Roos is me er eentje.
Volgende week vertrekt ze naar de Noorderzon.
Via het Erasmus doet ze mee aan een uitwisselingstraject met een universiteit in Finland en het is voor een periode van vier maanden.
Vier maanden! Ik kan amper geloven dat dat kleine, vrolijke meisje met rode vlechtjes volwassen geworden is en uitvliegt. Eerst naar Helsinki en daarna verder met een binnenlandse vlucht.
Het is ook nog eens mijn eigen schuld, dikke bult, want ik heb haar aangemoedigd te solliciteren: ‘Moet je doen! Grijp die kans!’ Het gevolg is verpletterend: ze is toegelaten, samen met zeven anderen van haar studie. Ze reizen afzonderlijk en weten (nog) niet of ze een kamer bij elkaar in de buurt hebben.
Met nog een aantal dagen te gaan, begint het ineens een onderneming te worden. Ondanks dat luiert Roos er lustig op los.
‘Vier maanden geen patat van Bram,’ zucht ze,’ waar ben ik aan begonnen? En wat nou als het grondpersoneel op Schiphol staakt?’ vraagt ze gespannen.
‘Dan krijg je je koffers een dag later,’ zegt Man praktisch.
‘Je hebt in ieder geval eten bij je in je handbagage,’ troost ik.
Roos’ wenkbrauwen schieten omhoog. ’Oh ja?’
‘Het pak stroopwafels voor je tutor die je van het vliegtuig komt halen. En laat bij aankomst meteen een reservesleutel van je kamer maken!’ adviseer ik, want onze typisch verstrooide professor raakt nog steeds alles kwijt – haar portemonnee, OV, pinpas, huissleutels – maar nooit haar vuile sokken: die liggen standaard onderaan haar bedladdertje.
‘Ma-ham!’ roept ze geïrriteerd.
Oké, oké, ik zeg al niets meer. Eén troost: haar hoofd zit vast aan haar romp.
Haar kamer/appartement is gehuurd; heeft een wc en keukenblok; een douche deelt ze met drie anderen. Ter plaatse moet ze keukengerei, dekbedhoezen en e.e.a. aanschaffen. Bij Ikeja, where else? Roos heeft een week de tijd om te wennen, dan begint de kennismakingsweek. Ze kijkt er met hypernieuwsgierigheid naar uit.
Dinsdag brengen we haar naar Schiphol, waar ik nog net niet wenend ter aarde zal storten. Speciaal voor de gelegenheid neem ik mijn zonnebril mee. Ik zal op het laatste moment vast nog iets doms roepen, zoals: ‘Wees voorzichtig!’ maar dat moet dan maar.
En dan voorlopig geen: ‘Wat eten we, mam? Macaroni, yes, je bent de beste!’ Geen: ‘Moet Rosa nu alweer plassen?’ Geen lege toiletrollen in de houder, en geen hink-stap-sprong omdat er weer een wervelstorm door haar kamer getrokken is.
Maar ook geen: ‘Mam, wil je m’n essay nakijken op spelfouten?‘ Geen hulp in de keuken. Geen knuffel als ze weggaat/thuiskomt/naar bed gaat, geen lieve briefjes en geen vorsende ogen die mijn stemming peilen.
Ik ga haar ontzettend missen. Ik mis haar nu al, terwijl ze nog thuis woont (-: Maar het gaat niet om mij, het gaat om Roos, en ben vooral blij dat ze deze kans krijgt.
We gaan mekaar bellen, appen, mailen, skypen, kaartjes sturen… en wanneer we elkaar missen, kijken we gewoon op hetzelfde tijdstip naar dezelfde maan…
dank je Mirjam
wens ik je een mooi weekend
met buiten de stilte en de rust
wat mooie muziel
lieve groet , Larel
Wat een onderneming. Ik hoop (en ga er van uit) dat het een heerlijke ervaring wordt.
Gelukkig zijn er tegenwoordig heel wat (bijna gratis) communicatiemethoden… Al zal dat het echte gemis echt niet weg nemen.
Succes voor Roos, sterkte voor jou.
Alleen al kleding uitzoeken is een bevalling: voor drie seizoenen (-:
Het afscheid wordt niet leuk, maar verder heb ik alle vertrouwen in Roos. We gaan veel bellen via wifi: is gratis.
