Keek op de week (15)

Straat verderop woont stel geoefende geraniumstaarders. Ze bewaken gemeentegras met klein, zelf gemaakt bordje: hondenpoep(en) verboden. Bij elke passerende hond veert echtpaar overeind uit luie stoel.
Mijn reeds lang gekoesterde wens werd vervuld: Rosa poepte pal naast bordje.
Deed stap opzij zodat bewoners goed zicht had want Rosa verrichtte meesterwerk.
‘Wat deed je daarna?’ vroeg Joris.
‘Zoals altijd: drollen oprapen met plastic zakje en dichtbinden,’ zei ik. ‘En daarna bij geraniumstaarders door brievenbus gegooid.’
Man lachte hard terwijl hij nee schudde.
Gelooft me ook nooit.

Droomde vlak voor In.nerlijke Reis over herinnering aan feestavond van Tourclub de Waardrenner. Er trad hypnotiseur op die vrijwilligers vroeg. Wees mij aan.
Ging zitten op stoel in kring met zeven anderen. Moesten naar hypnotiseurs slingerende horloge kijken en naar zijn stem luisteren. Keek langs horloge, blokte stem en zei in mezelf: ik ga niet onder hypnose, ik ga niet…
Hypnose lukte niet. Mocht weer gaan zitten.
Werd blij wakker.

Ons dorp is nieuw nog in te wijden Cultuurhuis rijker. Vrijdag maakte drone erboven opnamen. Van woonboerderij met landgoed, moestuin en zwemvijver in Drenthe, dat snap ik, maar waarom van lomp, log en lelijk gebouw?
Ging ’s middags naar kapper. Toeval bestaat niet.
‘Kijk,’ zei bazin die in bestuurscommissie zit, ’een flyer van line-dancegroep in nieuw kostuum. Hebben Maxima gevraagd Cultuurhuis te openen.’
Bestudeerde flyer. Onderkaak viel op schoot. Zei daarna: ‘Hmmm.’ Durfde kapster niet aan te kijken. Hield het toen niet meer. Hing slap van lach in stoel. Hikte: ‘Dansen zo te zien drama.’

Lag ’s nachts wakker. Kreeg inval: was ik maar een hond! Wanneer Rosa bal in bek heeft en ik ‘Los!’ zeg, laat ze bal onmiddellijk vallen. Zó zou ik willen loslaten.’
‘Maar zou jij dat doen op commando?’ vroeg therapeut aan wie ik gedachte meedeelde.
Was retorische vraag.

Vertelde Joris kort hoe Reis ging.
‘Ik zat te veel in mijn hoofd. Ze zei: “Ga naar je gevoel.” Maar kan moeilijk bij gevoel. Voel dingen waar ik verdrietig van word, en van moet huilen, en heb hekel aan huilen want is controleverlies… Voel dus liever niets, maar wil toch leren voelen.’
‘Jij zit vreemd in elkaar,’ concludeerde Man.
‘Dat wist je toen we trouwden,’ protesteerde ik.
‘Is waar,’ beaamde hij. ‘Ben blij dat je niet-normale vrouw bent. Zou saai zijn.’
Knikte heftig ja.

Roos maakt dit weekend uitstapje naar Sint-Petersburg. Gaat naar museum, Hermitage, balletvoorstelling… Arme, arme student (kuch.)
Kreeg zowaar zonder vragen info over vordering studie: één vak is binnen met maximaal aantal punten. Hoezee!

Kaarten van Roos: #♥ I L Y:
Nog 115 dagen: Ik houd van je.
108: Ich liebe dich (Duits.)
97: Je t’aime (Frans.)
77: Ek het jou lief (Z-Afrikaans.)
67: Dir elkser jeg (Deens.)

Keek op de week (14)

Stond in dierenwinkel en was onderweg naar uitgaan. Stapten zes personen binnen. Eén man graaide meteen met hand in bak met cavia’s.
‘Meneer, wilt u onmiddellijk uw hand uit de kooi halen!’ riep verkoopster streng.
‘Magge IK dat niet?’ vroeg man ongelovig. Hij mopperde in andere taal tegen familie.
‘Zou ik er even langs mogen?’ vroeg ik beleefd. Man keek me recht aan en bleef staan.
‘Mag ik er langs!’ dronk ik aan. Kerel verzette geen stap.
‘Oppassen,’ wees ik dreigend met vinger naar Rosa, ‘deze hond bijt.’
Hopla, heel de familie stoof opzij.
Sorry Rosa, dat ik je reputatie bezoedeld heb. En nog wel op Dierendag.

