Keek op de week (27)

Zondag: crisis.
Roos werkte aan sollicitatiebrief en hoofdvragen van scriptie. Worstelde zich zuchtend naar deadline. Hoorde bliep, pakte telefoon en riep hard: ‘Wat erg! Wat vreselijk!’ Met gevoel voor drama bracht ze handen naar haar hoofd.
‘Wattizzer?’ vroeg ik.
‘Appje van Suus,’ zei Kind, liet alles uit handen vallen waarmee ze bezig was en holde naar boven. Hoorden gestommel. Hijgend kwam Roos kamer in met onder elke arm een schaats.
‘Schaatsbaan is open!’ riep ze triomfantelijk.
‘Je zei net “vreselijk?”’ riep Joris geïrriteerd. ‘Wij dachten dat er wat met Suus was.’
‘Het is ook vreselijk: heb geen tijd om te schaatsen.’
‘Waarom dan toch gepakt?’ interviewde Joris verder.
‘Omdat ik toch ga.’
Man opperde bezwaren over deadline.
Roos ging met rug naar hem toe staan en zei tegen mij:  ‘Saskia wil ook mee.’
‘Pak mijn auto maar. Sleutel hangt aan kapstok.’
Wég was Roos.

‘Nou hebben we nieuwe auto met stoelverwarming, maar op toilet vriezen m’n billen aan wc-bril vast. Gru-we-lijk koud!’ klaagde ik.
‘Ja, echt hè?’ deed Roos duit in zakje. ‘Dóe daar eens wat aan!’ maande ze haar vader vanaf de 3-zits.
Joris – wiens achternaam Goedbloed is –  toog deur uit om aan dames’ wens te voldoen.
Kwam terug met nieuw ventilatierooster.
‘Het oude staat 24/7 open, maar deze,’ – Man hield nieuw aangeschafte product omhoog alsof het hoofdprijs in Staats betrof – ‘gaan lamellen pas na twee minuten open. Op voorwaarde dat jullie licht aandoen,’ doceerde hij streng.
Enkele dagen later hing nieuwe afzuiger aan wc-muur.
‘Als jullie naar wc geweest zijn, zal er buiten wel rioollucht hangen,’ gniffelde Man.
‘Een wonder dat de pot nog heel is als jij geweest bent,’ wierp Roos tegen.
‘Ja schat, als jij je billen licht, mogen toevallig passerende voetgangers van geluk spreken als ze het zonder tussenkomst van ambulance kunnen navertellen,’ riep ik.
Man keek naar mij. Man keek naar Roos. Verliet hoofdschuddend kamer.
‘Wel het licht aandoen, hè?’ riep Roos hem na.

Reed op Tiendweg en zag een muisje kriskras weg over trippelen. Remde en keek toe. Muisje hield midden van weg halt, keek naar mij in blauwe koekblik en liep tollend verder. Was-ie dronken? Miste voice-over van Sir David Attenborough. Miste ineens enorm Vriendin die zijn stem kan imiteren. Bah, rotmuis!

Tot nu toe 16 deelnemers voor Finland-prijsvraag.
Antwoorden kunnen tot maandag 30 januari 23.59 uur worden ingeleverd.

Ondanks nieuwe ventilatierooster vriest mijn delicate derriere nog immer aan wc-bril vast.
Toen viel bedankbrief van “Varkens in nood” in brievenbus. Met Sinterklaas-actie heb ik jute zakken gedoneerd. Zeugen die gaan bevallen hebben oerinstinct om nest te bouwen wat in kale stallen van vee-industrie onmogelijk is. Zeugen kauwen jute stuk en maakt nest voor haarzelf en koters. Heb dankbrief op toilet gelegd. Nog steeds koud aan mijn kont maar warm aan mijn hart.

Keek op de week (26)

Joris zei: ‘Heb pakje voor je besteld.’
‘Pakje?’ vroeg ik. ‘Voor verjaardag? Past het door brievenbus? Wordt het aangetekend verzonden?’
‘Is verrassing,’ zei Man. Weigerde verder iets te zeggen.
Hield nagelbijtend en op van zenuwen postbode en bezorgdienst in de gaten.
Verrassing bleek kruimeldief. Praktisch met twee verharende huisdieren maar totáál verkeerde cadeau. Bijzonder teleurstellend.
Ga Joris voor verjaardag in februari stoompan cadeau geven. Van zijn rekening.