Ik heb je succes doorgegeven. Je wordt bedankt!
Wat gek joh!! Ik had een reactie gepost, maar zie hem nergens terug??
Je kwam binnen via de spam. Ik begreep het ook al niet. Heb je een nieuw e-mailadres?
Nee, ik heb geen nieuw mailadres, maar ik merk wel dat ik bij andere ook mijn reacties niet meer zie verschijnen…….. en ik las dat een andere blogger daar ook last van had. 🙁
Raar hè? Afgelopen vrijdag konden diverse bloggers via WP niet reageren. Ik had er geen last van. Je ziet het niet aan mijn internetadres maar ik blog ook via WP.
Nu reageer je, dus ik ga ervan uit dat alles is opgelost. Houden zo!
O, ja, ik snap helemaal dat jij er als een berg tegenop ziet, dat vier maanden oneindig lang lijken……….
Maar gelukkig ben jij zo’n moeder die de kansen voor haar kind niet dwarsboomt.
Want wees nu eerlijk, het is voor Roos een unieke kans, En misschien gaat het haar heel erg tegenvallen, immers jij bent er niet met je macaroni, en met het opruimen van haar sokken en het vinden van al die andere dingen die ze wel kwijt raakt, maar na vier maanden zal ze dan des te meer zien hoe kostbaar haar moeder is.
Sterkte dinsdag.
Lief dat je zo meedenkt. Wat ik al schreef: het gaat niet om mij, het gaat om Roos. En juist uit liefde laten we haar los.
Warme groet!
De lieve briefjes komen vast met een app en reken maar dat zij jou zal peilen via skype. Ze kent jou zo door en door.
Je zal zien dat jullie contact op een andere manier heel intens zal zijn, alleen een knuffel lukt nog niet.
Veel sterkte dinsdag
Wat lief van je om dat te schrijven. Voelt echt als een hart onder mijn riem (-: We hebben een heel goede band. Ik kan me niet voorstellen dat dat ooit verandert.
Dikke kus.
Als vogels groot geworden zijn vliegen ze uit. Een mooie kans, dat zeker. Wat zul je trots zijn ook al zal je haar missen. Wens haar het allerbeste.
Wat schrijf je dat mooi, dankjewel!
O Mirjam, wat leef ik met je mee!
Kyl gaat in januari voor een paar maanden naar Australie, iets wat ik hem zelf steeds aanraad, net als jij.
We gunnen het ze zo hé, en ze moeten het ook doen, zeker weten, maar moeilijk wordt het wel. Voor ons moeders dan
Succes dinsdag, en wens Roos maar heel veel plezier van me.
Dikke kus
Naar Australië, wat een buitenkans! Ja, je gunt het ze zo. Tot een week geleden was ik razend enthousiast dat ze zou gaan. Nu het afscheid dichterbij komt, word ik wat gematigder (-: Uit liefde laten we ze gaan, hè?
Fijn weekend en een knuffel.
oooh whaw Finland dan nog
en volgende week al, wat zal dat er vlug zijn
wat spannend voor haar, en voor jullie
super dat ze dit kan meemaken
gelukkig bestaat er nu zoveel om contact te houden
maar Kakeltje k denk dat het angstzweet bij je uitbreekt, je kuikentje zo ver weg
Rosa zal haar werk hebben je af te leiden en te troosten
maar jij zal net zo dapper zijn als je dochter die deze uitdaging op haar eentje neemt, dat ben ik zeker
en wat is vier maanden, in een zucht zijn die voorbij 🙂
Ik zou het ook wel zien zitten om vier maanden naar Finland te gaan. We zijn al eens in Zweden en Noorwegen geweest. Scandinavië heeft toch wel mijn voorkeur. Vooral dat “allemansrecht” is fijn. Je mag overal wandelen en struinen. Nergens bordjes: verboden op het gras te lopen. En jij zou je helemaal te buiten kunnen gaan aan foto’s maken (-:
Ze komt weer terug op het nest…maar het afscheid zal moeilijk zijn. Daarna ga ik over tot de orde van de dag.
