Raar talent

Keek op de week (21)

Hebben weer buren.
Zagen afgelopen week huisraad voorbij komen dus kennen de inrichting al.

Ik kookte. Doe dat wel vaker. Deed ipv nootmuskaat kaneel over Joris’ spruiten. Zette waterkoker aan, opnieuw water in pan, beetje spoelen, groente afgieten,  klontje roomboter en lading nootmuskaat erover.
Man snifte langdurig. ‘Ruikt vreemd.’
‘Spruitjes ruiken altijd vreemd.’
‘Ja, maar nu,’ snif snif ‘wel héél vreemd.’
Bekende schoorvoetend schuld.
Zijn teleurstelling droop van de wand.

Echtgenoot van mijn poetsende kaboutervrouw weet niet precies zijn leeftijd: 38, 39 of 40? Heeft op nippertje hoofdharen ingeleverd want bijna kaal. Door DNA in zijn haar kan exacte leeftijd bepaald worden. Kan daarna uit 366 dagen zijn verjaardag kiezen.

Rondom bankje in Koeienbos was vuurwerk afgestoken. Vlak ernaast lag dode mol. Zullen nimmer weten of hij van schrik is bezweken. Wel mooi beestje. Kon geen foto maken: telefoon lag thuis aan infuus. Niet zo smart.

Zelfs in digitale tijdperk schrijf ik ouderwets met pen op papier. In huis ligt overal papier en schrijfgerei voor als ik ‘transpiratie’ krijg, zoals Man het noemt.
Kreeg onlangs aanval van koopzucht in Bijenkorf. Zag mooiste vulpen ever. Die prijs: niet normaal! Dacht: zou ik ‘m als schrijfster van belasting kunnen aftrekken? Kreeg na gedachte hevige hoestaanval.
Zie maar één oplossing:

Lieve, lieve Sint,
Ben heel lieve meid geweest. Dát ik er nog ben is felicitatie waard. Ben verliefd op blauwe vulpen van Mont Blanc. Hij kost 1320 euro. (Tip: Zeg bedrag snel achter elkaar, dan valt het best mee.) Voor dat geld kunt u geiten en lespakketten bij Oxfam Novib kopen. Ik weet dat want ik vraag die altijd voor m’n verjaardag. Strijk alstublieft één keer over uw goedheilige hart en geef mij dit cadeau in m’n schoen. Zal u eeuwig en nog langer dankbaar zijn.

Dageraad breekt laat aan in Finland. Om 9.15 uur zonsopkomst en om 14.30 uur -ondergang.
‘Moet nog vitamine D kopen,’ zei Roos.
Wilde iets zeggen.
Zij was sneller: ‘Jaha, van kabeljauw!’

Roos is in Lapland aangekomen (halverwege bezocht ze woonplaats van Kerstman.)  Duimdik verdiend want alle noodzakelijke punten zijn binnen.
Ze gaat bekijken/doen: Reindeer Farm; boottocht over Arctic Ocean; Huskytocht en cross country skiën. Hoeveel ze zal ZIEN is onduidelijk. Per dag slechts 1 uur en 50 minuten daglicht want zon komt aantal dagen niet op. Wel hoge kans op Noorderlicht.

Aftellen is mu echt begonnen!
Vragen van Roos:
Nog 33 dagen: Heb je weleens in het bos gepoept?
30: Heb je ooit een koe gemolken?
29: Welk instrument zou je graag goed kunnen spelen?
24: Wat is het aardigste dat iemand ooit tegen je zei?
21: Denk je dat vissen ooit dorst hebben? (Een Willem-Wever momentje…)
19: Heb je een raar talent?

Hier woont de Kerstman!

Droomauto

Keek op de week (20)

Zijn er werkelijk nog mensen die denken dat chocoladeletter M van 200 gram meer chocola bevat dan J van 200 gram? Is een gemiste kans van overheid. Had ze postbus-51-spotje van kunnen maken.

Hoorde bij drogist gesprek tussen twee dames. Eentje met peroxide-blond haar had tandenborstel en pasta in hand. Andere dame was een kop kleiner. Ze stonden te bakkeleien maar ik kon helaas niet horen waarover.
Uiteindelijk riep korte vrouw: ‘Jij kan beter je tanden gaan poetsen. Houd je tenminste je mond!’
Blonde vrouw keek haar met mond vol tanden na. Had anders natuurlijk geen pasta en borstel hoeven kopen. 