‘Mevrouw, wilt u mij zak winterpeen aangeven? Kan er niet bij,’ vroeg oudere meneer met blauwe, waterige ogen.
‘Biologische of gewone peen?’ vroeg ik.
‘Gewone. Biologische lopen zo snel uit koelkast.’
‘Ja, moet u ze vanavond al stampen.’
‘Stampen vind ik zielig,’ antwoordde man.
Lachten samen om grapje.
‘Ik stamp ze ook niet. Kook ze altijd met groentebouillonblokje.’
‘Groentebouillonblokje?’ echode kerel.
‘Voor de smaak. Gebruik ik in plaats van zout.’
‘Ik moet zoutloos eten! Ben man alleen. Waar liggen ze? Weet niet of ik die blokjes lekker vind.’
Liepen naar reform-schap.
Ik pakte doosje, haalde er twee blokjes uit, gaf ze aan man en legde restant in mijn mand.
Man kon niet over mijn geschenk uit. ‘Wat ontzettend, ontzettend vriendelijk van u.’ . Krijgt u nog iets van mij?’
‘Meneer, nu beledigt u me.’
Kerel leek wanhoop nabij.
‘Is grapje,’ zei ik geruststellend.
Vrees dat man klap nog niet te boven is.

Roos stond verhit en doorgezweet op de stoep en zei hijgend: ‘Rosa zat figuurlijk in wak want bal lag op het ijs en ze mocht ‘m van mij niet pakken. Ik ging lange stok zoeken om bal van ijs te vissen, toen sprong de smiecht letterlijk in wak. Ze bibberde helemaal.’
Kind keek schuldbewust.
Rosa zelfvoldaan: lekker praktisch: bal gepakt én wanneer deed jij voor het laatst iets voor het eerst, baas?
Gaf Roos emmer met warm water en washand.
Dampend holde hond naar binnen, ging likkebaardend voor voorraadkast zitten en zette ongebroken grijns op: heb nu zeker twéé kluiven verdiend?

Een dag ouder worden, gaat mens niet in de koude winterkleren zitten.
Werd bedolven onder felicitaties. Moest me omhoog graven door berg goede wensen op smoelenboek en real life. Mijn dank is onbeschrijflijk: voel me door alle aandacht minstens jaar jonger! Ben een blije kip.

Pak maar vast pen en papier, en maak jullie borst(en) maar nat: de Finland-prijsvraag is klaar. Tot woensdag!

Keek op de week (25)

Moest me ochtend na slaaponderzoek afmelden bij hoofdverpleegkundige.
Deed dat om 8.06 uur.
Vrouw had saai shampoo-reclamehaar en bleek met twee verkeerde benen uit opklapbed gestapt.
Ze riep nors: ‘U bent te vroeg! U wordt pas 8.15 verwacht!’
‘Zal langzaam lopen,’ beloofde ik.
‘Wacht nog vijf minuten!’
Lapte “advies” aan cowboylaarsjes. ‘Ga wel paar keer met lift op en neer. Bedankt voor overnachting,’ acteerde ik opgewekt.
‘Mevróuw!’ riep ze. Vrouw toonde haar weerbaarheid door me achterna te lopen doch had korte benen en ik heel lange. Stond al in lift toen zij pas halverwege de gang was.

Zou bijna naam van snoodaard onthullen die te weinig postzegels plakte op mijn kerstkaart waardoor ik strafporto moest betalen.
Maar…hij kwam met de oplossing: “Volgens Google kun je je kaart voor strafporto in de papierbak gooien, de ontvanger heeft geen schuld en hoeft dus niet te betalen.”
Pakte meteen de envelop met strafporto-kaart waar ik “geweigerd” op had geschreven. Sterk staaltje werk van mezelf met negentien nietjes.
Wilde ze verwijderen met keukenmes maar was bang mezelf in rug te snijden. Ont-nieter aanschaffen leek me wijzer. Ben zodoende toch op kosten gejaagd.
Bewaar envelop nu als relikwie.