Man was lyrisch over bezoek Finland, en Roos sprong recht in z’n armen toen ze ‘m zag. Stookten samen fikkie in bos, dwaalden door stad en haven, en lachten hard om elkaars flauwe grappen. Zondagochtend fietste Roos naar Joris’ hotel om samen te ontbijten. Weekend had best paar dagen langer mogen duren.
Joris heeft niet het Noorderlicht gezien, maar wel hét licht. Stuurde mij kaart. Met tekst! Ben verrassing nog niet te boven.

Vriendin speelt mondharmonica. Ze blaast in- en uitademend op dezelfde plaats.
‘Klinkt erbarmelijk,’ is mijn commentaar.
‘Mag jij vinden,’ zegt ze tolerant. ‘Kan jij het beter dan?’
Ik neem blaasinstrument van haar over en speel wijsje. Klinkt loepzuiver. Ineens begint ze tegen mijn schouder te duwen. Ik schud haar hand weg, maar duwen gaat door.
‘Wordt eens wakker!’ roept Man.
‘Wat? Waarom?’
‘Je ligt weer te dromen. Je klonk als balkende ezel.’
‘En dat mag niet?’
‘Liever niet ’s nachts.’ Man draaide zich met zucht van me af.

Via de app “Aurora” kan Roos zien hoe groot kans is om Noorderlicht in haar omgeving te zien. Als app hoog percentage aangeeft, raken alle uitwisselingsstudenten in rep en roer en lopen massaal naar uitkijktoren achter in wijk om spektakel te zien.

Ga komende week In.nerlijke Reis maken bij natuurgeneeskundig therapeute. Daarbij “reset” je gebeurtenissen die op je harde schijf staan opgeslagen. Zoiets. Word al ziek/zwak/misselijk bij gedachte.
Eerste sessie mislukte omdat ik controle niet kon loslaten. Is geen dingetje maar DING.
‘Kan het ook onder narcose?’ vroeg ik aan therapeute bij tweede Reis.
Deze domme vraag had ze nog niet eerder gehoord.
‘Het gaat juist om je gevóel,’ legde ze uit.
Heb hekel aan voelen…
Reis hoort bij behandelplan van kPNI. Sinds ik dat volg, ga ik langzaam vooruit. Heb wat meer energie. Dus vooruit met die innerlijke geit!

Keek op de week (12)

Mocht weer naar neuroloog. Lekker scheuren over snelweg. Had liever met Joris’ auto gegaan. Lief werkte nota bene thuis! Zat met brede rug voor kast waar autosleutel in ligt. Al zou ik nakend voor zijn aangezicht gaan staan, zou hij nog met afwezige blik vragen: ‘Is er iets?’ Waarbij ogen bij “er” al terug glijden naar cijfers op laptop. Onbegonnen werk. Eén troost: na laatste APK trilt m’n auto niet meer bij 130 km/uur.

Overlevingspakket naar Roos verstuurd. Gevuld met lekkers, liefde en gezellige post. Plus keukenpapier met tekst: “hij was lekker, joh!” Zit lege verpakking van Magnum in (-:
‘Was versturen via PostNL zo duur?” vroeg Joris thuis ongelovig. ‘Had beter via DHL kunnen sturen of via de zaak.”
‘Regel jij toch het volgende pakket?’ zei ik liefjes.
Man – in al zijn wijsheid – zweeg.

Moest lachen om verschillende reacties over Keek op de week 11, waarbij ik verboden toegangsbord negeerde. Trouwe lezeres mailde dat ze dat vanzelfsprekend vond. Ene A. Noniem fulmeerde waar dat naartoe ging in deze wereld.
Beste Hallo Anoniem: Regels zijn voor mensen zonder eigen mening.

