Oma Ank en de eigenheimers

Keek op de week (208)

Mijn fiets leunde tegen een hek. Ernaast klonk het ritmisch getik van een vlaggenmast.
In een weiland lagen ingepakte hooirollen.
‘Deze weg loopt dood,’ zei ik tegen middelbaar ANWB-setje op e-bikes. Ze reden door.
Even later verscheen oude dame.
‘Mevrouw, deze weg loopt dood.’
Ze stapte van haar fiets. Op haar gele jas zat button met kinderlijk schrift: Oma Ank.
‘Dank u wel, en eet smakelijk. Fietsen die mensen gewoon door?’ knikkend naar de verdwijnende ruggen.
‘Misschien geloofden ze me niet. Voorheen stond hier een bord maar dat is weggehaald door een gemeentewerker.’
‘Wereldverbeteraars werken zelden bij de gemeente,’ zei Oma Ank. ‘In ons dorp is een speeltuin weggehaald. Mijn vriendin – 84 jaar – is een petitie gestart voor een nieuwe. Van de 7500 inwoners hebben er 5600 getekend.’ Ze knikte: zo doe je dat.
‘Verhip, dat zijn mijn buren,’ zei Ank over het wederkerende setje. ‘Dat zijn eigenheimers! Zeggen geen gedag.’
We bekeken ze op ons gemak. Zelfde kleur fiets, jas, tassen en helm.
Toen ze dichterbij waren, riep Ank lachend: ‘Dag John en Cora. Lekker weer voor een fietstochtje, hè?’
Zwijgend passeerde het stel. Effen gezichten met neuzen in de lucht.
‘Zie eens hoeveel plezier ze hebben,’ zei Ank op bewonderende toon. ‘Wist je dat je met een glimlach mensen op stang kunt jagen?’
Ik had de slappe lach en verslikte me in mijn eten.
‘Gaat het?’ Op mijn ja-knik vervolgde ze: ‘Nou, ik ga naar huis. Theedrinken en de koektrommel leegeten. Dag, hoor!’

Had lunch gereserveerd in Stormpolder. Joris arriveerde op fiets. ‘Bij Brienenoordbrug stapten mensen in Waterbussen. Ik denk dat bij IHC een schip te water wordt gelaten.’
Onverwacht zaten wij op eerste rang.
Lunchroom zat tjokvol bootmensen. De zon weigerde op te komen maar iedereen had een goed humeur. Mensen wachtten op de kade; erlangs dreef een partyboot. Het scheepvaartverkeer werd stilgelegd maar op de rivier krioelde het van bedrijvigheid met bootjes van Rijkswaterstaat, waterpolitie en Port of Rotterdam. Aan overkant dreven  duwbootjes en in de lucht zoemde een drone.
Een motorbootje ter grootte van kano voer met twee personen in reflecterende kleding  naar het midden van rivier.
Gasten in lunchroom kregen zenuwverschijnselen: neuzen tegen het glas; telefoons in hand.
Daar klonk de scheepstoeter! Iedereen stopte met ademhalen om te zien hoe sleephopperzuiger Seaway uit immense scheepshal het water op gleed. Rondom werd geproost. Knap staal werk!
Een vrouw – die met vier anderen zat te eten – riep verbaasd:’ Oh kijk, er wordt een boot te water gelaten!’
Heel de lunchroom lachte.

Keek naar zwart-witte melkmeiden die tussen gespannen draadjes weg overstaken. ‘Dat is een flinke kudde,’ zei ik tegen boerin.
Ze stond met rubberlaarzen stevig in klei. ‘130 stuks. Op stal staan er nog drie. Die zijn zo oud. Kunnen geen lange afstanden meer lopen. Wij noemen ze de keizerinnen. We hebben een gedeelte van de stal omgebouwd tot rustplek, met een verwarmde vlonder en roterende massageborstels.’
Je zou jaloers op ze worden.

30 gedachten over “Oma Ank en de eigenheimers

  1. Die oude melkkoeien hebben het beter voor elkaar dan menig pensionado – wat een vorstelijke verzorging.

    Haha, heerlijke oma — scherp van tong en met meer levenslust dan dat hele ANWB-setje samen!

    Tsja, en dan denk je gewoon te gaan lunchen 🙂

  2. middelbaar ANWB-setje op e-bikes haha die is goed en wat een zuurpruimpjes als ze niet eens goeiedag kunnen zeggen. Jeez.
    Ik ben vroeger wel vaak op een pondje geweest maar een bootbus heb ik nog niet van gehoord.
    en koeien verwarmd en met massage borstels haha dat had ik ook nog nooit gehoord

  3. Hoop dat ik ook een Oma Ank ben of in wording. Hoor op mijn werk wel dat ik een soort humor heb die wel goed valt, maar men niet van mij verwacht. En toch kan ik, in mijn eentje, ook dat ANWB stel nadoen, want ik laat op de fiets mijn gehoorapparaten uit. Dus kan zijn dat men wel groet, maar ik niks hoor. Als eigenheimer.
    Fijn verhaal over die koeien.