Sinds afgelopen maandag is Roos’ schema business as usual. Colleges zijn begonnen, evenals Erasmuskoor, werk, filmpjes kijken op de bank en heeft ze onderwerp voor eindscriptie gekozen (voor geïnteresseerden: multimorbiditeit.)
De verjaardag van beste vriendin Suzanne werd gecombineerd met een hoera-ik-ben-terug-uit-Finland-feest.
Vanavond (zaterdag) een koor-gala. En tussendoor toch nog tijd vinden om koffie voor me te zetten. Hear, hear!

Waterige middagzon scheen. Was vergeten op buienradar te kijken en werd in Koeienbos geteisterd door bui die het midden hield tussen waterig ijs en ijskoud water.
Passeerde een vrouw met twee loslopende honden. Eentje leek op Rosa maar was hoger en dunner. Vroeg wat voor merk het was. Wist eigenaresse niet want ze heeft Donna twee maanden geleden uit asiel gehaald waar dier anoniem gedumpt was.
Vrouw liep weer door, want brrr, koud! Donna weigerde mee te lopen want Rosa had een bál.‘
‘Die van haar zijn we net kwijtgeraakt!’ riep de vrouw.
Ik bleef staan. Vermoedde dat vrouw terug moest lopen om Donna te komen halen.
Rosa duurde het allemaal te lang en plonsde demonstratief een sloot in.
Gaf uiteindelijk Rosa’s reserve-bal maar aan Donna die ogenblikkelijk veranderde in hysterisch opgetogen beest. Voelde me bijna ruimhartig mens door afgelebberde tennisbal cadeau te geven.

Las leuke kinderuitspraak op internet.
Moeder vertelt:
“De dokter tegen mijn dochter van drie: ‘Gebruik jij ook tabletten?’
Meisje zei: ‘Alleen in de vaatwasser.”

Keek op de week (23)

Nogal wiedes dat Roos’ koffers overbelast waren: ze had een vracht aan souvenirs bij haar. Zelfs voor Rosa, en prijsvraag voor mijn blog heeft ze geschenk meegenomen.
Ik kreeg o.a. blauwe fles uit kringloopwinkel van Kuopio. Een meesterzet!

AD had in weekendbijlage speciale editie over schoonmoeders waarvoor lezers verhaal konden insturen. Schreef en verzond bijdrage onder pseudoniem.
Kreeg email van redactie of het onder echte naam mocht; ze vonden het zo’n lieve brief.
Alleen als het zonder woonplaatsvermelding mocht, stelde ik voor.
Ze gingen akkoord. Mijn verhaal staat in bijlage.

Roos wilde een ukelele. Ik probeerde muziekstuk buiten de deur te houden, maar Roos’ wens is Joris’ command.
‘Je zingt in een koor, hebt al een keyboard en een gitaar.’
Dovemansoren.
‘Ga er een middag voor strijken,’ opperde ik.
‘Schat, wil jij soms ook een ukelele?’ vroeg Lief.
Weet niet wat Roos in roodharige hoofd haalt. Misschien wil ze singer-songwriter worden. Mocht ze concert gaan geven, dan verloot ik 100 gratis toegangskaarten onder mijn lezers.

Traditiegetrouw bakken Joris en Roos op oudejaarsdag oliebollen en appelflappen. Ze nemen bestelling van m’n ouders op en bezorgen ze ’s middags vers van de pers.
Vond het dit jaar tijd voor breuk in traditie. ‘Kom ’s middags bakkie koffie drinken en oliebol happen,’ riep ik tegen m’n moeder door telefoon.
Ze had duidelijk oren naar uitnodiging, en vroeg: ‘Kan ik nog iets voor je meenemen?’
‘Je portemonnee. Dan rekenen we je bestelling af als je de deur uitgaat,’ grapte ik.

2016 struikelt naar een eind. Prima, ben er klaar mee.
Op naar 2017: een nieuw jaar met nieuwe kansen!
Doe niet aan goede voornemens maar op valreep schoot me iets te binnen: met jaarwisseling een glas champagne achterover klokken. Daarna nog halfje voor de smaak, aangeschoten naar bed en slapen binnen vijf minuten. Dá’s nog eens een goed begin van het nieuw jaar!

