Ken je dat gevoel, dat je af en toe treurig wordt van alle toestanden in de wereld? Je kunt er niets aan doen of veranderen, maar krijgt ze wel elke dag op je bordje geserveerd. Via internet, de krant of de tv. Soms wil je daar iets tegenoverstellen, noem het een kwaliteitsmomentje inbouwen. Maar probeer maar eens te verzinnen wát! Nou, zíj gaan het in elk geval proberen.
Het is ochtend; echt nog heel vroeg. Stilletjes zit ze op het witte, houten bankje in de tuin. Daar komt het dienblad met het ontbijt: beschuitjes, hompen ontbijtkoek met roomboter, en sloten koffie om warm te blijven.
‘Loop maar om de vijver heen, hoor! Niet over de plank’, adviseert de zitster.
Ja, dat lijkt de draagster zelf ook het beste. Ze ziet geen hand voor ogen, laat staan de vlonder over de vijver.
Buiten is het windstil en donker, alhoewel dat laatste slechts een kwestie van tijd is. Zusterlijk kruipen ze naast elkaar op het bankje en nippen zwijgend van de koffie. Het is ook nog een beetje vroeg om te praten. De stilte is juist prettig. Lange tijd staren ze voor zich uit, zonder enige elektronische onderbreking. Hoe vaak maak je dat nog mee?
Ongemerkt schuiven ze dichter naar elkaar toe. De kou trekt van de grond, via hun benen omhoog naar boven. Poeh, het is nog een slopende zit op dat harde bankje, maar ze willen het voor elkaar niet weten.
Hadden ze niet nog een kwartier langer in bed kunnen blijven liggen?
Begint het te gloren of is het hun verbeelding omdat ze het zo graag willen?
Een eerste merel laat voorzichtig van zich horen ‘Gwutto! gwutto!’ roept de grutto in de polder. Vleermuizen vliegen een laatste rondje door het zwerk en de lucht wordt overtuigend lichter.
Ze stoten elkaar aan. Het zal nu vast niet lang meer duren! Ze voelen de belofte van de zonsopkomst in de vochtige lucht.
Dat de rest van heet dorp nog slaapt, moeten zijn weten.
Langzaam laat de zon zich zien. Beetje voor beetje klimt ze omhoog tegen een oogverblindend mooie lucht.
Ze knipperen met hun ogen. Een Fisterman’s friend-momentje? Nee, het is de dauw die van hun wimpers rolt.
De ene merel roept en een ander geeft antwoord. Weldra klinkt het geluid van tientallen vogels. Is elke zonsopgang zo mooi en hemelsrood?
Waarom gaat elke ochtend dit wonder aan hen voorbij?
Ze zien ze hoe de zon steeds hoger klimt tot ze schijnt in volle glorie.
Ze zuchten en voelen zich voldaan. Dit helpt écht tegen de onrust in je hoofd. Het mag dan koud zijn aan hun kont. Het is mieters warm aan hun hart!
Schitterend log alweer, en vooral je conclusie op het einde bekoort mijn hart, wow!
Het klinkt als een strak plan (alleen jammer dat het zo vroeg is
)
Ik probeer maar niet te veel en niet te vaak nieuws te volgen… ik word er zo naar van!
Af en toe slaan wij ook een dagje nieuws over. Moet kunnen!
Door alle ellende vergeten we soms om te genieten. Mooi geschreven!
Ik zit meestal ’s avonds op een bankje, met hetzelfde doel. En als ik dan volhoud dan verdwijnt inderdaad de onrust!
Het gaat om het laatste: dat je rust vindt. En waar maakt niet uit!
Mooi geschreven, mooie foto
Mooi……
Jij schrijft echt mooi. Het zal nog wel even duren, maar ik ben zo vrij om alle postjes voor mezelf te kopiëren en op mijn memo-pad te zetten als een PDF-file.
Als het te mooi weer is om te bloggen, dan lees ik je in het zonnetje. Ik lees je in de metro, ik lees je als ik ergens moet wachten.
Eigenlijk lees ik je niet, ik verslind je en geniet.
Bedankt Kakeltje.
Joris, Joris, wat een compliment. Ik denk dat jij mijn trouwste fan bent!
Lief van je om dat te schrijven.