  4. Oma Ank is geweldig vrouw. Leuke vrouw is dit. Verhaal heb je goed geschreven.
    Foto 1 hooibalen niet ingepakt worden. Bij ons verleden week hadden ook gedaan. Maar wel ingepakt met zwarte plastic. Koeien zijn echt geweldig zien lopen over de kleine weggetje.

  5. De gemeentes hier zetten ook overal bordjes neer om het verkeer te ontregelen. Met mijn fiets stoor ik me daar niet zo aan, desnoods fiets ik door een plantsoen heen of neem ik de fiets op de schouders. En heel soms moet ik terug. Met de auto is dat veel vervelender, door een plantsoen rijden is meer voor de bmw of mercedes coureurs met een suv en de ford op de schouders nemen, zo sportief ben ik niet! Die irritante wildgroei van 30 bordjes vind ik wel heel naar, ik rijd nu voortdurend veel te hard.
    Een tewaterlating heb ik nog nooit gezien en de boerderijen hier houden ieder jaar een open dag, ben er diverse keren gaan kijken.

  6. nouhou jaloers…. zullen we dat maar niet doen?
    Elke dag die vreemde dingen aan je lijf die zich ongewenste vrijheden veroorloven enzo… brrrrr

    Fietsen ja, helmen ja… maar anwb-nee, het rijmt niet voor niets zo hè

  7. Mooi hè die koeien,
    De meeste boeren zijn erg zuinig op hun vee, en zo hoort het ook, lekker dier kan vreselijke leugens verspreiden, en ohhhh wat haat ik dat, daar zou je Ank op af sturen, die weet daar wel raad mee,
    Fijn dat je zo geniet, lekker he kakelino een boterham buiten
    Heb het goe he ❤️

  8. Leuk gesprekje met Oma Ank die heeft duidelijk humor 🙂
    Er was er dus eentje die niet wist wat er te zien zou zijn haha
    Aha de keizerinnen worden verwend na een leven lang hard werken.
    Al is buiten lopen ook wel goed voor ze…fijne week

  9. Oooo ik wi nog seeds een serie schieten van een koe of koeien die van zo’n borstel staan te genieten. Moet een machtig beeld zijn. Sowieso keizerinnen, wat een prachtmens.
    Leuke oma, denk dat jij ook zo wordt. Ze heeft gelijk trouwens, je kan mensen enorm zieken me vrolijkheid.

  10. Goedemorgen kakelino!
    Wat kun je op één dag toch veel verschillende mensen meemaken. Een ANWB-setje hahahaha… neus in de lucht en die lieve Oma Ank. Nou… gef mij die lieve Oma Ank maar… Daar wil ik wel een slekker mee klessebessen…
    En jij ook…
    Dagdag!
    Dikke liefs van Marlou

  11. Misschien hoort het ANWB setje niet goed, zou ook kunnen, toch
    Een bijzonder gebeuren daar bij de Stormpolder
    Ik wil ook wel koe zijn bij die boerin 🙂
    Weer boeiende beschrijvingen van je belevenissen, ik zie het allemaal gebeuren

  12. Zo’n oma had ik ook wel willen hebben, gelukkig had ik zo’n opa… trouwens over oma’s die boerin, petje af, die kwam op voor haar werkkapitaal. De oudjes doen het goed vandaag…

  13. John en Cora weten zelf wel hoe ze door het leven moeten fietsen met de ANWB als leidraad.
    Aan en op het water is altijd wel wat te beleven, toch leuk een gratis voorstelling.
    De boerin weet hoe je met je bejaarden omgaat, nu de overheid nog, zitten wij straks ook goed. Hans

    @ Nivea is blijkbaar een sterk merk. Hans

  14. ANWB stellen noemen we die altijd, zelfde fietsen, zelfde jassen, zelfde kleuren… en zo te lezen ook nog grijze muizen haha.
    Het blijft altijd een mooi gezicht een schip dat te water wordt gelaten.. heb het ook een paar keer van dichtbij meegemaakt bij IHC omdat we daar in de haven lagen.

  15. ha die Mirjam
    die Ank is een vrouw naar mn hart
    die eigenheimers werken vast bij dat licht van die gemeente ambtenaar

    altijd mooi een tewaterlating , ging het recht of overdwars

    mooie zwart witte dames op je pad , en goede boerin

    lieve groet

  16. Ik ken dat soort “eigenheimers” vreselijke mensen.
    Ze hebben geen idee dat er buiten die van hun, nog een wereld is.
    Hopelijk ging voor diegenen die de adem inhielden de tewaterlating vlekkeloos, een vertraging had catastrofaal kunnen zijn.
    Roterende massageborstels., lijkt mij ook wel iets, die keizerinnen boffen maar.
    Lieve groetjes, Edje.

Geef een reactie

Je e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *