Met Roosje-in-de-knop fiets ik de pont op. Aan de overkant wacht oma haar op, krijg ik m’n fietshelm terug en zet ik koers richting de Biesbosch. Eenmaal over de Moerdijkbrug fiets ik binnendoor naar Oudenbosch waar ik tegenover de basiliek mijn lunch gebruik. Via Rucphen rijd ik over de Kalmthoutse heide het Vlaamse land in. De voorjaarszon schijnt uitbundig. Ik fiets over smalle wegen, door boerengehuchten, langs kapelletjes en velden met beginnende maïs. Ik fiets van de kaart, verdwaal heerlijk en verlies zelfs de tijd.
Na Botermelk, Schoten, Wijnegem en Wommelgem beland ik in Ranst.
Daar moet ik dringend op zoek naar een overnachtingsadres. Over een half uur gaat het schemeren; ik heb trek en krijg het koud. Een bord langs de kant van de weg belooft een hotel. Aan een scheve gevel kleven de letters: H…el Rembrandt.
Ik stap naar binnen. Alles ziet er grauw en groezelig uit. De eigenaar zit vadsig op een stoel, krabt afwisselend aan zijn kruis en baard, en heeft een gebit als een afgebrand kerkhof.
Ik twijfel. Heeft deze man van schone lakens gehoord of moet ik mijn bed delen met wantsen en mijten?
Ja, hij heeft een kamer, zegt hij, maar mijn fiets moet in de hal naast de ingang blijven staan.
Ik ren weer naar buiten.
Wat nu? Onder een brug slapen of stennis schoppen bij Rembrandt en overnachten op een politiebureau?
Aan de overkant gaat een deur open. Een gezette vrouw in een gebloemd jasschort loopt naar me toe. ‘Zoekt u een gerief voor de nacht?’ vraagt ze. ‘Ik heb een kamer. Ik woon alleen en uw fiets kan in de schuur op mijn binnenplaats staan. Alleen moet de schuurdeur openblijven want er nestelen boerenzwaluwen in.’
De vrouw heeft een lief, rond gezicht en ik kan haar wel zoenen.
Met haar Rottweiler raak ik snel bevriend. Ik zet mijn fiets in de schuur en tel zeven zwaluwnesten. Binnen wijst ze me een kamer en waar ik kan douchen. Alles is even proper.
Schoongewassen, zet ze me een Vlaams stoofpotje voor en een kriek. Wat een voorrecht!
Jeanne vertelt. Behalve de hond, heeft ze een varken dat elk voorjaar haar moestuin omspit; kippen en twee Vlaamse reuzen. Haar man Jules is overleden in de oorlog. Hij zat in het verzet en is gefusilleerd nadat hij een voorraaddepot van de Duitsers had opgeblazen. Iemand heeft hem verraden. Haar zoon – hun enig kind – is omgekomen bij een verkeersongeluk.
Ik vind haar een bijzondere vrouw. Ondanks haar gemis bruist ze van levenslust en is ze jong van geest.
We praten tot diep in de nacht. Het is alsof ik een lang verloren familielid heb teruggevonden.
Ik slaap een gat in de ochtend.
Het ontbijt is net zo weelderig als Jeannes boezem en na de koffie nemen we afscheid. We zuchten er beiden van. Het doet een beetje pijn maar we hebben mooie herinneringen gehamsterd.
Heerlijk zo’n onverwachte ontmoeting, mooie herinnering.
Ik koester ze…
Zoals gewoonlijk is het allemaal zo buitengewoon mooi en onderhoudend geschreven hier.
Ik trek regelmatig een uurtje uit, om hier gezellig te komen lezen, maar zou er toch goed aan doen om wat meer te reageren.
Niet om te bewijzen dat ik het gelezen heb hoor, maar om er hier en daar gepast op in te pikken.
Lieve groetjes,
Dit blog was natuurlijk wel een blog waarop je wel móest reageren (-:
Goede morgen Kakeltje en een heel fijne week gewenst.