Fijn weekend en lieve groet
Lieve lieve mama
Je gaat het missen hoor dat er geen nieuw rolletje in de toilethiuder is
Maar naast het missen ga je ook de trots voelen om wat je kleine groot Roos bereikt heeft en voel je warmte in je rechter boezem kamertje
En lieve mama traantjes dat mag hoor dat is normaal. Een moeder hart kan veel aan maar mag ook eens een beetje verdrietig zijn en blij tegelijk …. Gemengde gevoelens het kan en mag lieve mama
En weet je wat lieve mama toen ons oudste richting ver weg vertrok (in oktober alweer 5 jaar geleden) kwamen de tranen toen hij langsheen de douane was en zijn de tranen blijven komen en komen tot we thuis waren zonder ophouden.
Als dat bij jou lieve mama ook zo moest zijn laat ze dan maar komen die waterlanders zeker niet proberen tegen te houden
En lieve mama voelt het huis leeg en stil als je Roos hebt weggebracht doe dan als je kunt die zoals wij deden ( hij vertrok in de vroege voormiddag)
Ik zei tegen mijn man dat ik hier niet in huis kon blijven. We zijn terug in auto gestapt en hebben er een daguitstap van gemaakt richting Ardennen
Lieve lieve mama verwen je dochter nog maar even en dinsdag denk ik aan jou daar mag je zeker van zijn
Veel liefs en knuffeltje
Vanmiddag zijn we samen in Rotterdam ween lunchen in de Markthal. Was supergezellig.
Ik ga haar ontzettend missen. Vooral het afscheid zal moeilijk zijn. Maar ze komt weer terug, haar retourticket is al geboekt.
De je je oudste hebt laten gaan, deed je uit moederliefde. En dat is mooi: dat je vooral aan je kind denkt en minder aan jezelf. Zo hoort het ook!
Fijn weekend en lieve groet ♥
Oh Roos gaat elders onder dak. Wat een kans hé… groot gelijk dat ze die grijpt, anderzijds knijp je hem natuurlijk wel maar dat komt helemaal goed. Vier maand zijn zo om en yes ☺ met de feestdagen is ze thuis ☺ Dikke knuff…
Je wilt als moeder dat je kinderen zich ontplooien, dingen doen die ze leuk vinden en dan sta je in de handen te klappen als het ze lukt en daarna komt onvermijdelijk de pijn van afstand moeten nemen. In dit geval letterlijk
Jij vat het kort en bondig samen!
weet heel zeker dat het allemaal goed gaat komen. Roos laat zich niet inpakken hoor. Heerlijk nuchter toch. Maar ik snap je volkomen. En ze zal zeker leuke berichtjes achterlaten. En je hebt je mannetje lekker thuis en Rosa!!
En voor je het weet zijn de vier maanden weer om en is ze weer helemaal aanwezig!!
Komt HE-LE-MAAL goed. Wat ik je brom!
Groet en een hug en poot voor jullie(zie maar wie je wat geeft!!)
Wilma
Ik word helemaal blij van je gemotiveerde berichtje 🙂 Als het me teveel wordt, zal ik het nog eens nalezen. Ik ga niet vier maanden zitten kniezen en op haar terugkomst zitten wachten maar ga zelf ook leuke dingen doen.
En het zal ook wennen zijn om voor twee ipv voor drie personen te koken.
Ik wil en de hug en de poot. Dank, dank,dank ♥
Hoi Mirjam,
Mijn oudste dochter gaat ook 4 maanden naar de woonplaats van de kerstman om daar te studeren! Alleen gaat ze niet met het vliegtuig, maar ga ik haar met de auto wegbrengen, dan gaan we onderweg Kopenhagen, Stockholm en Umea bekijken! En ze kan de spullen die jij noemt van huis meenemen. Ze moet ook begin september beginnen en blijft daar in ieder geval tot 17 december. Mocht Roos ook naar dezelfde plaats gaan dan is het misschien leuk ze met elkaar in contact te brengen? Ik ben te bereiken via frank-103 at hotmail punt com.
Groetjes
Frank
Allebei mijn authentieke klompen breken en mijn mond valt op de grond: Roos moet ook tot 17 december blijven! Ik ga je mailen. Hartstikke bedankt.
Goeie reis en fijne dagen met elkaar. Wat ontzettend tof dat je haar gaat wegbrengen.