Heb acupunctuurbehandeling gehad en mag gedurende 24 uur geen metaal aanraken. Niet: de knoop en rits van spijkerbroek – haarspeldjes – autosleutel-  handvatten van deuren, ramen en kasten –doorspoelknop van wc – hondenriem… Moet eten met plastic bestek en dat alles om balans in lichaam te herstellen. Typ dit met latex handschoenen.

Straat opgebroken! Hadden ze geen bord kunnen plaatsen?
Wilde keren, stond ineens vrachtwagen oud papier van ijsclub achter me. We konden elkaar niet passeren.
Zag gaatje naast auto op woonerf. Moest daarvoor wel achteruit inparkeren; mijn favoriete manier. NOT.
Eigenaar van auto kwam uit huis om te kijken of alles goed ging. Vuilnismannen keken toe. Hartslag schoot als bliksemschicht omhoog.
Riep mezelf tot orde. Ik kan dit! Ik ga dit doen! En in één keer!
Gas geven…Meneer, houd uw bierbuik in want ik rijd ‘m er zó af…(Kerel hield vooral zijn adem in)…sturen…
Gelukt.
Heren keken ietwat teleurgesteld.

Reed op rotonde. Auto van rechts minderde vaart om vervolgens turbo aan te zetten. Moest vol in remmen, voelde achterkant van auto slippen maar liep goed af.
Hoorde achter me hevig getoeter. Automobilist maakte wilde armgebaren en besloot  zwaaisessie met getik op voorhoofd.
Alsof ik iets aan bijna-botsing kon doen! Zag tot verbijstering dat kerel uitstapte ondanks dat z’n vrouw ‘m probeerde tegen te houden.
Deed snel autoportier op slot, wachtte tot-ie vlakbij was, en gaf gas. Toeterde iedereen naar hem!

Zaterdag kwam in Finland bij Kind de Kerstman aan. Op slee getrokken door rendier.
‘Vieren jullie nog Sinterklaas?’ vroeg Roos door telefoon.
Riep: ‘Tuurlijk! Hoef cadeaus nu niet met jou te delen, krijg dus véél meer.’
Het zal kind jeuken. Zij bivakkeert dan fijn een week in Lapland.
‘Mam, heb de stroopwafels uit pakket gedeeld met vriendinnen. Vind je dat niet erg?
‘Is juist lief! Alles wat je deelt smaakt beter.’
‘Ze konden “stroopwafel” niet uitspreken. Maakten er “stroepwefel” van.’

Nog 36 dagen. Vraag van Roos: Wat is je droomauto?
Speel ik door naar jullie. Roept u maar!

Koolmonoxidevergiftiging

Keek op de week (19)

Daar is-ie dan: “Ik hou van je” in het Fins.

Heb vit D tekort. Kreeg gezond en 100% natuurlijk supplement voorgeschreven.
Zei: ‘Als het van levertraan uit walvis afkomstig is, hoef ik het niet.’
Gefronste wenkbrauwen. ‘Ook niet tbv gezondheid?’
‘Nee. Is tegen m’n principe.’
Geroffel op toetsenbord… ‘Google zegt dat het niet van walvis is.’
‘Kijken?’
Slik nu kabeljauw.

Roos ingeburgerd in Kuopio. Spreekt aardig woordje Fins (had 9 voor tentamen,) gaat naar sauna en eet rendiervlees tijdens lunch op uni. Kortom: geen allochtoon meer. Uitdaging té groot om woord niet te gebruiken.
‘Het is winter!’ joelt ze per app. ‘Bergen sneeuw en overdag -11. Vanmiddag sleeën.’
‘Nog geen code rood?’
‘Haha, doen ze hier niet aan! Kom niet meer fietsend heuvel op en is om 15.45 uur al donker,’ klaagt ze.
‘Niet aanstellen. Hollandse meid!’

Lag ’s nachts half vier wakker. Verveelde me te pletter. Zette slaap wakker-app uit op telefoon, sloop uit bed en keek naar NOS. Splendid nieuws: Hillary ruime voorsprong; Bill zou first gentleman worden.
Terug naar bed, dommelde weg, weer wakker, opstaan, ontbijten…nam hap en keek op telefoon. Verslikte me. Hersenen konden het niet verwerken.
Creep mag dan gewonnen hebben, blijft een loser.

Help Roos de winter door! Weer overlevingspakket gemaakt.
Bood het Joris aan. ‘Verstuur jij het deze keer via zaak of DHL?’ Wist al wat hij ging zeggen.
‘Voel eens aan je voorhoofd. Regel dat maar lekker zelf.’
‘Laat jij dan vanavond de hond uit?’ vroeg ik liefjes
Man knikte welwillend. Logisch: hij laat ’s avonds altijd hond uit.

