Keek op de week (57)

Baas, kom gauw! Er is iets ergs gebeurd. Sloten waar ik altijd in zwem zijn stuk! Maak jij ze voor mij? Jij kan toch alles?
Ah nee…hondenzwemplas is óók kapot! Wanneer kan ik weer zwemmen, baas?
Nog vier dagen en nachten slapen? Kan ik.
Wat doe je? Is het weer zo ver? Logisch als je met die kou in je blote kont gaat zitten. Doe als ik: neem haar op je billen.

‘Goedemiddag. Herhaalmedicijnen van Kakelbont, alstublieft.’
‘Wat komt u halen? vroeg apothekersassistente.
‘Clonazepam.’
Ze sjokte weg en keerde met lege handen terug. Zuchtte vanuit haar knieholten, vroeg naar dag dat ik uit klei getrokken ben, en keek in computer. ‘Hier staat Rivotril. U zei daarnet iets anders,’ sprak ze verwijtend.
‘Is hetzelfde. Clonazepam is de stofnaam. Is voor mij een raadsel waarom ik ene keer het ene, en andere keer andere middel krijg.‘
Assistente vervolgde zoektocht. Had slechts 1 ½ uur de tijd want dan sloot apotheek.
Als door wonder getroffen vond ze tijdig zakje medicijnen.
‘Een probleem, mevrouw: er zit één pil te weinig in.’
Díe is meelevend! Was hier niet op voorbereid, wankelde en zocht houvast.
Onwetend van mijn gemoedstoestand, vervolgde assistente: ‘Zitten er 89 in, in plaats van 90.’
Dat zijn er dan 19 teveel. Hield wijselijk m’n mond want heb hier reeds verkeerde naam. Bovendien voorzag ik chaos: pillen hertellen, andere verpakking, nieuwe sticker… Dat verdiende deze hulpvaardige assistente vlak voor het weekend niet.
‘Hoe wilt u betalen?’ vroeg ze. ‘Contant of pinnen?’
‘Niet,’ flapte ik eruit.
‘Dat dácht ik wel, mevrouw,’ zei pillendraaister fel. Haar ogen vuurden pijlen af maar ik vond tijdig dekking achter balie.
‘Staat ook in computer,’ haastte ik me te zeggen, en boerde opnieuw geboortedatum op. Vrouw keek en keek, en knikte dat het goed was. Het deed zeer; dat zag ik.
‘Tot ziens,’ zei ik.
Gezicht van assistente zei: ging je maar verhuizen.

Voer verbeten oorlog tegen wegwerpmaatschappij. Ben op zoek naar fluwelen kledingborstel. Diverse winkels trachten mij kleefrollers op te dringen. Héél dom. Wil iets  kopen wat lang meegaat. Waarom is dat zo moeilijk?

‘Ranzige hond!’ schold Roos tegen Rosa. ‘Je hebt op bed gelegen, hè?’
Tegen mij: ‘Ze ruikt naar papa’s pyjama.’
Tegen Rosa: ‘Je weet dat je niet op bed mag!’
Hond keek met treurnisogen, kwispelde zacht met staart en fluisterde: Baas, kon er niets aan doen. Alle vier m’n pootjes werden er als magneet naartoe getrokken.
Roos adviseerde: ‘Gewoon bed dichtslaan, mam, en mond dicht tegen papa. Die ruikt toch niks.’

Broer trakteerde me op etentje. Dat je tijdens zoveel ge-oh nog drie gangen kunt wegwerken… Was giga-gezellig en super-smakelijk. Voor herhaling vatbaar.
Als dank foto van Taiwanese trein via Postcrossing. Ja, ik wéét dat je liever cappuccino met een moordkop hebt!

Keek op de week (57)

Welkom op mijn weblog “volgekalkt met lange onzinnige lulkoekbagger.”
Een blogger heeft vanwege mijn mening speciaal een blog aan mij gewijd. Met mijn achternaam als titel. Voel me vereerd. Volgende keer graag link erbij vermelden, renee!

Roos had zin in feestje.
‘Waarom?’ vroeg Man.
‘Waarom niet?’ pareerde Roos. ‘Slingers moet je zelf ophangen.’
‘Doen!’ zei ik, en tegen Joris: ‘Gaan wij gezellig avondje kamperen op zolder.’
Kind deed inkopen. Ik telde wat flessen drank, drie zakken chips, pak toastjes en smeersel.
‘Zó weinig voor tien personen?’ riep ik ontsteld. Vertel mij hoeveel lekkere trek studenten hebben.
Roos sprak geruststellend dat iedereen zelf nog eten/drinken meenam.
Feestgangers arriveerden.
Man vroeg oordoppen, plugde die in en dook in bed. Zat ik daar in m’n eentje op de camping.
Om 23.45 uur snapchatte Kind: “Ze mogen nu wel naar huis. Ben moe.”
Gastvrouw kon pas 02.30 in hoogslaper kruipen…

Kwam onbekende man in nieuwe wijk tegen die mij als klankbord gebruikte.
‘Mevrouw, pas maar op, ik heb net bekeuring gekregen,’ deed hij beklag. ‘Van de handhaving. Was vergeten plastic zakkie mee te nemen en liep naar houder met plastic hondenpoepzakkies op straathoek, maar dat vond ambtenaar een zwaktebod. Een zwaktebod! Alleen die taal al!’ Kerel spuugde woorden uit en wapperde verhit met bekeuring.
‘Zestig euro! Smerige bloedzuigers. Moet je zien hoeveel paardenstront hier leg. Daar hoor je de handhaving niet over! Paarden mogen vijgen laten vallen waar ze willen, maar wanneer mijn teckel een drol draait, moet ík voortaan schep meesjouwen. Dat was het advies van die…die…hufter. Zou plastic handschoenen mee motte nemen en de vijgen in nek van paardrijders motte gooien. En naar kop van handhaving…’
‘Weet u wat u ook kunt doen? onderbrak ik kerels tirade. ‘Koop golfstick bij kringloopwinkel. Kunt u zowel vijgen als teckeldrollen het gras in slaan. Douze points per stuk.’
Voor het eerst brak zon door op ’s mans gelaat.
‘Sjezus mevrouw, heb nog golfstick in garage staan! Dank u.’ Man vervolgde weg en ik hoorde hem mompelen: ‘Véél beter dan een schep…’