Lieve groet Kakel
Rovaniemi is de stad van de kerstman 😉
Dat wegbrengen was niet zo’n handig aanbod van me, het is zo’n 2600 km rijden. Dan was 5 uur vliegen (incl tussenstop in Helsinki) misschien een stuk sneller.
Helaas zitten Roos en Lisanne niet in hetzelfde plaatsje, hopelijk hebben ze wel beiden een ontzettend leuke tijd in Finland! Er zal daar toch ook wel ergens een spoorwegmuseum zijn? 😉
Haha, een spoorwegmuseum (-: Ik vroeg me al af waarom jullie niet met de trein gaan.
Had wel te gek geweest als ze allebei in dezelfde plaats zouden zitten.
Maar dit wordt heel bijzonder voor jullie samen. En ik denk dat onze dochters er over 20 jaar nog met plezier aan terugdenken.
Fijn weekend!
Zoek een beetje zacht plekje om “wenend ter aarde te storten” he’!
Lief dat je het haar zo gunt want natuurlijk ga jij je bijzondere meisje mega missen.
Maar gelukkig is daar skype….. en allerlei app’s alleen …die geven dus géén knuffels dat is wel ff jammer.
Roos is er niet het meisje naar om haar hoofd te verliezen, of het nou vast zit of niet dus het gaat hélemaal goed komen hoor !
Misschien kan ik me in de stiltekamer wenend ter aarde storten. Daar schijnt een gebedskleed te liggen…
Als ik de kans zou krijgen, zou ik die ook met twee handen grijpen. Ik ben al die tijd hartstikke enthousiast geweest maar nu het tijdstip van vertrek in zicht komt, begint het te tanen…
Bedankt voor je geestelijke ondersteuning! Jij hebt daar natuurlijk ervaring mee, met je zoon in Amerika.
Lieve groet
Ik ga je ook niet vertellen dat het wel meevalt, had ook nog een kleindochter die toen ze 17 was “jaartje uitwisseling USA deed” Gelukkig zoekt Roos het iets minder ver, zit in ieder geval in dezelfde tijdzone, dat scheelt een slok op een borrel!
Aan die tijdzone had ik niet eens gedacht; dat is een goeie van je. De dochter van een kennisje is ook een jaar naar USA geweest. Als ik het zo bekijk, zijn die vier maanden zo om.
Lieve groet
Loslaten, het valt niet mee! Succes dochter! Jullie sterkte maar voordat je het door hebt komt ze alweer thuis. Enne…het heeft ook voordelen hoor, nergens meer rekening mee hoeven houden…nou ja, tijdelijk dan.
Dat laatste had ik ook al bedacht (-:
Bedankt voor je opbeurende reactie.
Soms gaat de tijd sneller dan we willen, al zal die 4 maanden net weer langzamer lijken gaan…
Ik wens Roos heel veel plezier en ik hoop dat je op een afstand mee geniet.
Knuffels van mij!
Ze zegt dat ze me gaat “stalken” met whatsappies maar dat heb ik afgeslagen. Ze heeft wel iets beters te doen.
Dank je voor je lieve woorden.
Lieve groet
Goede morgen Kakeltje. Het zal een goede oefening zijn voor later als je haar definitief zal moeten loslaten, zo weet je alvast hoe het voelt en zal de schok op dat moment iets minder hard aankomen. Maar je kind laten gaan naar verre horizonten waar jij niet in past is heel erg moeilijk, courage dus. Maar het besef dat ze er een heerlijke tijds zal hebben zal de pil iets makkelijker te slikken maken… hoop ik toch voor jou!
Ze zal er een stuk zelfstandiger van worden en het komt niet in me op om haar tegen te houden.
Bedankt voor je aardige woorden.
Groetjes
Sterkte met het afscheid nemen.
Ze zal daar vast een heel goede tijd hebben.
Vriendelijke groet,
Het afscheid is het moeilijkst. Daarna gaan we verder waar we gebleven zijn.
Zonnige groet!
O jee, nee, Roos voor 4 maanden weg? Ik krijg al plaatsvervangend pijn in mijn buik van het idee. Godzijdank is er tegenwoordig Whatsapp en Skype maar dan nog, wat zal het stil zijn in huis.