Wat een verhaal alweer en wat is het schitterend afgelopen door die vrouw met de weelderige boezem die je niet alleen onderdak bood maar je de volgende dag ook nog van een uitgebreid ontbijt voorzag. Je kon er daarna weer tegen hé en ik hoop dat de tocht de volgende dag even goed verliep!
Ontmoetingen met onbekenden zijn bij tijd en wijlen warmer dan ontmoetingen met familie.
Wat een mooie ontmoeting, Mirjam! Heb je nog meer verhalen van deze fietstocht?
Van de terugtocht herinner ik me niets meer…
Ik kan niet meer op jouw blog reageren, zag ik! Jammer.
Wat een prachtige ontmoeting. Soms leidt je intuïtie je als vanzelf! Konden we er maar vaker naar luisteren.
Je hebt vast wel Eems heimwee naar die goede oude fiets tijden. XXX
Ik mis het zwervers-leven-gevoel (-:
Liefs ♥
Geweldig verhaal. Mij zou zoiets niet overkomen, ik ben niet avontuurlijk, ik rijd al 30 jaar hetzelfde rondje op mijn racefiets en zonder hotel gereserveerd te hebben voor onderweg ga ik niet op pad. Zonder reservering heb ik ooit 1 keer gedaan, toen had ik wel die vadsige hoteleigenaar. Dat weet vooral mijn vrouw nog heel goed zich te herinneren! Hachelijk is het!
Ik reserveerde eigenlijk alleen als ik de “Ride for the roses” fietste. En dan bij “Vrienden op de fiets.” Voor een laag bedrag kon je bij particulieren een overnachting boeken. Maar het liefst ging ik zonder plan de hort op. Ik vond het niet zo hachelijk…
Beklijvende warmte
onderweg
naar later
verslijten we ontelbare sandalen en schoenen
tenzij de maat verkeerd werd gemeten
worden de meeste schoeisels vergeten
niet
de mensen
die we ooit door hun goedheid wilden zoenen
Een prachtig én warm verhaal, Mirjam!
Lenjef
Mooie titel: beklijvende warmte. En zo waar want mooie mensen vergeet je nooit.
Lieve groet ♥
Prachtig geschreven blog. Je nam me mee op je fietstocht. Mooi treffend de karakters beschreven zodat ik de personages voor me zag.
En toch wil een lief gezicht niet altijd wat zeggen natuurlijk 🙂 Je had deze keer echter wel geluk en kon een gat in de dag slapen.
De omgeving daar is ook echt wel geweldig. Ik zit er ook niet zo ver vandaan.
Vaak kun je in iemands ogen zien wat voor ziel er schuilgaat. Dat ze een vrouw was, speelde ook een rol natuurlijk.
Wat een fijne herinnering Mirjam!
Het moet heel wat jaartjes geleden zijn, want het Roosje was maar een knopje.
Wat een positieve vrouw, zoveel meegemaakt en toch nog niet de moed verloren.
Goed dat je niet bij Rembrandt bent ingechecked want dan had je nooit zo’n mooi verhaal gehad maar wel heel veel jeuk!
Een verhaal met het stempel soort zoekt ( en vindt) soort want natuurlijk past deze vrouw in jouw “plaatje.” Wat een sfeervol en prachtig verhaal!
Dankje Riet. Jeanne was ook een sfeervol mensch.
Een heerlijk fietstocht,maar je moet je fiets ook een onderdak gunnen.
En de rest klinkt ook niet slecht,buurten tot diep in de nacht buurten, en is ook wel eens fijn.
De herinneringen blijven…………….
liefs een groetje
Christiene
Wel fijn dat er geen onderdak voor mijn fiets was, want daardoor kon ik meteen de knoop doorhakken.
Dat ik lekker geslapen heb, is helemaal een wonder.