Man liep bij nieuwe buren langs. Mocht ook binnen komen.
Buurman vertelde dat vrouw op zolder aan het klussen was en onwel werd. Snelde naar haar toe, werd zelf ook naar maar sleepte haar desondanks mee naar beneden. Liet meteen installatiebedrijf komen. Wat bleek? Ketel lekte koolmonoxide.
Joris zei: ‘Gaat gelukkig goed met allebei.’
‘Wat erg. Moet er niet aan denken dat ze alleen was.’
‘Ook typisch,’ zei Man. ‘Heb net twee O2-melders gekocht. Buurman zei: je moet ze laag hangen.’

Sint is weer in het land. Ga vanavond schoen zetten! Hoop dat Zwarte Piet er iets instopt. Vrees het ergste. Ben stout geweest volgens Joris.
‘Wees blij als schoen er volgende ochtend nog staat en Rosa ‘m niet heeft opgevreten,’ zei hij. Man lag slap van lach. Apart soort humor…

Nadeel van In.nerlijke Reis: borrelt van alles (van vroeger) omhoog. Alles wat ik deskundig diep heb weggestopt. Is kut. Opborrelen duurt meestal een jaar. Heb iets om naar uit te kijken.
Denk toch dat 2017 mijn jaar wordt.

Toeval bestaat niet. Had dip-dag en kreeg prompt kaart van Vriendin.
‘Als we later groot zijn, zullen we dan net doen als de meisjes op de voorkant van de kaart? schreef ze.
Zie ons al zitten.

 

Allemaal beestjes

Keek op de week (17)

Koud drie dagen na onze trouwdag leek huwelijkscrisis nabij.
Sinds ik gestopt ben met consumeren van suiker haal ik menig koolhydraat uit groente/salade. Joris observeerde hoe ik spinazie at en zei: ‘Je lijkt wel een geit!’
Je. Lijkt. Wel. Een. Geit!
Dat zeg je toch niet tegen je vrouw?
Zie – na enig denkwerk – voordeel van opmerking in: kan ‘m tegen hem gebruiken.

Het sneeuwt!
In Finland.
En flink ook. ‘Leven gaat door alsof er niets aan de hand is,’ appt Roos.
Lijkt me heerlijk: wonen in land zonder codes geel/oranje/rood of bemoeienis van overheid  hoe sukkelige burger moet omgaan met “tegenslag.”

Kind heeft warm gevoel want is geslaagd voor tentamen Fins. Wéér een taal(tje) erbij. Nummer zeven. Voel me als ouder wel steeds dommer worden.

Kwam onderweg egeltje tegen. Beest was levensmoe want slingerde sloom langs provinciale weg. Zette auto in berm en pakte het voorzichtig (au!) op. Legde het een eind aan de overkant van een sloot in de bosjes. Egel rolde zich op tot balletje, daarna op de zij en toen op rug. Kon z’n koppie zien. Maakte vliegensvlug foto en rolde ‘m terug.
’s Avonds wezen kijken: egel was weg. Had anders kattenvoer gekocht en ‘m naar opvang gebracht.

Las waargebeurd grapje op internet.
Moeder vertelt: “De deurbel gaat, ik zit in bad. Mijn zoon rent naar de gang (hij mag de voordeur niet openmaken i.v.m. de hond). Ik hoor hem door de brievenbus naar buiten gillen: ‘Mijn moeder zit te poepen, over een halfuur is ze klaar!’ Even later rent hij de badkamer in en zegt op een fluistertoon: ‘Ik heb maar niet gezegd dat je in je blootje in bad zat.”

Kwam oude zwart-wit foto’s tegen van toen we nog in Rotterdam woonden. Ging vaak met favoriete nicht naar Diergaarde Blijdorp. Daar kon je overdag het donkere verblijf van vleermuizen in die omgekeerd aan een stok hingen, of los rondvlogen. Dames die dat niet wisten, renden hysterisch naar buiten. Bewaar daar goede herinneringen aan.

Was prachtig zonnige herfstweer. Man, Rosa en ik reden met auto naar nabijgelegen natuurgebied. Vrijbuiterden rond in de zon. Onze billen raakten net een bankje of we werden belaagd door zwermen lieveheersbeestjes. Zaten in mum van tijd overal: achter brillenglazen, op onze broek, trui, schoen, haar, wang…En je wilt ze niet pletten, hè?
Stapten snel op.
Hádden we maar wat langer gezeten.
Deelden flesje water.
Waren we maar zuiniger geweest.
Terug bij auto: schoenen omwisselen, jas uit en achterklep dicht.
En toen…naar huis lopen want autosleutel zat in jaszak.
Zon scheen. Koeien liepen buiten. Hoorden en zagen buizerds. Ganzen verzamelden zich voor reis naar zuiden. Prijs je rijk!