Het zal heel stil worden. Maar ik heb twee jaar aan het idee kunnen wennen, want op het moment dat ze de opleiding begon, wist ze dat ze naar Finland wilde. Ze hoefde “alleen maar” ingeloot te worden.
Ik ben hartstikke trots maar het schrijnt ook een beetje.
Dikke kus
Ik heb vrienden uit Finland. Ze wonen nu hier. 2 stellen. Erg leuk. Finland is gewoon ook een leuk maar wel apart land. Nou ja, ik ben sowieso een liefhebber van Scandinavië .
4 maanden zijn zo voorbij en het zal voor haar een mooie leerschool zijn, zo ver van huis.
En wie weet, mss blijft ze er wel plakken aan een leuke Fin 😛
Wij zijn ook fan van Scandinavië. Aan de taal is alleen niets vast te knopen. Maar dat maakt het natuurlijk extra spannend.
Ze kan ook aan een knappe Noor, Spanjaard of Fransman blijven hangen, want het is een internationale opleiding.
Bedankt voor je leuke reactie.
Tja, zo gaat dat met kinderen.
Je zou ze in een doosje willen doen en dan bewaren, heel goed bewaren…..
Heel goed bewaren (-:
4 maanden gaan zo om zijn, geloof me maar
het is fijn voor haar dat ze zoiets kan doen
en daar gaat het om,
ze komt terug!
Missen ga je elkaar natuurlijk, maar dankzij skype enz lukt het wel
@->- voor jou
De blijdschap overheerst. Als we haar dinsdag wegbrengen tijdelijk iets minder maar we komen er overheen!
Voor jou ook een bloemetje @->-
natuurlijk,….
en die maanden gaan zo om zijn hoor
@->- voor jou
Wat een geweldige kans voor Roos, maar moeders moet natuurlijk even wat wegslikken, zo logisch.
Het gaat ook zo snel, dat groot groeien. Eerst in de tuin blijven , dan niet de straat uit, daarna verlies je het zicht op hun dagelijkse zaken. Het lijkt steeds sneller te gaan en voor je het weet sta je op Schiphol een vliegtuig na te kijken , met een brok in je keel.
Maar Kakel, zoals ik al zei in mijn laatste logje, de moderne techniek staat voor niets. En door die voorbij snellende tijd, zal je zo weer op Schiphol staan met een bos bloemen wanneer ze weer terug komt.
Qua afstand is ze ver weg maar door alle techniek is ze heel dichtbij. Daar concentreer ik me op.
En de tijd vliegt! Dankje voor je lieve woorden. Een hart onder mijn riem.
Datv is hinken op twee gedachtes he, aan de ene kant supertrots op je (ooit) kleine meid en aan de andere kant zwaar om afscheid voor 4 maanden te nemen. Wat is het dan geweldig he dat we tegenwoordig kunnen appen skypen en bellen.
Het voordeel van whatsapp is dat je kunt zien op welk tijdstip ze voor het laatst online was. Dan weet je dat ze nog in leven is (-:
Nog bedankt voor het mailen van je adres! Mooie naam heb je…
Lieve groet
Alles komt goed, uiteindelijk. Het heeft even zijn tijd nodig.
Precies!
Alweer terug uit Texel?
groetjes Kakel
Er gaat uiteraard niks boven Casa di Mama, maar met dit uitwisselingstraject scoort Roos wel ineens het groot lot.
O ja, check vooral vanavond de maan al eens: ze lacht jullie vol toe.
Ik zag het: afgelopen nacht scheen de maan voluit. Wat een licht!
Jeetje, dat is allemaal snel gegaan…
Wat een prachtkans voor Roos zeg! En ja soms moet je jezelf opofferen.
Mijn zoon ging toen hij net 16 was een jaar naar Amerika, ook als ‘Exchange student’. Het werden 10,5 mnd. Hij kwam in een gastgezin. Ben in maart 10 dagen geweest. We belden 1x per maand of zondag. Was 1989-1990. Niet zoveel contactmogelijkheden als nu. En ik had mijn dochter nog thuis.
Zal wennen worden voor jullie, maar wat geweldig voor haar!
Ik wens haar alvast heel veel succes en ik zou 2 extra sleutels laten maken
Lieve groetjes en sterkte!
Ik realiseer me ook dat we door de moderne techniek veel dichter bij elkaar zijn dan “vroeger.”
Jouw zoon was jong met zijn 16 jaar!
Dank voor je bemoedigende woorden.
Lieve groet
Ja er is heel veel verbeterd in die jaren! En 4 maanden zijn ook zo om..
Ja, hij was heel jong. Te jong ook eigenlijk, jongens zijn zo anders als meisjes. Hij had veel contacten van over de hele wereld, op de High School waar hij zat waren dat jaar veel buitenlandse studenten. Uit Brazilië, Japan, Australië en nog veel meer landen. Toen hij terug was is hij in dat jaar met de bus en boot rond Kerst een paar dagen naar Zweden geweest. Een schoolvriendin opgezocht. En we hebben sinds Facebook nog contact met een Amerikaanse die in de stad woonde. Die is ook in 1991 een week bij ons op vakantie geweest. Maar het contact komt meer van mij af dan van hem. Ik vind het jammer dat hij dat heeft laten slabakken. Maar ja… we zijn niet hetzelfde denk ik dan maar…
XXX
Komt vast allemaal goed!
Daar ga ik voor alle gemak ook van uit.
Ik vind het wel stoer van Roos hoor ,die dochter van jou is echt een kanjer .Maar wat zullen jullie haar missen die maanden dus ik kan me voorstellen dat je een knoop in je maag hebt nu .
Dikke kus ,Elisabeth
Het afscheid zal zeker moeilijk zijn. Ik kijk er ook niet naar uit…
Lieve groet xxx
dat zal zeker niet meevallen voor pa en ma , en dan nog voor ma het meest vermoed ik , en dochter lief zal ook wel eens bellen en zeggen ma ik wou dat je er was , en dat geeft dan weer de goede band tussen jullie aan
en daarom denk ik ook dat het wel zal gaan
het is ook een pracht kans om dit mee te mogen maken
dus ik zeg ga er voor
De blijdschap overheerst hoor. Ik zie alleen wel tegen het afscheid op. En ik ga geen vier maanden stil zitten maar blijf zelf ook leuke dingen doen.
Zonnige groet
ja dat afscheid is het moeilijkste deel , dan de draad van alle dag weer oppakken , en fijn dingen doen die je graag doet
zoals naar David Bowie luisteren , ik las hier al eens over het bezoek aan museum in Groningen als ik het goed heb , toen hadden zij daar een tentoonstelling van/over hem
ben blij dat je het mooi vond
ik denk fdat je het wel hebt opgeslagen
goeden nacht groet
Muziek kan je maken en breken. Ik kan geen dag zonder!
Bedankt voor je lieve woorden, Karel.
Fijn weekend en wandel ze.
Groetjes Kakel
Met de huidige technieken kun je haar iedere dag zien. En geloof me die vier maanden zijn echt zo om.
Tegen die tijd kan je kleindochter lopen, Sjoerd!
Het is goed en het hoort zo maar dat betekent niet dat het geen pijn doet. Mijn zoon zoekt nu een kamer in Delft en zal snel het ouderlijk huis verlaten. Maar er blijft altijd een (logeer)bed voor hem staan want uit mijn hart zal hij nooit verdwijnen.
We hebben ze opgevoed om op eigen benen te kunnen staan en dat gaan ze nu doen. En ze komt weer terug (-:
En jouw zoon blijft je zoon. Daar verandert niemand iets aan!
Klopt helemaal! Je leert ze lopen maar de juiste weg kunnen zij alleen zelf vinden. Ik heb mijn zoon (mijn dochters mocht ik niet helpen opvoeden) verteld welke fouten ik zelf heb gemaakt in mijn leven en erbij vertelt: ‘Dit zijn mijn fouten. Daar heb ik copyright op. Jij maakt maar lekker jouw eigen fouten!’
Je voedt ze op zodat ze een zelfstandig leven kunnen gaan leiden. Eens komt die tijd. En wat niet weet dat niet deert (-:
Missen is écht bewaren wat je mist…
’t Wordt spannend, voor iedereen, op alle vlakken…
Lie(f)s.
Welkom Lies en dankjewel voor je reactie.