Blijk toch nog verslaving te hebben.
Na de afschaffing van sterke drank, stoppen met roken, drinken van echte koffie en nuttigen van suiker, dacht ik “schoon” te zijn.
Ik beken schuld. Werd heden terug geslingerd naar Stenen Tijdperk: internet lag eruit.

Roos gaat volgende week dag het leger in. Ontving per post tenue: pet, jumpsuit in camouflageprint en fijnmazige netpanty.
‘Die panty is te klein,’ mopperde Kind. ‘Wat als ik er een gat in trek?’
‘Ben je in combat geweest. Waarom heb je geen holster? Ik heb klappertjespistool.’
‘Had ik politiepak moeten bestellen maar dat was te bloot.’
‘Nog bloter dan blote armen en benen?’
‘Ja, diep decolleté. Dit was goedkoopste pak dat ik kon bestellen.’
‘Logisch met zo weinig stof. Je kan altijd nog douchegordijn om je heen slaan wanneer je het koud krijgt,’ was mijn gratis advies. Werd niet gewaardeerd. Heb in Kind nooit liefhebster van carnaval vermoed. Gaat met groep van tien meiden Tilburg verkennen in “army girl sexy costume.” Nou ja, kan altijd nog erger: klik.

Keek op de week (56)

Man zag blauwe flits: een ijsvogel. Hij wel!
‘Vogel vloog telkens langs pad stukje voor me uit,’ vertelde Joris trots. Alsof ijsvogel Man had uitverkoren om zich aan hem te openbaren.
‘Waar dan?’ vroeg ik. Ben principieel tegen jaloezie. Heb vaak last van principes. Luisterde met stijgende hunkering.
‘Langs pad van Dick. Ik kon ‘m goed zien, joh!’ wreef Joris er genotzuchtig in.
Wilde lelijke dingen roepen. Vragen: O ja? Had je je bril op?
Vond dat vals dus zweeg. Gun Man z’n verzetje. En mezelf zicht op fluorescerende visser.

Tijd is raar iets.
Zes jaar geleden overleed m’n schoonmoeder. Is lang geleden en lijkt tegelijkertijd gisteren.
Hoe blij we waren dat haar leed voorbij was.
Hoe bedroefd we naar huis reden.
Zwijgend. Donker was het; en mistig. Joris reed blindelings over dijk. Ineens gleed lichtstraal van boven voor ons uit over weg. Bocht voor bocht voor bocht.
Heb het gezien, zou het anders niet geloven…

Omgewaaide boom was oudste van dorp en stond op Monumentenlijst.
Ruim 150 jaar: beide wereldoorlogen en watersnoodramp overleefd. Was in goede conditie maar gaf onverwacht strijd tegen storm op. “Hij viel om als een rustige oude heer,” zei eigenaresse.
Boom was een hemelboom. Daar is-ie nu ook.

‘Wat heb jij een gave tas!’ gilde lieve kennis in bieb.
Alle gekken keken.
Hield tas omhoog voor m’n gezicht: iedereen blij. Vooral ik.
‘Moet dat zo hard?’ vroeg ik streng.
‘Sorry,’ antwoordde kennis schaterend. ‘Waar heb je die gekocht?’ vroeg ze hebberig.
‘Nergens.’
‘Heb je ‘m gehad?’
‘Nee, gekregen.’
‘Dat is hetzelfde.’
‘Dat is een wezenlijk verschil.’
‘Whatever. Mag ik ‘m vasthouden?’ bedelde kennis.
Vooruit dan.
Koket liep ze langs boekenplanken.
‘De tas is een plaatje,’ complimenteerde biebmedewerkster, en vroeg: ‘U bent een ouderwetse boek-o—fiel?’
‘Van kaft tot kaft,’ zei ik. En toen wilde ik m’n tas terug.

De 18-jarige Robbie (zoon van “Meer dan Mamma”) traint om in juni met schoolgenoten de Alpe d’Huez op te fietsen: Flevoland Fiets Tegen Kanker. Help jij hem?
Zijn moeder haakt kleurige inktvisjes die € 3,50 euro per stuk kosten.
2,50 € gaat naar KWF. Van het resterende bedrag wordt materiaal gekocht.
1^e doel: 140 octopusjes. Score per 26-01-2018: 41.
Uiteraard zijn donaties ook zeer welkom. Klik hier voor info.
Ik verloot 3 octopusjes. Roept u maar!

Getracht pianofilmpje van Roos te maken. Vrees dat het blooper-filmpje wordt.
Als eerste moest rekje verwijderd worden. Dat staat om piano om te voorkomen dat Saar haar tandtekening in muziekinstrument achterlaat. Bleek bij terugkijken dat weggezette hekwerk er alsnog op stond. Wie heeft er nou groen rekje in woonkamer? Niet wij!
Klok op de achtergrond klonk luider dan piano.
Saartje liet hooibal deskundig alle tralies van haar hok zien.
Hond wilde NU aandacht en probeerde kop op Roos’ schoot te leggen. ‘Rosa, zout op!’ klinkt niet zuiver tussen klassieke klanken.
Wordt vervolgd…