De herfst hangt in de lucht. De zonnebloem knikkebolt onder gewicht van koolmeesjes die  zaadjes eruit pikken. Merels vreten zich vol aan druiven en Saar kent leuk spelletje: ze geeft ruk aan Lathyrusrank, de droge peulen springen open en gulzig vreet ze de erwten  op. Ligt het restant buiten mondbereik dan geeft de luiwammes een nieuwe ruk.

Joris gaat komende week vier dagen naar Finland. Kind appte: “Doe dikke trui en jas aan. Is hier 7 graden en wordt nog kouder.
‘Vergeet je lippenbalsem niet, schat,’ voegde ik er zorgzaam aan toe.

Heerlijk, mieters, fantastisch, verrukkelijk, zalig, zalig, zalig (mocht dat woord vroeger op school niet gebruiken, want “zalig zij het pas in het Koninkrijk Gods”) geweldig fietsweer!
Laat dit blijven tot eind november, dan vorst erover voor ijsliefhebbers en na oliebollen weer zon, wind en 23 graden. ’s Nachts een buitje voor de boeren. Snap niet dat weergoden het boven zo slecht in de hand hebben.

Duwde Man kaart voor Roos in handen. Ik had al epistel geschreven en vroeg: ‘Schrijf jij er ook nog wat op?’
‘Wat moet ik schrijven dan?’
Zuchtte en antwoordde: ‘Vier cijfers van onze postcode, huisnummer en geboortejaar van je dochter.’
Man keek paniekerig.
‘Laat laatste maar zitten,’ adviseerde ik. Zó goed met cijfers is-ie nou ook weer niet.

Joris had op werk een dag training. Was gaapopwekkend saai en kwam afgeserveerd thuis. Mopperde: ‘Moet er ook nog examen in doen.’
‘Was er nog iets positiefs?’ vroeg ik.
‘Nee.’
‘Verzin eens opnieuw,’ drong ik aan.
Man dacht na. Toen – met glimlach – ‘Ja, toch! Ik kwam binnen. Hing gigantisch beeldscherm aan muur. Stond Bowie op en werd muziek van hem gedraaid.’
‘Heb jij nog tegen cursusleider gesnoefd: ‘Ik ben in Groningen geweest?’
‘Doe ik bij deel twee,’ beloofde Joris. ‘En als-ie de volgende keer geen Bowie op heeft staan, zal-ie ervan lusten.’
Attaboy!

Uit onderstaande foto blijkt dat ik niet in de wieg gelegd ben voor mondschilderes.

Keek op de Week (11)

Hoezee! Joris doet achternaam – Goedbloed – eer aan.
Reed naar fietsenmaker op oude barrel en vroeg wat schade was om ‘m op te knappen. Man kwam opgetogen thuis. ‘Rijklaar voor 125 euro!’
Waarmee nut van assertiviteit bewezen is. Schrijf Barrel voortaan met hoofdletter.

‘Groente en fruit is duur,’ klaagt Roos. ‘Courgette kost drie euro en ijsbergsla 3,50. Doe boodschappen in goedkoopste supermarkt van stad. Verkopen daar alles: tuinplanten, meubelen, kleding… Ze hebben 35 kassa’s!’
Ga Kind pakket met lekkers sturen onder motto: help Roos de winter door.
Envelop met speculaaskruiden om kruidnoten te bakken is verstuurd. Sterker nog: nootjes zijn gebakken en al op!

Geniet me bijkans bewusteloos op Barrel. Zelfs bij 30 graden.
Kwam boer tegen die koeien in trailer achter tractor laadde.
‘Wat gaat u met die koeien doen?’ vroeg ik brutaal doch op vriendelijk toon.
Hij droeg onderhemd, korte broek en werklaarzen. Zweet gutste van z’n lijf.
‘Naar wei met meer schaduw brengen,’ antwoordde hij vermoeid, terwijl hij met onderarm zweet van voorhoofd veegde. Stapte daarna in glazen cabine van tractor. Had te doen met boer.