Wat een mooie eerst zin: missen is bewaren wat je mist. Ik ga ‘m onthouden.
Zonnige groet
dat wordt vast afzien, dat afscheid op Schiphol
Maar internet maakt veel goed hé… 🙂
Succes aan jullie allebei!
Jij vat het perfect samen…
Lieve groet
Dat wordt sterren tellen mam als Roos weg is.
Wel een mooie uitdaging om naar Finland te gaan.
Het zal wel wennen zijn voor allemaal. Hans
De blijdschap overheerst. Ik zie alleen tegen het vertrek op, maar daar kom ik wel overheen.
En ik heb jouw show nog waar ik altijd blij van word…
Zonnige groet
Is best wel slikken als je kind een tijd weggaat, maar het is een mooie uitdaging voor haar.
Echt een megakans (-:
Wees gerust, ze past goed op zichzelf. Hans
Ot. Je verzoekje is gedraaid in de show.
Het programma is beluisteren op de pagina “Bank’s Radio”
De show ga ik weer aanslingeren, Hans!
Bedankt voor het draaien van mijn verzoekje.
Superstoer.. en vier maanden… is ook zo weer voorbij, Kan ik nu nog gerust zeggen want het gaat niet om mijn dochter.
Love AS Always
Di Mario
Haha, precies: je zal zien dat deze vier maanden minder snel voorbij gaan dan de afgelopen tijd.
Ik vind het ook stoer dat ze het doet.
Lieve groet
Oh ik weet wat er door je heengaat. Nu heb ik het al wat jaartjes achter de rug met mijn dochter nu kleindochter. Vorig jaar in Canterburry Engeland en over een half jaar dat weet ze nog niet.
Roos grijp de kans zou ik zeggen 🙂
Lieve groetjes, Ria
We gunnen het Roos ook zo. Uit liefde laat je je kind toch gaan? Onze taak als opvoeders is voorbij.
Dank je voor je lieve woorden.
Dikke kus
Gaan jullie haar nog paar dagen opzoeken?
Mijn dochter wilde niet op een buitenlandse stage en ik vond dat jammer het leek mij zo leuk haar op te zoeken.
Nee, we gaan haar niet opzoeken. Ze heeft geen vakantie. Pas in december dus met Kerst is ze thuis.
En het is te ver weg om even een weekendje tussendoor te gaan.
Groetjes!
*TROOST*
Gelukkig heb je mij nog!
Uitvliegen, loslaten, wie heeft het er niet moeilijk mee.
En dat is nou juist het grootste liefdesgebaar wat je kunt maken!
Dank je. Jij hebt van die mega brede hulkenschouders (-:
We laten haar inderdaad uit liefde gaan. Onze opvoedkundige taak zit erop!
Lieve groet
Wat een geweldig avontuur voor Roos. Natuurlijk voel je een gat in je borst als je haar ziet vertrekken. Maar ze krijgt er zoveel levenservaring voor terug. Dat is ook goud waard.
Ze zal een stuk zelfstandiger terugkomen. En een hele ervaring rijker. Eentje waar ze het twintig jaar later nog over zal hebben (hoop ik.)
Wat een mooie zin: een gat in je borst…
Lieve groet
Ik ga iets opbeurends zeggen, 4 maanden vliegen zo om, ze heeft de tijd van haar leven, noem maar op..maar ..ik begrijp je ook..mijn Roos woont sinds 2 maanden buiten de stad..voor onze begrippen in het verre westen en ik mis haar enorm. Op mijn startscherm van mijn telefoon heb ik foto van haar als 7 jarige. Ze komt rennend op mij af met een zakje schelpen..men..als ik toch ff de tijd terug mocht draaien..;-)
Het is een en al loslaten wat je als moeder doet. Het begint al bij de peuterspeelzaal.
Iets zegt me dat de komende vier maanden iets minder snel zullen gaan dan de afgelopen vier.
Voor jou ook pittig, mevrouw Williams! Sterkte en een knuffel.
Hoe ver is ver?
wanneer kinderen op de eigen benen kunnen staan
de wereld rondtrekken
naar de verste plekken
kijken ouders soms met andere ogen naar de maan
Graag zien kent ruimte noch tijd, Mirjam! 🙂
Lenjef
Een ontroerend mooi gedicht.
