Winterzonnewende

Maandag 21 december 2009

Het feest van het licht op de donkerste dag

Vandaag is er een reden voor een feestje, zij het klein en bescheiden. Terwijl het eigenlijk om iets heel groots gaat, want vandaag is officieel de kortste dag van het hele jaar. Vandaag is de winterwende of midwinter. De zon bereikt op deze dag het hoogste punt, de kreefstkeerkring. Ten noorden van de noordpoolcircel  komt de zon niet op en blijft het donker.

Al duizenden jaren wordt de winterwende in vele culturen op het noordelijk halfrond als feest gevierd, omdat deze het moment bepaalt, waarop het licht na een periode van duisternis als het ware rechtsomkeert maakt, en de dagen gaandeweg beginnen te lengen. Daarom gaat het feest rond de winterwende gepaard met het maken van licht, heel veel licht. Daarbij zijn alle middelen geoorloofd: het branden van kaarsen, vuren, bomen…

De hoogste tijd dus om lichtjes aan te steken! Wat let je? Vieren die handel!

Nieuw kabeltje

 

  • Komt een mevrouw bij een multimedia store.
  • “Dag meneer, heeft u voor mij zo’n kabeltje, maar dan aan één stuk?”
  • “Jazeker mevrouw. Had uw kat trek tijdens uw afwezigheid?”
  • “Nou, ik kan ’t u nog erger vertellen: ’t was een konijn en ik was nota bene thuis. Aan het soppen weliswaar, maar toch… De hemel zij geprezen dat ze de computerkabel niet heeft doorgeknaagd.  Dan had ik die uit ’t raam kunnen gooien. Das pas Windows in de praktijk brengen!”
  • “U voelt zich…eh… hoe zal ik dat eens netjes zeggen…beknaagd.”
  • “Jahaha.”
  • “De meeste slopers zijn katten, echt, die zijn het ergst en daarna honden.”
  • “Dát zal mijn man enorm verheugen. Daar knapt ie vast enorm van op. En ik ook! Van alle gevallen dat het erger kan, bedoel ik.”
  • “Mevrouw, die beesten voelen precies aan op welke kabel er 220 volt staat en op welke zwakstroom.”
  • “Nou, mijn Man had het vast niet erg gevonden als het konijn haar tandjes in die van 220 had gezet.”
  • “Uw man is niet zo’n dierenvriend, begrijp ik.” Ietwat vragende blik.
  • “Eh…het betreft hier dit ene exemplaar in het bijzonder.”
  • “Oh, maar verder kunnen uw man en u het goed met elkaar vinden?”
  • “Ja hoor, ik kan met hem door alle deuren.”
  •  
  • Wat een gezellig gesprek voor zo’n saai kabeltje. En de prijs: nog geen 8 euries. Soms zit het tegen, en soms zit het mee.
  •  

Knaagvandalisme

Er komt simpelweg geen eind aan het knaagvandalisme van Bella. Soms ben ik in staat om haar vastgebonden in het Loetbos achter te laten. Gisteren moest zelfs de bovenverdieping eraan geloven. In een onbewaakt ogenblik – ik hing de dweilende huisvrouw uit – is madam de trap naar boven opgeklommen. Ja, je leest het goed.

De computerkamerdeur stond op een kier en wij zijn door het oog van de naald gekropen; op een haar na aan de dood ontsnapt. Zij knaagde links en rechts gapende gaten in enkele kabels, maar mensen, mensen, als door een wonder bleef de computer gespaard. Wat ze wel gesloopt heeft, wil je niet weten. Oh, je wilt het wel weten? Nou goed dan: een verlengsnoer, het elektrisch kacheltje en… de kabel van de printer.

Na het vaststellen van haar daad, kon Bella geen kant op, op de overloop. Ik kon haar zo in de houdgreep nemen. Zo probeerde me te intimideren door met haar achterpoten te PATS!en maar daar trapte ik niet in. Zo’n doetje ben ik nou ook weer niet.

Het is dat ik zo’n sterk karakter heb en zeer stevig in mijn schoenen sta (ahum), anders had ik mevrouw Konijn met één flinke zwieper zó de trap af gemept. Maar ja, tijdens zo’n sterk moment leer je ook je eigen zwakte kennen. In dit geval is dat…mijn zwak voor Bella…

Welkom bij Kakelbont!

Welkom bij  Huize Kakelbont, de nieuwe website van Mirjam

 

 

 

 

 

 

 

 

Broer groet Zus <3

Twee maal drie is vier
Wiedewiedewiet en twee is negen
Ik richt de wereld in
Wiedewiede naar mijn eigen zin
Hej, Pippi Langkous
Tjollehee tjollehee tjollehopsasa
Hej, Pippi Langkous die doet haar eigen zin.

Tja, en vooral dat ‘die doet haar eigen zin’ spreekt mij bijzonder aan!  Toen ik nog jong was, ‘vroegah’ zeg maar, was ik behoorlijk  jaloers op Pippi.  Je zou toch maar spijkers kunnen eten, paarden optillen, de tuinplantjes water geven als het buiten regent, en het lef hebben om slechte manieren durven te vertonen op theepartijtjes.  ‘Het was dan ook enigszins een teleurstelling toen ik erachter kwam, dat deze stoere Pippi niet in ‘het’ echt bestond…                              

Groetjes Mirjam