Lieve groet
ohhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhh roosje, toen al door belgie ingelijfd 🙂 wat een heerlijk land he, ik zou ook bij jeanne tussen de klamme lappen kruipen weet je, da.s een vrouw naar mijn hart, m.n dierenhart gaat sneller kloppen.
kakel. heb ik je al gezegd dat ik je een tof toppertje vind 🙂
bij deze ik vind je een toffe topper xxx
En ik jou nog een veel toffere topper. Bedankt voor je foto, hè (-: (-:
wat een “warm” verhaal Mirjam..
“t Roosje-in-de-knop “..
heerlijk geschreven
Goede middag Kakel, wat een heerlijke herinnering. Daar kun je je in koude dagen aan warmen. Jeanne had goed bekeken wie ze aansprak en in haar B&B binnen haalde. En die Rembrandt met zijn schamele door de zon gebruinde tanden, daar was ik ook niet binnen gegaan hoor.
Een leuk verhaal uit die oude doos….
Fijn weekend.
Ik sta op het punt om een lange fietstocht te gaan maken. door je verhaal krijg ik er heel veel zin in. Mooie ontmoeting met mijn naamgenote.
Welkom Jeanne! Bedankt voor je reactie en veel fietsplezier.
groetjes
verwarmend verhaal!
Heerlijk…, verdwalen… En dan…, oeps…, de ‘hel’…, nee, Mirjam, de hemel !
Lie(f)s.
Die hel had ik al ontdekt, maar die hemel realiseer ik me nu pas.
Wat een prachtige vondst!
Mooi, verhaal en fietstocht
Hey kakelinootje,
wat een tof idee van je om even naar de overkant te kijken.
En daar was Jeanne…
Dat moet een hele lieve vrouw geweest zijn.
Een adres om te koetseren dus! Daar willen we allemaal toch wel lekker knorren?
Jij sliep zo lekker van die kriek!
Tip voor jezelf! Een kriekje voor het slapengaan… Doen!
Dagdag…
Dikke pakkerd van Marlou
.
Jeanne verscheen als geroepen!
En dat ik zo geslapen heb…echt een cadeautje.
We hebben nog een tijdje kaarten naar elkaar gestuurd totdat het van haar kant ineens ophield.
Heel naar dat je dan niet even kan informeren waarom. Ik heb nog getracht Rembrandt te achterhalen maar dat is mislukt.
Een kriek is wel lekker maar ik moet er zo van piesen (-:
mogge Mirjam
een mooie herinnering aan een fijne fietsrit
en een lieve vrouw , welke je goed verzorgde
dan lees ik bij mij over die 150 km die jullie zelfs bij warmte wegtrapten
je kan er best aan denken , maar het doen is een ander verhaal
zelf zal ik nooit over het weer klagen , heeft toch geen zin hihi
maar bij 30 graden ga ik ook niet meer zo te keer 🙂
HuisHaat groet
mogge Mirjam
een mooie herinnering aan een fijne fietsrit
en een lieve vrouw , welke je goed verzorgde
dan lees ik bij mij over die 150 km die jullie zelfs bij warmte wegtrapten
je kan er best aan denken , maar het doen is een ander verhaal
zelf zal ik nooit over het weer klagen , heeft toch geen zin hihi
maar bij 30 graden ga ik ook niet meer zo te keer 🙂
HuisHaat groet
Dit klinkt toch als een mooi leven. Ik heb genoten van het verhaal. Wie goed doet.. wie goed ontmoet.
Love As Always
Di Mario
Dat is lief van je, dankje!
Ik snap dat je daar nog wel eens aan terugdenkt…
ik dacht nog…..gaat ze niet bij die lieve dame slapen….
fijn van haar
je fietst precies wel veel af…
Eén @->- voor jou
Het was een lange rit, ja. Iets van 190 kilometer.
Ik was zó blij met Jeanne…
Een ♥ voor jou.
Uit de tijd geworpen, vergeten paradijs
Van duizend kleine dorpen, onder wolken, grauw en grijs
Met donkergroene heuvels, vervagend in de lucht
Soms wondermooi beschilderd, met een witte duivenvlucht
En nergens valt de regen zo mals en ruisend neer
En nergens gaat de wind zo liefdevol, zo zacht tekeer
Hij krijgt de vrije ruimte, want als een open hand
Zacht golvend als water, is Vlaanderen, m’n land
Mooi! Ik dacht dat het van Jacques Brel was maar het is van Will Tura.
“Mijn vlakke land” vind ik ook zo mooi…
Mooie herinnering waar weemoed uit spreekt.
Geweldig!
Ik lees er ook heimwee naar het avontuur en het fietsen in Mirjam. Mooi om zo in je herinnering terug te reizen.
Groetjes,
Dorothé
Ik mis het zwervers-leven-gevoel…
Heerlijk om zo te fietsen, verdwalen zonder angst.
En zo beland je in een paradijsje bij een engel. Hans
Ot. Je verzoekje is gedraaid in de show.
Het programma is beluisteren op de pagina “Bank’s Radio”
Heerlijk verhaal. Wij wonen dus aan de goede kant van de grens. Je mag je fiets hier ook stallen en we verzorgen je liefdevol.
Voor België heb ik altijd een zwak gehad. Ik denk omdat we daar 14 jaar op de camping gestaan hebben.
Fietste ik nog dan zou ik zeker bij je langskomen! En binnen (-:
Dankjewel voor je aanbod ♥
Een heerlijk verhaal, zie het allemaal gebeuren en voor me. Wat een schat van een vrouw.
Welkom AnneMarie en bedankt voor je reactie!
Zo heerlijk kan het zijn in het Vlaamse land. Ik kom er regelmatig… Een mooi verhaal.
Wat een heerlijk verhaal…
Ik zie die vrouw helemaal voor mij Mirjam, een gezellige rondborstige dame, met appelwangetjes. Ik heb weer genoten van je mooie verhaal. en schrijfkunst.
Lieve groetjes van Edje.
Een oud verhaal opnieuw verteld lees ik. Hoe lang is het dan geleden? Die mevrouw moet toen al behoorlijk oud geweest zijn.
Wat een mooie ontmoeting toch weer.
Het was in 2003. Roos zat in groep vier en was net zeven geworden. Time flies…
Wat een mooi verhaal! Ik wacht met smart op deel 2 van deze reis.
Deel twee was niet zo bijzonder. Gewoon terug naar huis…
Wat een prachtverhaal! Roosje in de knop… ach wat schattig, tis al even geleden dus..
Heerlijk die Vlaamse gastvrijheid, goed dat je er niet ingetuind bent bij dat gore hotel.
Daar hebben wij ook de buik van vol hoor.. ik bedoel nu F letcher. In Spanje, Portugal en Frankrijk hebben we in veel verschillende hotels gelogeerd, allemaal even uniek.. En in één had ik wel zwarte voeten… Je had het wegwerpwashandje moeten zien toen ik mijn voeten in bed nog maar een keer gewassen heb…
Liefs XXX
Echt vreselijk als je in een goor hotel moet slapen! Vooral in Frankrijk, breek me de bek niet open.
Een georganiseerde fietsreis met bagagevervoer, dus je kan ook niet zeggen: ik fiets nog 20 kilometer door…
Jullie hebben heel veel kilometers gemaakt in twee weken tijd.
Liefs ♥
Wat heerlijk. Die streek hebben wij jaren vlakbij gewoond, aan de Limburgse kant. Het is er prachtig. Die man griezelt me toe, blij dat je je ‘gerief’ bij de dame aan de overkant hebt gevonden. Met sommige mensen voel je een intense klik. Mooi verhaal.
Lieve groet x
Ik was blij dat die griezel geen onderdak voor mijn fiets had. Daardoor kon ik meteen de knoop doorhakken.
Jeanne kwam als geroepen. Mooi hè, dat je met een onbekende direct een klik kunt hebben…
Lieve groet ♥
Dit is een verhaal met een gouden randje. Prachtig.
Liefsxx