Lieve lezers ♥
Bedankt voor jullie trouwe bezoekjes, aanmoedigingen in tijden van nood en warme reacties op mijn blog.
De aller- állerbeste wensen voor 2017! 

Keek op de week (22)

Roos had in Lapland tijd van haar leven. Bivakkeerde in Levi in huisje met zeven vriendinnen. Was dringen op toilet want dat was enige plaats waar wifi werkte.
Husky-tocht bij -28 maakte meeste indruk. Startte om 11.30 uur en op datzelfde moment kwam zon op. Heel bijzonder – had begeleider gezegd – want die schijnt in december zelden.
‘We kregen per twee personen een slee met zes Husky’s. Moesten continu op rem trappen want ze wilden alsmaar harder, harder, harder… Zó gaaf,’ zuchtte Roos. ‘Na afloop mochten we ze aaien. Heb héél veel foto’s gemaakt! Oh…en heb nog cadeautje voor papa gekocht,’ riep ze opgewekt.
‘Voor papa?’ zei ik, ‘Had je écht niet hoeven doen.’

Heb iets doms gedaan, zo dom. Veel tijd in gestoken omdat ik moeilijk kon kiezen en tóen ik eenmaal gekozen had…nee…echt té dom voor woorden.

Saartje had prutoog. Kreeg oog zelfs niet meer open. Met gierende banden naar dierenarts.
Assistentes verwachtten klein hangoor konijn en waren verheugd toen ze Saars omvang zagen. Bleven complimenten roepen. Dierenarts niet.
Die riep: ‘Zoho, wat hoogstandje!’ want  Saar deed nogal opstandig. Ik zwol op van trots.
Zelfs met assistentes erbij was mevrouw Konijn nauwelijks te dresseren.
DA zei: ‘Ontsteking komt door stof in hooi en stro. Voortaan alleen kranten en handdoek in  hok leggen. Tweemaal daags oog schoonmaken en zalf erin doen. Wens u sterkte.’
Is niet nodig; doe het thuis in m’n eentje.
Saar is stikchagrijnig. Scheurt schone kranten onmiddellijk in repen. Lijkt wel puber.

Oké, gun mijn lezers pleziertje. Zal vertellen hóe dom ik ben. In- en intriest.
‘Heb afgelopen jaar levenswijsheid vergaard,’ vertelde ik Joris.
Zag Man aan kaneel denken, maar hij zweeg.
Dat waardeer ik zo in ‘m, hè? Ik zou het erin wrijven.
‘Zelfs vriendinnen valt het op,’ zei ik voldaan.
‘Oh ja?’ zei Man zonder van bord op te kijken.
Wachtte op vervolgreactie maar bleef uit. Wel vroeg hij: ‘Weet je wat nieuwe nummer één is?’
‘Nieuwe nummer één?’ echode ik.
‘Van de top 2000. Bohemian Rhapsody.’
Verslikte me in eten.
‘Wat zie je wit,’ zei Joris.
Wilde huilen, schreeuwen, slaan en gooien met servies om zoveel onbenulligheid. Riep met gevoel voor drama en een snik: ‘Dan ben ik te la-ha-haat.’
‘Heb je je lijst niet ingestuurd?’ Man keek eerst onthuts maar begon daarna te lachen. Kon niet stoppen. Ging na eten Rosa uitlaten en hoorde hem op straat nóg lachen.

Vragen van Roos:
Nog 18 dagen: Als je kon dineren met een historisch figuur, met wie zou dat dan zijn en waarom?
17: Wat is je mooiste kledingstuk?
16: Waarin komen wij overeen?
15: Als er een feestdag naar je vernoemd zou worden, waar zou die dan voor staan?
14: Wat is het mooiste stukje songtekst en van wie?
13: Als je in een boek kon leven, welke zou dat dan zijn?
12: Ben je weleens enorm dronken geweest? Wanneer was dat?

Op verzoek van Melody doe ik een oproep voor haar Nieuwjaars Loghop.
Heb je zin in een onwijs leuke avond op 8 januari 2017 vanaf 19.00 uur?
Geef je dan hier op. Je hopt die avond vanuit je eigen luie stoel van blog naar
blog waar je in het reactieveld van een mede blogger met elkaar kletst.
Hoe meer zielen, hoe meer vreugd!