Groetjes Kakel
Wat heb je dit weer mooi beschreven. En wat een heerlijke manier om al het leed van deze wereld eventjes van je af te laten glijden. Want ja, dat is soms wel erg veel wat we zo al in de looop van de dag te horen krijgen.
vroeg opstaan is een zegen, je hebt zoveel meer van je dag.
En als het zonnetje dan ook nog z’n best doet…
Zelf ben ik er te lui voor vrees ik. Alhoewel, als ik het zo lees, moet ik het toch eens doen, zo die zon zien opkomen buiten in de tuin.
Je kant de zonsopgang ook op (laten) nemen en later afdraaien.
Ik draai me ook liever nog een keer om!
Het is maar een tip
Ja we krijgen bakken leed en verdriet over ons heen waar me (meestal) niets aan kunnen veranderen. Misschien toch maar voor kiezen om niet alles binnen te laten en de “aan” knoppen van alle apparaten wat vaker met rust laten.
Dit soort momenten creëren maakt dat je in ieder geval in je eigen omgeving een rustpunt kunt zijn voor anderen en daar hébben we iets aan! Ik denk zelfs meer dan aan het steeds maar oprakelen van alle leed en ellende waar we zélf niets aan kunnen veranderen.
Al die ellende, dan denk ik dikwijls aan het liedje van Herman van Veen.
Helaas, ik kan niet toveren……
En die vroege morgenmomentjes….. ik ken wel die avond momentjes.
Toen ik nog werkte, kon ik soms zo verwonderd en blij worden van die prachtige zonsopkomsten in de auto. Dan zou ik wel willen stoppen om te blijven kijken, niet dat dat ging. Ik nam me toen in stopte met werken voor om dat zo nu en dan te blijven bekijken. Helaas als avondmens komt dat er eigenlijk nooit van. Toch wel jammer. Ach zonsondergangen kunnen ook schitterende luchten geven.
Heerlijk geschreven zo samen op een bankje en alles om je heen even vergeten
Doet me denken aan jaren geleden met verlof in Turkije man lief die slaapt ik ’s morgens heel vroeg op ging naar mijn eilandje op het domein van het hotel verbonden met een loopbrug
Alleen ik en de zee de golven die tegen de rotsen klotsen de meeuwen en dan de zon die vanachter de berg plots tevoorschijn kwam een ongelooflijk moment
Ook ’s namiddags zag je me daar soms zitten op ern rotsblok weer heel alleen en genietend van pure rust
Jij hebt letterlijk en figuurlijk op je eigen eilandje gezeten
Ik had iets vergelijkbaars in Zweden. We gingen naar een museum en daarna naar een park.
Zo stil! Ik ben op een hoge rots geklommen en had een waanzinnig uitzicht.
Het was alsof alles daar van me afviel. Dat was een mooi moment.
heel graag gelezen, en van iemand die zelden leest is dit dus een dikke pluim
een gezellig verhaal, k zie de ‘personen’ zo zitten met hun bakje koffie
t lijkt me een ideaal plaatsje om de ellende van de wereld even te vergeten
Wat een mooi verhaal… Ik zie ze al zitten zo saampjes!
Dacht even dat je ging vertellen dat ze naar de verkeerde kant zaten te kijken. Heeft mijn vader een keer meegemaakt in een vakantie, hilarisch. Hij was altijd al eerste op en liep dan naar het strand. Zaten er 2 Duitse dames naar de zee te kijken en toen hij vroeg waarom ze zo vroeg waren zeiden ze “we willen graag de zon op zien komen…
Toen zei hij “draait u maar eens om”
Haha
Zaten ze naar de verkeerde kant te kijken. Maar ja…het was nog vroeg 
Ik vind het nog steeds een kostelijk verhaal…
Tja, ik doe dit dus zo vaak
De zon zien opkomen boven het water. En ik zie hem ook vaak ondergaan. Ook weer in het water.
Zoals Cassilda zegt, liever een bevroren achterste dan een bevroren hart.
Los komen van alle wereldse ellende is gewoon nodig.
Dankjewel dat ik bij deze zonsopkomst mocht zijn.
Voor jou hadden zo ook best een plekje willen reserveren
Liefs Kakel
je ken echt mooi schrijven, altijd even interessant , ik lees het altijd in één adem uit
Lief van je om te zeggen.
ggd :o)
Mooi geschreven Mirjam, ik ben ook niet zo’n vroege vogel hoor…..zwak hè? hahaha!
Kunnen we elkaar een hand geven, Edward
Als je zo vroeg op bent dat je de zonsopgang meemaakt, dan inderdaad, denk je wel dat je dat meer zou moeten doen.
Maar als het niet hoeft, denk je er zelfs niet aan om op te staan.
En de vogels en vogeltjes hoor ik tot in mijn bed en dan stel ik me die mooie zonsopgang zo ook wel voor.
We genieten allemaal onze eigen manier en daar gaat het om.
’s morgens vroeg voor dag en dauw
loop ik buiten, nog in de kou
geniet van de stilte en de rust
de vele jonge gansjes op het gras
de zonsopgang het is een must
ik wil niet denken aan het gas
als ik zie de ganzenpas
de zorgzaamheid
waakzaamheid
wat een vreselijk slecht ganzenbeleid
van een onnadenkende overheid.
Liefs, Ria
Die arme ganzen. Wanbeleid, vind ik het. Het ligt niet aan de hoeveelheid ganzen.
Het ligt aan het feit dat hun leefomgeving steeds kleiner wordt!
Soms zou ik willen dat ik sommige informatie niet zou weten…
Bedankt voor je mening in dichtvorm.
Liefs Kakel
Een kwaliteitsmomentje inbouwen is in deze hectische tijd wel verstandig.
Een prachtig moment, dat is de moeite meer dan waard. Hans
Prachtig beschreven. Toch blijf ik liever nog even liggen. Ik ben een watje.
Ook ik draai me liever nog een paar keer om.
Juist nu, in deze tijd is het zo belangrijk dat we allemaal het mooie blijven zien. Wat heb je dit weer beeldend geschreven. Ik neem me voor om inderdaad ook wat vaker bij het ochtendgloren in de tuin te gaan zitten. Dat deed ik met Hemelvaartdag al, toen ik zo vroeg op het strand was maar nu, na het lezen van jouw stukje hier, weer!
Liefs, Nardax
Jouw Hemelvaart was wel een heel bijzondere.
Ik ben blij dat de zon scheen al zo vroeg scheen! Dat verdienden jullie ook.
Jij kunt lekker de zonsopgang zien in je mooie tuin.
Liefs Kakel
en liefde is zooooooooooo fijn en zooooooooo mooi. zonder love zijn we niet ver geweest…..
zielig als je een mooie zonsopgang of zonsondergang niet kan zien. kijk er nog naar! zooooo mooi….
xxx
Welkom Hanna en bedankt voor je reactie!
Ik ben even op je site wezen kijken en wist het meteen: jij bent een grote fan van paarden.
Het zijn ook zulke bijzondere dieren, hè?
Groetjes Kakel
een warm hart…
“ahhhhhhhhhhh” how loflie, daarmee komt het wel goed:-)
dag kakelino m’n kleine jongen heeft gisteren voor het eerst gezwommen:-)
aai send joe e viddeo
xxx
Durfde Dami het zomaar ineens aan? Gewoon zijn grote voorbeeld achterna gesprongen zeker?
Ow jes, plies sent mie du viddeo!
Liefs <3
Je kunt er niet naast kijken
de doffe ellende in de wereld was nog nooit zo zichtbaar
door de beeldbuis
zit ze in ons huis
voor en na de reclame van shampoo voor glanzend haar
Een koude kont noch een warm hart kunnen de realiteit veranderen, Mirjam.
Helaas!
Lenjef
Soms sla ik weleens een dag het journaal over…
Bedankt Woordenaar voor je mooie gedicht weer!
Liefs Kakel
Liever een bevroren achterste, dan een bevroren hart. Kunnen genieten van dit soort dingen dat heeft echt kleur aan het leven. Prachtig <3
Dat heb je mooi gezegd, Cassilda!
Wat is de liefde onbeschrijflijk mooi he?
En logischerwijs daarop volgend….. Het intens genieten van zulke momenten ook !
Xxx
Als je iets samen doet, geeft dat veel meer kleur aan het leven dan wanneer je het alleen doet <3
Liefs x