Hitsige hond

(Keek op de week 16)

Roos had fantastische tijd in Sint-Petersburg. Hotel was picobello, eten overvloedig en uitstapjes top. (Edoch, geen wifi aan boord van bus en boot. Arm wicht.) Kind stuurde foto’s. Wilde blauw paleis met riante tuin voor me kopen. Helaas: staat in achtertuin van schurk.

Jasses. Zag dode poes met halsband en kokertje liggen. Vliegen kwamen uit de neus; kreeg er rillingen van. Schroefde gegevens uit kokertje en toetste telefoonnummer in.
‘Met Sanne.’
‘Dag Sanne. Ben je je lapjespoes kwijt?’
‘Jaaaah…’ zei ze langzaam. ‘Is dat goed of slecht nieuws?’
‘Slecht. Ze ligt langs de weg.’
Stilte.
‘Waar? Ik wil haar begraven in de tuin.’
‘Het is een rare straatnaam, zonder bordjes en ik weet geen postcode.’
Sanne noteerde: ’t Smalle Kampje.
‘Een weg met weinig huizen. Ik bind blauwe boterhamzakjes om de paal waar ze ligt.’
‘Ze heet Minoes. Heette…Bedankt.’ Woorden gingen over in gesnik.

Ernstig ongeval gebeurd met souvenir dat Roos speciaal voor mij uit Estland meenam. Had verre reis gemaakt met boot, bus, vliegtuig en auto.
Lag stuk gebeten onder eettafel. Pakte wenend de stukjes op. Roos vergaarde het omdat het  “aan ons samen aan vroeger” deed denken.
Liet restanten zien en vroeg: ‘Wie heeft dit gedaan?’
Rosa en Saar deden wedstrijdje onschuldig kijken.
Snik. Had iets groots uit kleinood kunnen groeien: een Estlandse kastanjeboom.

Liet Rosa uit in polder. Achter me liep vrouw met herdershond. Hond holde naar mij en begon tegen m;n been te rijden. Riep: ‘Laag! Stop! Rot op!’ Nada.
‘Roep uw hond!’ riep ik naar eigenaar.
‘Waarom? Hij doet toch niets?’
Trof ik weer: vrouw met Oost-Indische vlek voor ogen.
Kreeg het lazarus van de hond. Duwde ‘m weg met voet. Noppes. Sloeg hard met m’n knokkels op z’n kop. Hebbes!
Beest bleef achter m’n kont lopen. Alsof er mergpijpen aan hingen.
Bij brug sloeg ik linksaf.
‘Wilt u mijn hond terugsturen?’ riep vrouw. Zij wilde kennelijk rechtsaf.
Riep: ‘Waarom? Hij doet toch niets?’
Vrouw moest hollen. Rook sloeg van haar af. Zei: ‘Ben niet over uw gedrag te spreken.’
Had zin olie op uitslaande brand te gooien door haar vieze, walgelijke, onopgevoede smerige keeshond te noemen, maar steek geen energie meer in negatieve mensen.
‘Dan zwijgt u er toch over?’ zei ik liefjes.
Mokkend begon vrouw aan terugtocht.

Man heeft eenzijdig geheugen voor cijfers. Bankrekeningnummers, bedragen, codes, rentepercentages…geen centje pijn.
Privédata? Ho maar.
Wilde heus bloemen voor trouwdag. Gaf veelzijdige steken. Is makkelijk want ik drink brandnetelthee. Was ik Joris, had ik geen bloem gekocht. Hoogstens stronk boerenkool.  Hij dus wel. Man is flexibel als elastiekje. Houd ‘m weer jaar langer.

Kaarten van Roos geven inkijkje over opvoeding. Heb volgens haar in categorie #mama-uitspraken alles minstens 100 x gezegd. Ben dus haperende grammofoonplaat.
Nog 111 dagen: ‘Doe je jas aan!’
98: ‘Omdat ik het zeg.’
88: ‘En mag Suzanne ook?’
84: ‘Heb je geen zin, dan maak je maar zin.’
78: ‘Dat doe je later maar als je op jezelf woont.’
73: ‘Kijken doe je met je ogen, niet met je handen.’
68: ‘En hoe staat het met je huiswerk?’
61: ‘Als je nu niet stopt met zeuren, krijg je morgen helemaal niets.’
Meest geuite zal nog komen: ‘Nee is nee.’

Kind heeft met vriendinnen herfstbladerengevecht gehouden.