest op m’n gemak en hadden we ook de meeste lol.
Lieve groetjes, Ria
Je had een veel vrijer gevoel bij de huishoudens van jan steen. Ik mocht altijd mee-eten, terwijl dat bij ons drie weken van tevoren schriftelijk aangevraagd moest worden. Het was zo stijf.
Spreek af en toe écht iets af met je zus zolang het nog kan. Ik ben pasgeleden uit eten geweest samen met mijn broer. Dat was voor het laatste zeker 30 jaar geleden…
Lieve groet
Doordat ik niet meer mobiel ben kan het niet gemakkelijk. Na Pasen komt ze 3 daagjes bij mij , gaan we fijn samen shoppen en ergens gezellig eten.:-)
lief groetje, Ria
Wel fijn dat ze met Pasen een paar dagen naar je toe komt. Hebben jullie allebei iets om naar uit te kijken!
Lieve groet
Wat kunnen sommige mensen toch heerlijk ongecompliceerd zijn!
Daar kunnen we wat van leren!
In mijn tienerjaren had ik een hartsvriendin die me keihard liet vallen voor een andere “vriendin”.
Sindsdien heb ik geen echte hartsvriendinnen, ik kijk wel uit!
Als je “hartsvriendin” je laat vallen…dat laat wel een litteken achter.
Ik heb maar heel weinig vriendinnen maar ik weet wat ik aan ze heb.
En in principe ben ik een einzelganger, kan het prima met mezelf vinden. Maar dan maak je zo weinig mee, hè?
Jammer dat je teleurgesteld bent in vriendschap.
Lieve groet
We zaten samen op de kleuterschool en lagere school in dezelfde klas maar waren nog geen vriendinnen. Dat werden we toen we een jaar op 18 waren en het is nooit meer uitgegaan. Over een dag of tien ga ik weer naar haar toe en blijf dan ook een nachtje slapen. We hebben altijd zoveel te bepraten;-)
Beter zo dan andersom! En jullie kennen elkaars jeugd, dus hoef je niets uit te leggen. Klinkt als een supervriendschap. En jullie waarderen het, dat is het mooiste ♥
Veel plezier over tien dagen.
Lieve groet
Geen contacten meer, gelukkig niet…
Maar ik kan me heel goed voorstellen dat je je daar happy voelde!
Ja, zo kan het ook gaan…
Eén vriendschap van vroeger heb ik bewust verbroken en daar heb ik geen dag spijt van gehad.
Lieve groet
Wat een heerlijk huishouden. Ik kan me voorstellen dat je er veel van leerde.
Ik heb via Facebook nog contact met diverse klasgenootjes en vriendinnen. Ook heb ik de laatste jaren weer een van hen ontmoet. Een prima klik.
Vriendschap voegt toch iets toe aan je leven.
Ik heb me suf gegoogeld op Linda’s naam maar haar achternaam is een heel gangbare.
En dat ik op FB sta maar niet onder mijn eigen naam, helpt ook niet mee natuurlijk.
Lieve groet
Je zou het nog kunnen proberen via de administratie van je oude school. Soms bewaren ze adressen voor toekomstige reünies.
Dat vind ik een goed idee! Dank voor de tip!
Lieve groet xx
Ook ik denk terug naar oudere vriendschappen.
Jammer genoeg zie ik niemand meer van vroeger.
Soms is er weleens een hernieuwde poging tot vriendschap geweest.
Vervelend genoeg bleek dan dat wij toch wel erg uit elkaar gegroeid zijn ……
Vriendelijke groet,
Je weet vaak niet waar je wijs aan doet: iets bij het oude laten of het toch proberen.
Ik zou voor het proberen gaan. Wie een brug bouwt naar een ander kan altijd heen en terug.
Zonnige groet (het werd tijd!)
Helemaal met je eens hoor Mirjam, de beetje ongeordende huishoudens, zijn vaak veel leuker en gezelliger. Ik heb helemaal geen contact meer met met vriendjes of vriendinnetjes uit mijn ( lagere) schooltijd, maar tja dat is dan ook 65 jaar geleden.
Leeftijd gaat natuurlijk ook een rol spelen…
Bedankt voor je reactie Edward!