We laten haar uit liefde gaan (-:
Lieve groet en bedankt voor je prachtige reactie ♥
Geweldig voor haar, goed voor haar, leuk voor haar. En als moeder zal je haar los moeten laten, wat niet leuk en geweldig is. Maar het is niet anders, kinderen worden groot en vliegen uit. Troost je met de gedachte dat het maar voor vier maanden is, ze gaat er niet wonen.
Dat houd ik mezelf ook voor: met Kerst is ze weer thuis.
En je voedt je kinderen om op eigen benen te kunnen staan en die tijd is nu gekomen…
Zonnige groet
Ik voorspel je; je stort wenend ter aarde. Ik heb hetzelfde meegemaakt toen mijn dochter voor vier maanden in een kibboetz ging werken. “Mijn leven is voorbij”, dacht ik huilend, met veel gevoel voor understatement, toen ik haar bij de douane uitzwaaide. Het was een afschuwelijk moment, maar – net als alle andere afschuwelijke momenten in je leven – het gaat voorbij en voor je het weet is ze weer thuis en een prachtige ervaring rijker!
Ik zie zo op tegen het afscheid en dan lees ik jouw eerste zin (-: Maar ik weet dat daarna ons leven gewoon verder gaat. En ik blijf niet stil zitten wachten tot ze terugkomt. Zelf ga ik ook leuke dingen doen.
Dank voor je lieve reactie!
Wat zal het stil zijn. Maar je krijgt vast allemaal leuke spannende verhalen te horen!
gr.Roelien
Roos zegt dat ze me gaat stalken met whatsappies. Ik heb al gezegd dat ze wel iets beters te doen heeft.
Dank voor je reactie!
ohhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhh..
kakelino… wat fijn voor je schat, maar djeezzzzz wat ga je haar missen….
wil je mijn jongens 4 maanden hebben:-)
nee hé, die wil je niet ik wist het wel 🙂
ik zal je vaak appen…..
en stort gerust j e hart uit,
ik begrijp ut allemaolle xxx
dikke knuffel en Roos….
geef ‘m van Jetje hé, haal er alles uit wat er in zit 🙂
xxx
Hahaha: ik jouw jongens vier maanden lenen. Dat overleef jij niet (-:
Als ik aan het afscheid denk, voel ik me ziek, zwak en misselijk worden. Daarna zal het wel weer gaan.
Reken maar dat ik ‘m van Jetje geeft!
Dank Dien, voor je opbeurende woorden.
Dikke knuffel
Gossie, dat zal wel even vreemd voor je zijn hoor Melody. Het is natuurlijk wel mooi om zo’n kans te krigen…..véél succes Roos!!
Ik heet geen Melody, Hans (-:
Af en toe noem ik Antje Edward. Ze heeft eenzelfde soort fotoblog als jij, dus schaam je vooral niet!
Lieve groet
OEPS…foutje gemaakt. Sorry hoor MIRJAM
Lieve groetjes van Antje, die Edward heet…hihi.
Zit wel goed hoor Edward. Ik weet dat je het niet expres doet!
Er is wel een uur tijdsverschil he :).
Skype is heerlijk en in Finland is de infrastructuur qua internet prima. Mijn broer woont in Helsinki – al jarenlang – en houdt van dit land en zijn nukkige inwoners.
Nu is het heerlijk want nog zomer en groen (oh ja…en muggen).
En ja, jullie gaan haar missen. Gelukkig maar. Voor dochterlief een hele interessante ervaring.
Wat een leuk weetje dat je broer in Helsinki woont.
De studenten die afgelopen jaar geweest zijn, zeiden dat de Finnen – net als de Noren en Zweden – erg op zichzelf zijn.
Het is een internationale opleiding, we zien wel…
Bedankt voor je lieve woorden.
Oeiiii, dat wordt afzien idd. Jullie zijn zo lief en close samen. Ik snap dat het veel met je doet… xx
Ja schat, kleine kinders worruh groot(urr) hè?
Maar inderdaad, wat een kans zeg….. dat was is onze tijd ondenkbaar…
Wens haar veel plezier en geef der maar een extra dikke knuffel van mij erbij.
xxx