Fietste met Man langs Lek. Stond hek met bord: verboden toegang. Joris wilde omkeren.
‘Kom op,’ zei ik. Voelde me net Eva. Stonden allemaal brandweer- en politiewagens langs dijk. ‘Kijk, daar hangt iemand in elektriciteitsmast,’ wees Man.
‘En daar twee opblaaslijken in de rivier!’ riep ik enthousiast. ‘Er is vast een oefening.’
Brandweeragent hield ons tegen. ‘U mag niet verder. Het is afgezet vanwege wedstrijd.’
‘Ik kan wel lezen,’ zei ik schuldbewust, ‘maar dacht: ik probeer het gewoon.’
Brandwacht keek meelijwekkend naar Man.

Vriendin heeft schillies. Twee roodwangschildpadden. Ze leven 18 jaar lang en gelukkig in vijver maar nieuwe bewoners gaan vijver dempen. Ik wist opvangadres bij particulier, speelde tussenpersoon, en mochten schillies brengen.
Hebben daar waanzinnige tuin waar ik – als ik over dijk scheur – altijd naar móet kijken: mega-vijver, smalle paadjes, doorkijkjes, hoogteverschillen en…badkuip.
Vijf schildpadden lagen te zonnen op boomstronk maar plonsden water in zodra ze mij zagen.
Liep trapje af, zette grootste schildpad op onderste tree (nog zwaar zo’n beest) en zei: ‘Dag Schillie,’ en weg zwom-ie. Tweede ging net zo. Krijgen het goed daar.

Keek op de Week (10)

‘Kom eens,’ gebaarde Man.
Voor verandering gehoorzaamde ik.
Hij wees blijmoedig naar laptop. ‘Wat vind je er van?’
Keek en zag fietsen waar degelijkheid vanaf druipt. Zei: ‘Nah.’
‘Een elektrische fiets dan?’
‘Voor mij pas elektrische ondersteuning als ik kunstgebit heb en met stok loop. Wil geen nieuwe, wil dat ouwe barrel wordt opgeknapt.’
‘Via zaak krijg ik 50% korting op deze fietsen!’ priemde Man met vinger.
‘Ja, op wát voor fietsen: gewoon stuur, dik frame en dikke banden.’
Man noemde tekortkomingen van barrel op.
‘Passen fiets en ik goed bij elkaar,’ vatte ik gesprek koeltjes samen.

Roos’ studie is begonnen. Was eerste half uur van eerste college alleen lichamelijk aanwezig. Moest prioriteit stellen: inschrijving voor reis naar Lapland startte (met o.a. huskytocht.)
Dag erna zelfde verhaal voor reis St. Petersburg. Beide plaats voor max. 50 personen. Roos zit erbij. Girls just wanna have fun!

‘Heb nieuwe buurman gezien,’ vertelde Man opgewekt.
Vroeg me af of blijdschap wederzijds  was maar hield wijselijk m’n mond.
‘Ze gaan niet rigoureus verbouwen, alleen de keuken gaat eruit.’
‘Wát! Vriendins blauwe hoogglanskeuken? Mijn natte droom!’
‘Niet iedereen houdt van blauw,’ zei Joris laconiek.
Buren en ik worden geen vrienden. Voel het aan m’n blauwe water.

Gingen stuk fietsen. Ik op ouwe barrel dus. Kwamen langs water waar boerin met tractor sloot aan uitbaggeren was. Joekels van vissen werden opgeslurpt en op weiland uitgespuugd. Meeuwen waren er als de kippen bij. Ooievaars ook.
Maakte foto en stapten weer op. Helaas stond – harde! – wind onze kant op. Welriekend en als gespikkelde beren kwamen we thuis. Mazzel dat Roos er niet was: hadden ons beslist moeten identificeren.

Werd midden in nacht wakker. Ging rechtop zitten en vroeg zei tegen Man: ‘Wil je met me trouwen?’
Geen antwoord.
‘Wil. Je. Met. Me. Trouwen?’
‘Zijn al getrouwd,’ mompelde Joris geïrriteerd.
Dacht: o ja. Ging weer liggen en sliep verder.
Vreemde slaappil van neuroloog.

Roos weet wel vragen te verzinnen. Als ik alles beantwoord heb, zou psycholoog daar aardig profiel van kunnen maken.
Van leukste en moeilijkste vragen maak ik apart blog. Prijs: verrassingspakket met o.a. souvenir uit Finland. Nee, geen rendier. Die mag niet mee in vliegtuig.
Wist antwoord op vraag 113 (zie foto) onmiddellijk.